LOGINShare
บทที่ 3 : คำขอโทษ 13
Last Updated:
2025-09-09 22:46:44แอ๊ดดดด
“...ข้าวเสร็จแล้วนะ”เสียงของเด็กสาวที่เปิดประตูออกมาทำให้ความเหนื่อยล้าของฉันหายไปเล็กน้อย“....อืม”......วัตถุดิบที่เหลือจากสองวันก่อน ทำได้ขนาดนี้น่าชื่นชมจริงๆแน่นอนว่าความหิวที่มากล้นรวมกับฝีมือการทำกับข้าวของแกรดทำให้เราทั้งสองรีบทานอาหารเช้ากันอย่างตะกรุมตะกรามง่ำ ง่ำเราสองคนชำเลืองตามองกันเป็นพักๆ ถึงจะคืนดีกันแล้วก็ใช่ว่าเราจะมองหน้ากันติด ยิ่งถ้าฉันบอกเธอว่าเมื่อคืนฉันจ้องหน้าเธอเป็นสิบนาทีคงกลายเป็นเรื่องน่าอับอายไปชั่วชีวิตแน่“...เดี๋ยวเที่ยงๆ เราจะออกไปหาซื้อวัตถุดิบมาทำอาหาร มีอะไรที่อยากกินรึเปล่า?”“....อาการดีขึ้นแล้วหรอ?”“ดีขึ้นมากแล้วล่ะ ....ขอบคุณนะ”บลูจ้องไปยังหน้าของเด็กสาวช่วงสั้นๆ ก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดบางอย่างออกมา“....หมู่บ้าน”“...?”“...ร้านคาเฟ่ ที่หมู่บ้าน ...ข้างๆ”“อ๋อ ร้านตรงนั้น ได้ยินคนพูดกันเยอะเลย ทำไมหรอ?”“...ข้าวเย็น ...ไปกินที่นั่น ...ด้วยกัน ..............มั้ย?” เด็กสาวพยาย
Latest chapter
Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป บทที่ 7 : คำที่อยากบอก 29
...ทั้งที่ฉันออกจะชอบธรรมชาติแท้ๆ ทั้งที่ตอนอยู่บ้านชอบออกมานั่งเล่นในป่าหลังบ้านแท้ๆ แต่เพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทางทำให้ฉันมองข้ามสิ่งเหล่านั้นที่เคยสวยงามไปหมดทิวทัศน์รอบข้างต่างขนาบไปด้วยพืชไม้ใบเขียว กลิ่นของอากาศบริสุทธิ์ที่แฝงกลิ่นซากไม้ซากพืชเน่าไว้เป็นแหล่งๆ...ถ้าไม่ได้เดินจนเหนื่อยฉันคงชอบที่นี่ไปแล้วแน่...หมับมือของฉันถูกกุมและจับไว้มั่นโดยไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้แถวการเดินถูกเปลี่ยนเป็นตอนลึกแบบคู่ฉันกับแกรดเป็นคู่สุดท้ายที่เดินตามกลุ่มเพื่อนๆ เด็กสาวใช้จังหวะที่ทุกสายตาต่างจับจ้องไปข้างหน้าขยับไหล่เข้ามาใกล้กับฉันก่อนจะจับมือฉันไว้อย่างระมัดระวัง“...เดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก”ฉันพยายามปรามเด็กสาวแต่ดูท่าเธอจะไม่ได้ฟังคำเตือนของฉันเลย“...ก็เราอยากจับมือนี่”..//..“เรารู้ว่าบลูชอบธรรมชาติ แต่คงจะเหนื่อยแล้วสินะ”“...อืม”“งั้นถือว่านี่คือการเติมพลังได้มั้ย?”เด็กสาวออกแรงบีบมือเพิ่มเล็กน้อยเปรียบเหมือนการให้กำลังใจฉันกังวลว่าจะมีใครเห็นเรามั้ยกลัวจะถูกจับได้ตอนไหน...พอคิดแบบนั้นฉันกลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดๆ เฉยเลยพวกเรากุมมือกันไว้พักใหญ่ก่อนจะปล่อยมือออกจากกันทันท
Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป บทที่ 7 : คำที่อยากบอก 28
บทที่ 7 : คำที่อยากบอกทัศนศึกษา การค้นคว้าหาความรู้นอกห้องเรียน หรืออาจแค่เปลี่ยนบรรยากาศให้น่าเบื่อกว่าเดิมการออกผจญภัยนอกสถานที่ สำหรับหลายคนคงมองเป็นเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจ แต่หาใช่กับฉันไม่ มันเหน็ดเหนื่อย ยากลำบากและเป็นการเสียแรงโดยเปล่าประโยชน์“สัปดาห์หน้าอาจารย์จะพาทุกคนไปทัศนศึกษาในป่าหลังโรงเรียนกันนะ”“เฮ้!!”...หา?เหล่านักเรียนต่างส่งเสียงดีใจกันยกใหญ่ ผิดกับเด็กสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่มุมหลังสุดของห้อง เธอเบี่ยงสายตาออกไปนอกหน้าต่างด้านซ้ายมือก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย...ฉันชอบป่า ชอบธรรมชาติ แต่ทัศนศึกษาทำให้การพักผ่อนไม่เป็นอิสระ...อีกอย่างคือมันไม่ใช่ป่าเล็กๆ แบบหลังบ้านนี่สิ“ส่วนกิจกรรมก็ตามนี้เลยนะ”ชายแก่ยื่นแผ่นกระดาษที่ระบุช่วงเวลาการทำกิจกรรมไว้คร่าวๆ ให้นักเรียนทุกคน ฉันแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นว่าการเดินทางครั้งนี้ต้องค้างกลางป่าหนึ่งคืน“...”...แกไม่รอดแน่บลู“เจอกันที่ทะเลสาบหลังโรงเรียนตอนเก้าโมงเช้า พายเรือข้ามไปอีกฟาก เดินขึ้นเขาต่อ แล้วก็ตั้งแคมป์บนที่ราบสูง สุดท้ายก็วาดรูปวิวทิวทัศน์”“....”“รอบแรกไปกันแค่ผู้หญิง นั่นช่วยตัดจำนวนคนเหลือแค่สิบกว
Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป บทที่ 6 : คำให้การ 27
ณ ห้องนอนซึ่งตั้งอยู่ที่ชั้นสามของพระราชวัง ร่างของฉันกำลังนั่งลงบนเตียงและเหม่อมองรอบห้องอย่างไม่ตั้งใจตัวเองยังคงสับสนที่อยู่ดีๆ ก็มาโผล่ที่ห้องแห่งนี้ เหตุการณ์ต่างๆ ผ่านไปโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวอาหารเย็นที่ทานกันอย่างสุภาพแต่ฉันกลับคิดว่ามันเร็วจนแทบไม่รู้สึกตัว......ถ้าเหม่อไปเรื่อยๆ อยู่แบบนี้จะไปโผล่ที่ห้องหอพักเลยรึเปล่านะก๊อก ก๊อก“บลู หลับรึยัง?” เด็กสาวกับน้ำเสียงแสนคุ้นเคยเคาะห้องเรียกฉันเบาๆแอ๊ดดดด“อ่าว แกรด? ไม่ได้ไปเดินเล่นกับพวกอายหรอ?”“ไม่หรอก เราขอเข้าไปได้มั้ย?”“...อืม”อย่างน้อยในห้องอันใหญ่โตนี้ก็ไม่เงียบเหงา ข้างกายของฉันมีเด็กสาวคนหนึ่งกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างรื่นเริง“มานี่สิ”...?แกรดชวนให้ฉันเดินออกไปที่หน้าต่าง เธอชวนฉันมองดูเมืองรอบๆ ผ่านทางหน้าต่างแสงไฟยามค่ำคืนและความวุ่นวายไม่สงบ“...ให้ฉันดูอะไรหรอ?”“ดูเมืองไง”“...?”เด็กสาวค่อยๆ ชี้นิ้วไปตรงโน้นทีตรงนี้ทีพลางสาธยายที่ตรงนั้นด้วยจินตนาการของเธอ“ตรงนั้นน่าจะเป็นตลาดนัด ตอนนี้ป้าที่เรากำลังชี้อยู่คงกำลังทอนเงินลูกค้าอยู่”“...”“ส่วนลุงคนนั้นก็กำลังโดนโจรล้วงกระเป๋า เดี๋ยวๆ แบบนั้นไม่ได้
Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป บทที่ 6 : คำให้การ 26
“ฮืมมมม ...ชาเซเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังบ่อยๆ เลย พอได้เห็นตัวจริงเลยเข้าใจว่าทำไมเขาถึงถูกใจเธอขนาดนี้”“...ค่ะ”“อ่าว ไม่ได้สนิทกับชาเซหรอกหรอ? เห็นเขาพูดถึงเธอบ่อยๆ เลยนะ”ชายแก่เห็นถึงความผิดปกติจากสีหน้าอันเหนื่อยใจของแกรด ในตอนนี้ผู้เป็นราชาเข้าใจหลายๆ อย่างเป็นที่เรียบร้อย“พวกเราแค่อยู่ห้องเรียนเดียวกันเพียงเท่านั้นค่ะ”“เฮ้อ ...ขนาดผู้กล้ายังมีสิ่งที่สู้ไม่ได้อยู่สินะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“...ครับ” ชายหนุ่มยิ้มแห้งก่อนจะตอบกลับพระราชา“ขนาดถูกชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาขนาดนี้จีบยังไม่ไหวติง ...คงมีคนในใจอยู่แล้วสินะ”...ใช่ค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆปากของฉันมันคันจนสั่นไปหมดแล้ว“...ค่ะ”“อะ โอ๊ะ ประกาศกันเลยหรอ? เอาเถอะ ยังไงก็ยินดีกับชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้นด้วยแล้วกัน”...เธอเป็นผู้หญิงค่ะ หนูเองค่ะ หนูๆๆๆๆๆๆๆ!“...ข ขอบคุณค่ะ”พระราชาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเบนสายตามาทางฉัน ดูจากสีหน้าคงรู้จักฉันอยู่แล้วสินะ“เขาบอกว่าเธอไม่ค่อยยิ้ม แต่เขาบอกว่าเธอไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คนอื่นๆ คิดกัน”“...?”“เป็นตามนั้นรึเปล่า? บลู เชอร์โนบ็อก”คำถามที่ถูกเอ่ยอย่างเรียบนิ่งทำฉันขนลุกสู้ซุบซิบ ซุบซิบเหล่าขุนนางเร
Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป บทที่ 6 : คำให้การ 25
“อาย ...ฉันกลัวจะทำพลาดจังเลย”เด็กสาวผมฟ้าเริ่มมีสีหน้าอมทุกข์ทันทีที่ประตูรถถูกปิด เธอหันไปบ่นงึมงำกับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างโอดครวญ“...เมื่อวานฉันพาเธอซ้อมการทำความเคารพไปหลายๆ อย่างแล้วนะ ไม่เป็นไรหรอก”“...”ลิลิธเป็นเพียงเด็กสาวคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ได้มาจากตระกูลร่ำรวย เธอเป็นเพียงลูกสาวของตระกูลคนรับใช้ที่คอยดูแลครอบครัวของอายอีกที นั่นเลยทำให้เด็กสาวมีปัญหาจากการเข้าพูดคุยกับคนใหญ่โตพอสมควร รวมถึงการถูกเหยียดและสายตาของผู้คนที่มองเธอด้วยความดูหมิ่น สำหรับเธอมันคงเป็นอะไรที่ชวนให้ลำบากพอสมควร“ไม่เป็นไรนะๆ เดี๋ยวฉันพาไปเที่ยวในเมืองตอนกลางคืน”“...