All Chapters of เงารักรอยมลทิน: Chapter 51 - Chapter 60

๒๐เคย...เกลียดทีปกรกลับมาใช้ชีวิตตามปกติอีกครั้ง นั่นคือใช้ชีวิตคาบเกี่ยวระหว่างกลางวันและกลางคืน แต่เขาก็สามารถแบ่งเวลาให้กับตีรณาและลูกชายได้โดยไม่กระทบกับฝ่ายใด ทีปกรพาหญิงสาวมาอยู่กับเขาที่คอนโดฯ หรู เป็นเพนต์เฮาส์ขนาดสองชั้น พื้นที่ใช้สอยกว้างขวาง มีสองห้องนอน เขานอนห้องใหญ่ซึ่งเป็นห้องเดิมของเขา หล่อนนอนห้องเล็กกับลูกชาย มาถึงได้หนึ่งอาทิตย์เขาก็พาหล่อนเข้าไปพบคุณลุงที่เป็นรัฐมนตรีชื่อดัง จากนั้นจึงพาไปเยี่ยมคุณอาซึ่งเป็นเจ้าของเดอะ ท็อป ไฟฟ์ เลานจ์ แอนด์ บาร์ ท่านเสนอให้ทั้งสองแต่งงานกันให้เรียบร้อยเช่นเดียวกับคุณลุง ทว่าทีปกรเป็นคนที่เบรกเรื่องนี้เอาไว้ เพราะรู้ดีว่าจะทำให้ตีรณารู้สึกถูกกดดันมากเกินไปร่างสูงแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่าง แล้วตรงไปหาลูกชายที่นอนเล่นอยู่บนโซฟาเบดตัวใหญ่ที่เขาสั่งทำพิเศษสำหรับลูกชายตัวน้อยโดยเฉพาะเป็นประจำทุกวัน“คนเก่ง พ่อไปทำงานก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน” เขาจูบแก้มยุ้ยแดงเรื่อทั้งสองข้างอย่างมันเขี้ยว พอดีกับร่างบางในเดรสพลิ้วสวยสีหวานเดินกลับมาพร้อมกับขวดนมในมือ “ฉันไปทำงานก่อนนะ”หญิงสาวพยักหน้า แล้วนั่งลงข้างลูกชายที่ยิ้มตาใส ยกมือปัดป่า

“คุณ!” เสียงหวานตะกุกตะกักก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดไฟแล้วผุดนั่ง มองเขาด้วยสายตาตกใจแกมแปลกใจ ชายหนุ่มขยับตัวนั่งตรงด้วยสีหน้าเป็นปกติ ขณะที่หญิงสาวเอียงคอเล็กน้อยพร้อมกับเลิกคิ้วราวจะถามว่าเข้ามาทำไมไม่ทราบ?“ฉันแวะเข้ามากู๊ดไนท์คิสลูกน่ะ”เขาตอบแบบนั้นก็จริง แต่ทำไมแววตาคมเข้มถึงพราวแพรวแปลกๆ ขณะที่หล่อนเองก็รู้สึกร้อนวูบวาบแถวแก้มขวาอีกด้วย ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองไหม แต่ว่าหล่อนรู้สึกแบบนั้นจริงๆ รู้สึกเหมือนมีใครมาหอมแก้ม...มือเรียวยกขึ้นแตะแก้มตนเอง แต่พอเห็นเขามองยิ้มๆ จึงแสร้งเกาเบาๆ ก่อนจะขยับหนีเล็กน้อย“คุณเพิ่งกลับมาถึงเหรอ”“อืม” เขาพยักหน้า พลางหาวหวอดหญิงสาวมองนาฬิกาแล้วขมวดคิ้ว“ทำไมกลับเร็ว”“ก็ไม่มีอะไรแล้ว วันนี้แขกไม่มาก ปล่อยให้โยมันทำไป” พูดจบเขาก็ล้มตัวลงนอนอย่างเนียนๆ จนเจ้าของห้องถึงกับขมวดคิ้วนิ่วหน้า“นี่คุณ ถ้าง่วงก็กลับไปนอนห้องสิ จะมานอนอะไรตรงนี้”หญิงสาวเริ่มเสียงแข็ง แต่คนตัวใหญ่ตัวโตเพียงหรี่ตามอง“นอนด้วยไม่ได้เหรอ เตียงตั้งกว้าง ที่เหลือตั้งเยอะ”ตีรณามองเขาเหมือนเห็นตัวประหลาด“ไม่ได้”ทีนี้คนตัวโตลืมตามอง ก่อนจะอุบอิบ“ใจร้าย”หญิงสาวถึงกับทำตาโตเมื่อถูก

