All Chapters of The Billionaire's Borrowed Bride: TAGALOG: Chapter 91 - Chapter 100

Sinubukan kong lakasan at patatagin ang loob ko sa mga nangyari. Doble ang pag-alala na nararamdaman ko ngayon dahil pati si Trina ay malala ang naging epekto sa kaniya. Marami rin nasaktan dahil sa sunog na nangyari sa lugar namin, pero wala pa akong ibang naririnig mula sa ibang kapitbhahay. Na-check ko naman na sina Tito at Tita, at kumpara kay Lola at Trina ay maayos talaga ang kalagayan nila. Nanatili ako sa waiting area na nakatulala lang, at iniisip ko kung saan ako magsisimula. Hindi ko alam kung paano ako muli babangon kahit na alam kong nasa tabi ko naman palagi si Leandro para tulungan ako. Tahimik ang paligid sa hospital. Tanging yabag lang ng mga dumaraang nurse at ang mahinang ugong ng air conditioner lang ang naririnig ko. Nanatili lang akong nakayuko habang nilalaro ang mga daliri ko para tuluyang pakalmahin ang sarili ko sa pag-iisip. Umalis lang sandali si Leandro dahil may mga kinausap siyang pulis at iba pang tao para malaman kung ano talaga ang naging sanhi ng s

Gusto ko na sanang buksan ang box na mukhang kinaingat-ingatan ni Lola na para sa akin. Wala akong idea kung ano'ng laman no'n at paulit-ulit ang tanong sa isip ko kung ano ang dahilan ni Lola kung bakit hindi niya binibigay sa akin 'to hanggang ngayon. "A-Ano po kayo sa tingin niyo ang laman nito?" tanong ko kila Tita Amelia pagkagtapos ay napabaling ang tingin ko kay Leandro na tahimik lang akong pinanonood, mukhang malalim din ang iniisip. "At bakit ngayon ko lang 'to nakita? Bakit niya tinago sa'kin 'to?" Hindi naman sila nagsalita kaya naman halos mapasapo akong muli sa ulo ko. Bakit ko nga ba tinatanong sa kanila ang isang bagay na halata namang wala rin silang alam. Ang tanging nasisiguro ko lang ay tinago 'to ni Lola nang matagal na panahon sa akin. "Maybe there's a deeper reason behind why she hasn't given that to you," sabi naman ni Leandro habang nakatingin sa box na hawak ko. Muli naman akong napabuntonghininga at kahit na maraming tanong sa isipan ko ay tumahimik na

"Gianna!" Boses agad ni Leandro ang narinig ko pagkapasok ko pa lang ng mansion nila. Ramdam ko pa rin ang bilis ng tibok ng puso ko hanggang ngayon na nakauwi na ako dahil sa pag-aaway namin ni Luciana. Mula sa napakalaking living room ay sinalubong ako ni Leandro at kita sa mukha niya ang pag-aalala. Halos mapalunok naman ako dahil hindi na ako nakapag-message sa kaniya kanina pa, at hindi ko namalayan na nakauwi na pala siya. "Where have you been?!" tanong niya kaagad na may bakas ng irita sa boses niya. "And why you're not answering your phone?" Napaawang naman ang labi ko dahil parang ang hirap salubungin ng mga tanong niya na may kasamang galit. "And you didn't inform me that you're going out today. We have a lot of maids here na pwede mong sabihan kung saan ka pupunta, Gianna." Patuloy niya gamit ang mariin na boses. Napabuntonghininga naman ako at napatango dahil naiintindihan ko siya. Naiintindihan ko siya kung bakit ganito na lang ang reaksyon niya dahil kahit isa a

I started to heal and live again dahil gano'n naman talaga ang buhay hindi ba? We need to move forward, so we can finally heal the wound that neither of us caused, that neither of us ever wanted to carry. Hindi naging madali sa akin ang lahat, pero kinakaya ko at lumalaban ako sa araw-araw kahit na walang oras na hindi ako nangulila sa pagkawala ni Lola. Tanggap ko na noon pa na balang araw ay iiwan niya ako sa mundong 'to dahil matanda na siya, pero hindi ko matanggap na sa gano'ng paraan siya nawala... at kahit na ilang beses na sinasabi sa akin ni Leandro na pabayaan ko na siya na magtrabaho para roon at sa kaniya na ipabuya ang pagi-imbestiga ay hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko. Ngayon pa? Ngayon pa na binigyan ako ng idea ni Luciana na siya ang may kagagawan ng sunog sa lugar namin. Hindi ako titigil na makuha ang hustisya hindi lang para kay lola kundi na rin sa ibang mga tao na nabiktima niya. Nagpakawala ako ng malalim na hininga nang buksan ko ang drawer ko sa rito s

Chapter 100:Naging maganda ang dinner namin kagabi dahil nagkasama-sama ulit si Leandro, Rafael, at ang Lolo nila. Kahit na wala si Madame Celestine ay na-enjoy pa rin nila ang hapunan na pinahanda ko. Maagang umalis si Leandro at as usual ay hindi naman na siya naga-almusal sa bahay. Ako naman ay palaging nahuhuli sa pag-alis sa bahay dahil nakikisabay ako kay Don Severino sa pagkain ng almusal. Nang makatapos akong gumayak ay bumaba na ako kaagad kaya lang ay halos mapahinto ako dahil hindi ko inaasahan na maabutan ko roon si Madame Celestine na kapapasok lang din sa mansion nila.Hindi pa man ako tuluyang nakakababa mula sa hagdan ay napaangat na agad ang tingin niya sa akin. Kahit na kita ko ang pag-angat ng isang kilay niya nang makita ako ay napalihis ang tingin ko sa lalaking kasama niya na hindi rin nalalayo sa edad nila. Napaawang ang labi ko dahil parang may kakaiba akong naramdaman.Hindi naalis ang tingin ko sa lalaki at kita ko ang pagkunot ng noo niya pero napangisi ba