All Chapters of หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 2ณ บ้านตระกูลสวีฉินเซียวรีบก้าวเข้าไปก่อน ตรงขึ้นไปชั้นบนอย่างร้อนรน โดยทิ้งเธอไว้ข้างหลังมองดูแผ่นหลังที่เร่งรีบของเขา สวีเหยียนซีรู้สึกเหมือนเท้าของเธอถูกเทด้วยตะกั่ว ก้าวเดินอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ระหว่างทางมา เธอสังเกตเห็นแล้วว่าบนใบหน้าที่เคร่งขรึมของฉินเซียวแฝงไว้ด้วยความร้อนรนและกระวนกระวายที่ไม่อาจปกปิดได้เลยนั่นไม่ใช่ความรู้สึกผิดหรือความประหม่า เพราะสีหน้าแบบนั้นเขาเคยแสดงออกมาตอนที่เธอถูกนำตัวส่งห้องฉุกเฉินเพราะปวดประจำเดือนอย่างรุนแรงสามีของเธอไม่สนใจเธอ กลับเป็นห่วงผู้หญิงอีกคนตอนนี้ทุกคนอยู่ในห้องของสวีหว่านหนิง เท้าของเธอหยุดอยู่แค่หน้าประตู และฉากที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง!สวีหว่านหนิงนอนร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของฉินเซียวราวกับตุ๊กตากระเบื้องที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ฉินเซียวทำท่าทางแบบเดียวกับที่เขาเคยทำกับเธอ เขาปลอบโยนเธออย่างอดทนและเป็นห่วงส่วนคนอื่น ๆ กลับไม่รู้สึกว่าสิ่งนี้ผิดปกติเลยแม้แต่น้อยทันใดนั้น ร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ “ตามพี่มา”สวีเหยียนซีถูกพี่ชายคนโตจับข้อมือและพาเข้าไปในห้องหนังสือทันทีที่ประตูปิดลง สวีเหยีย

บทที่ 4สวีเหยียนซีปิดหน้าต่างแชทลง จากนั้นห่ออาหารทั้งหมดใส่ถุงด้วยสีหน้านิ่งเฉย แล้วนำไปให้สุนัขจรจัดที่เธอเคยให้อาหารก่อนหน้านี้ขณะที่เธอกำลังจะหันหลังกลับ ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย “คุณสวี”สวีเหยียนซีอึ้งไปสองวินาที เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดเลยว่าฟางห่าว ผู้ช่วยพิเศษของจ้าวจวิ้นโจวจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่“ผู้ช่วยฟาง” เธอตอบกลับอย่างสุภาพฟางห่าวยื่นซองเอกสารให้เธอ “ท่านประธานจ้าวให้ผมนำกุญแจคอนโดมาให้คุณสวี และเขาก็กำชับมาว่าหวังว่าคุณสวีจะสามารถจัดการเรื่องการย้ายบ้านให้เรียบร้อยภายในวันนี้ และปรับสภาพจิตใจให้พร้อม เพื่อไม่ให้กระทบกับการเริ่มงานในวันพรุ่งนี้ครับ”สวีเหยียนซีรับมาอย่างใจเย็น “อืม ทราบแล้วค่ะ”ในข้อตกลงที่เซ็นเมื่อคืนนี้ เธอได้เข้าร่วมทีมสถาปนิกของจ้าวจวิ้นโจวอย่างเป็นทางการ ข้อตกลงมีเงื่อนไขเพิ่มเติมคือเธอต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเขาอย่างเคร่งครัดการย้ายบ้านเป็นเงื่อนไขแรกที่จ้าวจวิ้นโจวเสนอขึ้นก่อนที่เธอจะกลับบ้านเมื่อคืนถึงเขาจะไม่เสนอ แต่สวีเหยียนซีก็จะย้ายบ้านอยู่แล้วคอนโดนี้เป็นของขวัญที่ตระกูลสวีให้เธอในนาม ซึ่งเป็นการสร้างภา

บทที่ 6“ยั่วยวนสามีแก?” เสียงของแม่สวีค่อย ๆ แหลมสูงขึ้นด้วยแรงโกรธ “ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลสวีของฉัน แกคิดเหรอว่าจะมีโอกาสได้รู้จักคนอย่างฉินเซียว? อย่าลืมล่ะ ว่าสิ่งที่แกมีอยู่ทุกวันนี้ เดิมทีมันเป็นของลูกสาวฉันต่างหาก!”ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวจนเผลอพูดสิ่งที่อัดอั้นออกมาถ้าเป็นเมื่อก่อนต่อให้แม่สวีไม่พูดออกมา แต่สายตาที่มองมายังเธอทุกครั้งก็เหมือนกำลังจ้องมองโจรผู้ร้ายที่คอยปล้นทุกสิ่งทุกอย่างจากลูกสาวสุดรักของเธอเธอคิดว่าไม่พูดมันออกมาก็ยังจะดีเสียกว่า อย่างน้อยก็ไม่ทำให้บรรยากาศให้แย่ลงไปกว่านี้ เพราะอย่างไรเสีย หลังแต่งงานกับฉินเซียวแล้ว เธอก็ไม่คิดจะกลับมาที่นี่บ่อยนักหรอกแต่ในเมื่อตอนนี้เธอกำลังจะหย่าอยู่แล้ว การที่ตระกูลสวีทำให้เรื่องราวใหญ่โตถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเธอยังปล่อยให้ตัวเองถูกผูกมัดด้วยศีลธรรมอีก งั้นเธอก็คงโง่เกินไปแล้วจริง ๆ สมควรถูกเหยียบหัวสวีเหยียนเช่อเหมือนจะเดาออกว่าเธอคิดจะพูดอะไร กำลังจะยกมือห้ามแต่สวีเหยียนซีกลับหลบตัวทัน และเอ่ยออกมาทันทีว่า “ถ้าหนูจะพูดว่าตัดความสัมพันธ์กับตระกูลสวี คราวนี้แม่คงไม่คัดค้านอะไรอีกแล้วใช่ไหมคะ”“...” แม่สวีไม่คิดว่าเ

