All Chapters of แค้นรัก: Chapter 251 - Chapter 258

หลังจากที่ถูกเขาบอกรัก เธอก็เอาแต่นั่งหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขิน พลางยิ้มจนแก้มปริอย่างคนมีความสุข จนแดเนียลที่นั่งมองอยู่ ยังอดที่จะยิ้มตามเธอไม่ได้ "ไม่ใช่ว่ากำลังหลอกให้น้องเฟรดีใจเก้อนะ" "ขนาดนี้แล้วยังคิดว่าโกหกอีกเหรอ แต่งงานกันแล้วด้วยนะ" เขาบอกก่อนจะพลิกมือเธอที่ยังจับไว้แน่นขึ้นด้านบน ก่อนจะชี้ไปที่แหวนบนนิ้วของเธอ ประกอบกับคำพูดตัวเอง "พี่แดนแต่งคนเดียวต่างหาก น้องเฟรไม่รู้เรื่องด้วยสักหน่อย" เฟรย่าเถียงกลับปากยื่นอย่างไม่จริงจังนัก "งั้นแต่งกันใหม่" เขาบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆ "จะแต่งเมื่อไหร่คะ" เขายิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ เธอเองก็เอียงคอถามกลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน "มีตัวเล็กให้พี่เมื่อไหร่ จะขอแต่งงานใหม่ทันที" เพียงแค่เธอพูดจบ เขาก็ตอบออกไปอย่างไม่ต้องคิดทันที และคำตอบของเขา ก็ทำเอาคนที่กำลังเอียงคอมองด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ถึงกลับหุบยิ้มลงทันที เพราะเธอ.. ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงจังขนาดนี้ "ถ้าอยากมี.. ก็ทำให้ได้สิคะ" พูดจบเธอก็รีบก้มหน้าหลบสาตาเขา ด้วยความเขินอายทันที "หึ ท้าทายอำนาจผัวว่างั้น?" แดเนียลเลิกคิ้วถามด้วยรอยยิ

สองปีต่อมา ภายในโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ ถูกเนรมิตรจัดแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์อย่างสวยงาม ให้บรรยายที่แสนโรแมนติก ด้วยกลิ่นหอมฟุ้งของดอกไม้นานาพันธุ์ ที่ทำให้บรรยากาศนั้นดูสดชื่นและผ่อนคลาย แถมยังโอบล้อมไปด้วยความอบอุ่น ของพิธีศีลสมรส ที่ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ต่างก็เฝ้ารอมาแสนนาน จนในที่สุด เขาและเธอก็มีวันนี้ "อุ้ม~" เสียงเล็กๆ ที่เอ่ยออกมาด้วยคำพูดที่ยังไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำ พร้อมกับสองแขนเล็กๆ ที่ชูขึ้นสูง "อีกนิดเดียวจะถึงแด๊ดดี้แล้วครับ คนเก่งของแม่ พาแม่เดินไปหาแด๊ดดี้ได้ไหมครับ" เสียงหวานอ่อนโยน เอ่ยพูดกับลูกชายวัยขวบเศษ ที่ตอนนี้กำลังร้องงอแงขอให้เธออุ้ม เฟรย่าที่ตอนนี้อยู่ในชุดเจ้าสาว ราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายอย่างที่เธอใฝ่ฝัน มือข้างหนึ่งถือช่อดอกไม้ขนาดพอเหมาะ มืออีกข้างจับมือลูกชายไว้แน่น ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อวันนี้ที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดหลายปี ในที่สุดก็มาถึง เมื่อตอนนี้เธอกำลังก้าวเดินตามทางเดินเข้ามาภายในโบสถ์ ที่สองข้างทางนั้น ถูกประดับตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ โดยที่ปลายทางของเธอก็คือเขา...แดเนียล เจ้าบ่าวและพ่อของลูกเธอ ที่ตอนนี้เขายืนรอเธออยู่ที

