Natapos ang exam week nila ni Angela na tinatawag din nilang hell week dahil sa sobrang babad nila sa pag-re-review. Tila naging impyerno talaga iyon sa mga tulad niyang estudyante dahil kulang na nga sila sa tulog, kulang pa sa pahinga. Kulang talaga sa lahat.
Dahil na rin sa exam na 'yon, ilang araw na rin na hindi sila nag-uusap ni Heart nang maayos. Hindi siya nito kinukulit gaya nang dati siguro na rin busy ito sa pag-re-review para sa exam nila. May inaalagaan din itong grades tulad niya. Nagkikita na lang sila tuwing schedule ng exam pero hindi talaga sila nag-uusap or kahit nagkukulitan man lang.
At tuwing nakikita niya si Heart ay naiisip niya ang sinabi ng kuya nito sa kaniya no'ng nakaraan. Hindi nga lang 'yon basta sabi lang, eh. May kasama pang pagbabanta na hindi naman siya masiyadong affected.
Hindi talaga kasi naiisip lang naman niya 'yon all the time.
Yeah, hindi siya affected. Hindi talaga.
Minsan napapatanong siya kung dapat nga ba niyang iwasan ang kaibigan niya? Wala naman siyang nakikitang rason para iwasan ito, sa totoo lang. Mabait naman ito, malayo sa ugali ng kuya nito. At maliban sa naaawa siya dahil siya lang naman ang kaibigan nito, sa kaniya lang kasi medyo madaldal si Heart at hindi ito basta-basta lumalapit sa mga classmates nila. Paano na lang ito kung pati siya ay iiwas na rin?
Nandito siya ngayon sa canteen and as usual nandito siya sa pwesto nila ni Heart, malapit sa bintana. Dito sila palaging punupwesto ng kaibigan niya, malayo sa mga "dugyot" daw nilang mga schoolmate. Maarte kasi ito at ayaw sa mga crowded places. Para na rin daw pwede pa ito makapagbasa ng mga libro.
"Hi! Kanina ka pa ba?"
Kahit hindi pa siya lumingon, alam na niyang si Heart na 'yon. Boses pa lang na palaging naka-high pitch, walang ibang may-ari no'n kun'di isang Heart Del Rio lang.
Nilingon na niya si Heart matapos niyang mailagay sa bag niya ang cellphone. Gaya ng dati, naka-smile na naman ito at may dalang libro. Alam niya ang librong hawak nito, nabasa na niya iyon somewhere, familiar kasi ang book cover.
"Nag-order ka na ba, Gel?" tanong nito nang malapag na nito sa mesa ang shoulder bag nito at libro. "Wait lang, ah? Order lang ako ng foods natin."
Ganiyan si Heart. Hindi ito madamot. Sa ilang buwan na palagi niya itong kasama ay halos ito palagi ang nanlilibre sa kaniya. Alam kasi nito kung ano ang status niya sa buhay pero hindi naman siya pumapayag na palagi na lang ito ang gumagastos ng pagkain niya.
Shocks! Baka naiisip ni Brian na piniperahan ko ang kapatid niya, bulong ng isip niya kaya agad niyang pinigilan si Heart. Mabilis niyang hinawakan ang braso nito para pigilan ito.
"Why?" nagtatakang tanong ni Heart sa kaniya. Nakakunot pa ang noo nito.
Tumayo siya at kinuha ang bag niya. Ngumiti siya kay Heart. "'Wag mo na kong bilhan. Tapos na 'ko kumain. Mauna na 'ko, may gagawin pa kasi ako."
"Are you okay?"
Kitams? Pati takbo ng utak niya parang nababasa na nito.
Pinaupo siya ulit ni Heart kaya nagpaubaya na lang siya. Naisip niya na hindi naman pwede na hindi niya sabihin kay Heart ang nangyari.
"May problema ka ba?"
"Kinausap ako ng Kuya mo."
"Really?" Parang excited pa ito. "What happened? Did he bribe you or something?"