บทที่ 8สวีหว่านหนิงกัดฟันกรามแน่นจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ“สวีหว่านหนิง คำพูดที่ฉันพูดเมื่อคืนไม่ได้เป็นเพียงแค่ลมปาก ถ้าเธอสามารถทำให้ฉินเซียวออกมาพูดเองและยอมหย่ากับฉันได้เมื่อไหร่ นั่นแหละคือชัยชนะที่แท้จริงของเธอ” ระหว่างที่พูด สวีเหยียนซีก็ก้าวเข้าไปหาเธออย่างเงียบเชียบ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับข้อมือขวาของอีกฝ่ายไว้แน่น เพื่อป้องกันไม่ให้เธอลงมือทำร้ายตัวเองจริง ๆมีอยู่ชั่วขณะหนึ่งที่สวีหว่านหนิงเกือบจะเชื่อคำพูดของเธอ แต่ก็แค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นทันใดนั้นเอง เธอก็หัวเราะออกมา “สวีเหยียนซี ที่แท้เธอก็แค่กลัวฉันจะทำร้ายตัวเอง แล้วสุดท้ายตัวเองจะต้องเดือดร้อนใช่ไหมล่ะ”คิ้วของสวีเหยียนซีขมวดเข้าหากันใครจะรู้ ในวินาทีถัดมา สวีหว่านหนิงก็ปล่อยมือทันทีและโยนมีดพับทิ้งลงบนพื้น“การทำร้ายตัวเอง ไม่จำเป็นต้องกรีดข้อมืออย่างเดียวหรอก จริงไหม?”เธอรับรู้ได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีมันแวบขึ้นมาในสมองของสวีเหยียนซี เธอเชื่อตามสัญชาตญาณว่าห้ามปล่อยมือของสวีหว่านหนิงเป็นอันขาด แต่ทันใดนั้นสวีหว่านหนิงก็ก้มหน้าลงกัดเข้าที่หลังมือของเธออย่างแรงเธอร้องออกมาด้วยความตกใจ ในวินาทีนั้นเองร่าง

บทที่ 10“พรุ่งนี้เช้าจะไปที่บริษัทย่าซั่วพร้อมหน้าตาบวมช้ำแบบนั้นเหรอ?” เขาเอ่ยแซว“กลับไปฉันจะประคบเย็น พรุ่งนี้ก็คงแต่งหน้ากลบได้แล้ว”“อยากให้ผมจูงมือพาเข้าบ้าน หรือว่าจะเดินเข้าไปเอง?”“...” เปลือกตาของสวีเหยียนซีกระตุกสองครั้ง ภายใต้อำนาจกึ่งบังคับกึ่งกดดันของเขา สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะเดินเข้าไปเองเพราะเธอรู้ดีว่าจ้าวจวิ้นโจวเป็นคนที่พูดจริงทำจริง และไม่เคยพูดเล่นเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน ลุงโจว ซึ่งเป็นพ่อบ้านก็ยกถุงน้ำแข็งที่เตรียมไว้ล่วงหน้ามาให้ จ้าวจวิ้นโจวเชิดคางเล็กน้อยเป็นเชิงสั่ง “เอาไปให้เธอ”สวีเหยียนซีรับถุงน้ำแข็งมา “ขอบคุณค่ะ”ลุงโจวยิ้มอย่างเป็นมิตร “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ” พูดจบ เขาก็พาคนรับใช้ออกไป ปล่อยให้พวกเขาสองคนอยู่กันตามลำพังสวีเหยียนซีนั่งประคบเย็นนิ่ง ๆ พลางคิดหาวิธีที่จะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด“จะหย่าเมื่อไหร่?” จ้าวจวิ้นโจวถามขึ้นอย่างกะทันหัน จนมือของเธอชะงักไปสายตาของเขาหรี่ลง ริมฝีปากก็ยกยิ้มเย็น “หรือว่ายังไม่คิดเรื่องการหย่าอย่างจริงจังอีก? สวีเหยียนซี ในเมื่อยังไม่ตัดสินใจ แล้วคุณยังจะกล้ามายุ่งกับผมก่อนอย่างนั้นเหรอ?”“เรื่องการหย่