"สมน้ำหน้า ชอบแกล้งลูกดีนัก" "หวง~" เสียงเล็กๆ เอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่ก็พอฟังรู้เรื่องว่าเจ้าตัวนั้นพูดอะไร "หึๆ รู้แล้วครับว่าหวง กลับบ้านกันครับ ให้แด๊ดอุ้มไหม หรือจะเดินเอง" แดเนียลหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะเอ่ยถามลูกชายด้วยรอยยิ้ม ดีแลนที่พอได้ยินแบบนั้น ก็มีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้ารับหงึกหงักเบาๆ แล้วปล่อยมืออีกข้าง จากการโอบกอดรอบลำคอระหงของคนเป็นแม่ ก่อนจะชูสองแขนขึ้นสูง เพื่อบ่งบอกว่าให้คนเป็นพ่อนั้น อุ้มตัวเองแทนการที่ต้องเดินเอง แดเนียลรับลูกชายเข้ามาสู่อ้อมกอดทันที ที่เจ้าตัวชูแขนขึ้นสูง ก่อนจะโอบอุ้มขึ้นแนบอก พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วยื่นมืออีกข้างลงมาหาร่างบางของภรรยา ที่ยังคงนั่งยองๆ อยู่ที่เดิม "ขอบคุณค่ะ ^^" เฟรย่าที่เห็นแบบนั้น ก็รีบยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่นอย่างไม่รอช้า ก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเคียงข้างกับเขาทันที ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกพากันก้าวเดินออกมาตามทางเดิน ที่ตลอดสองข้างทางนั้น ถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ โดยที่ร่างสูงของแดเนียลนั้น ใช้แขนเพียงข้างเดียวโอบอุ้มลูกชายไว้แนบอก มืออีกข้างก็ประสานจับมือเล็กของภรรยาสาวส

"กูรู้ว่าลูกมันหวงแม่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะหวงขนาดนี้" คริสเตียนที่เห็นชอบ ร่วมมือกันกับอลันเพื่อแกล้งเพื่อน ก็ถึงกลับไปต่อไม่ถูก ที่เห็นดีแลนร้องไห้ดังจ้า ทิ้งทุกอย่างในมือ แล้ววิ่งเข้าไปหาคนเป็นแม่ทันทีแบบนั้น "ไอ้คริสบอกให้กูลองดู ใครจะคิดว่าลูกมึงจะหวงแม่เอาเรื่องขนาดนี้วะ" อลันเองก็มีสีหน้าที่รู้สึกผิดขึ้นมาไม่ต่างจากคริสเตียน ที่พวกเขานั้นทำหลานร้องไห้ดังลั่นบ้าน จนเด็กๆ ที่กำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ถึงกับหยุดนิ่ง แล้วมองไปที่เฟรย่ากับดีแลน ที่กอดโอ๋กันแน่นกลางบ้าน เพี้ยะ! "เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง" ฝ่ามือเล็กๆ ของณดา ภรรยาของอลัน ฟาดลงกับต้นแขนของสามีอย่างแรง เพี้ยะ! ตามมาด้วยเสียงฝ่ามือที่ฟาดลงกับต้นแขนเช่นกัน ที่ดังมาจากอีกคู่ เมื่อทอฝันเองก็ฟาดมือลงกับไหล่สามีอย่างคริสเตียน อย่างแรงไม่ต่างกัน "พี่คริสก็เหมือนกัน โดนกับตัวเองบ้างจะรู้สึก!" "พี่โดนมาเยอะแล้วที่รัก อย่าให้โดนอีกเลย" คริสเตียนถึงกับรีบหันมากอดซบอกภรรยาไว้แน่น แล้วรีบอ้อนทันที เพราะเขานั้น กว่าจะมีวันนี้ก็เรียกว่าสาหัสหนักมาก จนแทบจะหมดโอกาสด้วยซ้ำ "คนเก่งของแม่หยุดร้องแล้ว ไปครับ เราไปเล่นตรงนู้นกับพี่ๆ กันด