All Chapters of หม้ายสาวสุดแซ่บ กับนาย ม.ปลาย: Chapter 21 - Chapter 30

สกายเดินแยกตัวจากพราวมุกได้ก็เข้าสำรวจฟาร์มโคนมขนาดเล็กที่มีเจ้าของเพียงคนเดียวที่ก็คงจะเป็นพราวมุกนั่นแหละเขาเดินดูด้วยสายตาอย่างละเอียดถึงการจัดการของที่นี่ในแบบนักธุรกิจตามที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดีแต่เขาก็ไม่ได้คิดจะเอาความลับของการดำเนินธุรกิจฟาร์มของพราวมุกไปเปิดเผยหรือไปลอกเลียนแบบอะไรหรอกนะ เพียงแต่อยากจะรู้ว่าป้าแก่ๆ นั้นเก่งแค่ไหนถึงได้ทำฟาร์มคนเดียวได้ก็แค่นั้นเองส่วนพราวมุกพอตั้งสติกลับคืนมาได้ก็กลับเข้าทำงานในฟาร์มตามเดิม ไม่ได้สนใจอะไรเด็กหนุ่มสักเท่าไหร่ปล่อยเขาทำในสิ่งที่อยากทำด้วยในฟาร์มของเธอก็ไม่ได้มีใครอื่นนอกจากลูกน้องของเธอที่ก็รู้เรื่องของเธอเป็นอย่างดีก็ไม่จำเป็นที่จะต้องหลบซ่อนเขาให้เป็นความลับอะไร และอีกอย่างในฟาร์มก็มีแต่วัวไม่มีอะไรก่อให้เกิดอันตรายอะไรกับเขาได้ ก็เลยให้อิสระเขาเต็มที่จะได้ไม่มามองว่าเธอเป็นยัยแก่จอมเรื่องมากน่ารำคาญจนถึงเวลาที่จะต้องนำน้ำนมออกไปขาย พราวมุกก็รีบถอยรถเข้ามายังบริเวณที่ถังน้ำนมดิบขนาดสี่สิบลิตรวางเรียงรายรอยกขึ้นรถอยู่“เดี๋ยวผมช่วย ป้าไปนั่งรอบนรถเถอะ”เขาเดินเข้ามายังจุดที่จะมีการยกน้ำนมดิบที่ดูท่าจะหนักมากนั้นขึ้นรถในทันท

“พอฉันกลับถึงบ้านแล้วจะรีบส่งข้อความหานายทันทีเลย”เสียงของหญิงสาวเอ่ยพูดกับเด็กหนุ่มอย่างรู้ทันว่าเขานั้นจะพูดว่าอะไรก่อนที่เขาจะก้าวขาลงจากรถของเธอที่จอดส่งเขาอยู่ทางด้านหลังของโรงเรียนไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานที่แสดงถึงการรู้ทันเด็กหนุ่มไปเสียทุกอย่างตามออกไปอีกด้วยเพราะเธอกับเขากำลังจะแยกจากกันหลังจากใช้เวลาอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจนถึงตอนเย็นใกล้พลบค่ำของวันนี้และก็มีเพียงอย่างเดียวที่เขาจะพูดเมื่อต้องจากลากับเธอจนในตอนนี้เธอท่องจำได้ขึ้นใจ และปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดทุกครั้งไป“เก่งขึ้นหนิ่”มือหนาวางลงบนศีรษะเล็กของหญิงสาวเบาๆ แล้วยีผมสวยๆ ของเธอที่เพิ่งจะถูกเป่าให้แห้งด้วยไดร์เป่าผมก่อนหน้าที่จะมาส่งเขากลับโรงเรียน กลั่นแกล้งเธอเบาๆ ที่กล้ามาตั้งตัวเป็นคนรู้ทันเขา พร้อมกันนั้นก็ยิ้มตอบเธอไปอย่างลืมตัวนับวันป้าแก่ๆ ก็ยิ่งล้ำเส้น จนทำให้เขาต้องแอบยิ้มอยู่เรื่อยไป“ฉันก็ต้องพัฒนากันบ้างสิ”เธอจับมือของเด็กหนุ่มออกจากศีรษะของเธอ แล้วหอมมือนั้นที่เธอบรรจงล้างให้กับเขาตอนที่อาบน้ำด้วยกันสูดหอมเอากลิ่นของเด็กหนุ่มที่มันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวเข้าปอดไปจนเต็ม เรียกว่ากระชุ่มกระชวยหัวใจได้เ

