บททั้งหมดของ Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป: บทที่ 31 - บทที่ 39

39

บทที่ 7 : คำที่อยากบอก 31

ถึงจะเห็นหน้ากันบ่อยๆ แต่เราไม่มีโอกาสได้คุยกับเธอเลย...นี่เป็นครั้งแรกที่เราเผชิญกันซึ่งหน้า“อืม ...แกรด กับบลู? ...มาทำอะไรกันตรงนี้หรอ?”“พวกเรามาดูดาวกันน่ะ ลูอาล่ะ”“เดินเล่นน่ะ ฉันนอนไม่หลับ”...เสียงดังจนปลุกเธอตื่นหรอ? เสียงเมื่อกี๊ ไม่สิๆ มันไม่ได้ดังขนาดนั้น...“...หรอ?”“งั้นฉันขอตัวนะ”“อืม มันมืดระวังด้วยนะ”แกรดโบกมือลาลูอาก่อนเด็กสาวจะเดินผ่านพวกเราไป...“แกรด ...”ลูอาหยุดเดินก่อนจะหันมาทางเราด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ว่า...?”“...ชาเซ ...”“...?”“...ไม่มีอะไร ขอตัวนะ”เด็กสาวไม่พูดอะไรต่อก่อนจะเดินหายไปอีกทาง...จะพูดถึงผู้กล้า มีอะไรที่เธอไม่สบายใจรึเปล่า“เราเคยคุยกับลูอาแล้วก็อัสลินอยู่บ้างทั้งจากโรงเรียนเก่าแล้วก็บางครั้งที่ออกไปซื้อของแล้วเจอกัน”“ซื้อของ ...ที่เมืองหรอ?”“อืม บางทีเราก็ออกไปกับพวกเธอสามคน”“ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลย” บลูเอ่ยถามด้วยเสียงแตกตื่น“ก็ไม่เคยเล่าจริงๆ นั่นแหละ แต่ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่าทั้งสองคนเป็นคนดีนะ”“...หรอ?”...ฉันเชื่อใจแกรด ถ้าเธอบอกว่าทั้งสองเป็นคนดีก็ตามนั้น แต่ฉันก็อยากลองคุยกับพวกเธอเหมือนกัน ถ้าพวกนั้นไม่รังเกียจฉันเสียก่อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-02
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 : คำร้องจากท้องสมุทร (NC) 32

บทที่ 8 : คำร้องจากท้องสมุทรแอ๊ดดดด-“...ถึงห้องแล้ว ในที่สุดก็จะได้พักแล้ว”หลังประตูบ้านถูกปิด ฉันรีบวางข้าวของที่แบกมาทั้งหมดลงบนพื้นอย่างไร้เยื่อใยพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่...ได้นอนแล้ว เตียงจ้-...?“เราคงให้บลูพักตอนนี้ไม่ได้หรอก”“...? ทำไมล่ะ”แต่ก่อนที่ขาจะได้ก้าวต่อไป บางอย่างหยุดบลูเอาไว้ เด็กสาวเอียงคอหันกลับไปถามผู้ขัดด้วยความแปลกใจ“จำเรื่องเมื่อคืนได้มั้ย?”“เรื่อง ...ลูอาหรอ?”“ก่อนหน้านั้น” แกรดทักท้วงด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยทว่าสีหน้ากลับดูประสงค์ร้าย“...?”“เรื่องดูดาว บลูทำอะไรกับเราไว้ล่ะ”“! ขอโทษนะ ฉันจะไม่ทำอีกแล้- เอ๊ะ!?”ฟรึบ...ไม่ทันทีประโยคขอโทษจะได้กล่าวจบ สีหน้าของแกรดเริ่มเปลี่ยนไป เธอมองมาที่บลูด้วยความโหยหาก่อนจะก้มตัวลงเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือทั้งสองข้างสอดเข้าใต้กระโปรงของตัวเองก่อนจะถอดเอาผ้าชิ้นเล็กออกมา“...”ฝึบ...ชั้นในส่วนล่างตัวเมื่อครู่ถูกโยนไสไล่ส่งไปกองรวมกับกระเป๋าสัมภาระ“แกร-”หมับ!แกรดพุ่งตัวเข้ามาโอบร่างของฉันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เด็กสาวผมสีเทาถูกผลักให้ล้มลงกระแทกกับพื้นไม้แข็งฟรุบ ฟรึบ...“!”แกรดค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-02
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 : คำร้องจากท้องสมุทร 33

