Todos los capítulos de ตราบาปบริสุทธิ์: Capítulo 61 - Capítulo 70

“อืม อ๊า” เสียงครางเบาๆ จากคนตัวเล็กยิ่งสร้างความพอใจให้กับชายหนุ่ม เขาผละจากซอกคอหอกมกรุ่นมาจ้องมองที่อกตูม ปลายลิ้นร้อนแตะลงไปรอบเม็ดบัวอมชมพู ขณะที่ฝ่ามือได้ทำการบีบเคล้นที่สองเต้ากลมไปมา ริมปากอุ่นครอบลงไปดูดดึงที่เม็ดสีหวาน เขาใช้ฟันครูดแล้วดูดสลับข้างไปมา การเล้าโลมของติณณ์ ทำให้หญิงสาวที่ไม่เคยผ่านมือชาย รู้สึกได้ถึงความวาบหวานไปทั้งร่าง แม้จะเคยผ่านใช้งานมาแล้วในช่วงค่ำคืน เรียวปากอิ่มเผยอขึ้นด้วยความปรารถนาในตัวชายหนุ่ม ติณณ์ผละจากอกคู่สวยมาประกบริมฝีปากอิ่ม สัมผัสที่เร่าร้อนได้เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเรียวลิ้นร้อนได้ดันเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ทั้งคู่ตื่นจากภวังค์ ที่กำลังจะได้ขึ้นสวรรค์ต้องมาพลันยุติลง ติณณ์ถอนจูบออกจากริมฝีปากอิ่มด้วยความอ้อยอิ่งและเสียดาย ขณะที่มาเรียมเขินอาย จนไม่กล้าสบตาชายตรงหน้า"มัดจำไว้ก่อน..เดี๋ยวเราค่อยมาสานต่อ จุ๊บ!” ติณณ์พูดพร้อมกับจุมพิตลงไปที่หน้าผากกว้างของมาเรียม เขาดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเล็กของเธอเอาไว้ จากนั้นติณณ์ได้คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตู"มีอะไร.." เสียงทุ้มของติณณ์เอ่

ติณณ์เปิดประตูเข้ามาในภายห้อง ปรากฏว่ามาเรียมได้นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือรอเขาอยู่ ภาพของมาเรียมที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาทางพฤตินัย มันช่างทำให้หัวใจของเขาชุ่มฉ่ำเหลือเกิน คงไม่มีอะไรมาขวางกั้นหรือผู้หญิงคนใดมาทำให้หัวใจของเขา เปลี่ยนใจไปจากมาเรียมได้ หลายคนอาจจะมองว่าเธอร้ายกาจกับผู้เป็นบิดา แต่สิ่งที่เธอทำนั้นติณณ์รู้ดีว่า เธอเพียงแค่ต้องการชดเชยและเอาคืนจากชยันต์ ในสิ่งที่เขมิกามารดาของเธอเคยถูกกระทำเท่านั้นเอง"คุณทานข้าวหรือยัง" ติณณ์เอ่ยถามออกไปก่อนจะนั่งลงข้างๆ มาเรียม"มาเรียมทานแล้วค่ะ แล้วคุณล่ะทานหรือยัง" มาเรียมเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย จนติณณ์ฉีกยิ้มกว้าง เขารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ยัยมนุษย์น้ำแข็งที่เคยเย็นชา ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าเธอไม่มีหัวใจ แต่เวลานี้หัวใจของเธอกำลังเปิดรับเขาเข้าไป และอีกไม่นานก็คงเต็มหัวใจ จนไม่สามารถเผื่อให้ใครได้เช่นเฉกเขาที่มีเพียงเธอ"ผมยังไม่ได้ทานอะไร ขอคุยธุระสำคัญกับคุณก่อน" ติณณ์พูดออกมา พร้อมกับจับมือของมาเรียมกุมเอาไว้ แล้วจ้องมองไปในตาคู่สวยของเธอ"คุณมีอะไรก็พูดมาสิ ทำไมต้องจ้องมองขนาดนั้นด้วย หน้าของมาเรียมมีอะไรติดอยู่เหรอ" มาเรี

