Semua Bab หม้ายสาวสุดแซ่บ กับนาย ม.ปลาย: Bab 1 - Bab 10

“ไอ้แก่ไม่มีน้ำยา”เสียงประตูรถปิดดังปึงใหญ่คล้อยหลังหญิงสาวที่ก้าวขึ้นรถมาแล้วเพียงเสี้ยวนาทีตามด้วยคำด่าทอที่ไม่น่าฟังดังตามมาตัดกับน้ำเสียงหวานๆ ของคนพูดส่วนหน้าตาของคนพูดนั้นก็ไม่ต้องพูดถึง หงิกงอเสียจนหาความสวยไม่เจอเลยทีเดียวด้วยเธอนั้นกำลังโกรธเคืองเจ้าของบ้านที่เธอเพิ่งจะหันหลังเดินจากมาอย่างพ่อเลี้ยงเกษมที่ชวนเธอมาค้างคืนที่บ้านเป็นอย่างมากจนไม่อาจเก็บอาการเอาไว้ได้ก็เพราะเขานั้นไม่ทำอะไรหม้ายสาวอย่างเธอเลยทั้งที่เธอนั้นยั่วยวนเขาสุดชีวิต เธอตั้งใจมาเป็นของเขาเพื่อหวังจะครองรักกับเขาที่ก็เป็นโสดเมียเพิ่งจะตายไป แต่เขากลับชวนเธอนอนจับมือกัน“นี่แกโอเคไหมยัยพราว”กชมนหรือรุ้งเพื่อนรักของพราวมุกหันไปถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นอาการของเพื่อนไม่สู้ดีนักเธอเป็นสารถีส่วนตัวของพราวมุก ด้วยเมื่อวานเธอมาส่งเพื่อนเอาไว้และวันนี้เธอก็มารับกลับก็หวังอยากจะเห็นเพื่อนมีความสุขสมหวังในความรักกับเขาบ้างเลยทำแบบนี้ ไม่คิดว่าเพื่อนจะมีอาการไม่สู้ดีขนาดนี้ตั้งแต่ขึ้นรถมา“รีบขับรถไปเถอะน่ะ ไม่ต้องมาถามมาก”พราวมุกหันไปแผดเสียงใส่เพื่อนสาวของเธออย่างคนอารมณ์เสียเธอควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่

“แหม่ ตั้งแต่โสดอีกรอบเนี่ย เสื้อผ้ามันหดขึ้นเยอะเลยนะ”เสียงของญาณีเอ่ยแซวผู้เป็นเพื่อนอย่างพราวมุกที่กำลังเดินออกมาจากภายในห้องนอนของตัวเองหลังจากหายเข้าไปแต่งตัวนานสองนานภายในนั้น โดยทิ้งให้เธอกับกชมนที่อาบน้ำแต่ตัวไปก่อนหน้านี้แล้วนั่งรออยู่หน้าห้องเหตุที่เธอต้องถึงกับหลุดปากพูดออกมาก็เพราะพราวมุกนั้นใส่เกาะอกตัวสั้นโชว์สะดือกับกระโปรงยีนส์ที่ก็สั้นจนเกือบเห็นแก้มก้น ควงคู่มากับรองเท้าส้นเข็มที่แหลมจนแทบจะทิ่มตาคนมองอย่างเธอจนบอดเป็นชุดที่ไม่ได้ลงทุนด้วยงบประมาณอะไรที่มากมายนักตามสไตล์คนรายได้อย่างพราวมุก แต่ดูร้อนแรงเกินเงินไปมากจนเธออดไม่ได้ที่จะพูดออกมา“ต่อให้ไม่โสดฉันก็เปรี้ยวเสมอย่ะ”พราวมุกหมุนตัวให้เพื่อนทั้งสองของเธอดูไปอีกรอบเพื่ออวดชุดอันแสนเซ็กซี่กับคำปฏิญาณตนที่เธอนั้นมักพูดเสมอเพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เธอได้แต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน ผู้ชายคนนั้นจะต้องตามใจเธอทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องการแต่งตัวยั่วยวนเสือและจระเข้แบบนี้ด้วยเธอนั้นไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรเลยในตัวเองเมื่อต้องครองคู่กับใครสักคน เธอคิดจะเป็นตัวของตัวเองแบบนี้เพื่อจะได้อยู่อย่างมีความสุขกับคนที่รักเธอหมดหัวใจ