อืม”...อย่างน้อยเธอก็มีคนปกป้องแหละนะการเดินทางอันยาวนานทำให้ฉันเริ่มเมื่อยล้า ดวงตาของฉันปิดลงพร้อมๆ สติที่ดับไปชั่วขณะ กระทั่งมีบางอย่างปลุกฉันให้ตื่นบลูรับรู้ได้ถึงการโต้ตอบของผู้คนมากมายที่เริ่มส่งเสียงดังขึ้นเรื่อย ดังขึ้นเรื่อย และดังขึ้นข้างๆ หูของเธอ“....บลู”“...อึ อืมมมม”ฉันสะดุ้งตัวตื่นหลังถูกปลุก เสียงที่คิดว่าเป็นแค่ฝันบัดนี้มันเกิดขึ้นจริงเมื่อได้มองออกไปยังหน้าต่างซึ่งถูกแง้มออกเล็กน้อย...“...เราถึงเมืองหลว
Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป บทที่ 6 : คำให้การ 24
บทที่ 6 : คำให้การ“อึ อืมมมมม”เด็กสาวลืมตาตื่นก่อนจะยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจหนึ่งที...ปวดแขน“...?”ระดับสายตาถูกลดต่ำลงก่อนจะพบร่างอันเปลือยเปล่าของตัวเองบนเตียงยับยู่ยี่...ลืมเลยว่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้าบลูเหลือบตาหันไปมองจ้องแกรดซึ่งกำลังทำหน้าจิ้มลิ้มนอนหลับอยู่ข้างๆ กายของเธอ..//..เด็กสาวยิ้มให้ความเอ็นดูนั้นก่อนจะค่อยๆ ย่องออกจากห้องไป...เมื่อคืน ...เหมือนฝันเลย“ก ...แกรด เช้าแล้-”“อืมมมม”ฉันกลับมากปลุกเด็กสาวหลังอาบน้ำด้วยน้ำเสียงประหม่า แต่ดูท่าว่าอีกฝ่ายจะเป็นเอามากกว่า แกรดตอบกลับฉันด้วยเสียงกระอ้อมกระแอ้ม ร่างที่ไร้อาภรณ์กำลังบิดกระมิดกระเมี้ยนไปมาพร้อมกับผ้าห่มที่ถูกจับขึ้นมาคลุมร่างเปลือยเปล่าเอาไว้อย่างขวยเขิน“...//..”“...เดี๋ยวเราออกไปนะ”“...อืม”วันศุกร์ วันหยุดสำหรับนักเรียนทุกคนลากยาวไปถึงวันเสาร์อาทิตย์ณ ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่นอกบ้าน บลูกำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้ารออาหารกลางวันจากเด็กสาวอีกคนด้วยสีหน้าตะกุกตะกัก“มาแล้ว...”“...ขอบคุณนะ”“ค่ะ //”ฉันยื่นมือไปรับอาหารมาวางก่อนจะรินน้ำใส่แก้วให้แกรดพลางชำเลืองมองใบหน้าอีกฝ่ายเป็นพักๆก๊อก ก๊อก ก๊อก“แกรด บลู เป็นไ
You may also like
เด็กดีของนลิน
ป.ปลาอุ๋งอุ๋ง1.5K viewsเพียงชั่ววูบเดียว [MPREG]
DILEMMA 281.3K viewsมาเฟียกับเมียรับจ้าง (Mpreg)
อักษรปรุงรัก2.5K viewsUnsur - เสพอรรถรส
ภูผาสีน้ำเงิน319 views21วันฉันรักเธอ
KimiSapphic139 viewsเกิดใหม่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของตัวร้าย(คลั่งรัก)
แกะส้ม881 viewsLOVE YOU MY SUGAR DADDY | รักนะครับคุณแด๊ด
RudeHand781981 viewsตรวนใจนายหัว
theoneyoulove399 views