“...แฮ่ก แฮ่ก เฮ้อ หมดแรงเลย”“ฉันด้วย...”ฉันทิ้งตัวลงซบร่างบางเบื้องล่างทันทีที่เราทั้งคู่ถึงจุดหมาย ใจของแกรดเต้นรัวพร้อมๆ กับร่างที่ยังกระตุกเล็กน้อยฟรืบ...ฟรึบเธอลูบหัวฉันเบาๆ พลางจัดระเบียบผมที่กระเซอะกระเซิงให้เข้าที่...เธอไม่เคยบ่นว่าฉันหนัก (...อย่างน้อยก็ต่อหน้า) เลยสักครั้งที่เราอยู่กันแบบนี้ พื้นไม้แข็งๆ ที่แกรดนอนทับคงทำให้เธอปวดหลังมากแน่ๆ แถมยังเปียกชุ่มน้ำรักของฉันในตอนแรกอีก ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยก่นว่าหรือทำท่าทีรังเกียจกันเลย“เจ็บเข่ามั้ย?”...แล้วยังคอยเป็นห่วงฉันอีกเด็กสาวกระซิบถามขณะที่มือก็พลอยลูบผมฉันไปพลาง...ตอนเมื่อกี๊หรอ?“นิดหน่อยน่ะ”...จริงๆ ค่อนข้างเจ็บเลยล่ะ เพราะไปเสียดสีกับแผ่นไม้โดยตรง“เราน่าจะรอให้บลูเข้าไปในห้องนอนก่อนแล้วค่อยจู่โจมจากด่านหลัง ขอโทษนะ”“...”ฟูววววแกรดใช้เวทลมของเธอปรับอุณหภูมิห้องให้กลับมาปกติดังเดิม เปลวเทียนดวงน้อยยังคงคอยส่องแสงอยู่ตรงนั้นไม่มีทีท่าจะมอดดับฉันผล็อยหลับลงคาอกของเด็กสาว ความเมื่อยล้าและไออุ่นที่ได้รับทำให้ฉันหมดแรงลงตรงนี้“โอยยยยยยยยยยย บลู ....”“.... ข ขาฉัน”เสียงคร่ำครวญจากเด็กสาวทั้งสองที่เปล่งออก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-04
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 : คำร้องจากท้องสมุทร 34

เวลามุ่งสู่วันออกเดินทางอย่างรวดเร็วเราทั้งสี่ถูกรถม้ารับไปส่งยังท่าเรือแต่เช้าตรู่ ใช้เวลาเดินทางจนเห็นท้องทะเลยามเที่ยงวันพอดิบพอดี“...ทะเล”“...”สายลมเย็นเริ่มพัดแรงขึ้น พวกมันพัดเอาความรู้สึกเหนอะหนะอ่อนๆ ติดมาด้วยพร้อมๆ กับกลิ่นทะเลที่แปลกแตกต่างจากกลิ่นธรรมชาติทั่วไปเสียงคลื่นเริ่มดังขึ้นขณะที่รถม้าเดินทางเข้าใกล้ท่าเรือใหญ่ท่าเรือเซอร์เมีย ท่าเรือขนส่งขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศ ทันทีที่เราทั้งหกผ่านเข้าอาณาเขตของท่าเรือ ความวุ่นวายก็เริ่มปรากฏ ฉันมองเห็นผู้คนที่กำลังเดินไปมาเพื่อขนส่งของต่างๆ โดยส่วนมากมักจะเป็นสัตว์ทะเลที่ถูกจับมาเพื่อใช้ส่งไปค้าขายยังที่อื่นอีกที“เราเป็นตัวแทนมาจากอคาเดมค่ะ”มูฟรีร่าตรงไปทักทายผู้ดูแลเรือคนหนึ่งในป้อมบริการก่อนจะขอใช้เรือส่วนตัวของโรงเรียนเพื่อออกเดินทาง หญิงสาวยื่นเอกสารยืนยันตัวตนให้ผู้ดูแลคนนั้นพร้อมกับแนะนำตัวแบบคร่าวๆ“ครับๆ ....อืม เรืออยู่ทางนู้นนะครับ”ชายวัยกลางคนผายมือไปที่เรือลำหนึ่งซึ่งจอดเทียบท่าอยู่ไม่ห่างจากที่พวกเรายืนอยู่มากนัก“ค่ะ ...ขอบคุณค่ะ”“อ...อาจารย์ครับ!”ชายคนนั้นทึกทักเหมือนอยากจะไถ่ถามบางอย่างกับอาจารย์มูฟรีร่า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-04
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 : คำร้องจากท้องสมุทร 35

