Semua Bab Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป: Bab 11 - Bab 20

กรึบ กรึบ“ขอบคุณที่ใช้บริการครับคุณหนู”“...ค ค่ะ”แค่เวลาเดินทางจากโรงเรียนไปเมืองหลวงเที่ยวเดียวก็สองชั่วโมงเข้าไปแล้ว นั่นหมายถึงฉันใช้เวลาเดินทางไปกลับสี่ชั่วโมง นั่งชมวิวและพูดคุยกับทีเซต้าก็อีกราวๆ สามชั่วโมง...ฮูก ฮูกและตอนนี้ก็เป็นเวลาของดวงจันทร์ที่ขึ้นเฉิดฉายเหนือน่านฟ้าฉันหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ไม่มีแสงไฟเล็ดลอดออกมา หมายความว่าแกรดคงออกไปข้างนอกไม่ก็เข้านอนไปแล้วล่ะตะวันลับขอบฟ้าไปได้พักใหญ่ๆ นกฮูกแถวสวนหลังโรงเรียนเริ่มออกจากรังมาหาอาหารกิน ส่วนฉันที่ทั้งวันทานแค่แอปเปิลสองผลทำได้แค่ประคองร่างอันหิวโซเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าก็เหนื่อยล้าสุดจะทนแล้ว...แกรดจะทำข้าวเผื่อไว้มั้ยนะ...ใจหนึ่งฉันก็หวังให้ประตูที่กำลังถูกเปิดออกเป็นภาพของเด็กสาวที่นั่งรออยู่บนโซฟาพร้อมกับรอยยิ้ม....แต่อีกใจกลับโล่งอกหากรู้ว่าในบ้านไม่มีเธออยู่ประตูบานเล็กๆ ทว่ามันกลับหนักหน่วงจนฉันไม่กล้าเปิดมันออก เด็กสาวยืนพินิจพิเคราะห์ลูกบิดตรงหน้าพักใหญ่“...เอาเถอะ ยืนอยู่ตรงนี้ก็มีแต่จะโดนล

บทที่ 4 : คำของดอกไม้ไม่ใช่ว่าอายเพราะฉันกำลังคบกับเด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกัน ไม่ใช่ว่าอายเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงลูกครูใหญ่ และฉันไม่ได้อายเพราะต้นเหตุมาจากความผิดพลาดในคืนนั้น...แต่เป็นเพราะฉันซึ่งถูกคนทั้งโลกมองเป็นตัวร้ายส่วนแกรดนั้นอยู่ฝ่ายดี...ผู้กล้า แม้แต่ชายคนนั้นเองก็มีพลังธาตุแสงแบบเดียวกับแกรด รวมถึงพระราชา ภาพลักษณ์ของเราทั้งคู่อยู่กันคนละขั้ว....ฉันไม่อยากให้เด็กสาวตรงหน้ามีปัญหาหรือถูกคำติฉินนินทาตามมา...เหตุการณ์ในคืนนั้นมันเหมือนเป็นฝันร้ายของฉัน ถึงจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเป็นปกติสำหรับคู่รัก แต่ฉันในตอนนี้ยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องแบบนั้นฉันไม่อยากให้แสงสว่างจากรอยยิ้มของเธอถูกบดบังด้วยความหม่นหมองเพราะความมืดของฉัน ตอนนี้ ขอแค่เรามีกันและฉันรักเธอเท่ากับรักที่เธอมอบให้ฉัน ...ฉันขอแค่นั้น...ตอนนี้ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันและทำความสนิทสนมกันให้มากขึ้นก็พอ “...เพราะมุมมองของทุกๆ คนต่อฉัน ...ฉันไม่อยากให้แกรดพลอยเดือดร้อนไปด้วย ...เพราะงั้น”“...อะ อา เราเข้าใจ ข

ระเบียงทางเดินเริ่มมีบรรยากาศอึมครึมออกมา ไม่นานผู้คนก็วิ่งกรูเข้ามามุงดูฉันและชาเซอย่างชุลมุนต๊อกๆๆๆ“หยุดเลยๆ!”เสียงวิ่งอย่างเร่งรีบพร้อมการตะโกนที่รีบร้อน แกรดวิ่งมารับหน้าฉัน มันทำให้ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยจนต้องรีบเก็บดาบเข้าฝักลิลิธกับอายเองก็วิ่งตามมาแม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้เข้ามาขัดการมีปากเสียงนี้ก็ตาม“...บลูก็ด้วย เก็บคทาก่อน”“...อืม” “แกรด ยังไม่กลับหอหรอ?”ชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเสียงนุ่มนวลทันทีก่อนจะเอ่ยถามเด็กสาวตรงหน้า“เรารอบลูอยู่น่ะ”“เด็กนี่มันหาเรื่องฉันก่อนนะ”“...”“เราพอดูออกว่าใครหาเรื่องใครก่อนนะ”“เห้อ! เออๆ เข้าข้างกันให้พอ”ชายหนุ่มตะคอกเสียงใส่แกรดก่อนจะทำท่าเดินจากไป เขาไม่ลืมจะเอียงสายตามามองฉันที่อยู่ข้างหลังแกรดซึ่งฉันเองก็ไม่ลืมจะยิ้มมุมปากเพื่อประกาศชัยชนะยกแรกกลับไปหาชาเซเช่นกัน“! ...เด็กเหลือขอ”เหตุการณ์เผชิญหน้าของเราหยุดลงตรงนี้ โชคดีที่เรื่องในวันนี้ไม่ได้เป็นเรื่องร้ายแรงจนต้องทำให้

