Semua Bab แผนร้ายแฝงรัก: Bab 1 - Bab 10

เรื่อง แผนร้ายแฝงรัก เป็นเรื่องราวของพาทิศ กับ อรอิน จากเรื่อง สัญญาแค้าแฝงรัก ชาวิน กับ พัชชาภาเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวหลังจากชาวินและพัชชาภา ได้ปรับความเข้าใจและแต่งงานกัน แต่ก่อนที่ทั้งสองจะแต่งงานกันนั้น พาทิศซึ่งเป็นพี่ชายของพัชชาภา ได้รู้มาว่าชาวินคนที่น้องสาวตนเองรักมีคู่หมั้นอยู่แล้วและคู่หมั้นคนนั้นก็คือ อรอิน พาทิศจึงได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมและแผนการต่าง ๆ จนอรอินยอมถอนหมั้น ชาวินจึงได้แต่งงานกับพัชราภา แต่แล้วคนเจ้าแผนการอย่างเขาเกิดตกหลุมรักเธอขึ้นมาแต่ความจริงแล้วเรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่แบบนั้น สาเหตุที่อรอินยอมถอนหมั้นจริง ๆ แล้วคืออะไร และแผนที่พาทิศวางไว้จะใช่สาเหตุที่ทำให้เธอถอนหมั้นจริง ๆ หรือเปล่า....🙏ฝากสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ บทที่ 1แผนร้าย@ ความเดิมจากเรื่องสัญญาแค้นแฝงรัก“ถามหาน้องสาวผมทำไม คุณหนูอินกับนายชาวินเป็นคู่หมั้นก็กำลังจะแต่งงานกันแล้วไม่ใช่หรือครับ”“ไม่ใช่ค่ะ อิน…อินกับพี่วินเราถอนหมั้นกันแล้ว พี่วินเสียใจมากและรู้สึกผิด เขาตามหาพี่น้ำไปทั่ว อินก็เลยมาช่วยพี่วินตามหาอีกแรง”“อย่างนั้นหรือ แล้วหนูอินไม่เสียใจเหรอที่ถอนหมั้นกับชา

“สวัสดีอรอิน จำเราได้ไหม”หญิงสาวเพ่งมองและพยายามนึก“อ่อ จำได้ ๆ คิน” อรอินยิ้มให้กับ ภาคิน เพื่อนที่เคยเรียนคณะเดียวกับเธอแต่ก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไรนัก“ต้องแต่เรียนจบไปก็ไม่ได้เจอกันเลย และนี้อินมาเที่ยวคนเดียวเหรอ”“ใช่…..เรามาคนเดียว” หญิงเศร้าตอบกับท่าทางเศร้า“เป็นไร ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอกหักมาหรือไง” ภาคินเอ่ยน้ำเสียงแกมขำขัน อรอินมองหน้าเพื่อนนิ่ง จะบอกว่าอกหักก็ได้มั่ง เคยมีคู่หมั้นเขาก็ไม่ได้รักและยังต้องถอนหมั้นปล่อยให้เขาได้ไปแต่งงานมีความสุข มาเที่ยวเกาะครั้งนี้ก็คงจะได้กินแห้วอีกก็เป็นได้ ทำไมชีวิตสาวสวยอย่างเธอถึงอาภัพเช่นนี้นะ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ“เฮ้ย นี้อกหักจริง ๆ เหรอ เราขอโทษแค่จะแซวเล่นอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ” ภาคินเห็นสีหน้าเศร้าหญิงสาวหลังจากที่เอ่ยแซว เขาก็เอื้อมมือไปกุมมือเธอไว้ อรอินก็เข้าใจว่าเพื่อนแค่จะปลอบจึงไม่ได้คิดอะไร และไม่ได้ขยับมือหนี ทั้งสองคุยกันและยังสั่งเครื่องดื่มมาดื่มกันอีกด้วยแต่อีกมุมหนึ่งพาทิศคิ้วขมวดมองทั้งสองอยู่ห่าง ๆ สายตาเขม็งจ้องไปที่ร่างบาง ก่อนจะเดินมานั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ เธออรอินรู้สึกว่าโต๊ะข้างขยับเธอจึงหันไปมอง ก็พบว่าเป็นพาทิศแต

“ก็จะมาดำน้ำไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวเสร็จเเล้วเราก็ลงน้ำกัน” ภาคินยื่นหน้ามาพูดเสียงน้ำเสียงกระเส่าที่ข้างใบหูหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี เธอเริ่มหวาดกลัว“สะ เสร็จอะไร คินปล่อยอินก่อนนะ” น้ำเสียงสั่นเริ่มหวาดกลัว“อะไร อย่าบอกนะว่าไม่เคย” น้ำเสียงเย้นยันเอ่ยอย่างขบขัน และใบหน้าสากเริ่มซุกไซร์ไปที่ซอกคอสาว“กรี๊ด!!” อรอินกลัวจนสติแตกเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน พยายามดิ้นขัดขืน แต่ภาคินกับยิ้มชอบใจเหมือนคนโรคจิตที่เห็นเธอกรีดร้อง สองมือเรียวทั้งข่วนและทุบตีเท่าที่จะทำได้ภาคินเริ่มรำคาญบีบต้นแขนทั้งสองข้างของอรอินอย่างแรงจนมันแดงเทือก และเขาก็เหวี่ยงร่างเล็กขอเธอให้ลงไปกองกับพื้น อรอินทั้งเจ็บแล้วจุกจนน้ำตาไหล เธอไม่คิดเลยว่าภาคินจะเป็นคนแบบนี้ ตอนสมัยเรียนเขาก็ดูเป็นคนดีไม่มีพิษมีภัยอะไร คนเรานี่รู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆภาคินหยิบเอาเชือกบนเรือมาถือไว้ ก่อนจะมานั่งคร่อมทับตัวของหญิงสาว แล้วจับข้อมือทั้งสองมามัดไว้จนแน่น“เดี๋ยวก็จะมีความสุขกันแล้ว ไม่ต้องรีบร้องหรอกอิน” ภาคินกัดฟันพูด ออกแรงกดข้อมือของอรอินไว้เหนือหัว มืออีกข้างจับเข้าที่เอวเล็กของเธอ แล้วโน้มกายลงกดปลายจมูกไซร้ซอกคอหญิงสา