...ข้าวเย็น ไม่เห็นมีคนทำเลย...ไม่ผิดใช่มั้ยที่ฉันเห็นฝูงปลาพวกนี้แล้วจู่ๆ ความคิดเรื่องข้าวเย็นก็ผุดขึ้นมาฉันกวาดตามองคนในเรือโดยไม่พูดอะไร ท้องของฉันเริ่มหิวแต่ไม่ยักกะมีใครเตรียมอาหารค่ำ“ก แกรด”ฉันเดินไปกระซิบถามเด็กสาวที่สนิทสนมที่สุดในเรือ“หืม?”“เรา ...ไม่กินข้าวเย็นกันหรอ?”“อ๋อ ลืมบอกบลูไปเลย เราจะตกปลากินกันน่ะ”“ตกปลา?”“อืมๆ ว่าแล้วก็ช่วยเราเตรียมของขึ้นมาหน่อยสิ”เด็กสาวกวักมือชวนฉันให้ลงไปห้องโถงใต้ท้องเรือกับเธอ ภายในมุมผนังห้องโถงซึ่งมีคันเบ็ดยาวถูกจัดเตรียมไว้ให้หลายสิบคัน แกรดบรรจงเลือกไม้ที่ดีที่สุดแล้วหันมาถามความเห็นจากฉัน“ม ไม่รู้สิ ฉันไม่ค่อยตกปลาน่ะ”“อืม ...งั้นเราว่าบลูน่าจะชอบอันนี้นะ”แกรดหยิบหนึ่งในเบ็ดที่วางเรียงอยู่บนผนังแล้วยื่นมาให้ฉันด้วยความมั่นใจโดยที่ฉันแทบแยกความต่างของไม้นี้กับไม้อื่นไม่ออกเลย“ขอบคุณนะ แต่ฉัน ...ไม่ค่อยเก่งเรื่องตกปลา”“เดี๋ยวเราสอนๆ”เด็กสาวตอบกลับอย่างเริงร่าก่อนจะเดินแบกคันเบ็ดคันอื่นขึ้นไปด้านบนเรือของเราหยุดลงกลางทะเล ช่วงเวลาสำหรับการพักผ่อนมาถึงเมื่อท้องฟ้าเข้าสู่ช่วงค่ำคืนปุ๊ฟ...ลูกไฟดวงใหญ่ถูกจุดขึ้นเหนือเรือ มั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-07
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8 : คำร้องจากท้องสมุทร 36

