All Chapters of เจ้าสาวมังกร: Chapter 31 - Chapter 40

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ เทียนกงก็ไปถึงห้องโถงที่ให้หญิงสาวนั่งรอ เห็นนางลุกขึ้นและมองมาอย่างมีความหวังก็ได้แต่ส่ายศีรษะช้า ๆหญิงสาวก้มหน้าลงอย่างผิดหวัง “ข้าไม่เข้าใจเลย ทำไมพระองค์ถึงได้เย็นชากับข้านัก”“พระองค์เป็นคนชัดเจนมาแต่ไหนแต่ไร บางที..” เขาลังเลที่จะพูดเพราะรู้นิสัยนางดีว่าเป็นอย่างไร“บางทีทำไมเหรอท่านเทียนกง”“ถ้าเจ้าเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อพระองค์ได้ พระองค์อาจจะเป็นมิตรกับเจ้ามากกว่านี้”เถียนเถียนอยากจะหัวเราะดัง ๆ กับคำตอบของเทียนกง หันไปมองทางอื่นเพื่อซ่อนความขมขื่นในแววตา“ข้าเลือกได้ด้วยเหรอ สวรรค์กำหนดมาให้ข้าแบบนี้แล้ว”ทำไมเจ้าจะเลือกไม่ได้ แค่เจ้าส่ายหน้าทีเดียวพ่อของเจ้าก็พยักหน้ารับแล้วแม่นางเถียนเถียน แต่เจ้ามีความทะเยอทะยานเหมือนพ่อของเจ้า เจ้าถึงได้เป็นเช่นนี้“ท่านเทียนกง”“หือ”“ถึงแม้พระองค์ไม่อยากจะพบข้า แต่วันนี้ข้าต้องพบพระองค์ให้ได้ บอกข้าเถอะว่าพระองค์อยู่ที่ใด ข้ารับปากว่าจะรีบคุ

คำตอบของนางทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้อง ทำไมนางต้องโกหก ทำไมต้องปกปิดว่าไปหาลี่ชุน ไปไหว้พระที่วัดบนเขา นางจะรู้บ้างไหมว่าเขาแทบบ้าเมื่อตามหานางทั่วคฤหาสน์แล้วไม่เจอ จึงสั่งให้จี้เฟิงไปดูนางที่ร้านอาหารแห่งนั้นและแรงสังหรณ์ของเขาก็ถูกต้อง เมื่อได้รับรายงานว่านางอยู่ที่นั่นจริงๆ เขาก็เบาใจลงมาก แม้จะเป็นห่วงที่นางป่วยแต่ก็ไม่อยากตามไปเอาตัวนางกลับมา จึงสั่งให้จี้เฟิงคอยเฝ้านางอยู่ห่างๆ และอดทนรอนางกลับมาอย่างใจเย็นที่สุด“ไปหาหมอที่ไหน ทำไมถึงกลับมามืดค่ำแบบนี้”“แถว ๆ ตลาดนี่แหละ หาหมอเสร็จแล้วข้าก็เลยไปหาลี่ชุน”“แล้วไปไหนอีก”“ไม่ได้ไป”“แค่ไปหาลี่ชุนทำไมถึงกลับมามืดค่ำแบบนี้” เขาพยายามต้อนให้นางยอมพูดความจริงทั้งหมดหญิงสาวเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นก้อนสะอื้นที่ตีบตันอยู่แถวลำคอ เขาจะรู้บ้างไหมว่าเธอสับสนมากเพียงใดกับสิ่งที่ได้ยินมาเต็มสองรูหูในวันนี้ ทุกข์ใจเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี จนต้องขึ้นไปไหว้พระบนเขาเพื่อสงบจิตสงบใจกว่าจะทำใจให้กลับเข้ามาที่นี่ได้ก็ชั่งใจอยู่นานส

“ความรักของข้าไม่ได้ใช้อารมณ์ แต่ใช้หัวใจของข้าต่างหาก ไม่ว่าอย่างไรซูวี่ก็คือนางเดียวในดวงใจของข้า ต้องเป็นนางคนเดียวเท่านั้น”“แต่พระองค์เป็นถึงองค์รัชทายาท อีกไม่นานก็จะกลายเป็นพญามังกร เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนมากนะกระหม่อม” จี้เฟิงไม่คิดจะห้ามแต่ก็อยากจะเตือนให้องค์รัชทายาทคิดให้มาก ๆ ก่อนตัดสินใจ“ข้าคิดดีแล้ว ท่านลุงกับท่านตาของข้าก็ยอมรับและสนับสนุนข้า ส่วนเจ้า..”“กระหม่อมเป็นคนของพระองค์ อวี่กงก็เช่นกัน”รอยยิ้มขององค์รัชทายาทปรากฏขึ้นที่มุมปากเพียงเล็กน้อย แม้อีกฝ่ายจะตอบไม่ตรงคำถาม แต่เขาก็เข้าใจความหมายได้อย่างลึกซึ้ง“แล้วข้าจะต้องกลัวอะไรอีกล่ะ”……….       ……….สุวิมลค่อย ๆ ก้าวเท้าเงียบกริบกลับขึ้นไปนอนบนเตียงนอน ดึงผ้าห่มผืนหนาคลุมขังตัวเองเอาไว้ สิ่งที่แอบได้ยินมาสร้างความวาบหวามในหัวใจให้มากก็จริง แต่ทำไมเธอรู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย กลับมีแต่ความวิตกกังวลเต็มไปหมดแม้จะรักเขามาก

