Lahat ng Kabanata ng ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก: Kabanata 81 - Kabanata 90

อีกสามวันสิ้นเดือน...เวลากระชั้นชิดไม่พอ คำขู่ที่เขาทิ้งท้ายไว้ พลอยให้ใจเธอตุ้มต่อมไม่หายอีกต่างหากถ้าไม่รับข้อตกลงเป็นคู่นอน เขาก็จะไปหาคนอื่นแทนงั้นเหรอ“เหอะ หาคนอื่นแทนเหรอ”พบตะวันเผลอแค่นยิ้ม หลังแพ้เสียงในหัวจนเก็บสีหน้าไม่อยู่“ใจเย็น... เขาไม่ใช่ธันย์ธาราสักหน่อย”พูดจบ เธอก็ผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆ หลังเผลอคิดไปเองว่าหากเป็นธันย์ธารา เธอคงจะเขวี้ยงคีย์บอร์ดในมือไปแล้วแต่มันไม่ใช่ไง...ทั้งคู่มาจากคนละโลกด้วยซ้ำ อย่าได้เผลอใจคิดไปรักเขาเชียวต่อกแต่ก ต่อกแต่กนิ้วมือบรรจงพิมพ์รายงาน เตรียมนำส่งให้ท่านประธานองศา แต่มันหยุดคิดถึงคำพูดเขา เมื่อหลายวันก่อนไม่ได้เลย ข้อเสนอสุดสยิวนี่มันอะไรกัน แต่น่าแปลก เขาพูดโดยไม่คุกคามแต่ทำเธอซาบซ่านแทน“ไม่ได้ตะวัน! ไม่ได้ ทำแบบนั้นกับเจ้านายไม่ได้” เธอสะบัดหัวไปมาที่มีความคิดไม่เข้าท่า จ้องแต่จะเล่นงานให้เธอลำบากใจครั้งแรกมันยังเรียกผิดพลาดได้ แต่ซ้ำสอง อาจจะเรียกว่าเต็มใจแล้วครั้งเดียวก็น่าจะเกินพอแล้วล่ะวันนี้ทั้งวัน พบตะวันทำหน้าที่อย่างขยันขันแข็ง คอยเรียนรู้ทุกอย่างจากองศาสมุทร จนกระทั่งช่วงเย็น เธอก็ติดรถของเขา ไปรับหลานสาวที่โรงเ

ถ้าเลือกความรู้สึกในปัจจุบัน พบตะวันยอมรับ เธอรู้สึกดีที่ได้จูบกับเขาเมื่อครู่นี้ ถ้าไม่นับว่าเขาหน้าตาเหมือนธันย์ธารา รอยจูบของประธานองศา จัดอยู่ในอันดับที่เร่าร้อนทีเดียวดวงตาคู่คมทอประกาย เหมือนดีใจที่เธอพูดว่าชอบจูบเขา“ชอบที่พี่จูบเหรอ”“อ่า”“ถ้างั้น... อีกรอบได้มั้ย”ประธานองศามือปลาหมึก ไม่ใช่แค่โอบเอวบาง แต่เริ่มฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนร่างเพรียวระหง คล้ายว่าห้ามใจไว้ไม่อยู่ จากตอนแรกที่ยังมีท่าทีเย็นชา วางมาดกั้นกำแพงไม่ให้เธอเข้ามาในเวลานี้ เขากลับอยากจู่โจมเธอมากขึ้น เอาแต่มองริมฝีปากของพบตะวันไม่วางตา“พี่องศาคะ” เธอเรียกเขาว่าพี่ เพราะอยู่กันแค่สองคนเวลาเรียกท่านประธานนอกเวลางาน เขาจะชอบทำหน้าดุ แต่ว่ามันก็น่าแปลกอยู่เหมือนกันเธออดครุ่นคิดไม่ได้เลย ทำไมเราสองคนถึงเชื่อมติดกันเร็วหมายถึง...ทุกอย่างดูเร่าร้อนรุนแรง แต่ก็หอมหวานมากเช่นกันน่ะองศาสมุทรเป็นคนยังไงกันแน่แค่หน้าตาเหมือนก็พอแล้ว ไม่ต้องมีนิสัยละม้ายคล้ายกันให้มาก ทั้งยังใจกว้างให้เธอมองเขาเป็นตัวแทนได้อีก ถามจริง ชื่อเขาที่หมายถึงท้องทะเลอันกว้างใหญ่ก็จริงแต่ไม่ต้องใจกว้างขนาดนี้ก็ได้ เกิดมาเธอยังไม่เคยพบเคยเจ

