All Chapters of รักสลายปลายฤดูใบไม้ร่วง: Chapter 1 - Chapter 10

สามทุ่ม ซางชิวถูกคนร้ายลากเข้าไปในซอย ส่วนซือชิงเจ๋ออยู่กับชู้รักกำลังดูการแสดงโดรนสามทุ่มสิบนาที ซางชิวถูกคนร้ายทารุณกรรมและข่มเหง ส่วนซือชิงเจ๋อกำลังสารภาพรักกับชู้รักอย่างลึกซึ้งสี่ทุ่ม ซางชิวถูกแทงจนตาย แล้วถูกโยนลงไปในรางน้ำเหม็น ส่วนซือชิงเจ๋อกำลังพลอดรักกับชู้รักอย่างดูดดื่มเที่ยงคืน วิญญาณของซางชิวกลับมาที่บ้าน และได้พบหน้ากับซือชิงเจ๋อที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จทั้งสองสบตากัน ซือชิงเจ๋อขมวดคิ้ว “ทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้?”ในตอนนี้ ผมของซางชิวรุงรัง เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ผิวเต็มไปด้วยบาดแผล ขอบตาแดงก่ำ ใบหน้าซีดเผือดซางชิวจ้องมองเขาอยู่นานกว่าจะเปิดปากพูด “ซือชิงเจ๋อ เราหย่ากันเถอะ”คิ้วได้รูปของซือชิงเจ๋อขมวดเข้าหากัน “ซางชิว แค่เรื่องเล็กน้อย เธอถึงกับต้องขอหย่าเลยเหรอ?”สีหน้าของซางชิวเฉยชา เธอก้มหน้าลงแล้วพูดซ้ำอีกครั้งซือชิงเจ๋อมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ไม่พูดอะไรครู่ต่อมา เขาถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปกอดเธอ “เอาล่ะชิวชิว ฉันรู้ว่าวันนี้ที่ให้เธอลงจากรถกลางทางมันไม่ถูก แต่ใครใช้ให้เธอดึงดันแต่เรื่องไม่เป็นเรื่องล่ะ? ฉันกับเซี่ยซือซือก็แค่เล่น ๆ ตำแหน่งคุณนายซือจะเป็นของเธอคนเดี

ซือชิงเจ๋อยิ้มอย่างเอ็นดู เขามองริมฝีปากแดงระเรื่อของเซี่ยซือซือ ก็อดไม่ได้ที่จะเชยคางเธอขึ้นแล้วจูบลงไปทั้งสองจูบกันไปพลางขึ้นรถไปพลาง จากนั้นตัวรถก็เริ่มสั่นไหวเป็นจังหวะซางชิวหลบอยู่หลังเสา ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด เธอปิดปากพยายามไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา น้ำตาเม็ดโตไหลรินไม่ขาดสายซือชิงเจ๋อทำเซี่ยซือซือท้อง!แล้วปากเขาก็บอกว่ารักเธอที่สุด แต่ตอนนี้กลับยอมมอบความทรงจำที่เป็นของพวกเขาสองคนโดยเฉพาะให้กับผู้หญิงอีกคน!วินาทีนั้นเธออยากจะพุ่งออกไปตะโกนถามเขา แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงหันหลังกลับไปซางชิวไม่รู้ว่าตัวเองเดินจากมาได้อย่างไร เธอไม่ได้กลับไปที่โรงพยาบาล แต่เดินไปตามท้องถนนอย่างไร้จุดหมายไม่ไกลออกไปคือสำนักงานใหญ่ของซือกรุ๊ป บนจออิเล็กทรอนิกส์ของตึกยังคงฉายวิดีโอเมื่อสองปีก่อนวนซ้ำไปมานั่นคืองานแต่งงานแห่งศตวรรษที่ผู้หญิงทุกคนในเมืองหลวงต่างพากันอิจฉาปราสาทโบราณสุดโรแมนติก เด็กโปรยดอกไม้ที่น่ารัก และซือชิงเจ๋อกับซางชิวที่น้ำตาคลอเบ้าทุกอย่างราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานซางชิวมองดูไปพลาง น้ำตาก็ไหลลงมาทันใดนั้นก็มีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ เป็นข้อความจากซือชิงเจ๋อ

