All Chapters of The Billionaire CEO's Great Love: Chapter 21 - Chapter 30

PresentFaith POVSabado ngayon, pero kailangan kong bumangon nang maaga. Nakiusap kasi si Sir Jaecob na samahan ko siya para mag-assist sa mga manggagawang aayos ng classroom. Ayon na rin daw sa kahilingan ng donor na naroon ang gumawa ng proposal.Akala ko makakapagpahinga na ako buong maghapon, lalo’t pagod pa ako mula sa event kagabi. Pero guro ako, at alam kong bahagi ito ng trabaho. Isa pa, excited rin naman ako sa bagong classroom.Ang iniisip ko lang, naroon si Austin. Hindi pa ako handang makita siya, lalo na nang madalas. Ang hirap kasi, kung makatingin siya sa akin, parang wala lang. Parang wala siyang kasalanang ginawa sa nakaraan.Kaya inaya ko na rin sina Charie at Charls na sumama sa school. Para naman pagkatapos ay makapag-kape kami.“Guys, 8:00 AM mamaya ha?!” paalala ko sa GC naming tatlo. Baka kasi makalimot pa sila. Ayoko ring kaming dalawa lang ni Sir Jaecob dahil naiilang pa rin talaga ako sa kaniya.“Yes mem. Noted po kagabi pa.” mabilis na reply ni Charls.“Oo n

Faith POV Pag-uwi ko sa bahay, tuwang-tuwa akong sinalubong ni Jairee, lalo na nang makita niya ang dala kong frappe at cheesecake para sa kanila ni Stella."Wow! Yummy po 'yan, Mommy! The best ka po talaga!" ani Jairee habang pinaghahalikan ako sa pisngi. Ang sarap sa pakiramdam. Ang sarap palang maging ina. Nakakataba ng puso na makita mong masaya ang anak mo sa simpleng bagay. Gaya ng ipinangako ko, ibibigay ko ang buong pagmamahal ko kay Jairee. Sisikapin kong maitaguyod ang magandang kinabukasan niya. Sana'y patuloy kaming pagpalain."The best mommy talaga ako, kasi wala ka namang ibang mommy, anak," natatawa kong sabi."Kahit mayroon pong ibang mommy, ikaw pa rin po ang the best mommy ko," sagot niya. Napatingin ako sa kanya. Bigla akong nakaramdam ng lungkot sa kaibuturan ng puso ko."Don't say that, anak. May mga mommy rin na the best din, pero hindi lang nabigyan ng pagkakataong maiparamdam 'yun sa anak nila." Ewan ko kung bakit ko nasabi 'yon. Sa murang edad niya, alam kong

Austin's POV Pagkatapos ng tagpo sa eskwelahan at sa coffee shop, tumuloy na rin kami sa bahay ng aking pinsang si Mayor Angelo, upang ihanda ang aming mga gamit para sa aming pagbabalik sa Maynila bukas. Bago kami tuluyang maghiwa-hiwalay para magpahinga ay nagdesisyon muna kaming tumambay sa garden at uminom ng kaunti. Ngayon lang rin namin muling nakasama nang ganito ang pinsan ko, dahil abala siya sa trabaho nitong mga nakaraang araw. "Bro, ang hina mo talaga. Hanggang ngayon, hindi mo pa rin malapitan at makausap ng maayos si Faith. Ilang araw na tayong nandito sa Zambales!" pang-aasar sa akin ni Hero, sabay tawa.Tinawanan ko na lang siya. "Relax, bro. Hindi naman ako nagmamadali. Ang mahalaga, alam ko kung nasaan siya. At sigurado akong... hindi na siya makakalayo pa sa akin." Sagot ko habang nakangiti pero may halong seryosong titig sa malayo."Sabagay, hindi naman lahat ng bagay nakukuha sa mabilisan," sang-ayon sa akin ni Glen habang tumatango."Ang hindi ko lang talaga mai

Faith POVNang mawala sa paningin ko sina Austin, sakto namang lumabas si Jairee mula sa comfort room, maayos na ang sarili, nakabutones na ang shorts, tama ang suot ng shirt, at may konting buhol pa ang sinturon.Napangiti ako nang malaki. Grabe, ang bilis talaga niyang lumaki. Parang kailan lang, ako pa ang tagasunod sa kaniya kahit sa pag-flush ng toilet. Ngayon? Aba, marunong nang mag-ayos mag-isa.“Wow! Big boy na talaga ang anak ko. Ikaw lang ba ang nag-ayos sa sarili mo, anak?” tanong ko habang halos mapuno ng tuwa ang puso ko.“Opo,” sagot niya, nakangiting parang nanalo sa spelling bee. Kita ko sa mukha niya ang kumpiyansa at pagiging proud sa sarili.“Good job, baby! Mommy’s so proud of you,” sabi ko sabay haplos sa ulo niya. “Let’s go?” aya ko na habang iniabot ang kamay ko sa kaniya.Hinawakan niya ang kamay ko, at sa saglit na iyon, parang tumigil ang m

Austin’s POV Dahil sa kalagayan ni Dad, minabuti kong sa mansion na muna umuwi tuwing matatapos ang mga trabaho ko. Gusto kong personal na mamonitor ang kaniyang pag-recover, lalo na sa unti-unting pagbabalik ng kaniyang alaala.Isang araw, pag-uwi ko, laking gulat ko nang mapansin kong iba na ang personal nurse ni Dad. Hindi na si Kevin ang nag-aasikaso sa kaniya. Babae na.“Good evening po, Sir Austin.” Magalang na bati sa akin ng nurse habang kinukumutan si Daddy, na himbing na sa pagtulog.Napakunot ang noo ko. Bago lang siya, pero parang kilalang-kilala niya ako. May kakaiba sa paraan ng kanyang tingin. At ang ngiti… pamilyar pero hindi komportable. Hindi na bago sa akin ang gano’ng aura.“Who are you? Bakit kilala mo ako?” tanong ko, halatang may halong pagtataka at pagdududa.“And nasaan si Kevin?” mabilis kong dagdag habang dumiretso ang tingin ko s