ต้าเสินมองใบหน้างดงามตราตรึงใจที่หลับใหลอยู่ข้างกายด้วยความรักและความสุข ก้มลงไปหอมที่แก้มนุ่มเบา ๆ แล้วค่อยลุกจากเตียงอย่างเบาเสียงที่สุด หยิบชุดที่โยนทิ้งอย่างไม่ไยดีก่อนหน้านี้มาสวม มองนางอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้อง เพื่อสั่งให้พ่อครัวเตรียมปรุงอาหารบำรุงกำลังเป็นอาหารมื้อเย็น สุวิมลรู้สึกตัวตื่นแล้วนอนนิ่งไม่ไหวติง หัวสมองเริ่มคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า... ใบหน้าเริ่มร้อนวูบวาบด้วยความอับอาย แล้วเริ่มเปลี่ยนเป็นหดหู่ นึกโกรธตัวเองที่เผลอตัวเผลอใจยอมเป็นของเขาทั้งที่คิดจะตีจาก“ตื่นแล้วเหรอเจ้าสาวของข้า”เสียงเสนาะหูที่ดังมาจากนอกฉากกั้นทำให้หญิงสาวหันไปมองอย่างลืมตัว เมื่อเห็นใบหน้าที่โผล่เหนือฉากกั้นก็รู้สึกอับอายจนร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้า รีบตะแคงตัวหนีไปอีกทางแล้วเอาผ้าห่มคลุมศีรษะหนีหน้าเขาเสียการแสดงออกของนางทำให้ต้าเสินยิ้มกว้างด้วยความขบขัน ระคนรักและเอ็นดูสุดหัวใจ เดินไปหานางอย่างไม่รีบร้อนและเบาเสียงที่สุด นั่งลงบนตั่งข้าง ๆ เตียง มองก้อนผ้านวมอย่างใจเย็น รอดูว่าถ้านางเปิดผ้าห่มมาเจอเขาเข้าจะทำอย่างไรต่อ...

“เจ็บไหม ถ้าเจ็บก็บอกข้านะ”หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธน้ำเสียงอาทร “เจ็บ แต่ข้าทนได้ ดีกว่าครั้งก่อนมาก” เพียงสบตาก็รู้ว่าเขาต้องการถนอมเธอมากเพียงใด แล้วเจ็บเพียงแค่นี้เธอจะทนเพื่อเขาบ้างไม่ได้เหรอ“รู้สึกอย่างไรบ้าง บอกข้าได้หรือไม่คนดีของข้า” ถามเสียงกระเส่าก่อนจะสูดปากด้วยความเสียวสะท้านที่วิ่งแล่นไปตามแก่นกาย “ข้ารู้สึกดีเหลือเกิน ดีมาก ๆ ซู้ดดดด..”“ข้าก็เหมือนกัน” เธอตอบแล้วกอดเกี่ยวลำคอหนาเอาไว้แน่นเมื่อถูกความเสียวซ่านเล่นงาน เผลอครางเสียงดังเมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับโยกขึ้นลงหนัก ๆ เน้น ๆแก่นกายที่ถูกตอบสนองจากช่องแคบทำให้ต้าเสินขนลุกซู่ ช้อนร่างจากเตียงนอนให้นั่งทับลงบนขา“อา..” ใบหน้านวลบิดเบี้ยว เสียวจนต้องโหย่งตัวขึ้นเมื่ออยู่ในท่านั่งคร่อมตักแกร่ง เพราะสัมผัสได้ถึงความอหังการที่อยู่ในร่างกายชัดเจนยิ่งกว่าตอนนอน“รักข้าที ได้โปรด” เขาอ้อนวอนเสียงกระเส่า อยากให้นางเป็นฝ่ายนำพาความสุขมาให้ แล้วก้มไปหาอกเต่งตึง อ้าปากครอบครองข้างหนึ่ง ใช้มือครอบครองอีกข้าง