“จะถึงท่าแล้วนะ”เช้าวันใหม่ ลิลิธซึ่งตื่นเช้าเป็นคนที่สองต่อจากอาจารย์มูฟรีร่าที่ทำหน้าที่บังคับเรือ เด็กสาวตะโกนปลุกเราให้ตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นพลางชมเมืองท่าที่กำลังจะไปถึง...ง่วง!ฉันถูกลากขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือพร้อมกับคนอื่นๆ เราทั้งหมดยืนมองแสงสีส้มที่กำลังไต่ระดับขึ้นสู่น่านฟ้า....อาจารย์มากาเลต? น่าจะเมา ตื่นไม่ไหว“...”เมื่อเข้าใจว่าคนอีกคนที่หายไปคือใครฉันก็พร้อมจะไม่สนใจแล้วเพ่งมองแสงแรกของวันอย่างจดจ่อต่อไปปิ๊ง...มันเหมือนกับสัญญาณเริ่มวันใหม่ที่สดใส ใต้วิวทิวทัศน์ที่แสงสีส้มโผล่ขึ้นมาคือพื้นสีคราม มันสะท้อนกันเสมือนกับมีดวงอาทิตย์สองดวงสะท้อนกัน...ตามตำราที่ฉันเคยอ่าน มีสองทฤษฎีที่พูดถึงดวงอาทิตย์กับโลกของเรา พวกเขาถกกันไม่จบสิ้นว่าจริงๆ โลกเราหมุนรอบดวงอาทิตย์หรือดวงอาทิตย์หมุนรอบเรากันแน่ หากถามฉัน แน่นอนว่าฉันไม่รู้นอกเสียจากการคาดเดาว่าดวงอาทิตย์มันใหญ่กว่าโลก...แต่ใครจะไปหมกมุ่นกับดวงอาทิตย์ก็ช่างเขา ฉันสนแค่มันยังส่องแสงสว่างให้เราได้ทุกเช้าก็พอ“ฟุ ฟุ ตอนเช้าต้องยิ้มนะ”บลูเผลอเหม่อมองดวงอาทิตย์จากเงาสะท้อนบนผิวน้ำจนใบหน้าเคร่งขรึมไม่รู้ตัว แกรดที่เห็นท่าไม่ดีจึ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-09
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 9 : คำถามบนกระดาษข้อสอบ 37

บทที่ 9 : คำถามบนกระดาษข้อสอบกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งสายลมยามบ่ายพัดกระทบกระดิ่งลมลายฉลุสีเขียวที่คล้องแขวนอยู่หน้าประตูบ้านเปล่งเสียงกรุ๊งกริ๊งไพเราะไปทั่วทั้งตึก...ค่ะ ทั่วตึก ตอนที่ฉันเดินลงไปด้านล่างอาคารก็ยังได้ยินเสียงแว่วเบาๆ ของมันเลย หวังว่าทุกคนจะไม่ร้องเรียนเรื่องเสียงนี้นะ...ยามบ่ายของวันธรรมดาหลังเลิกเรียน เราทั้งสองกำลังขะมักเขม้นอยู่บนโซฟาพลางหยิบสมุดขึ้นมาอ่านคนละเล่มอย่างตั้งใจ“บลู ปีนี้พระราชาอายุเท่าไร?”“ปีนี้ ...ห้าสิบ”“ถูกต้องงงง”“คนในประเทศนี้สามารถแต่งงานกันได้ตอนอายุเท่าไหร่”“สิบหกปีทั้งชายและหญิง”“ใช่ งั้น ...ธาตุไฟกับธาตุดิน ถ้าเอามารวมกันสามารถทำอะไรได้บ้าง?”“....อืม เครื่องปั้นดินเผา”“...อ อืม ถูกต้อง”...แม้จะมั่นใจว่าตอบได้เกือบทุกข้อแน่แต่เราก็ต้องไม่ชะล่าใจเพราะอีกหนึ่งเดือนจะถึงช่วงสอบปลายภาคแล้วเราสองคนใช้เวลาช่วงพักผ่อนไปกับการอ่านหนังสือเตรียมความพร้อมก่อนสอบ...ถึงจะเรียกว่าอ่านหนังสือก็เถอะ แต่แบบนี้ใครจะไปมีสมาธิกันบนตักของฉันมีเด็กสาวผมเปียคนหนึ่งกำลังใช้หัวของเธอหนุนเอาไว้พลางเปิดหนังสืออ่านไม่สนใจ มือของเธอยื่นขึ้นมาลูบปอยผมสีเทาของฉ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-09
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 9 : คำถามบนกระดาษข้อสอบ 38

