All Chapters of แค้นรัก: Chapter 191 - Chapter 200

"พี่แดน.. อะ อ๊าา เสียวว~" "หึ ฉันภูมิใจที่เธอให้มันกับฉันนะเด็กน้อย" แดเนียลก้มมองจุดเชื่อมต่อ ที่ตอนนี้กลีบเนื้ออวบอูบของเธอนั้นบวงเป่ง และปากทางร่องรักของเธอก็เหมือนจะฉีกขาด จากขนาดที่ใหญ่เกินไปของเขา กับความสาวบริสุทธิ์ของเธอ ที่ตอนนี้แก่นกายใหญ่ของเขาถูกเลือดสาวบริสุทธิ์ของเธออาบชะโลมไปทั่วทั้งลำกาย "อ๊ะ อ๊า พี่แดน~" เสียงหวานที่ครางกระเส่าเรียกชื่อเขาออกมาอีกครั้ง ทำให้เขาต้องละสายตาจากการจ้องมองจุดเชื่อมต่อกัน ขึ้นมองหน้าเธอทันที และเพียงแค่เห็นริมฝีปากอวบอิ่มของเธอที่กำลังเผยอปากครางไม่หยุด มันช่างดึงดูดให้เขาอยากจะเข้าไปลิ้มลองอย่างไม่รู้จบ "อื้ออ~" เสียงหวานของเฟรย่าครางออกมาแผ่วเบา เมื่อถูกเขาจับขาทั้งสองข้างขึ้นพาดบ่า แล้วโน้มตัวลงมาจูบเธอด้วยความเร่าร้อน ปึก! ปึกๆๆ เอวสอบก็กดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่ในร่องรักเธอหนักหน่วงและเร็วขึ้นเรือยๆ ตามกามอารมณ์ที่เริ่มมากขึ้น ยิ่งภายในร่องลึกของเธอขมิบตอดรัดเขาถี่เท่าไหร่ แรงกระแทกจากเขาก็รุนแรงขึ้นเท่านั้น จนร่างบางได้แต่ครางประท้วงในลำคอออกมาเป็นพักๆ เมื่อริมฝีปากยังคงถูกรุกล้ำจากเขาไม่หยุดเช่นกัน จุ๊บ จ๊วบบ "อ่าส์~ ปล่อยออ

"น้องเฟรมาชวนไปทานข้าวค่ะ" เฟรย่ายกยิ้มอย่างพอใจทันทีที่เจอหน้าเขา เพราะตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาอาบน้ำในห้องเธอเสร็จ แล้วกลับห้องตัวเองไป จนตอนนี้จะเที่ยงแล้วเธอพึ่งจะได้เจอหน้าเขาอีกครั้ง และด้วยความที่อยากจะเอาชนะและทำให้เขายอมสยบให้กับเธอ เธอถึงได้ฝืนความเจ็บระบมกลางกายสาวมาหาเขาถึงบริษัทแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอเจ้าที่คนโปรดของเขาด้วย "ฉันมีประชุมสำคัญ เข้าไปรอในห้อง" แดเนียลปลายตามองเลขาสาวของตัวเอง ที่ยืนก้มหน้านิ่งอย่างเจียมตัว ก่อนจะเอ่ยบอกกับเฟรย่าเสียงเรียบนิ่งอย่างเคย "จุ๊บ~ เร็วนะคะ เพราะน้องเฟร..หิว" เฟรย่าเดินเข้าไปใกล้แล้วจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากได้รูปของเขาทันที ก่อนจะเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงยั่วยวนที่ดังฟังชัด เพื่อให้เลขาคนโปรดของเขาได้ยิน "เข้าไปรอในห้อง" แดเนียลเอ่ยบอกกับเธออีกครั้งแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที พร้อมกับลูกน้องคนสนิทอย่างเอซที่รีบเดินตามหลังไปติดๆ ทำให้ที่ตรงนี้เหลือเพียงเฟรย่า และเลขาสาวคนโปรดของเขาแค่สองคนอย่างเดิม "คงได้ยินชัดแล้วนะคะ คุณเลขา..คนโปรด" เฟรย่าเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยรอยยิ้มร้ายกาจอย่างเหนือกว่า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของแดเนียลทันท

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาติดๆ กันสามครั้ง ทำให้แดเนียลและเฟรย่า ที่ยังคงจ้องมองสบตากันนิ่งอยู่แบบนั้นมานานหลายนาที ต้องละสายตาไปมองที่ประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้ ที่อยู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทั้งที่แดเนียลสั่งลูกน้องคนสนิทไว้แล้วว่าห้ามให้รบกวนเด็ดขาด "ใคร!" เสียงเข้มเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าที่ดุดัน คิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่ง "จีน่าเองค่ะ" เสียงหวานที่ตอบกลับมานั้น คือเสียงของเลขาสาวหน้าห้องของแดเนียล เฟรย่ารีบใช้จังหวะนั้นยกมือขึ้นผลักอกเขาให้ถอยห่างทันที "มีอะไร ฉันสั่งห้ามใครรบกวนไม่ใช่หรือไง" แดเนียลยังคงเอ่ยถามออกมาเสียงเข้มที่ดุดันอย่างอารมณ์เสีย ที่ดันมีคนมาขัดจังหวะของเขา "มีเอกสารส่งมอบสำคัญที่คุณแดเนียลต้องเซ็นค่ะ" เสียงของจีน่าเอ่ยตอบกลับมา ผ่านบานประตูที่ยังคงปิดสนิท "ไปเปิดประตูสิคะ เดี๋ยวคุณเลขาพี่แดนจะรอนานนะ" เฟรย่าเบะปากอย่างนึกหมั่นไส้ ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกไม่พอใจ แดเนียลละสายตาจากประตู หันกลับมามองคนตัวเล็กที่นั่งเชิดหน้า กอดอกจ้องมองเขาอยู่ก่อนแล้ว ด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนที่เขาจะเดินไปเปิดประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยที่ไม่ได้พู

