Lahat ng Kabanata ng The Billionaire CEO's Great Love: Kabanata 31 - Kabanata 40

Austin’s POV Nakatulog akong lango sa alak kagabi. Ngayon, paggising ko’y tila sumabog ang ulo ko sa sakit. Mabigat ang talukap ng aking mga mata, tuyong-tuyo ang lalamunan, at mas lalong bumigat ang dibdib ko sa alaala ng natuklasan ko kahapon.Ramdam ko pa rin ang kirot sa mga kamao ko, patunay ng init ng galit na pilit kong idinadaan sa suntok sa dingding. Ngunit ang puso ko ang mas sugatan.“Faith… paano mo nagawa sa’kin ito?” bulong kong puno ng dalamhati habang kusang pumatak ang mga luha ko. Napaupo ako sa gilid ng kama, napayuko, at napakuyom ang aking mga palad.“AHHHHH!!!” sigaw kong parang binibiyak ang kaluluwa ko. Isang lamp shade ang nahampas ko sa sahig, kasunod ang basag na salamin sa dresser. Ilang gamit na ang nawasak sa loob ng kwartong ito, pero walang nakatulong para gumaan ang bigat sa loob ko.Wala akong mapaglabasan ng galit.Malalakas na katok sa

Faith’s POVPagkatapos ng confrontation namin ni Austin, hindi ko maipaliwanag ang bigat na nararamdaman ko. Kitang-kita ko ang pagpatak ng luha niya, luha ng sakit, pagkabigla? Nasaktan ba siya dahil nalaman niyang may anak na ako? Bakit? Anong karapatan niyang masaktan?Nakita ko rin ang galit sa mga mata niya. Matatalim ang tingin, punong-puno ng paninisi. Pero bakit? Galit siya sa akin, na para bang ako lang ang may kasalanan, na para bang wala siyang iniwang sugat sa puso ko, sa relasyong iniwan niya, at sa pangakong binitawan niya noon.Hindi man lang siya nagtanong. Hindi niya sinubukang alamin ang buong katotohanan. Ang tanging alam niya, may anak ako. Pero hindi niya ako tinanong kung anong nangyari sa akin,kung anong mga unos ang pinagdaanan ko at kung paano ko nalampasan ang lahat, kung paanong unti-unti akong bumangon matapos niyang iwan. Para bang wala siyang kasalanan. Para bang ako lang ang dapat sisihin.Pagkatalikod na pagkatalikod niya sa akin ay hindi ko na napigila

Faith’s POVKagaya kahapon, nandito na naman kami lahat sa eskwelahan. Pagpasok ko pa lang sa gate ay agad akong binati ng mga trabahador. Bumati rin naman ako pabalik, marespeto at magagalang naman kasi sila. Hindi sila 'yung tipo ng taong mapagpapansin o bastos.“Sige, lapit pa, baka gusto mong matulad kay Tonyo,” biro ng isang trabahador na agad nakatawag ng pansin ko. Sino si Tonyo?“Sino po si Tonyo?” tanong ko na lang, dala na rin ng pagka-curious.“Asawa po ni Janneth,” sagot ng isa. Ah, Tonyo ang pangalan niya. Kahapon kasi, dahil sa presensiya ni Austin, ni hindi ko naitanong kung sino ang kumausap sa akin.“Bakit po? Anong nangyari?” tanong ko pa, medyo naguguluhan.“Wala naman po,” sagot ng isa, sabay sabing, “Halika na, Maning. Sa taas ka na magsimula habang hinihintay pa ang iba nating kasama.” Kumilos naman agad ang tinawag na si Mani

Austin’s POVMaaga akong nagising kinabukasan.Wala akong partikular na plano ngayon kundi magtrabaho. Kinuha ko ang laptop ko upang tingnan kung may mga e-mail o trabahong kailangang asikasuhin, ngunit wala. Kaya isinara ko na lang ito muli.Habang nakatitig sa kawalan, bigla akong napabalikwas. Bakit hindi ko na lang simulan ang mga plano ko rito sa bahay? Kahit wala ako, may maiiwan namang katiwala. Nandito naman sina Nanay Tasing.Agad kong kinuha ang cellphone at tinawagan ang engineer na siyang kumuha rin noon sa pagpapagawa ng classroom building. Nagkasundo kaming pumunta siya dito sa bahay mamaya upang pag-usapan ang mga plano.Bumaba na ako sa kusina para mag-almusal.Naabutan ko si Nay Tasing na may nilulutong kakaiba ang amoy. Hindi ako pamilyar dito, at sa totoo lang, hindi ito kaaya-aya sa ilong ko.“Ano ho ’yan, Nay Tasing?” tanong ko habang lumapit.“Ay! Itlog mo tuyo!” natataranta niyang sagot, nagulat marahil sa bigla kong pagsulpot. Napatawa naman ako sa biglaan at m

Faith’s POV Mula nang makausap ko si Justine, hindi na ako mapakali. Bakit kailangan kong layuan si Austin? Kahit hindi niya sinabi, kusang loob ko na rin siyang nilalayuan at iniiwasan. Pati ang kaligtasan ni Jairee ay madadamay, totoo man o hindi ay nag-aalala ako. Parang ang daming alam ni Justine na mga lihim na tila may kinalaman sa amin, pero ayaw niya itong sabihin.Habang iniisip ko ang lahat ng ito, bigla kong naalala ang eksenang nasaksihan ko kahapon. Ang halikan nila sa harap ko, sa harap ng maraming tao. Babae rin ako ayokong husgahan ang kapwa ko babae. Siguro ganoon lang talaga sila magmahal, ganoon nila kamahal at na-miss ang isa’t isa.Pero bakit parang ako ang nahiya para sa kanila?“Nahiya ka lang ba talaga  O nasasaktan?” bulong ng isang bahagi ng isip ko.“Oo na, masakit. Masakit makita ang taong mahal mo... na may kahalikang iba.”Mah