All Chapters of เจ้าสาวมังกร: Chapter 51 - Chapter 60

“แม่นางเถียนเถียนไม่ให้ข้าพูดถึงเรื่องความรักของพระองค์ แล้วทำไมแม่นางถึงพูดเองเล่า” คนที่ไม่จริงใจ บางครั้งก็อาจจะเผลอแสดงธาตุแท้ออกมาแบบไม่รู้ตัว“ข้า..” เถียนเถียนอึกอักเพราะนึกหาข้อแก้ตัวไม่ได้“พระองค์คงมีความสุขที่ได้ใช้งานนางเยี่ยงสาวใช้คนหนึ่ง”“เยี่ยงสาวใช้.. ข้าคิดว่านางจะอยู่อย่างสุขสบายเสียอีก”“สุขสบายที่ไหนกัน นางต้องตื่นแต่เช้ามืดเพื่อเตรียมอาหารเช้า ต้องนอนดึกกว่าคนอื่นเพราะต้องรอพระองค์เสวยอาหารว่างมื้อดึกจนเสร็จก่อน”“จริงเหรอ”“จริงสิ”“โธ่เอ๊ย แบบนี้จะเอาเวลาที่ไหนพักผ่อนให้เต็มตาล่ะ ถ้าอีกหน่อยนางล้มป่วย.. ทำไมถึงน่าสงสารเยี่ยงนี้” เถียนเถียนรำพันเสียงเศร้าหึ! ตู้จี้เฟิงสบถในใจเมื่อเห็นแววตาที่ไม่ได้เศร้าจริงตามที่ปากพูดของอีกฝ่าย ขนาดว่าเขาค่อนข้างเป็นคนเก็บตัว วัน ๆ จับแต่อาวุธ แทบจะไม่ค่อยได้คุยกับสตรี ไม่ได้เรียนรู้วิชาใด ๆ นอกจากวิชายุทธ์ เขายังดูออกว่านางไม่มีความจริงใจแล้วบุรุษที่เรียนรู้ทุกตำราอย

“พูดแล้วห้ามคืนคำนะ”“ไม่คืนหรอก ยกให้ตอนนี้เลย”“ชิ!” หญิงสาวย่นจมูกใส่คนเจ้าเล่ห์ที่ยื่นปากเข้ามาหา แล้วใช้นิ้วยันหน้าผากเขาเอาไว้ “เรามาคุยกันก่อน ข้ามีเรื่องที่ยังคาใจอยู่”“จูบก่อนไม่ได้เหรอ ถ้าไม่ได้จูบข้าคงไม่มีสมาธิที่จะฟัง”“ท่านน่ะ!” สุวิมลค้อนคม แต่ก็ยอมยื่นหน้าไปหากลีบปากบางได้รูป จูบหนักๆ  หนึ่งทีแล้วรีบผละออก“ข้าพร้อมที่จะฟังแล้ว มีอะไรก็พูดมาได้เลย”หญิงสาวยกมือปิดปากที่กลั้วหัวเราะ มองคนรักด้วยแววตาที่บ่งบอกความรู้สึกที่มีต่อเขาอย่างไม่ปิดบัง“ข้ารักท่าน”คิ้วเข้มพาดเฉียงกระดกขึ้นเล็กน้อย “นี่เหรอที่จะบอก”“ไม่ใช่” เธอหัวเราะเมื่อเห็นเขาทำหน้าเหวอ“ถ้าอย่างนั้นเรื่องอะไร”รอยยิ้มและเสียงหัวเราะค่อย ๆ จางหายไป แผ่นหลังบางอิงแอบกับอกแกร่งแน่นตึงและกอดต้นแขนล่ำที่จับสายบังเหียนเอาไว้“ต้าเสิน ท่านยอมรับเรื่องของข้าได้จริง ๆ เหรอ”&ld