“ฟ้าโกรธพราวเหรอ”ร่างบางที่ถูกเขาจับเหวี่ยงขึ้นรถมารีบเข้าไปซบแขนของเขาในทันทีที่เขานั้นขึ้นมานั่งข้างๆ เธอบนรถเธอรู้ว่าเขากำลังดูโกรธมาก เลยใช้ลูกอ้อนที่มีอยู่เยอะมากภายในตัวเธอเข้าไปอ้อนเขาเพื่อให้อารมณ์ของเขานั้นเย็นลงไม่ใช้ความโมโหตอกกลับไปทั้งทีก็มีอารมณ์อยู่นิดๆนั่นแหละเพราะถูกลากออกมาทั้งที่อีกเพียงไม่กี่ก้าวเดินก็จะได้ไปกินเหล้ากับกลุ่มเพื่อนอยู่แล้วแต่ถ้าเธออารมณ์ร้อนกลับไปแล้วล่ะก็ เรื่องมันก็คงจะแย่ลงไปอีก เธอเลยพับเก็บอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ก่อนแล้วคุยกับเด็กหนุ่มให้มันรู้เรื่องแล้วค่อยไปเริ่มต้นสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนใหม่ก็ยังไม่สายเกินไป ด้วยราตรีที่เพิ่งจะเริ่มต้นนี้มันยังอีกยาวไกลนักสกายถอนหายใจยาวๆ ทิ้งรอบแล้วรอบเล่าแทนการพูดอะไรออกมา ด้วยเขากำลังโมโหเธอจนควันออกหูอย่างที่ไม่เคยโมโหใครเท่านี้มาก่อนเลยเพราะเขามาเจอเธอใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น โชว์เรือนร่างที่เขาควรจะได้เห็นเพียงคนเดียวนั้นต่อสายตาของคนอื่นก่อนหน้านี้ที่เขาเพิ่งเจอเธอแค่ครั้งสองครั้งเขาก็ไม่ได้มีอารมณ์โมโหเกี่ยวกับการแต่งตัวของเธอขนาดนี้ทั้งที่เธอนั้นก็แต่งตัวน้อยชิ้นมาให้เห็นบ้างในบางครั้ง แต่เพราะความท

“บอกได้ไหม อยากฟังจังเลย”เสียงหวานๆ ของพราวมุกเอ่ยกระซิบกระซาบอยู่ตรงอกแกร่งของเขาเพื่ออยากจะรู้ความลับที่เขานั้นกำลังปิดบังเธอเอาไว้ก็ไม่ได้อยากจะรู้อะไรมากนักหรอก แต่อยากจะอ้อนเขาให้เปิดปากบอกรักเธอให้ได้ชื่นใจเสียมากกว่าเพราะความลับของเขาบางทีเธอก็ไม่ควรต้องรู้จะดีกว่า มันอาจสร้างความสบายใจให้กับเธอมากกว่าการที่จะต้องรู้ก็เป็นได้“ไปอาบน้ำกันดีกว่า ผมอยากเข้านอนแล้ว”เขารวบร่างบางขึ้นอุ้มแนบอกแกร่งของเขาพร้อมๆ กับที่เขานั้นลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายที่มันแข็งแรงขึ้นจากการที่ได้ออกกำลังกายมาพาเธอเดินกลับเข้าไปในบ้านพร้อมกันเลยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาที่จะต้องรอให้ใครคนใดคนหนึ่งมาเดินตามกันไปเดินตามกันมา“ฟ้า ไม่ทำแบบนี้สิ บอกพราวมาก่อน”พราวมุกยังคงอ้อนเด็กหนุ่มอยู่แบบนั้นราวกับต้องการคำตอบจากปากของเขา แต่ทว่าการกระทำของเธอกลับตรงกันข้ามสองแขนของเธอนั้นโอบรอบต้นคอของเขาแน่น ใบหน้าหวานซบไปกับอกของเขาไม่ห่างเตรียมพร้อมแล้วที่จะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำพร้อมกับเขา ไม่ได้อยากจะรู้ความลับอะไรนั้นเลยสักนิดเดียว“อืม เขาทำแบบนี้กันทั้งแหละ รวมไปถึงทำทั้งคืนด้วย”สกายขยับร่างบางที่เบาจนเขานั้น

“งานที่โรงเรียนรู้สึกว่ามันจะเยอะขึ้นนะ”เสียงของจูเลียเอ่ยดังขึ้นต้อนรับเด็กหนุ่มที่เธอนั้นเรียกให้เข้ามาหาถึงในห้องนอนแต่เช้าตรู่ก่อนที่เด็กหนุ่มจะหนีหน้าเธอด้วยการไปโรงเรียนแต่เช้าอีกพร้อมกันนั้นเรือนร่างที่ยังสวยสง่าเกินวัยอยู่มากก็ลุกขึ้นนั่งตรงตัวให้ตรงอยู่บนเตียงของตัวเอง เพื่อหวังให้ตัวเธอเองนั้นดูน่าเกรงขามสำหรับเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามาทั้งที่ความรู้สึกของเธอนั้นเป็นเพียงคนเพิ่งตื่นนอน ยังไม่ได้รู้สึกยินดีหรือยินร้ายไม่ว่ากับเรื่องไหนๆ มากนักสิ่งที่กำลังพูดออกไปนั้นก็เป็นเรื่องราวที่คิดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานในตอนนี้ที่รู้ข่าวแน่ชัดว่าเด็กหนุ่มไปค้างคืนที่ไหน ไม่ใช่เพิ่งจะมาคิดในเช้าวันนี้หรอก“ครับ”สกายตอบกลับไปสั้นๆ เพื่อลองหยั่งเชิงดูก่อนว่าอีกฝ่ายจะเป็นยังไงต่อไปเขายังคงทำตัวนิ่งๆ ราวกับไม่ได้มีความลับอะไรต่อจูเลียที่นั่งอยู่บนเตียงนอนนั้น“ก่อนจะจบแกคิดว่าจะไปนอนกับแม่คนนั้นอีกไหม”จูเลียที่พอได้ฟังคำตอบอันแสนราบเรียบของเด็กหนุ่มมานั้นก็เริ่มจะเกิดความโมโหเด็กหนุ่มทำราวกับว่าเธอนั้นแสนโง่เง่าไม่รู้อะไรเลย เป็นเพียงยายแก่คนหนึ่งที่วิ่งตามเด็กไม่ทันคนอย่างเธอเลยเ