All Chapters of ส่วนเกินรัก (3P): Chapter 61 - Chapter 70

“แกโผล่หัวมาทำไมไม่ทราบ” เห็นไอ้เด็กไพร่ที่เคยตามวริษาต้อย ๆ ในตอนเด็กแล้วนึกรังเกียจในใจ“นั่นสิ มึงมาเกี่ยวห่าอะไร” ณรงค์ชี้หน้าอิษยะกูเองก็ไม่ได้อยากมานักหรอก ถ้าไม่ติดเรื่องวริษา อิษยะเอ่ยในใจ“ไล่มันออกไปซะตาศิ” ศรีนางสั่งเจ้าของบ้าน ทว่าศิระกลับไหวไหล่“พวกคุณมากกว่าที่ต้องออกไป” เขาไม่คิดไว้หน้าร่างสูงแผ่รังสีเย็นยะเยือกในทุก ๆ ก้าวที่เดินเข้ามาใกล้ชายวัยกลางคน ไม่สนหรอกว่าจะเป็นบิดาของคู่หมั้นหรือเทวดาจากสวรรค์วิมานไหน ยิ่งกับผู้หญิงข้างกายของตาแก่ตรงหน้า เขาก็ยิ่งไม่อยากเกรงใจหากไม่ใช่เพราะยายป้านี่หลุดปากพูดในสิ่งที่จะทำร้ายความรู้สึกของวริษา เธอคงไม่หนีหาย ไหนจะที่เคยทำร้ายร่างกายและจิตใจของหญิงสาวมาตลอดถึงแม้ไม่คิดไว้หน้าว่าที่พ่อตาและภรรยาหากทว่าก็ยังเห็นแก่วริษา ถ้าเธอรู้ว่าเขาพูดจาไม่ดีต่อบุพการีของเธอและแม่เลี้ยงใจร้าย คนจิตใจดีแบบนั้นอาจจะไม่พอใจเขามากก็ได้“ถ้าได้ข่าวของเธอ ผมจะให้คนแจ้งไปแล้วกัน” เขาคงไม่แจ้งด้วยตัวเองให้เสียปาก“ปากดี” ศรีนางหน้าชาเมื่อโดนคนเด็กกว่าเอ่ยปากไล่ เพียงเพราะจะปกป้องไอ้อดีตลูกไพร่ชั้นต่ำในบ้านที่ปัจจุบันแม่มันมาเชิดหน้าชูคอในฐานะเมีย

“ไม่ทำงานทำการเหรอ” มือเรียวบางรีบปาดน้ำตาสองข้างแก้มออกลวก ๆ ในขณะที่ยังไม่กล้าสบตากับคนข้างกายคิมหันต์ยังคงสถานะแพทย์อยู่ที่โรงพยาบาลของศิระ เขาบินไปกลับบ่อยจนเธอเองเกรงใจเสียเอง“ลาออกแล้ว”“ฮะ!” วริษาหันขวับกลับไปมองหน้าชายหนุ่มที่เธอเองก็เพิ่งได้รู้ว่าเขาเป็นน้องชาย“เอาดี ๆ ฝุ่น” หัวคิ้วสวยขมวดมุ่นเบา ๆ แล้วจ้องเขา หากคิมหันต์กลับไหวไหล่“ผมพูดจริง เพิ่งทำเรื่องลาออกเมื่อวาน แต่กำลังรออนุมัติ สิ้นสุดการทำงานเดือนหน้า” ลาออกเมื่อวาน วันนี้ก็บินกลับชายหนุ่มพูดเสียงเรียบเรื่อยราวกับเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้พิเศษอะไร เพราะการที่เขาไปทำงานที่เมืองซิวิไลซ์ เหตุผลเดียวเพราะอยากตามหาพี่สาว ในเมื่อเจอกันแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องอยู่อีกทั้งนั้น เขาตั้งใจจะกลับมาทำงานใกล้บ้าน“แล้วอุ่นล่ะ อุ่นรู้รึยัง” วริษาเอ่ยถาม ที่ผ่านมาเธอติดต่อกับเพื่อนรักผ่านคิมหันต์เพราะกลัวว่าอบอุ่นจะโดนคนของที่บ้านและคนของศิระสะกดรอยตามสัมผัสได้มาตลอดว่าสองคนนี้สนิทสนมกันมาก มากจนอาจจะถึงขั้นเลยเถิดแล้วก็ได้วริษาแค่ไม่เคยคิดถาม ด้วยเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของคนทั้งคู่ และเธอเองก็ไม่ได้อยู่ในสภาวะอารมณ์ที่พร้อมจะรับ

