Todos los capítulos de ตราบาปบริสุทธิ์: Capítulo 31 - Capítulo 40

บางครั้งชีวิตของคนเราก็ไม่ได้มีทางเลือก ระหว่างความถูกต้องความเหมาะสมนั้นกลับทำให้หัวใจของเธอต้องเจ็บปวด มาเรียมโตพอจะรู้ว่าที่ผ่านมามารดาต้องเจออะไรมาบ้าง มันจึงนำมาเป็นเหตุผลและข้ออ้างที่เธอจะไม่รับติณณ์เข้ามาในชีวิต แม้ว่าเขาจะอยู่ในหัวใจของเธอมาโดยตลอด สิ่งที่เก็บไว้ในใจนับวันมันยิ่งเจ็บปวด เมื่อหญิงสาวไม่สามารถที่จะบอกใครได้ แม้แต่ติณณ์เขาคงเริ่มชินกับความเฉยชาที่มันกัดกินหัวใจของเธอ จนกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งสมกับฉายาที่ติณณ์ตั้งให้เธอ มาเรียมยังคงเดินเข้าไปในครัว เธอทำงานเป็นผู้ช่วยเชฟตามเดิม สีหน้าของเธอยังคงเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ภายในใจนั้นร้อนรุ่มดั่งไฟในเตาตรงหน้า ที่มันสุมทรวงให้เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้ว แต่เธอก็ต้องทนเก็บความขมขื่นเอาไว้เพียงคนเดียวติณณ์เดินออกมาจากผับพร้อมกับผู้หญิงอีกคน เขาขับรถตรงดิ่งไปที่คอนโด เมื่อชายหนุ่มอยากจะประชดชีวิต ประชดมาเรียมด้วยการพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในชีวิต โดยที่เขาไม่อาจรู้ได้เลยว่ามันอาจนำความยุ่งยากมาสู่ชีวิตของเขาในวันข้างหน้าแคทคือผู้หญิงอีกคนที่จ้องจะจับติณณ์และวันนี้เธอตั้งใจมาที่ผับเหตุผลหลักก็คือติณณ์ ผู้ชายในฝ

ภาพโลงศพตั้งอยู่ในศาลากับสาวน้อยร่างเล็ก ที่มีแววตาเศร้าหม่นอยู่ตลอดเวลานั่งเคียงข้างไม่ยอมหนีห่างไปไกล ใครเล่าจะรู้ใครเล่าจะมาแบ่งเบาความทุกข์ระทม ความขมขื่นที่มีในใจของสาวน้อยได้บ้างในยามนี้ ตั้งแต่เกิดมาเธอจำความได้ก็ไม่มีใครเลยนอกจากมารดา ที่คอยโอบอุ้มให้เธอมีชีวิตที่ดี แม้จะอยู่ในที่อโคจรเช่นนั้น มารดาก็ไม่เคยทำให้เธอมีปมด้อยในชาติกำเนิดเลยแม้แต่น้อย บัดนี้สิ้นแม่แล้วหนามาเรียมน้อยเธอจะหันหน้าไปพึ่งใครได้หนอ เขมิกาชื่อนี้จะติดตรึงในดวงใจ ยากที่จะหาใครมาเปรียบเปรย มารดาผู้ยอมสละชีวิตของตน เพื่อให้ลูกน้อยมีชีวิตที่ดีแม้ตัวต้องตายวายชีวี มารดาคนนี้ก็ยอมพลีให้ลูกน้อย เพื่อดวงใจของแม่ มาเรียมเมื่อสิ้นแม่แล้ว ขอให้เจ้าเติบโตอยู่ต่ออย่าได้กังวลไปเลยลูกจ๋า แม่จะคอยมองเจ้าจากบนฟ้าไม่ห่างหายแม้เพียงเสี้ยววินาที ดลธีของแม่อย่าได้กลัวไปเลยลูกยา นั่นคือสิ่งที่แม่เขมิกาต้องการให้มาเรียมนั้นสู้ เพื่ออยู่ต่อให้ได้ แม้สิ้นแม่ไปแล้วก็ตามแต่ถ้าหากว่าใครเดินมาถาม ขอให้ตอบเขาไปว่าแม่สิ้นไปเพียงแค่ร่างใจยังอยู่เจ้าเจ้าจะลุกขึ้นสู้เพื่อแม่ได้มาเรียมสาวน้อยไม่อาจตอบคำถามของใครๆ ได้ เมื่อเวลานี้ร่างกา

เวลาผันผ่านมาเรียมเรียนจบด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง อย่างที่เขมิกาเคยคาดหวังเอาไว้และเธอก็ไม่เคยทำให้มารดาผิดหวังเลยสักครั้ง แต่เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง ที่รูปข้างฝาใส่กรอบรับปริญญานั้นไม่มีเขมิกามารดาผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเธอในวันนี้ มาเรียมนั่งมองไปที่รูปของเธอที่ได้ให้ช่างภาพนั้นใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์กราฟิก ตัดต่อรูปของเธอกับมารดา ให้อยู่ในเฟรมเดียวกันกับรูปใส่ชุดครุยรับปริญญาอีกใบ แม้ว่าภาพของมารดาจะไม่เหมือนกับตัวเป็นเป็นที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้มาเรียมรู้สึกดีไม่น้อยเลยที่ในรูปความสำเร็จจบการศึกษาของเธอนั้น มีมารดาอยู่ในภาพอันน่าภูมิใจของเธอด้วย"แม่กำลังจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศมาเรียมอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วนะ" คำบอกเล่าของแม่ลัลนาทำให้มาเรียมรู้สึกใจหาย ถ้าหากว่าเธอต้องย้ายออกไปจากที่นี่ ความทรงจำทั้งหมดที่มีเรื่องราวของแม่เขมิกาก็คงต้องเก็บไว้ เพียงแค่ภายในใจตลอดกาล"แม่นาอยากให้มาเรียมไปอยู่กับพ่อ เขาควรจะรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น" สิ่งที่ลัลนาต้องการให้ชยันต์รับผิดชอบนั้นคือตัวของมาเรียม ไม่ใช่การตายของเขมิกา ใบหน้าที่เศร้าหม่นตลอดระยะเวลาหลายเดือน ลัลนาแท