“เราสองคนขอตัวก่อนนะครับ” ว่าแล้วชายหนุ่มก็จูงมือหญิงสาวผ่านหน้าคนทั้งสองเข้าไปภายในงาน“นี่คุณ” ห่างจากบุคคลทั้งสองมาพอสมควร ตีรณาก็กระตุกมือของเขาเอาไว้ให้หยุดเดิน “พูดแบบนั้นกับป้าสองคนนั้นได้ไง”สีหน้าเดือดร้อนใจของตีรณาทำให้ดวงตารื่นเริงของทีปกรค่อยๆ ขรึมตึง เขากวาดตามองหาที่เหมาะๆ แล้วจูงมือหญิงสาวเดินไปทันที“เราต้องคุยกัน”หญิงสาวพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทีเดียว“ฉันตั้งใจประกาศเรื่องของเราให้ทุกคนในงานรับรู้”ตีรณานิ่วหน้า เขาคิดจะทำอะไรทำไมไม่เคยบอกหล่อน“คุณบ้าเหรอ นี่มันงานวันเกิดท่าน ทำแบบนี้ได้ไง แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้มาก่อนนะ”“ก็รู้แล้วไง ทีนี้เห็นด้วยไหม” เขาจ้องตางามนิ่ง หญิงสาวเม้มปาก ดวงตาที่สบมองเขานั้นขุ่นเขียว“จะทำให้เรื่องมันใหญ่โตไปเพื่ออะไร ทุกวันนี้เราเกี่ยวข้องกันแค่เรื่องลูกก็ดีอยู่แล้ว”“เธอคิดแบบนี้แค่คนเดียว ฉันไม่ได้คิดแบบเธอด้วยสักหน่อย”“ฮะ” หญิงสาวอุทานออกมาอย่างไม่เข้าใจ นี่หล่อนตกอะไรไปอย่างนั้นหรือ “คุณหมายความว่าไง”ใบหน้าคมคายเจือยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะก้มมองคนในอ้อมแขนแล้วหอมแก้มนุ่มหนักๆ คนตัวเล็กเงยหน้ายิ้มกว้างกับคุณพ่อ พลางพูดอะไรงุ้

๒๒เพราะรักคือการให้อภัย“ฉันขอโทษ กับทุกเรื่อง และทุกอย่างที่ฉันทำลงไป”ทีปกรกระซิบหลังจากผละริมฝีปากออก มือข้างหนึ่งยกขึ้นลูบแก้มอุ่นของตีรณา ดวงตาคมมองเข้าไปในดวงตาคู่งาม“ฉันรู้ว่าทำให้ชีวิตของเธอมีรอยด่าง เพราะงั้น ให้ฉันเป็นคนลบมันได้ไหม”ริมฝีปากสีเรื่อสั่นระริกจนเจ้าของต้องขบเม้มมันเอาไว้ เช่นเดียวกับหยาดน้ำที่ออกมาคลอหน่วยตาตีรณาส่ายหน้า ทำให้คนที่ขอแก้ตัวใจหายวาบ แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น“ถ้าไม่คิดถึง ฉันก็แทบจะลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำ”หล่อนรู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้คิดเช่นนั้น เพราะความดีที่สม่ำเสมอของเขาอย่างไรล่ะเขาหัวเราะออกมาเบาๆ จากลำคอแกร่ง มือทั้งสองข้างยกขึ้นกอบดวงหน้าเรียวสวย แล้วก้มลงแนบหน้าผากลงบนหน้าผากมน ตาประสานตาในระยะประชิด“ช่วยบอกฉันชัดๆ สักครั้งได้ไหม ว่าเธอให้อภัยคนเลวอย่างฉันหรือยัง”ดวงหน้างามเจือยิ้มจางออกมา พลางยกมือทั้งสองขึ้นทาบแก้มสากเลียนแบบเขา“ถ้ายังไม่ให้อภัย ฉันไม่ยอมให้คุณเข้าใกล้แบบนี้หรอก”สิ้นเสียงอ่อนหวาน ริมฝีปากคู่งามก็เผยอรับจุมพิตหนักหน่วงแต่ก็อ่อนหวานในคราวเดียวกัน แตกต่างจากทุกจูบที่ผ่านมา เป็นความอบอุ่น อ่อนโยนและเอาใจอย่างยิ่งยวด“

ภายในบ้านทรงสมัยใหม่สองชั้น ขนาดกว้างขวางบนเนื้อที่มากกว่าสามไร่ จัดสวนสวยงาม มีสนามหญ้ากว้างขวางเอาไว้ให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนวิ่งเล่น หลังจากเลือกบ้านกันนานนับเดือน สองสามีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสกันทันทีหลังจากทำความเข้าใจกันแล้ว ก็ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านของเขาซึ่งเคยเป็นบ้านเก่าของพ่อกับแม่ ถูกปล่อยทิ้งไว้ มีเพียงคนดูแลอยู่ที่นี่ เมื่อตีรณามาเห็นกลับชอบเสียยิ่งกว่าบ้านใหม่ในหมู่บ้านจัดสรรราคาหลักร้อยล้านเสียอีก ทีปกรจึงตัดสินใจรีโนเวทบ้านใหม่ทั้งหมด ใช้เวลาสามเดือนบ้านทั้งหลังก็เสร็จสมบูรณ์กลับมางดงามยิ่งกว่าเดิม จากนั้นทีปกรจึงหอบลูกเมียเข้ามาอยู่ในบ้านพร้อมพี่เลี้ยงเด็ก แม่บ้านและสาวใช้ ชายหนุ่มดูแลหญิงสาวและลูกเป็นอย่างดี เวลาไหนที่ตัวเขาไม่อยู่ ก็จะมีคนที่เขาไว้วางใจคอยอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนในที่ทำงานเก่าส่วนใหญ่อาจไม่รู้ตื้นลึกหนาบางระหว่างทีปกรกับตีรณา แต่ข่าวลือระหว่างคนทั้งสองถูกพูดถึงเงียบๆ อยู่พักหนึ่ง เมื่อทีปกรเปิดตัวภรรยากับลูกต่างงุนงงตกใจ ลือกันไปต่างๆ นานาว่าช่วงที่หญิงสาวหายไปที่แท้คงเพราะตั้งครรภ์และทีปกรก็คงดูแลอย่างดีมีเพียงคนสามคนเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร