All Chapters of แค้นรัก: Chapter 201 - Chapter 210

"นี่อ่อยฉันอยู่ใช่ไหม?" เพียงแค่เงยหน้าขึ้นมา เขาก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ เมื่อสายตาดันเผลอไปจ้องมองเข้ากับหว่างขาของเธอ ที่..ภายใต้ซับในและแพนตี้ตัวจิ๋วของเธอนั้น มีความสวยงามของกายสาวที่เขา..หลงไหลซ่อนอยู่ "ใครอ่อยกัน ตัวเองเป็นคนอุ้มขึ้นมานั่งแท้ๆ ยังจะหาว่าคนอื่นอ่อยอีก" "ก็จริง.. ไหนลองอ้าขากว้างๆสิ เผื่อว่า..ด้านในจะมีแผลที่โดนน้ำร้อนลวก" แดเนียลเอ่ยบอกด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ และหื่นกามอย่างไม่ปิดบัง พร้อมกับจับขาเธอแยกออกจากกันกว้างทันที "ไม่ใช่น้ำร้อนมั้งคะที่จะลวก" "หึ~" คำพูดของเธอทำเอาเขาถึงกับหลุดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างชอบใจ ไม่ว่าจะทำจะพูดอะไร ดูเหมือนว่าเธอจะจับทางเขาได้ตลอดเลยสินะ แล้วแบบนี้..เขาจะหลอกล่อเด็กเอาแต่ใจยังไงให้เชื่อฟังได้ล่ะ "อ๊ะ ทะ..ทายาให้น้องเฟรยังไม่เสร็จเลยนะ" เฟรย่าหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ เมื่อถูกมือหนาลูบคลึงไปกับกลางกายสาวของเธอผ่านเนื้อผ้า "ค่อยทา ขอเช็คของก่อน กลัวโดนลวกแล้วจะเสียหาย" แดเนียลบอกเสียงพร่า ก่อนจะจับขาทั้งสองข้างของเธอให้วางลงกับที่พักแขน กักขังเขาไว้ให้อยู่ใต้ร่างกายของเธอ "เธอไวต่อสัมผัส และความรู้สึกมากนะยัยแม่มด"

ทำไมแค่เห็นสายตาตัดพ้อ และความน้อยใจที่เธอแสดงออกมา ถึงทำให้เขาใจกระตุกแปลกๆ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะมีความรู้สึกแบบนี้ได้ ทั้งที่ก็ถูกเธอตัดพ้อด้วยความน้อยใจมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้สักครั้ง "จะอยู่เหนือได้ก็ต่อเมื่อพี่แดนอนุญาตไม่ใช่หรอคะ แล้ว..น้องเฟรต้องทำยังไง พี่แดนถึงจะให้อำนาจนั้นกับน้องเฟร หรือต้องให้น้องเฟร..ฆ่าพี่แดนงั้นหรอคะ?" "งั้นก็ฆ่าฉันสิ ฆ่าฉันให้ตาย..ด้วยร่างกายของเธอ" พูดจบเขาก็ปล่อยมือออกจากสะโพกของเธอ เปลี่ยนมาปลดเข็มขัดและกางเกงตัวเองออก แก่นกายใหญ่ถูกเจ้าตัวงัดดึงออกมาจากกางเกงทันทีที่ปลดกระดุมและรูดซิปกางเกงลง ทำเอาเฟรย่ารีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ชิน..เธอไม่ชินกับขนาดที่ใหญ่เกินไปของเขา ทั้งที่มันใหญ่ขนาดนั้น แต่พอเข้ามาอยู่ในร่างกายของเธอมันกับเข้ากันได้เป็นอย่างดี "เอามันเข้าไปแล้วขย่มแรงๆ" "พี่แดนก็ทำเองสิ" "งั้นก็เตรียมตัวตายคาอกฉันแทนแล้วกัน" แดเนียลกระตุกยิ้มร้ายกาจ แล้วจับร่างบางบนตักให้ลุกขึ้นเล็กน้อย แล้วจับแก่นกายใหญ่ตัวเองถูไปมาเบาๆ ตามรอยแยกกลางกายสาวของเธอ ก่อนจะกดส่วนหัวเข้าไปในร่อง

คำพูดของแอรีสทำเอาแดเนียลต้องกำหมัดแน่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมาทันที ที่ได้ยินอีกฝ่ายพูดมาแบบนั้น เพราะในรถที่ยังสตาร์ทเครื่องยนต์ไว้อยู่นั้น มีเฟรย่านั่งรอเขาอยู่ในนั้น "คงให้ไม่ได้" แดเนียลเอ่ยตอบออกมาเสียงเรียบ แต่สายตานั้นเต็มไปด้วยความดุดัน "หึ! ไม่ใช่คนโปรด แต่พิเศษกว่าเลขาคนโปรด เป็นอะไรกัน..งั้นเหรอ?" แอรีสหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ที่เห็นแดเนียลมีท่าทีหวงของอย่างชัดเจน ทั้งที่..เมื่อก่อนยังสามารถแบ่งเลขา ที่ได้ชื่อว่าเป็นคนโปรดให้เขาได้ "ไม่จำเป็นต้องตอบ ได้ของแล้วก็กลับไปซะ" แดเนียลจ้องมองแอรีสด้วยสายตานิ่งๆ และหงุดหงิดไม่น้อยที่อีกฝ่ายเอาแต่จ้องมองไปที่รถของเขา ที่มีเฟรย่ารอเขาอยู่ในนั้นไม่ยอมละสายตา เพราะเขาดันเผลอไปใจอ่อน ยอมให้เธออยู่เหนือเขาได้วันหนึ่ง สุดท้ายเด็กดื้อเอาแต่ใจอย่างเธอก็ใช้อำนาจนั้นตื้อขอมากับเขาด้วยจนได้ "ยังยืนยันคำเดิมนะว่าอยากได้ เบื่อเมื่อไหร่บอกได้ทันที" แอรีสพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วเดินกลับไปที่รถหรูคันใหม่ที่พึ่งจะได้มาสดๆร้อนๆ แต่ก่อนจะก้าวเข้าไปในรถก็ยังคงหันกลับมามองที่รถของแดเนียลอีกครั้ง เพราะเขา..พูดจริง และอยากได้เธอจริงๆ อย่างท

เขาไม่เคยพูดถึงความสัมพันธ์ที่ชัดเจนกับใคร เพราะเขาไม่ได้ชัดเจนกับผู้หญิงคนไหนสักคน รวมถึงเฟรย่า.. ที่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันชัดเจนไหม หรือแค่เพราะข้อตกลงร่วมกันเท่านั้น เพราะบางที..หากถึงระยะเวลาที่กำหนดแล้ว แต่ถ้าเธอยังทำให้เขารักไม่ได้ ทุกอย่างก็จบ เขาก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตสนุกอย่างที่ผ่านมา ส่วนเธอก็คงจะกลับบ้านตัวเองไป... "จองร้านอาหารให้กูด้วย" แดเนียลเดินออกมาถึงหน้าห้องก็เอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิททันที เขาตั้งใจว่าวันนี้จะพาเฟรย่าออกไปทานข้าวข้างนอก เผื่อว่าบางทีอาจจะช่วยทำให้เธอหายโกรธเขาได้ เพราะตั้งแต่เมื่อคืนที่กลับมาถึงเพนท์เฮาส์ จนตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้เจอหน้าเธอเลย "กี่ที่ครับ" "สอง" "กับจีน่าเหรอครับ" คำถามของเอซทำให้แดเนียลที่กำลังจะเดินผ่านไปต้องหยุดชะงักลง ก่อนที่เขาจะหันมาขมวดคิ้วยุ่งให้กับลูกน้องคนสนิทที่ถามออกมาแบบนั้น "มึงเอาอะไรคิด" เพราะเขาไม่เคยควงจีน่าออกไปทานข้าว หรือออกงานข้างนอก แล้วทำไมอยู่ๆลูกน้องคนสนิทเขาถึงได้ถามมาแบบนั้น "คุณเฟรย่าออกไปข้างนอกแล้วครับ ถ้าไม่ใช่กับจีน่านายจะไปทานข้าวกับใคร" เอซพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้านิ่งๆ "ไปไหน? ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไม

"จุ๊บ~ มาง้อแล้ว..หายโกรธพี่นะครับ" ประโยคแสนนุ่มนวลและอ่อนโยนจากเขา พร้อมด้วยรอยยิ้มบางที่ดูจริงใจ ทำเอาเฟรย่าถึงกับยืนนิ่งอึ้งไปทันที เพราะเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะอ่อนโยนกับเธอขนาดนี้ ทั้งคำพูดและแววตาของเขา มันเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน นี่เธอ..เธอคงไม่ได้หูฝาดหรือตาลาย และคิดไปเองใช่ไหม หมับ! แดเนียลยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ที่เห็นคนตัวเล็กตรงหน้า ที่เหมือนจะอึ้งจนไม่รับรู้อะไร ก่อนที่เขาจะตวัดแขนโอบกอดเอวคอดของเธอดึงเข้าหาแผงอกแกร่งของเขาอีกครั้ง "หายโกรธพี่นะครับ" แดเนียลก้มลงกระซิบเสียงแผ่วเบาข้างใบหูเธออีกครั้ง ด้วยประโยคเดิมที่ทำให้เธอยังคงอึ้งไม่หาย "น้องเฟรต้องฝันอยู่แน่ๆเลย" เฟรย่าเอ่ยพูดออกมาราวกับคนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พร้อมกับเงยหน้าขึ้นจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่านี้คือแดเนียลจริงๆ "อะ.. อื้อออ~" เสียงหวานครางอื้อในลำคอเบาๆ เมื่อถูกริมฝีปากได้รูปของเขา กดจูบลงมาบนริมฝีปากของอย่างไม่ทันตั้งตัว แดเนียลขบเม้มดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มของเธอแรงๆ จนเฟรย่าต้องเผยอปากขึ้นด้วยความเจ็บ ก่อนที่ลิ้นร้อนจะรุกล้ำเข้ามาภายในโพลงปากของเธออย่างช่ำชองทัน