“โฮ้ว! ชอบๆๆๆ”ลิลิธเบิกตาตื่นกับอาหารตรงหน้า ทั้งขนมหนาวหน้าตาน่าทานและข้าวหน้าเนื้อที่ถูกปรุงแต่งอย่างสละสลวยเข้ากับบรรยากาศริมน้ำยามบ่ายรูปแบบการนั่งติดพื้นทำให้ทั้งอายและลิลิธแปลกใจพอสมควรในทีแรก“แกรดคิดว่าจะได้ให้คุกกี้กับใครหรอ?”อายหันไปถามเด็กสาวขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารตรงหน้ากันอย่างเอร็ดอร่อย“...คิดว่าชาเซน่าจะชนะนะ”แกร๊งเสียงช้อนที่ฉันเผลอทำหลุดมือหลังได้ฟังคำตอบที่คาดไม่ถึงบลูตาค้างพลางมองแกรดด้วยความทึ่ง“...?”...แกรดไม่ได้เชียร์เราหรอ?ตุ๊บ...ฉันทิ้งตัวลงนอนบนพื้นเหมือนหมดอาลัยตายอยาก น้ำตาของผู้แพ้ค่อยๆ ไหลออกมาจากดวงตาที่ไร้ชีวิต“ทำโอเวอร์ไปได้ เราพูดเล่นๆ”“อะ ร หรอ? ...ตกใจหมดเลย”เด็กสาวผมเทาฟื้นตัวกลับมามีชีวิตชีวาภายในเวลาอันรวดเร็ว“ฮ่า ฮ่า ฮ่า บลูนี่ชอบแกรดมากเลยเนอะ”“เอ๊ะ!! ...ช ชอบสิ”ฉันเผลอตอบไปตามสถานการณ์อันสับสนซึ่งแน่นอน ทั้งสองคงคิดว่าความหมายข้างต้นคงแบบเพื่อนสนิททั่วๆ ไป“อืม รู้อยู่แล้วล่ะ”“!?”“เพื่อนรักเลยนี่เนอะ”เฮือก!ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังใจตกไปอยู่ตาตุ่มครู่หนึ่ง“ฮะ ฮ่า ฮ่า กินข้าวต่อเถอะๆ”ว่าแล้วเด็กสาวเจ้าของคำถามก็เปลี่ย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 9 : คำถามบนกระดาษข้อสอบ 39

เราสี่คนเตรียมใจมาพร้อมสำหรับคำว่า “หมู่บ้านร้าง” มันคงเป็นสถานที่ซึ่งไม่เหลือความเป็นชิ้นเป็นอันให้ชมชื่นแน่แท้“อะ อ่าว...”ความพร้อมทั้งกายและใจดูท่าจะเสียเปล่าเมื่อบ้านเรือนเบื้องหน้าซึ่งถูกพูดถึงไม่ได้ย่ำแย่ขนาดนั้น แม้จะไม่มีใครอยู่จริงแต่สภาพหมู่บ้านก็ไม่ได้เละเทะขนาดนั้นจริงอยู่ว่าสภาพหมู่บ้านเละเทะตามที่ถูกพูดถึง แต่เพราะยังมีบ้านเรือนอีกหลายหลังที่ยังคงสภาพเดิมได้ไม่ถูกทำลายหรือมีความเสียหายอะไรเลยตุ๊บ ตุ๊บสัมภาระส่วนตัวของเราถูกวางกองไว้หน้าทางเข้าหมู่บ้านรวมกับอาหารการกินชุดแรกที่ถูกเตรียมมาด้วยกัน“เดี๋ยวสิๆ”อายทึกทักภาพที่เห็นตรงหน้า“?”“นี่มัน ปิดเทอมในฝันเลยนี่”...จริงตามที่อายพูด“...ดีจริงๆ ที่มา”แกรดฉีกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะชวนกันเดินผ่านทางเข้าๆ ไปข้างในรั้วไม้เตี้ยๆ ซึ่งกั้นอาณาเขตหมู่บ้านเอาไว้ ภายในมีอาคารบ้านเรือนเล็กๆ ปลูกเรียงรายโดยรอบนอกรั้วขนาบไปด้วยทุ่งนาที่ว่างเปล่าไร้การดูแลรักษามาสักพักหนึ่งแอ๊ดดดดห่างจากประตูทางเข้าหมู่บ้านไม่ไกล ฉันเหลือบไปเห็นร้านอาหารร้างร้านหนึ่งซึ่งอยู่ในสภาพสมบูรณ์ชวนให้เราอยากลองเข้าไปสำรวจภายในโต๊ะทานอาหารสำหรับลูกค้าวา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-13
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status