"Ha?" Siya naman ang nalito. Bakit parang normal na lang kay Heart ang ginagawa ng kuya nito.
"Hindi pa?" tanong na naman nito at tinitigan siya. "Si Kuya ba talaga mismo ang kumausap sa'yo?"
Tumango siya na siya namang ikinangiti ng kausap niya. Kahit nalilito ay pilit niyang tinitigan si Heart para mabasa kung ano ang iniisip nito pero wala siyang napala.
"So," maarte itong nagsalita. Umupo na ito sa harapan niya at hindi na itinuloy ang balak nitong pag-order. Mas gusto pa yatang makinig sa chismis na dala niya. "Anong sinabi ng magaling kong kapatid?
"Tinakot niya 'ko. Layuan daw kita. Baliw ba 'yang kuya mo?"
Kitang-kita niya ang maarte nitong pagtakip ng bibig at nanlaki pa ang mga mata pero ilang segundo lang din ay bigla itong tumawa. Nagsitinginan pa nga ang mga estudyante na kasama nila sa canteen kaya taranta siyang pinalibot ang paningin. Baka kasi nasa paligid lang ang kuya ni Heart at totohanin pa ang pananakot nito sa kaniya.
Nang hindi niya makita ang pagmumukha ni Brian ay saka niya muling binalingan si Heart. Tumatawa pa rin ito na para bang nag-jo-joke lang siya. Samantalang takot na takot na nga siya pero parang balewala lang ito sa kaibigan niya.
"Teka nga lang. Meron ba 'kong hindi nalalaman sa inyong dalawa? Baka magkaaway kayo ng kapatid mo tapos dinadamay mo 'ko." Matigas niyang sabi dito pero muli na namang natawa si Heart.
"Wala uy! Ano ka ba!" Tumigil ito sa pagtawa at seryosong tumingin sa kaniya. "Bilib ako sa'yo kung si Kuya talaga mismo ang kumausap sa'yo. Kasi 'yang si Kuya, hindi siya mismo ang kakausap sa mga taong ayaw niya, maraming 'yang mga robot na pwede niyang utusan." Ngumiti ito at kinindatan siya. "But in your case, personal ka niyang kinausap. Isa lang ang meaning niyan, my Kuya likes you."
Mabilis niyang hinablot ang libro na nasa mesa. Balak niya sanang ibato iyon kay Heart. Mas baliw pa yata 'tong kausap niya kaysa kay Brian, eh. Kung ano-ano na lang ang naiisip. Pero hindi pa nga niya nakuha ang libro ay mabilis namang naagaw iyon ni Heart.
"Hey! Not my book, Gela! Not my book!"
"Nababaliw ka na ba? Are you trying to set me up with your brother?" naiinis niyang tanong dito.
Kung pagbabasehan ang mga galaw ni Heart kanina, parang may binabalak talaga itong masama sa kaniya. Baka may balak nga siguro itong maging Kupido at may hawak na itong pana ngayon para panain ang puso niya at puso ng kapatid nito. Pero kung totoosin, hindi naman na nito kailangan panain ang puso niya dahil crush naman niya ang kuya nito dati pa.
Mabilis siyang napailing. Wala siyang gusto sa lalaking mayabang!
Humawak sa dibdib si Heart at gulat na itinuro ang sarili. "Ako? Ise-set up ka sa kuya ko?" Mabilis itong umiling. Of course --" Napaubo pa ito. "Of course not! Why would I do that?"
Tinitigan niya ito nang mariin para sana paaminin, pero syempre, Heart will always be Heart at hindi ito basta-basta lang aamin dahil gusto niya itong paaminin. Sabi nga nito, magkamatayan na.
Ngumiti ito sa kaniya at kinuha ang wallet nito sa bag. Mukhang ngayon na nito gagawin ang balak nitong pagbili ng pagkain kanina.
"Wait lang, bibili na 'ko ng pagkain. What do you want?" tanong nito na para bang wala itong ginawang kabaliwan. "You want some burger?"
