All Chapters of ส่วนเกินรัก (3P): Chapter 31 - Chapter 40

“ทำไมไม่มาทำงานตั้งหลายวัน” เข้าเรื่องทันทีที่อยู่กันตามลำพัง“ลาป่วยค่ะ” เธอตอบห้วนสั้น แม้แต่หน้าก็ไม่มองกัน ทั้งที่อยากตะโกนถามใส่หน้าเขาใจจะขาดว่าต้องการอะไรจากเธอกันแน่ แค่นี้ชีวิตเธอยังแย่ไม่พอใช่ไหมบ้านไม่ใช่เซฟโซน บุพการีไม่สนใจ ไหนจะยังมีปัญหากับคนรัก จนตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้คุยกับอิษยะเลยด้วยซ้ำว่าจะเอาอย่างไรต่อไปดี เราสองคนต้องเริ่มต้นเดินเส้นทางใหม่หรือจบลงที่ตรงไหน แต่เขาก็เข้ามาอีกแล้ว ศิระเข้ามาในชีวิตเธอเพื่อสร้างความฉิบหาย!“ไข้ใจ?” เสียงทุ้มเย็น แต่แววตาเย้ยหยันชัดเจน“คุณต้องการอะไรกันแน่” และแล้ววริษาก็อดไม่ไหว“ทำแบบนี้ทำไมเหรอคะ เรนไม่รู้หรอกนะว่าระหว่างคุณกับพี่โอมความสัมพันธ์เป็นแบบไหน ฉันไม่สนหรอกว่าอดีตคุณสองคนจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้เรารักกันดี คุณได้ยินไหม!”“เธอก็ยังรักมันลงได้?” นัยน์ตาคมเข้มขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนั้น ร่างสูงก้าวตรงมายืนต่อหน้าร่างบอบบาง เงาของเขาแทบจะทาบทับปิดบังตัวเธอมิด“งั้นตอนนี้มันหายหัวไปไหนล่ะคนสวย ฮึ คนรักกันมันจะปล่อยผู้หญิงที่ตัวเองรักนอนร้องไห้ตรอมใจอยู่ที่บ้าน จนต้องโกหกว่าท้องเสียเพื่อลางานเนี่ยนะ” คำถามจากเขาทำวริษาที่เพิ่งพยัก

ความประทับใจครั้งนั้นทำให้อิษยะตกหลุมรักคุณหนูข้างบ้านเข้าอย่างจังเมื่อฝนเริ่มซาก็ได้ยินเสียงคนในบ้านของท่านณรงค์ตะโกนหาวริษา เด็กสาวสะดุ้งจนตัวโยนด้วยความตกใจ“หนูไปก่อนนะ ไว้เจอกันค่ะพี่โอม สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไหว้เขาแล้วบอกลากันก่อนจะลุกลี้ลุกลนวิ่งลัดเลาะแนวกำแพงกับต้นไม้วิ่งเข้าไปในบ้าน ก่อนจะหายไปเธอยังไม่วายหันมาส่งยิ้มแล้วโบกมือให้กันขนาดตกใจกลัวยังมีมารยาท‘โคตรน่ารัก’ เด็กหนุ่มเผยยิ้มกว้างอีกครั้งจากนั้นอิษยะถึงได้เลือกจะกลับเข้าไปอยู่ในบ้านลีละวีระพันธุ์อย่างเงียบ ๆ ทำตัวเหมือนแมลงสาบที่หลบอยู่ในมุม แทบไม่ออกมาเจอแสงสว่าง ในทุก ๆ วันเขามักจะหาจังหวะออกมาเกาะขอบรั้วบ้านเพื่อที่จะเจอกับวริษาในทุก ๆ วันเด็กสาวใจดีมักจะมีขนมติดไม้ติดมือมาให้กันบ่อยครั้ง สลับกับของกระจุกกระจิกนั่นนี่สารพัดเธอเป็นยิ่งกว่าหมู่ดาวกระจ่างใสในยามราตรี เพราะในค่ำคืนที่มืดมิดมีเมฆปกคลุม แม้ดาวเพียงดวงก็ไม่อาจจะมีให้เห็นได้ แต่เธอเปรียบกับหยาดฝนที่พร่างพรมลงมาชโลมจิตใจเด็กหนุ่มสิ้นหวังคนนั้นให้กลับมามีเป้าหมายหากไม่ใช่เพราะเธอเขาคงออกจากบ้านลีละวีระพันธุ์ไปตายเอาดาบหน้า และคงได้ตายเข้าจริง ๆ สักวัน