“ผมรู้ว่าผมไม่ได้เป็นคนดีอะไร ไม่ใช้ผู้ชายที่เพียบพร้อมแถมยังมีลูกติด พูดจาหวาน ๆ เอาอกเอาใจไม่เก่ง ถ้าหนูอินไม่ชอบผมก็ไม่โกรธอะไร แค่อยากให้รู้ว่าผมชอบ….”ขณะที่พาทิศพูดตัดพ้ออยู่ อรอินก็หัวใจพองโตตั้งแต่ที่ได้ยินว่าเขาชอบเธอจนสตั้นไป พอได้ยินคำพูดตัดพ้อของเขาเธอยิ่งซาบชึ่งเข้าไปอีก หญิงสาวรีบก้าวตามมายืนอยู่ด้านหลัง“อินก็ชอบคุณคะ คุณพาทิศ” มือเรียวเล็กของเธอสอดเข้าไปกอดพาทิศจากด้านหลัง ใบหน้าสวยซบอยู่ที่กลางแผ่นหลังกว้าง“คุณไม่ได้เป็นคนดีของใครก็ช่าง แต่สำหรับอินคุณดีพร้อมมากแล้ว อดีตที่ผ่านมาอินก็ไม่สน อินสนแค่ปัจจุบันก็พอ พูดหวานเอาอกเอาใจไม่เก่งก็ไม่เป็นไร อินเอาอกเอาใจคุณแทนก็ได้ อินชอบคุณค่ะ”พูดจบวงแขนเล็กก็กำชับกอดเขาแน่นขึ้น“หนูอิน” พาทิศยิ้มอย่างดีใจและซาบซึ่งที่เธอกับเขา ใจตรงกันขนาดนี้ เขาปลดมือเล็กของเธอออกแล้วหันมากอดเธอไว้แนบอก ร่างบางก็โอบกอดเขาอย่างเต็มใจเช่นกันพาทิศลูบที่ศีรษะเธอเบาอย่างทะนุถนอม อรอินเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มทั้งสองสบตากันอย่างลึกซึ้ง อรอินส่งยิ้มหวานให้เขา เสมือนตกอยู่ในภวังค์ใบหน้าหล่อก้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากสาวอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากหนาเริ่มขยับร

หลงทางวันนี้อรอินไม่ได้ไปที่ฟาร์มหอยมุกกับพาทิศ เพราะเธอสัญญาว่าจะย้ายไปอยู่ที่บ้านท้ายรีสอร์ตของเขา แทนการอยู่ที่ห้องพักนี้“อะไรกันให้อินย้ายมานี้ แต่ตัวเองก็ไม่ค่อยได้กลับมาเนี่ยนะ” เธอบ่นพึมพำกับป้าแก้ว ขณะที่เก็บเสื้อผ้าอยู่ภายในห้องพักรีสอร์ต“นายคงเห็นว่าที่นั่นเงียบสงบดี และผู้คนไม่พลุ่กพล่าน” ป้าแก้วออกความเห็นกว่าจะย้ายเสื้อผ้า และจัดเก็บให้เข้าที่ก็กินเวลาไปบ่ายแก่ ๆ แล้ว หญิงสาวนั่งเล่นอยู่สักพักจึงเบื่อไม่มีอะไรทำเลยอยากจะไปหาพาทิศที่ฟาร์ม และจะเอาขนมไปกินกับพาทิศด้วย อรอินได้ให้ป้าแก้วหาคนมาขับรถพาเธอไปหาเขา ป้าแก้วจึงทำตามเธอบอกไม่นานอรอินก็มาถึงที่ฟาร์ม หญิงสาวบอกให้คนงานที่พาเธอมานั้นกลับไปก่อน เธอก็เข้าไปหาชายหนุ่มที่บ่ออนุบาลหอยที่เขามักจะอยู่ที่นั่นประจำ แต่ก็ไม่เจอ เธอจึงถามหากับคนงานแถวนั้นจึงได้รู้ว่าพาทิศอยู่ที่บ้านบนผา คนงานเลยอาสาจะพาเธอไปส่งเพราะระยะทางก็ไกลพอสมควร แถบอีกด้านยังเป็นป่า กลัวหญิงสาวจะเดินผิดและหลงทางได้ แต่อรอินปฏิเสธและยืนยันว่าจำทางได้ จึงได้ยืมจักรยานขอคนงานปั่นมา หญิงสาวปั่นจักรยานมาได้เกือบครึ่งทางแล้วก็ปั่นไม่ไหว เพราะทางเริ่มชันเธอจ