"Wala, busog nga 'ko."
"Alam kong 'di ka pa kumakain. Sige, bilhan na lang kita ng burger, fries, at milk tea. Pambawi ko na lang sa ginawa ng kuya ko sa'yo." Tinapik nito ang balikat niya at sabay bumulong. "No worries, kukuha ako ng money sa wallet niya mamaya."
Tinitigan niya ito nang masama. Magkapatid nga talaga ang dalawa. Hindi pala dapat siya magtaka. Magkaugali, eh.
Pero sana nga talaga walang ginagawang kabaliwan itong si Heart. Sana mali ang naisip niya kanina. Sana nga...
But she should have known better...
Year 2025Dalawang oras na ang lumipas ay hindi pa rin dinadalaw ng antok si Angela. Natigil na lang ang kaniyang pag-i-imagine nang makarinig siya ng mga pagkatok.Sunod-sunod na mga pagkatok iyon kaya ang plano niya sanang hindi ito pagbuksan ay hindi niya yata magawa.Sinuot niya ang kaniyang tsinelas at wala sa mood na binuksan ang pinto ng kaniyang kwarto.Imposible naman kung ito na ang tinutukoy ng kaibigan niya na bisita nito.Ang aga naman, bulong niya at kinuha ang tuwalya na nakasabit sa pinto at ipinalibot iyon sa katawan niya.Lumabas na siya ng kwarto matapos niyang suklayin ang buhok. Diretso na siya sa pinto upang pagbuksan ang taong patuloy pa rin sa pagkatok.Dios mio, alas singko pa lang.Kahit parang nahihilo pa siya dahil sa kulang siya sa tulog at masama pa ang pakiramdam niya ay pinilit niyang tumayo."Sandali." Hindi niya sigurado kung narinig ba siya ng tao sa labas pero patuloy pa rin siya sa paghakbang.Mahina niyang pinihit ang door knob ng pinto at binuksa
Nakita agad ni Angela si Brian nang lumabas siya sa main gate ng school nila. Hindi niya napigilan ang pag-igting ng kaniyang panga nang makita ang binata at naglabas ng isang malaking buntonghininga. Tandang-tanda niya ang sinabi ni Heart sa kaniya nong Friday na naging rason pa ng kaniyang pagkalito. Pero buo na ang desisyon niya na iwasan na ang babaerong to.Anong akala niya sakin? Nadadala sa kaniyang mga ngiti? Hindi na uy! Nakatayo ito roon, parang estatwa na hindi natitinag, may hawak na bouquet ng mga puting rosasat isang paper bag na halatang puno ng kung anong regalo. Sa unang tingin, maaari sanang kiligin ang kahit na sinong babae na bibigyan nito — isipin mo, isang Brian Del Rio ang naghihintay, mukhang seryoso at parang leading man sa pelikula dahil sa sobrang kapogian.Pero hindi siya. Hinding-hindi na siya papaloko pa. Ayaw niyang makasira ng relasyon. Ayaw niyang makasakit ng kapwa babae. Kaya kung ano man ang nararamdaman niya, kailangan na niyang pigilan.Sa halip,
Paglabas ni Angela sa gate ng campus, agad niyang napansin ang nakasandal na pigura sa poste. Kilalang-kilala na niya ang body figure nito, alam niyang si Brian iyon. Naka-black shirt lang ito at faded jeans, hawak ang helmet sa isang kamay habang panaka-nakang tumitingin sa relo. Kahit pa anong iwas niya, hindi niya maitago ang kaunting kilig na unti-unting kumakain sa sistema niya.Wake up, Angela! Anong kilig ang pinagsasabi mo! Iwasan mo yan!"Hatid na kita," walang paligoy-ligoy na sabi ni Brian nang makalapit siya. Para bang automatic na parte na siya ng hapon niya."Hindi na. Kaya ko namang umuwi, sanay na ako," mabilis niyang sagot, pero ramdam niya ang kaunting kaba sa dibdib. Bakit ba siya kinakabahan? Parang tanga naman tong damdamin niya.Brian smirked, bahagyang tinaas ang kilay. "Wala namang mawawala kung ihahatid kita diba? Nakalibre ka pa ng pamasahe. Mas safe din, at least may kasama ka sa daan."Gusto pa sana niyang sumagot dito pero nang iabot na nito ang helmet sa