เรียวลิ้นหนาแตะสัมผัสกลางกายสาวฉ่ำเยิ้มเบา ๆ ที่จุดอ่อนไหว กายสาวสั่นสะท้านจนกล้ามเนื้อบนร่างเกร็ง“อื้อ พะ พี่โอมขา...” วริษาร้องครางเสียงนั้นยิ่งกระตุ้นความอยากของชายหนุ่มกลัดมัน เขาอ้าปากครอบครองกลีบดอกไม้ ตะโบมดูดดื่มอย่างบ้าคลั่ง เรียวลิ้นร้อนรัวตรงปุ่มกระสันหนัก ๆ ดูดกลืนน้ำรักหวานฉ่ำของหญิงสาวเข้าปากอย่างไม่นึกรังเกียจกัน ก่อนจะสอดเรียวนิ้วยาวเข้าร่องรักฉ่ำน้ำจนสุดทาง ขยับรัวข้อมือหนัก ๆ พร้อมกับปากที่ทำงานต่อเนื่องไม่พักทุกการสัมผัสจากเขาทำเอาวริษาเสียวซ่าน อารมณ์สวาทพุ่งพล่านเรียกเสียงร้องครางอย่างสุดจะกลั้น ไม่นานความสุขสมก็พวยพุ่ง น้ำรักฉ่ำเยิ้มเปรอะเปื้อนเตียงสีขาวเป็นวงกว้างสะโพกอวบแอ่นรับข้อมือที่กระแทกกระทั้น ร่องกำมะหยี่ตอดรัดนิ้วหนาแน่นมาก นัยน์ตาคมกริบมองภาพนั้นแล้วต้องครางต่ำอีกครั้ง ส่งเธอไปถึงขอบสวรรค์แล้วต่อไปก็ถึงตาเขาบ้าง“เสร็จแล้วใช่ไหม” เขาถามทั้งที่ตัวเองกำลังขยับร่างมานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขาขาว มือหนารั้งรูดเอ็นกายผงาดใหญ่จนแทบจะปริแตกเบา ๆ แล้วเอาปลายป้านถูไถกับร่องสาว“อยากเสร็จมากกว่านี้” วริษาเอ่ยเสียงหวาน นิ้วเรียวสวยอ่อนแรงเพราะเพิ่งแตกซ่านยกขึ

สองหนุ่มสาวใช้เวลาบนเตียงเนิ่นนานจนล่วงเลยไปถึงช่วงบ่าย กว่าจะลุกจากเตียงไปอาบน้ำพร้อมกันเป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้เปิดใจกันเรื่องความผิดพลาดในอดีตที่ผ่านมาระหว่างอิษยะกับศิระ และได้เปิดกายกันหลายครั้งจนวริษาแทบจะก้าวขาเดินไม่ไหว“ยังไม่ได้ลองในห้องน้ำเลย” อิษยะทำท่านึกอะไรบางอย่างก่อนจะพูดออกมา วริษาแทบเข่าอ่อนเดินตกบันไดตอนนี้ทั้งคู่ออกมาหาของกินกันที่ตลาดน้ำอัมพวา เพราะที่พักอยู่ห่างจากตลาดน้ำไปไม่มาก ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เมื่อวานเพราะมัวแต่กินกันข้ามคืนข้ามวัน“พอเถ๊อะ... ไว้ชีวิตเรนด้วย” คนเข่าอ่อนเสียงยานคาง ถึงขั้นต้องยกมือไหว้ ถ้าต่ออีกยกมีหวังเธอต้องได้เข้าโรงพยาบาลไปนอนให้น้ำเกลือ พร้อมกับรอทำกายภาพบำบัดแล้วละงานนี้ มีหวังได้มีภาวะกล้ามเนื้อสลายกันบ้างแหละอิษยะเห็นแล้วก็หัวเราะร่า “ล้อเล่นค่ะ โอ๊ย ๆ เจ็บ หยิกพี่ทำไมครับเนี่ย”“หมั่นไส้!”“อะ ๆ ให้พักหนึ่งวัน พรุ่งนี้ค่อยต่อใหม่” อิษยะลูบหน้าท้องที่โดนหยิกป้อย ๆ ไม่เจ็บหรอก แค่คันยุบยิบในหัวใจเขาชอบตอนนี้จัง มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับผู้หญิงที่รัก ยิ่งได้เป็นของกันและกันแบบนี้แล้วเขาก็ยิ่งรัก ยิ่งหวง และห่วงจนไม

“แล้วมันล่ะรับได้ไหม เรื่องที่ฉันเอาเธอก่อนที่มันจะได้” ประโยคหยาบคายนั้นทำเอาหญิงสาวเดือดดาล ถึงเส้นสูงสุดของขีดจำกัดความอดทน วริษาดิ้นขลุกขลักผลักอกแกร่งแรง ๆ หลายครั้งแล้วตะคอกใส่“ดีซะอีกค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเป็นคู่ซ้อมให้ ฉันเอาบทเรียนจากที่คุณเคยสอนไปใช้กับเขาแบบถึงใจเลยล่ะค่ะ ซี้ดด! จะบอกว่าสุดมาก โคตรดี โคตรมัน!” หญิงสาวทำท่าซี้ดปากแล้วเอ่ยเย้ยหยัน ทุกคำพูด ทุกท่าทางทำเอาเส้นความอดทนของศิระขาดผึงเช่นกันจากที่เคยคิดว่าจะอดทนกับเธอได้มากกว่านี้ก็มีอันต้องล้มเลิกไปมือแกร่งที่กอดร่างสวยเปลี่ยนมารวบสองแขนเรียวเล็กด้วยมือใหญ่ข้างเดียว ส่วนอีกมือเขาฉีกกระชากเสื้อผ้าที่ปกปิดกายสาวจนหลุดลุ่ย ไม่สนเสียงหวีดร้องและคำคัดค้านใด ๆ“กรี๊ด! คุณศิอย่า อ๊ะ! คุณศิจะทำบ้าอะไร อ๊าย!” วริษาใบหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอายจนแทบจะร้องไห้แม้รถคันนี้จะมีฉากกั้นระหว่างคนขับกับผู้โดยสาร หากเธอก็ยังอาย เพราะชยินที่ขับรถอยู่ต้องได้ยินเสียงตลอดหากเขาทำอะไรบ้า ๆ ในรถ หญิงสาวยกสองแขนขึ้นปกปิดอกอวบอิ่ม ที่ตอนนี้มีเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วปกปิด แม้แต่กระโปรงยีนที่สวมเขาก็กระชากออกแม้จะทุลักทุเลแค่ไหนนัยน์ตาสีถ่านขุ