“อืม... คุณแกรด ถือว่าแสดงความสามารถอันน่าตื่นตาไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณบลูเลยครั-”คลึบ!จู่ๆ เก้าอี้ของนักเรียนทุกคนก็ถูกลากถอยไปด้านหลังอย่างพร้อมเพรียง...อะไร?ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนร่วมชั้น ทุกคนต่างมองกลับมาและยิ้มเจื่อนๆ ให้แต่กลับไม่ได้พูดอะไร...ทำไมถอยหลังกันแบบนั้นล่ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ“จะแค่ไหนกันเชียว!”“ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ”ชายหนุ่มคนเดิมยังคงแทะโลมฉันอย่างไม่หยุดหย่อนพร้อมกับเพื่อนร่วมฉันอีกหลายคนที่หัวเราะชอบใจ...อีกแล้วหรอ? โกรธแค้นอะไรกันนักหนาหว่า“ถ้าทำไม่ได้ก็เรียกแกรดให้ไปช่วยก็ได้นะ!?”...จิ๊ฉันเผลอเตาะลิ้นเบาๆ หลังถูกชาเซถากถาง“บลู เราอยากดูโชว์ที่อลังการกว่าก่อนหน้านี้นะ ฟุ ฟุ”แกรดตะโกนขัดเสียงยั่วยุของชาเซด้วยอารมณ์ขันก่อนจะชูนิ้วโป้งให้ฉันเสมือนการให้กำลังใจ...อะ“เฮ้ย!ๆ ถ้าทำอ่อนๆ ออกมาเสียชื่อลูกรักลูกโอ๋ของแกรดแย่เลยนะ”ชาเซตะโกนแข่งอย่างสนุกปากพร้อมกับเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ร่วมชั้นบางส่วน

ชายแก่เริ่มพูดถึงสัตว์วิเศษชนิดต่างๆ ที่เราควรระวังตัวให้มากหากเผชิญหน้ากับมัน“อาจารย์จะยกมาเจ็ดอันดับ ...เกริ่นก่อนว่าสัตว์ที่ยกมาพูดคือสัตว์ที่มีธาตุติดตัว หมายถึงพวกมันสามารถใช้เวทมนตร์ได้แบบเรา ตัวอะไรก็ตามที่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อจะถือว่าเป็นสัตว์ที่เรารับมือกันได้สบาย”...สัตว์ที่กำลังจะถูกยกขึ้นมาพูดต่อจากนี้ ทุกตัวล้วนมีธาตุเป็นเอกลักษณ์ของตัวมันเอง แถมพอมีความสามารถเฉพาะตัวจากสรีระมาร่วมด้วยจึงยิ่งทำให้พวกมันทวีความยากในการรับมือขึ้นเป็นหลายเท่า“อาจารย์จะพูดจากอันดับที่เจ็ดขึ้นไปนะ งั้น ...ตัวแรกคือ กริฟฟินสัตว์วิเศษมีลักษณะเป็นนกอินทรีแต่มีสี่ขา ลำตัว กรงเล็บและส่วนหัวที่ใหญ่ทำให้สัตว์ชนิดนี้สามารถล้าเสือตัวเต็มวัยได้สบายๆ ธาตุของมันคือธาตุลม มักอาศัยอยู่ตามยอดเขา”...ในบรรดาเจ็ดชนิดที่กล่าวมา กริฟฟินถือว่ามีความอันตรายน้อยที่สุดก็จริง แต่สัตว์ชนิดนี้มีความเร็วเป็นเลิศ หากได้เผชิญหน้ากับมันแล้วดันพลาดท่าก็ไม่วายได้ตกเป็นอาหารของมันแน่...ความโชคดีอย่างหนึ่งคือสัตว์ทั้งเจ็ดชนิดนี้มักอาศัยอยู่ตามลำพัง“