Hindi mapakali si Angela kinabukasan. Halos buong gabi niyang iniisip ang nangyari kagabi. Kung paano naghintay si Brian sa labas ng gate, kung paano ito naglakad kasabay niya pauwi, at kung paano mabilis nakuha ng binata ang loob ng nanay niya. Para bang lahat ay perpektong naitakda para sa kaniya, pero sa puso niya, hindi siya makasabay. Parang ang dali-dali lang nitong kinuha ang loob ng nanay niya at feeling close pa ito. Hindi niya na orient ang nanay niya na acting lang ang lahat.Habang kumakain sila ng almusal, hindi niya naiwasan ang mga tingin ng kanyang ina. Kagabi pa nga ito pabalik-balik na mabait daw si Brian kesyo ganiyan. Ang dami nitong positive comment tungkol sa nanliligaw sa kaniya kuno. Samantalang siya ay hindi na natutuwa. Bakit pa kasi ito pumunta sa bahay niya para magpaalam na manliligaw daw ito sa kaniya, nakakuha pa tuloy ito ng kakampi."Magalang na bata 'yong si Brian, ah," ani ng Mama niya habang nagkakape. Naririndi na ang tainga niya, paulit-ulit na l
Paglabas ni Angela ng gate ng university, ang tangi niyang nasa isip ay makauwi agad at makahiga sa kama. Pagod siya sa dami ng activities ngayong linggo, at pakiramdam niya drained na drained ang utak niya sa kakaisip ng research proposal nila. Idagdag pa na parang siya lang naman ang gumagawa sa gruop nila.Halos malaglag ang bag niya sa balikat nang mapansin ang isang pamilyar na pigura na nakasandal sa poste malapit sa gate. Heto na naman ito, parang walang kapaguran sa pangungulit. Nakasuot ng puting polo si Brian, bahagyang nakabukas ang dalawang butones sa itaas, at halatang fresh kahit pa mainit ang panahon. Nakahalukipkip ito at parang ilang minuto na talagang naghihintay."Angela," tawag nito nang makita sabay kindat, para bang matagal na silang magkasama.Napahinto siya sa gitna ng lakad niya. Jusko po, heto na naman ako. Hindi ba pwede na magkaroon din ako ng day off kahit ngayong araw lang? Stress na stress po ako oh.Ramdam na naman niya ang mga mata ng ibang estudyanten
Tahimik lang si Angela habang naglalakad papasok ng campus. Tahimik na naglalakad pero ang puso at isip niya ay halos magsigaw na sa dami ng laman. Habang naglalakad siya ay ramdam na ramdam niya ang mga matang nakasunod sa kaniya, pati ang pabulong-bulong ng ilan. Hindi niya kailangang magtanong kung tungkol saan iyon, mula pa kahapon ay laman na sila ng chismis. Kahit siya nga din ay hindi mapakali, ang mga chismosa pa kaya?Humigpit ang kapit niya sa strap ng kaniyang bag habang pinipilit maging kampante ang mukha. Yong tipong hindi niya pakitaan ng kamalditahan ang mga marites sa paligid niya. Pero sa loob-loob niya, parang hinihila pababa ang dibdib niya. Hanggang kailan ko ba kakayanin ‘to? Hanggang kailan ko ba hahayaang gawin ni Brian ang gusto niya? Tama naman siguro ang ginawa niya na kahapon. Hindi niya alam kung makikinig ba si Brian pero gusto na niya talaga na tigilin na nito ang ginagawa nitong kabaliwan.Yes, kabaliwan naman talaga. Saan ka ba makakahanap ng tao na g