“ซือชิงเจ๋ออยู่ไหน?” ซางชิวข่มความโกรธอย่างสุดความสามารถเซี่ยซือซือหลุดหัวเราะออกมา “พี่ชิวชิวไม่ใช่ภรรยาของเขาเหรอคะ? สามีตัวเองไปไหนทำไมต้องมาถามฉันด้วยล่ะ? หรือว่าเป็นเพราะตอนนี้พี่ชิงเจ๋อไม่อยากสนใจพี่แล้ว?”เสียงของเธอไม่ได้ดังนัก แต่คำพูดที่เต็มไปด้วยการยั่วยุนั้นก็ยังดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้เข้ามามุงดูพนักงานเก่าหลายคนจำซางชิวได้ เมื่อเห็นเธอก็แสดงสีหน้าแตกต่างกันไปต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้ภาพลักษณ์ของซือชิงเจ๋อคือเทพเจ้าแห่งรักแท้ เป็นแบบอย่างของคนรักภรรยาโดยแท้ แต่ตอนนี้กลับมีฉากเมียน้อยยั่วโมโหเมียหลวงเกิดขึ้นก็มีบางคนที่รู้ว่าเซี่ยซือซือเคยเป็นเด็กนักเรียนยากไร้ที่ซางชิวเคยให้ทุนการศึกษา สีหน้าของพวกเขาก็ยิ่งดูมีเลศนัยมากขึ้น“พี่ชิวชิวคะ ถ้าพี่ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ชิงเจ๋อทำอะไรอยู่ งั้นฉันจะบอกให้ก็ได้ เขากำลังพักกลางวันอยู่ค่ะ เดิมทีฉันก็อยู่เป็นเพื่อนเขา แต่พอดีมีเพื่อนชวนไปเดินเล่นข้างนอก ก็เลยลงมา”ระหว่างที่พูดเธอก็ทำทีเป็นลูบสร้อยคอของตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ ซางชิวเหลือบไปเห็นรอยจูบที่ปรากฏอยู่ตรงคอเสื้อของเธอแวบหนึ่ง“พี่ชิวชิวคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่กลับไปเถอะค่ะ

สิ้นเสียง บรรยากาศก็หยุดนิ่งไปหลายวินาที จากนั้นก็เหมือนกับพื้นน้ำแข็งที่แตกสลาย!ซือชิงเจ๋อผลักซางชิวออกไปแล้วตะคอก “เธอจะแต่งเรื่องโกหกแบบนี้ไปอีกกี่ครั้ง!”ซางชิวเซจนเกือบจะล้มลง เธอก้มหน้าหัวเราะอย่างขมขื่น “คุณไม่เคยเชื่อฉันเลย ก็ถูกแล้ว ความเชื่อใจระหว่างเรามันพังทลายไปนานแล้ว”ซือชิงเจ๋อจ้องเธอเขม็ง ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ แต่กลับพูดอะไรไม่ออกแต่ในชั่วลมหายใจ เขาก็ดูเหมือนจะสงบลงอีกครั้ง เผยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะหย่ากับเธอในวันที่หก!”พูดจบเขาก็ลากเซี่ยซือซือหันหลังเดินจากไป!“ซือชิงเจ๋อ เชื่อฉันเถอะ!”ซางชิวรีบวิ่งตามไปทันที แต่กลับถูกประตูกั้นขวางไว้!เสียงปังดังขึ้น เธอชนเข้ากับประตูจนล้มลงกับพื้น ส้นรองเท้าหักไปข้างหนึ่ง มีเสียงข้อเท้าพลิกดังขึ้นอย่างชัดเจน!ซางชิวร้องเสียงอู้อี้ออกมา เธอไม่สนใจความเจ็บปวด มองไปยังพนักงานต้อนรับอย่างอ้อนวอน “รบกวนช่วยเปิดประตูให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ!”พนักงานต้อนรับยังไม่ทันได้ตอบ ก็ได้ยินเสียงซือชิงเจ๋อสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ห้ามให้เธอเข้ามา!”แต่เมื่อเขาหันกลับไปเห็นสภาพที่น่าสังเวชของซางชิว ในดวงตาที่เย็นชานั

ในปราสาทโบราณที่งดงาม นักไวโอลินกำลังบรรเลงบทเพลงอันไพเราะ เด็กหญิงโปรยดอกไม้พร้อมมอบคำอวยพร บรรยากาศยิ่งใหญ่และโรแมนติกเมื่อซางชิวเดินทางมาถึงอย่างทุลักทุเล ก็พอดีกับที่เห็นซือชิงเจ๋อถือแหวนขอแต่งงานคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าเซี่ยซือซือ “ซือซือ ยินดีจะแต่งงานกับผมไหม?”สายตาของเขาอ่อนโยน ราวกับจะทำให้คนจมดิ่งละลายไปทั้งใจซางชิวนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนขึ้นมาทันทีตอนนั้นซือชิงเจ๋อก็มองเธอแบบนั้นเช่นกัน เพียงแต่ในดวงตามีน้ำตาคลออยู่เซี่ยซือซือสวมชุดแต่งงานที่สวยงาม ชายกระโปรงยาวสะท้อนแสงไฟเป็นประกายระยิบระยับ เธอหน้าแดงพลางยื่นมือออกไป “ฉันตกลงค่ะ”ซางชิวสังเกตเห็นว่าชุดแต่งงานที่เธอสวมอยู่นั้น แทบจะเหมือนกับชุดที่ตัวเองเคยใส่เมื่อหลายปีก่อนไม่คิดว่าเพียงไม่กี่วัน ซือชิงเจ๋อจะหาคนมาทำเลียนแบบได้ความทรงจำที่เธอเคยทะนุถนอมอย่างที่สุด บางทีในสายตาของซือชิงเจ๋ออาจไม่มีค่าอะไรเลย เจ้าสาวจะเป็นใครก็ได้น้ำตาไหลทะลักออกมา ถุงที่ใส่สัญญาหย่าในมือก็ตกลงบนพื้นดังปังเสียงเบา ๆ นี้ไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากใคร ท่ามกลางเสียงอวยพร ซือชิงเจ๋อดึงเซี่ยซือซือเข้ามาแล้วก้มลงจูบที่ริมฝีปาก