ตุบเสียงปัดของตกลงบนพื้นดังขึ้น เมื่อองศาสมุทรกวาดเอกสารบนโต๊ะทำงานทิ้ง เพื่ออุ้มร่างบางขึ้นไปนั่ง ก่อนจะนัวจูบกันจนปากซีดชา เธอยกแขนคล้องลำคอเขาแล้วเบียดตัวเข้าหาหลังฟ้ามืดประจวบเหมาะกับงานเสร็จ กอปรกับทั้งห้องเหลือกันแค่สองคน พอสบตากันเพียงเสี้ยววินาที เครื่องก็ติดในฉับพลัน“อื้อ...”ใบหน้าสวยเคลิบเคลิ้มกับรสจูบ ความนุ่มหยุ่นที่บดคลึงบนกลีบปากนั้น สร้างความกระสันและมวลความเสียวได้ดีซอกกลีบเธอเปียกแฉะทันที ตอบสนองสัมผัสได้ดีเหมือนทุกครั้ง“จะทำกันที่นี่เหรอคะ”“อืม”“แต่... กลับห้องไปก่อนก็ได้นี่”ร่างบางหอบหายใจแรง แต่ประธานองศาคนหน้านิ่ง เอาแต่จ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มไม่วางตา จ้องแต่จะจูบ คล้ายว่าการได้ฉกชิมความหวานจากเธอ เป็นเครื่องชูกำลังใจชั้นดีในการทำงานขนาดเวลางานก็แอบลักลอบจูบความสัมพันธ์แค่คู่นอนมันเร่าร้อนเกินไปไหม“พี่อดทนขนาดนั้นไม่ไหวหรอก”“ทำไมคะ”“เพราะพี่...”เขาลากเสียงเบาหวิวในลำคอ พลางหลุบตาให้เธอมองตามพอพบตะวันขยับสายตามองต่ำ ถึงกลางเป้ากางเกงสแลคสีดำ เธอก็เห็นลำมังกรยักษ์ตั้งลำขวางเป็นแนวยาว“อึก” เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ ใจสั่นวูบกับขนาดใต้กางเกง“จับสิ” เขาคว้า

พบตะวันได้แต่ยืนมองทั้งคู่จากด้านหลัง มองไหล่กว้างของประธานองศาที่ดูแคบลง ทำหัวใจเต้นล่ำไม่เป็นส่ำ คล้ายว่าจะเกิดลางไม่ดีบอกไม่ถูกเลยณิชาก็คือชื่อของผู้หญิงคนนั้น ตอนนี้ได้รู้แล้วว่าเธอเป็นใคร แต่สิ่งที่ทำให้พบตะวันสติหลุด มันคือสิ่งที่ได้ยินกับหูตัวเองต่างหาก“ณิชาอยากคุยกับพี่องศา...”“ตอนนี้เลยเหรอ”“ใช่ค่ะ เรื่องงานหมั้นของเรา”น้ำเสียงของณิชาแลดูโกรธขุ่น พาลให้คนนอกที่ได้ยิน พลันยืนแน่นิ่งตัวค้างไปชั่วขณะงานหมั้นของเรา...พบตะวันส่ายตาประกอบเศษสติ ทบทวนคำพูดของผู้หญิงตรงหน้าอยู่ครู่ใหญ่เลยไม่ได้ยินผิดไปสินะงานหมั้นของเรางั้นเหรอครั้นเธอเงยหน้าขึ้น ถึงได้พบว่าประธานองศา เอี้ยวใบหน้าปรายตาคู่คมมองมาพอดี“เอ่อ ถ้างั้นตะวันขอตัวกลับก่อนนะคะ”เรียวคิ้วสวยขมวดมุ่น พลางหลุบตามองปลายเท้าของเธอเอง ก่อนที่จะเลื่อนไปมองรองเท้าของคู่หมั้นเขา เธอถึงได้เห็นความแตกต่างของคนที่ไม่เจียมองศาสมุทรชักสีหน้าหงุดหงิด เธอต้องกำลังเข้าใจเขาผิดไปแน่“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เขาบอก พลางขยับปลายเท้าเข้าไปหา แต่พบตะวันกลับกระเถิบตัวถอยหนี ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตากัน“ไม่เป็นไรค่ะ”“แต่มันมืดแล้ว”“ไม่เป็นไรดีกว่

ประธานองศาหน้าซีดโดยไม่รู้ตัว วันทั้งวันโดนพบตะวันตึงใส่ ขนาดเข้าที่ประชุมก็ยังไม่ยิ้มให้แม้แต่นิดเดียว ครั้นจะหาโอกาสได้อธิบาย เธอก็ดันทำหน้าตาทมึงตึง แยกเขี้ยวจะข่วนเขามารอมมาร่อเขาตั้งใจจะอธิบายใจจะขาด แต่มันต้องจับเข่าคุยเท่านั้นซึ่งพบตะวันไม่ยอมเปิดทางให้พูดเลย มันอาจฟังดูเห็นแก่ตัว ปัญหาเก่าไม่สะสาง เขายังลากเธอเข้ามาอยู่ในสถานะคู่นอนอีกบางทีถึงคราวต้องบอกเหตุผลที่แท้จริงแล้ว“ตะวัน!”องศาสมุทรตะโกนสุดเสียง ตอนเดินออกจากห้องทำงาน แล้วเห็นว่าโต๊ะคุณเลขาพบตะวันว่างเปล่า พอหันไปมองที่ลิฟต์ ดันเห็นแผ่นหลังของร่างบางกำลังจะเดินเข้าไปพอดีคนที่โดนเรียกเลยหยุดชะงัก ผินใบหน้าหันกลับมามองเขา“ทำไมไม่รอให้พี่ไปส่งเธอล่ะ” เขาวิ่งเข้ามายืนขนาบข้าง เผลอเกร็งอีกแล้วเพราะพบตะวันตีหน้านิ่งใส่“ทำไมต้องรอคะ”“ปกติพี่ไปส่งเธอที่ห้องทุกวันไง”“วันนี้ไม่ต้องค่ะ ตะวันกลับเองได้”ประธานองศากลืนน้ำลายดังอึกในลำคอ ประตูลิฟต์ไร้เสียงเปิดออกอยู่ตรงหน้า ร่างบางเดินนำเข้าไปไม่สนใจเขา อนึ่งว่าเลิกงานแล้วเธอก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังคำสั่งเขาร่างสูงเดินตามเข้าไปติดๆ พื้นที่กว้างขวาง แต่เขาจงใจขยับไปชิดกับเธ