ตู้จี้เฟิงมองเพื่อนรักที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด คีบอาหารใส่ปากอย่างต่อเนื่อง เหมือนกำลังเคี้ยวเสี่ยวเอ้อร์ตัวแสบอยู่ก็ไม่ปาน“หยุดนะ!”องครักษ์หนุ่มมองตามจอกเหล้าที่ถูกแย่งไปจากมือ แล้วค่อยมองหน้าตาบูดบึ้งของเพื่อน“หือ” เขาเลิกคิ้วถามหน้ามึน เพราะไม่รู้ว่าทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจอีก“กินข้าวบ้างเถอะ”“ก็กินเหล้าแล้วไง”“เจ้าบ้า! ดีแต่สอนข้าแต่ไม่เคยสอนตัวเอง”“เจ้าโมโหเพราะข้าไม่ยอมกินข้าวเหรอ”“เปล่า ข้าโมโหเพราะเจ้าจะดื่มเหล้าจอกสุดท้ายของข้าต่างหาก” พูดจบเขาก็ดื่มเหล้าในจอกจนหมดตู้จี้เฟิงนิ่งอึ้งไร้คำพูดเพราะพูดไม่ทัน เหล้าที่เขาดื่มนั้นรสชาติแรงมาก เหมาะสำหรับชาวยุทธ์ที่ร่างกายแข็งแรงมากกว่า คนที่ไม่เคยฝึกยุทธ์ดื่มไปแค่ครึ่งจอกก็อาจจะเมาแล้วได้แต่มองหน้าคนที่ส่งยิ้มเหมือนเยาะมาให้...อวี่กงสะบัดศีรษะไปมาแรง ๆ เมื่อภาพใบหน้าของสหายรักร่างใหญ่เริ่มดูเบลอ เขาค่อย ๆ ยกมือที่หนักอึ้งไปหาใบหน้าคมคายคล้ำแดดองครักษ์หนุ่มคว

“ออกมาจากที่นั่นเถอะเถียนเถียน คนอย่างองค์รัชทายาทไม่ใช่คนที่ข้าสามารถต่อกรได้ด้วยหรอกนะ เพราะแม้แต่ฝ่าบาทยังไม่กล้ายุ่งเรื่องส่วนตัวของพระองค์”“ถ้าเราเอาความมั่นคงของบัลลังก์มาอ้าง บางทีพระองค์”“อย่าพูดคำนั้นในตำหนักของข้านะใต้เท้ากวง” ฮองเฮารีบปรามก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ แม้นางจะเป็นพี่น้องกับเขา แต่ตอนนี้คนที่สำคัญกับนางที่สุดก็คือฮ่องเต้ และองค์รัชทายาทก็คือพระโอรสเพียงพระองค์เดียวของพระองค์ ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องปกป้อง“พระองค์เปลี่ยนไปมากนะพ่ะย่ะค่ะ ถ้าท่านพ่อรู้”“เลิกเอาท่านพ่อมาอ้างสักทีเถอะใต้เท้า” พระนางขึ้นเสียงใส่พี่ชายที่เคยเดียดฉันท์นาง “ข้าจะบอกอะไรให้นะ เผื่อบางทีท่านอาจจะลืมไปแล้ว ไม่ว่าท่านพ่อจะมีอำนาจมากเพียงใด เราก็คานอำนาจของตระกูลหรงไม่ได้หรอก เห็นเขานิ่ง ๆ อย่าคิดว่าเขาหมดเขี้ยวเล็บ เขาก็แค่รักความสงบเท่านั้น แต่ถ้าเราไปสะกิดโดนแผลเขาเมื่อไหร่ คนที่เดือดร้อนไม่ใช่พวกเขาแน่ ดังนั้นอย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ รักษาชีวิตเอาไว้ดูหน้าหลานจะดีกว่า”&ldqu

“หรือเจ้าจะให้ข้ากลับไปกับจี้เฟิงก่อนล่ะ แล้วเจ้าค่อยตามกลับไปพร้อมกับซูวี่ทีหลัง”เจอคำถามนี้เข้าไปอวี่กงถึงกับพูดไม่ออก นึกโมโหใส่คนตัวใหญ่ที่ยืนนิ่งเหมือนกลายเป็นรูปปั้นหินไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขา มันก็คงไม่อึดอัดแบบนี้ตู้จี้เฟิงสบตาสู้กับสายตาเอาเรื่องที่เจตนามองมาที่ตนเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่องในคืนนั้น คิ้วเข้มข้างขวาค่อย ๆ เลิกสูงขึ้น“ถ้าเจ้าไม่อยากไป ข้าไปคนเดียวก็ได้”“พูดแบบนี้อยากจะเอาหน้าคนเดียวเหรอ!”“ก็เจ้าไม่อยากไปเอง”“ไม่ต้องมาพูดให้ดูดีเลยนะ!”“อวี่กง”“พ่ะย่ะ..ขอรับท่านชาย”“จี้เฟิงเขาทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจหรือเปล่า” เขาสังหรณ์ใจว่าระหว่างสองคนนี้ต้องมีปัญหาอะไรกันแน่ ๆ แม้ปกติจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอด แต่เขาก็ไม่เคยมีอาการแบบนี้ให้เห็น“ปะ ๆ เปล่านี่ท่านชาย ทำ ๆ ไมถึงถามอย่างนั้นล่ะขอรับ” บุรุษร่างเล็กกว่าใครเพื่อนไม่กล้าสู้สายตาหลักแหลมของผู้เป็นนาย“ถ้าจี้เฟิงแกล้งเจ้า