“อย่ามามองแบบนั้น” อบอุ่นว่า“ขอโทษนะแก ที่เอาเรื่องน่าปวดหัวมาเล่าให้ฟัง”“นี่... แกไม่ได้กินยาแล้วใช่ไหม” อบอุ่นถาม เธอรู้เรื่องที่วริษาต้องกินยารักษาโรคซึมเศร้ามาตลอด ยายนี่ไม่เคยตั้งใจจะบอกหรอก แต่เธอบังเอิญไปรู้เมื่อสี่ปีก่อนตอนวริษาแอบจ่ายยาให้ตัวเอง ไม่เข้ารับการรักษาในระบบเพราะกลัวจะกระทบกับหน้าที่การงาน อบอุ่นคาดคั้นจนได้ความว่าเพื่อนรู้ว่าตัวเองกำลังจะไม่ไหว“อืม” วริษาพยักหน้ารับแล้วยกมือขึ้นลูบท้องเบา ๆ อบอุ่นถึงถอนใจตัวยาจะส่งผลต่อเด็กในครรภ์ เพราะฉะนั้นต้องหยุดกิน ถ้ายังอยากรักษาเด็กไว้อบอุ่นไม่คิดถามว่าเด็กในท้องเป็นลูกใคร เพราะฟังจากเรื่องวายป่วงที่เกิดขึ้นเจ้าตัวเองคงไม่รู้และคงไม่สนใจจะรู้เช่นกัน ลองเลือกหนีมาแบบตั้งใจตัดขาดทุกอย่างกับทุกคนแบบนี้ คงตัดสินใจแล้วว่า...“จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวจริง ๆ ใช่ไหม”“คิดว่างั้น”“ฉันเอาใจช่วยนะ” ไม่ว่าเพื่อนจะตัดสินใจอย่างไรก็ตาม อบอุ่นลูบหน้าท้องเพื่อนรัก เจ้าตัวน้อยที่นอนขดอยู่ในนั้นก็ขยับ“รู้เพศรึยัง”“ยัง หุบขาแน่นมาก”“อยากให้เป็นผู้ชายจัง”“ทำไมล่ะ”“จะได้ปกป้องแม่ได้ไง” อบอุ่นคิด เธอภาวนาว่าสักวันจะมีใครอยู่คอยปกป้องวริ

“ฝุ่น ไหวรึเปล่า” สองสาวช่วยกันตรวจว่าคิมหันต์ยังมีสติอยู่ไหม แม้คิมหันต์จะพยักหน้ารับแต่เมื่อเห็นสภาพบอบช้ำไปทั่วร่าง ใบหน้าแตกยับ ดั้งหัก เลือดกบปากวริษาก็อดเดือดดาลขึ้นมาไม่ได้“เจ็บมากไหม” อบอุ่นถามพลางร้องไห้จนน้ำตาเต็มใบหน้า ทั้งสงสารชายหนุ่ม ทั้งตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างไม่ทันคาดคิดด้วยซ้ำจากฉากอีโรติกวาบหวามมากลายเป็นผู้ประสบภัยได้อย่างไรกัน!“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” วริษาหันกลับไปไล่พวกอันธพาลที่ไม่ได้รับเชิญให้เข้าบ้านในยามวิกาลออกจากห้องไปด้วยเป็นห่วงเพื่อนสาวที่มีเพียงผ้าห่มห่อหุ้มตัวไว้ และไม่อยากเห็นหน้าตอนนี้ เธอโกรธพวกเขาจนไม่อยากจะให้อภัยเลยด้วยซ้ำ หน้าก็ไม่อยากมอง เห็นแล้วของขึ้นจนอยากหาไม้หน้าสามมาฟาดใส่ใบหน้าหล่อ ๆ พวกนั้นดูบ้างจัง!“พวกมึงออกไปก่อน” ศิระสั่งเสียงราบเรียบ มือหนาล้วงกระเป๋าแล้วพรูลมหายใจ โล่งอกที่ผู้หญิงบนเตียงไม่ใช่วริษา“แล้วมึงล่ะ จะอยู่ทำเหี้ยอะไร” อิษยะถาม ศิระเอ่ยปากไล่แต่ก็ยังหน้าด้านอยู่ต่อ“เสือก” สองขายาว ๆ ก้าวไปนั่งลงข้าง ๆ ร่างของชายหนุ่มที่เพิ่งโดนพวกเขากระทืบไป ไม่รู้สึกผิดหรอกนะ เพราะมันน่าโดนตีนจริง ๆ ข้อหาเสือกไม่เข้าเรื

เกิดการยื้อแย่ง แต่ก็ไม่มีใครกล้าจะออกแรงมากนักเพราะกลัวจะกระทบกระเทือนต่อหญิงสาวและลูกรัก วริษาที่รำคาญและปวดกบาลจะปรี๊ดแตกก็แทบแหกปากร้อง“โอ๊ย! หยุดมโนกันสักทีได้ไหม เด็กคนนี้อาจจะเป็นลูกคนอื่นก็ได้!” คำพูดนั้นทำสองหนุ่มชะงักงันเกินคาดหมายสายตาคมกริบทั้งสองคู่หันมามองทางหญิงสาว นัยน์ตาขุ่นคลั่กแทบจะฆ่าคนได้“พูดงี้หมายความว่าไงเรน”“นั่นสิ... นอกจากพี่กับมัน หนูยังมีใครอีก” อิษยะที่เพิ่งทำใจยอมรับการมีอยู่ของศิระในชีวิตวริษาได้เมื่อไม่นานมานี้แทบดิ้นพล่าน เขายกอภิสิทธิ์นี้ให้ได้แค่กับมัน คนอื่นไม่นับ!“มันเป็นใคร” ศิระถาม เสียงเกือบจะกลายเป็นตะคอกด้วยซ้ำ“คบกันเมื่อไหร่”“ได้กันกี่ครั้งบอกมา”เสียงทุ้มถามสลับกัน พลางก้าวย่างตรงมาทางเธอ ร่างสูงราวกับยักษ์ยืนปักหลั่นอยู่ตรงหน้า วริษารู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กกระจิริดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทว่าฮอร์โมนที่พุ่งพล่านและไม่ปกติของหญิงสาวตั้งครรภ์ บวกกับความอัดอั้นที่มีต่อสองคนตรงหน้าทำให้ปากวริษาแจ๋วกว่าปกติมาก มากจนเกินไปเธอเชิดหน้าชูคอมองเขาสลับกัน ความกลัวต่อออร่าน่าเกรงขามดุดันเริ่มจางหายเมื่อคิดถึงเรื่องที่พวกเขาทำให้เธอเสียใจ“ไม่รู้