Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

Faith POV Nagulat talaga ako nang makita ko si Austin kasama ang mga kaibigan niya sa palengke, habang kausap ko sina Ate Marie at ang anak niyang si Jade. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko hindi ako mapakali, at hindi ko rin maintindihan kung bakit. Ayoko namang basta na lang umalis; baka kung ano ang isipin nila. Lalo na’t guro ako, at alam ng ilan na mga bisita ng mayor ang mga lalaking kasama ko. Ito ang isa sa mga mahirap sa propesyon ko: kailangang maingat sa bawat kilos. Hindi naman kailangang maging perpekto, pero dapat laging maayos at kaaya-aya, lalo na’t kahit saan puwedeng makasalubong ang aming mga estudyante.Nagulat at natawa na lang kami nang tawagin ni Glen na “Nanay” si Ate Marie, pero ang tingin niya ay nasa direksyon ni Jade. Hindi na ako nagtaka nang mapansin niya agad ang ganda ng bata napakaganda talaga ni Jade. Sa edad na disi-otso ay dalagang-dalaga ng ang hubog ng katawan nito. Hindi mo aakalain na siya ang anak ni Ate Marie. Una, hindi kulot ang bu

Austin POVBigo na naman akong makausap si Faith. Bakit ba palaging ganun? Palaging nauudlot, kung hindi dahil sa tawag, dahil sa pagmamadali niya. Pakiramdam ko, tinatakasan niya ako. Pero hindi bale… malapit na, malapit na niya akong makita araw-araw sa paligid.Tingnan lang natin kung matakasan pa niya ako.Ngumiti ako sa sarili ko habang iniisip iyon. Kung kailangan ko siyang puwersahin hindi sa masamang paraan, kundi para lang harapin ang matagal nang iniiwasan gagawin ko na. Hinding-hindi ko na siya palalagpasin.“’O, anong plano mo sa mga pinamili mong gulay, Glen?” tanong ni Hero nagpabalik sa akin mula sa malalim na pag-iisip.Natawa kami lahat. Bitbit ng mga bodyguard namin ang mga supot, at sinasakay na sa SUV na ipinahiram ni Mayor Angelo.“Yan ang uulamin niya mula umaga hanggang hapunan,” sabat ni Casniel habang tinatapik si Glen sa balikat.“Nakakita lang kasi ng maganda, nataranta na.” sabi ko habang inaakbayan siya. Halatang wala rin siya sa sarili, kagaya ko kanina.

FLASHBACKAustin’s POVTatlong buwan na ang lumipas.Tatlong buwang pilit kong kinakalimutan ang gabing iyon. Nahuli ko siyang may kasama. Hindi lang basta kasama, nahuli ko silang dalawa, sarap na sarap sa pagniniig. Sa condo niya. Sa mismong kamang ilang ulit naming pinagsaluhan ang mga gabi ng, akala ko, ay pagmamahalanPatuloy pa rin ang pagtawag niya, paulit-ulit na humihingi ng tawad, nagmamakaawa at humihingi ng isa pang pagkakataon. Pero tapos na. Nandidiri na ako sa kaniya, at sa sarili ko tuwing naaalala ko kung paano ko siyang pinag aksayahan ng oras.Napailing na lang ako habang binabalikan ang masaklap na alaala. Papunta na ako sa aking sasakyan nang may humintong pampasaherong bus sa harapan ko. Napatingin ako rito,hindi ko pa nasusubukang sumakay sa ganoon. May nakita akong isang babaeng mahimbing ang tulog. Ang cute niya, napatawa ako nang bahagya, lalo na’t nakanganga siya nang kaunti. Tila pagod na pagod.Hindi ko alam kung bakit, pero namalayan ko na lang ang sarili

FLASHBACKAustin’s POVPagkagaling ko sa unibersidad na pinapasukan ni Faith, dumiretso ako sa aming kompanya para sa aking pagsasanay kasama si Dad. Pasipol-sipol pa ako habang naglalakad mula sa parking lot patungo sa main entrance ng building.Magaan ang pakiramdam ko. Nakita at nakausap ko lamang si Faith, pero ewan ko parang ang gaan lang ng paligid.Pero bago ako tuluyang pumasok, huminto muna ako sa tabi ng pintuan. Inayos ko ang kwelyo ng polo ko sa salamin ng pinto, tumayo nang tuwid, at isinunod ang seryosong awra, gaya ng kay Daddy, mukhang Kagalang-galang.Pagpasok ko sa lobby, agad na bumati ang mga empleyado.“Good morning, Sir Austin.”“Morning, sir.”Bahagya akong tumango, sabay ngiti. Sanay na ako rito. Pero sa loob-loob ko, parang laging may bagong tingin ang mga tao, parang sinusukat kung ako nga ba ang susunod kay Dad, o kung isa lang akong privileged brat na nagpa-practice lang magpanggap.Habang naglalakad ako, may ilang bulungan akong nasagap:“Ang gwapo talaga

FLASHBACKAustin’s POVNaging maayos ang relasyon namin ni Faith, ganun rin ako sa kaniyang mga magulang. Hindi nila ako pinakikitaan ng hindi maganda at pagtutol sa aming relasyon. Nagkakilala na rin sila nila daddy at mommy, gayun rin ng mga kaibigan ko. Syempre panay panunukso ang natanggap ko mula sa kanila dahil sa ginawa kong pagpo-propose ng sabay kay Faith. Haha! Syempre unique ang proposal ko. Mahirap ng makawala pa sya sa akin. Masaya kami, pero si mommy alam kong hindi, hindi lamang niya sinasabi at ipinapahalata. Pero wala naman siyang magagawa.Patuloy pa rin ang routine naming hatid-sundo sa unibersidad. Kapag hindi ako makapunta dahil sa conflict ng mga meetings, nagpapadala ako ng tauhan para siguraduhing ligtas pa rin siyang makarating at makauwi. Kahit abala sa trabaho, hindi ko hinayaang maging hadlang ‘yon sa pagpapakita ng halaga niya sa akin.Pero sadyang hindi puro ligaya ang buhay. Darating at darating ang mga pagsubok. Kahit gaano pa kaingat o kasaya ang isang