"อย่ากังวลไปเลย มีผมอยู่ทั้งคน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมสัญญาจะไม่ทิ้งคุณไว้กลางทางเพียงลำพัง เราจะเดินจับมือกันไปให้สุดทางฝันถึงปลายอุโมงค์ เข้าไปข้างในกันเถอะ"ติณณ์พูดพร้อมกับกุมมือมาเรียมเอาไว้แน่น เขาประสานฝ่ามือลงไปแนบแน่น เพื่อให้เธอมั่นใจว่าจะปลอดภัย เมื่อมีเขาอยู่ข้างกาย จากนั้นคนทั้งสองจึงเดินเข้าไปข้างในบ้าน พอเข้ามาถึงสายตาของทุกคนจับจ้องมองมาที่คนทั้คู่เป็นตาเดียว ติณณ์และมาเรียมได้ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปหาทุกคนที่นั่งอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน"นี่มันอะไรกันคะพี่ติณณ์ ทำไมมาเรียมถึงมากับพี่ได้" ชนัญเริ่มร้อนรนใจ เมื่อลางสังหรณ์ภายในใจของเธอกำลังบอกว่า ชายตรงหน้าที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นนั้นได้ลงเอยกันกับมาเรียมเรียบร้อยแล้ว"โตมาจากสถานที่แบบไหน นิสัยก็แบบนั้นสินะ!" แชมเปญพูดกระแทกแดกดันใส่มาเรียม"หุบปากแชมเปญ!" คำพูดของชยันต์ ทำให้มาเรียมรู้สึกดีใจเล็กน้อย เมื่อผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นบิดายังคงปกป้องเธอติณณ์นั่งลงที่โซฟาข้างมารดาของเขา ขณะที่มาเรียมนั่งลงที่พื้นก้มลงกราบคุณหญิงย่า ส่วนแจ๊คที่เป็นแขกของบ้าน เขายังคงงงงันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น"คุณหญิงย่าเจ้าขา มา

"ผมมีบางอย่างอยากให้คุณ""อะไรเหรอค่ะ" มาเรียมเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย"รอแป๊บหนึ่ง เมฆกำลังไปเอามาให้ มันอยู่ที่บ้านรชนิศภานุพงศ์ คุณหญิงย่าบอกว่ามันสำคัญมาก แล้วมาเรียมจะเข้าใจในตัวของคุณอาชยันต์มากขึ้น" คำพูดของติณณ์นั้น ยิ่งทำให้มาเรียมครุ่นคิด หากต้องสูญเสียบิดาไป ทั้งที่ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกัน แม้เรื่องราวที่ผ่านมานั้นเธอจะยังคงจำฝังใจ แต่เวลานี้เธอต้องการอ้อมกอดของบิดาที่ไม่เคยได้สัมผัส เธออยากจะกอดเขาสักครั้ง แค่เพียงสักครั้งก็พอ ขอแค่ได้กอดบิดาให้ชุ่มฉ่ำหัวใจ สมกับที่เขานั้นคอยปกป้องเธอพอประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกมา ขณะที่มีหมอวิ่งสวนเข้าไป มาเรียมรู้สึกใจคอไม่ดี บิดาที่เธอคิดว่าไม่เคยมี กำลังจะจะลาจากไปจริงๆ เหรอ ทำไมเธอถึงรู้สึกใจหายแบบนี้"คุณพยาบาลพ่อฉันเป็นยังไงบ้างคะ ชยันต์! พ่อฉันชื่อชยันต์เขาเป็นยังไงบ้าง" มาเรียมถามพยาบาลออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและท่าทางที่ร้อนรน"เวลานี้คนไข้ได้หยุดหายใจไปแล้ว แต่คุณหมอกำลังช่วยกับปั๊มหัวใจ เพื่อช่วยชีวิตคุณชยันต์ เพราะเขาเสียเลือดมาก แต่คุณหมอได้ทำการผ่ากระสุนออกแล้ว ญาติคนไข้ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่อย่าง

ภายใต้ห้องสี่เหลี่ยมที่มีชายวัยกลางคนนอนหลับใหล ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเขาถึงจะตื่นฟื้นขึ้นมา หมอบอกว่าชยันต์บิดาของเธอพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้มาเรียมคลายความกังวลลงเลยแม้แต่น้อย เมื่อชยันต์ยังคงนอนเป็นผักอยู่แบบนี้มาหลายวันแล้ว"ทานอะไรบ้างสิมาเรียม คุณต้องเข้มแข็งหากคุณอาชยันต์ฟื้นขึ้นมา คุณจะเอาแรงจากไหนมาดูแลพ่อ" คำพูดของติณณ์ไม่ได้เข้ามาอยู่ในหูของมาเรียมเลยสักนิด หญิงสาวยังคงนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย เธอกุมมือผู้เป็นบิดาเอาไว้นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ จนฝ่ามือของคนทั้งสองเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ“นี่ก็หลายวันแล้ว พ่อควรฟื้นได้แล้วนะคะ ทุกคนเป็นห่วงพ่อมาก มาเรียมเองก็เป็นห่วงอยากให้พ่อกลับมา กลับมาเป็นพ่อของมาเรียมเถอะนะคะ" มาเรียมพูดพร้อมกับเอามือของชยันต์ขึ้นมาแนบไว้ที่แก้มนวลของเธอ ก่อนที่น้ำตาใสๆ จะไหลหยดลงใส่หลังมือของผู้เป็นบิดา สายใยความผูกพันระหว่างพ่อกับลูก คงไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้น แต่มาเรียมกับชยันต์สองพ่อลูกช่างมีอุปสรรคเหลือเกินเมื่อเธอมุ่งแต่จะเอาคืนผู้เป็นบิดา จนลืมนึกถึงความถูกต้อง หญิงสาวเกือบพลั้งมือทำลายบริษัท ที่บิดานั้นเก็บรักษาเอาไว้ให้เธอ แต่นั่นมันก็ไ