"อ่าส์~" เพียงแค่มือเล็กของเธอกำรอบแก่นกายใหญ่เขาไว้เบาๆ ก็ทำเอาเขาหลุดเสียงครางออกมาทันที ด้วยความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วทั้งร่างกาย "น้องเฟรแค่จับเองนะคะ" เฟรย่าเงยหน้าขึ้นพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มพอใจ ที่ได้ยินเขาหลุดเสียงครางออกมาแบบนั้น ทั้งที่เธอแค่จับ..ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ "ไหนว่าไม่เคยทำ อ่าสส์~" "ก็ไม่เคยทำค่ะ แต่รู้ว่าเขาทำกันแบบนี้ แล้วก็..แบบนี้ จุ๊บ~" เฟรย่าพูดพร้อมกับใช้ริมฝีปากกดจูบลงบนส่วนหัวบานถอกเบาๆ ก่อนจะแลบลิ้นเลียเบาๆ ไปทั่วทั้งส่วนหัวเป็นการปิดท้าย "ซี๊ดดด เธอมันยัยจิ้งจอกชัดๆ อ่าาส์~" การกระทำของเธอทำเอาเขาถึงกับกัดฟันแน่นด้วยความเสียวซ่านจนอยากจะกระแทกแก่นกายใหญ่สวนกลับเข้าไปในปากของเธอให้หนำใจนัก ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาสอนรักเธอ หรือเธอกำลังสอนรักที่เขาไม่เคยพบเจอให้เขากันแน่ ยิ่งจังหวะที่มือเล็กรูดขึ้นลงกับแก่นกายใหญ่เขาไปด้วย พร้อมกับที่ลิ้นเล็กร้อนๆตวัดไล่เลียไปทั่วทั้งส่วนหัวบานถอก ยิ่งเพิ่มความต้องการและความเสียวซ่านให้เขาอย่างมาก จ๊วบ จุ๊บ จ๊วบบบ~ "ซี๊ดด! ฟะ..เฟรย่า อ่าส์~ ดูดเบาๆ" แดเนียลบอกเสียงพร่ากระเส่า เมื่อถูกเธอใช้ริมฝีปากครอบครองลงไปกับส่ว

"ฉันมีงานต้องทำ ดูแลตัวเองได้ใช่ไหม" แดเนียลไม่ได้ตอบคำถามเธอ แต่เอ่ยถามเธอกลับไปแทน เพราะเขามีงานต้องไปทำอย่างที่พูดจริงๆ "ไม่ค่ะ น้อยใจได้ไหมที่พี่แดนไม่เคยสนใจ หรือรู้อะไรเกี่ยวกับน้องเฟรเลยสักอย่าง" เฟรย่าส่ายหน้าตอบทันที ก่อนจะเอ่ยตัดพ้อเขาอย่างน้อยใจ ถึงเขาจะไม่ได้ชอบเธอ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะรู้ หรือจำอะไรเกี่ยวกับเธอได้บ้างสิ ยิ่งเวลาที่เธอไม่สบายแบบนี้ เธอยิ่งเกลียดการที่ต้องอยู่คนเดียวแบบนี้เป็นที่สุด เพราะทุกครั้งที่เธอไม่สบาย จะมีคนคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอไม่ห่างมาตั้งแต่เด็ก หากพ่อแม่ไม่ว่างก็จะมีพี่เลี้ยงและแม่บ้านมาอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอด แต่ที่นี่..ที่นี่ไม่มีใครที่จะสามารถอยู่เป็นเพื่อนเธอได้สักคน..นอกจากเขา "เป็นอะไรของเธอ" แดเนียถึงกับขมวดคิ้วยุ่ง พร้อมกับเอ่ยถามออกมาอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก ที่อยู่ดีๆเธอก็มางอแงใส่เขาแบบนี้ ทั้งที่เขาบอกว่ามีงานต้องทำ "เปล่าค่ะ พี่แดนรีบไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวน้องเฟรกลับไปพักที่ห้องตัวเอง แต่ขอเวลาหน่อยนะคะ เจ็บ..เดินลำบาก" เธอยังคงบอกด้วยความรู้สึกน้อยใจ และประโยคคำพูดที่ฟังดูยังไงก็รู้ว่ากำลังประชดประชันเขาอยู่ แดเนียลจ้องมองคนตัวเล