มาเรียมยังไม่อยากเจอบิดา เธอยังไม่อยากเจอใครทั้งนั้น หญิงสาวขอทำใจอยู่ในห้องนี้กับความรู้สึกที่คิดถึงมารดา ก่อนที่หญิงสาวจะรู้สึกใจหาย ที่ต้องจากที่นี่ไปไกล ห้องเล็กๆ ที่เคยนอนเคียงกายคู่กันกับมารดา เธอคงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกไปจนตายหญิงสาวจึงอยากเก็บรายละเอียดทุกอย่างที่มีไว้ลึกสุดใจ เพราะมันคือที่ของเขมิกาสิ้นใจอยู่กลางห้องนี้ หากมาเรียมยกผืนพื้นหินอ่อนนี้ไปด้วยได้ เธอคงจะยกไปวางไว้ในห้องนอน บ้านหลังใหม่คงไม่อุ่นเท่าห้องเล็กๆ มาเรียมระลึกถึงมารดาผู้หญิงที่ยอมเสียสละแม้แต่ชีวีให้เธอ ตราบจนสิ้นลมหายใจ"เท่าที่แม่นาสังเกต พ่อของหนูดูจะรักแม่เขมิกามากเลยนะมาเรียม" ลัลนาไม่อยากให้เขมิกาจมปลักอยู่กับการเอาคืนบิดาของเธอ"คนรักกันเขาทำร้ายกันแบบนี้เหรอคะแม่นา""เหตุผลบางอย่างมันก็ไม่สามารถที่จะเอาเข้ามาประกอบกับหัวใจได้ จำไว้นะมาเรียม หากลูกรักใครสักคนอย่าใช้เหตุผลมากกว่าหัวใจ" คำพูดของลัลนานั้นช่างทิ่มแทงมาที่หัวใจดวงน้อยของเธอเสียเหลือเกิน เมื่อครั้งหนึ่งเคยมีผู้ชายอย่างติณณ์เข้ามาข้องแวะ และเธอก็ได้ใช้เหตุผลมากกว่าหัวใจ ตัดสินเขาไปอย่างไม่มีเยื่อใยให้กัน"ช่วงนี้ยังจะลงไปช่วยที่ร้านอยู่เ

เมื่อรถก็แล่นเข้ามาในบ้านรชนิศภานุพงศ์ ซึ่งหลังใหญ่ดูโอ่อ่ากับอาณาเขตที่กว้าง จนมาเรียมคิดว่ามันคือบ้านหรือปราสาทกันแน่ หญิงสาวค่อยๆ ก้าวเท้าลงมาจากรถด้วยหัวใจที่ตื่นเต้น ซึ่งมันไม่ได้เกิดจากความดีใจ แต่เกิดจากความอยากรู้ว่าใครคือบิดา ใบหน้าของเขาจะเป็นอย่างไร ถึงกลายเป็นคนใจร้ายได้ปานนั้นเมื่อเธอเดินเข้าไปภายในบ้าน พร้อมกับลัลนาทุกคนได้หันมาที่มาเรียมเป็นตาเดียว หนึ่งในนั้นคืชนัญอย่าบอกนะว่าหล่อนก็อยู่บ้านหลังนี้ เป็นลูกหลานของตระกูลนี้เช่นกัน แล้วนั่นชยันต์คุณอาที่เธอเคยพูดคุยด้วยบ่อยๆ ตอนเป็นเด็กเวลานี้ชยันต์เองก็ตกตะลึง ชายวัยกลางคนไม่คิดว่าลูกสาวของเขาจะเป็นมาเรียม สายใยของความเป็นพ่อลูกมันผูกพัน แต่ทำไมเขาถึงโง่ดักดานมาตั้งนาน หัวใจของชายกลางคนเต้นแรงขึ้น เมื่อใบหน้าของมาเรียมนั้นคล้ายคลึงกับเขมิกา ผู้หญิงที่เขารักเพียงคนเดียว แม้แต่แชมเปญก็ยังไม่เคยได้ แม้แต่เสี้ยวของหัวใจเขาไปครอง"มาเรียมสวัสดีคุณพ่อกับคุณย่าสิลูก!” มาเรียมนั่งลงกับพื้น ก่อนจะเดินเข่าเข้าไปกราบลงที่เท้าของชยันต์ น้ำตาแห่งความดีใจมันได้ไหลออกมาเป็นทาง เมื่อผู้เป็นบิดานั้นตื้นตันที่ได้เห็นหน้าลูกสาว ซึ่งพลัดพ