“อะแฮม ช่วยเอามือออกไปด้วยครับ”เสียงหนาเอ่ยดุหญิงสาวที่กำลังพามือของเธอมาลวนลามเขาเพื่อให้เธอเลิกทำในสิ่งที่ไม่ควรทำแต่กลับไม่ได้ยกมือขึ้นไปดึงมือของเธอนั้นออกไปเพราะก็แอบรู้สึกดีไม่น้อยที่มีมือนิ่มๆ อุ่นๆ นั้นมาสร้างความกำหนัดให้กับเด็กหนุ่มอย่างเขาอารมณ์ความต้องการแบบที่ผู้ใหญ่เขามักมีต่อกันก่อขึ้นภายในตัวเขาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อถูกเธอนั้นยั่วมา“มันตื่นแล้วอ่ะ จะให้หยุดจริงๆ นะเหรอ อืม”มือบางข้างที่ถนัดยังคงลูบวนไปมาตรงเป้ากางเกงยีนของเขาไม่ยอมขยับออกไปไหนเพราะรับรู้ได้เต็มมือเลยว่ามันกำลังสู้กับมือของเธออย่างดุเดือดภายในกางเกงนั้นส่วนมืออีกข้างนั้นไปเอื้อมไปรั้งต้นคอของชายหนุ่มให้โน้มใบหน้าลงมาหาเธอ แล้วส่งริมฝีปากบางเข้าประกบริมฝีปากหนาของเขาดูดดื่มความหวานของเด็กหนุ่มอย่างไม่นึกเบื่อด้วยติดใจในรสชาติจนอยากดูดแล้วดูดอีกไม่ต้องหยุด“อืม”ริมฝีปากหนาเผลอจูบตอบความเงอะงะของริมฝีปากบางที่เข้ามาหาเขาด้วยคำว่าอดใจเอาไว้ไม่ไหวถึงเธอจะดูไม่ใช่สเปคของ แต่ว่าเธอนั้นยั่วจนเขาอดทนต่อไปไม่ได้อีกเขาก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งจะไปต่อต้านผู้ใหญ่อย่างเธอได้นานสักแค่ไหน ยังไงก็แพ้เธออยู่ดี“ไปต่อก

“ไปไหนมา”ไกรคนงานของฟาร์มโคนมขนาดเล็กของพราวมุกตะโกนดังมาแต่ไกลเมื่อเห็นเจ้าของฟาร์มนั้นกำลังก้าวเท้าลงจากรถตู้คันหนึ่งตรงที่บริเวณหน้าบ้านของเธอพร้อมกันนั้นก็ก้าวเท้ายาวๆ กึ่งวิ่งเข้าไปหาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาที่ต้องมายืนรอให้อีกฝ่ายเป็นฝ่ายเดินมาหา เพราะคงเสียเวลาน่าดูด้วยเจ้านายของเขานั้นขาสั้นน่าดูเลย“ก็ไปเที่ยวมาล่ะสิ แล้วนี่ทำงานเสร็จหรือยังมายืนรอรับค่าแรงกันเนี่ย”พราวมุกหันมาแผดเสียงใส่อีกฝ่ายที่ตามจิกเธอราวกับเป็นสามีของเธอทั้งที่ก็เป็นแค่คนงานทั่วๆ ไปนี่คงเป็นเพราะกลัวเธอจะไม่จ่ายค่าแรงอีกตามเคยถึงได้ตามจิกตามกัดกันขนาดนี้เธอก็ไม่เคยมีประวัติว่าเบี้ยวเงินค่าแรงนะ แต่คนงานของเธอทั้งสองคนก็มักจะทำเหมือนเธอชอบเบี้ยวค่าแรงอยู่เรื่อยไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน“ใครมายืนรอรับค่าแรง มายืนรอเจ้ตั้งหาก จะให้ไปตามหมอมารักษาอีสิบสามมัน ฉันบอกให้เจ้ขายมันทิ้งไปไง เพิ่งจะหายป่วยไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่ป่วยอีกแล้ว เปลืองค่าหมอไหมล่ะ”ไกรเริ่มต้นพูดอีกครั้งด้วยการตอบคำถามให้เจ้านายได้ฟังว่าเขามาทำอะไรตรงบริเวณหน้าบ้านตรงนี้ แล้วก็ตามด้วยการบ่นเจ้านายต่อเลยด้วยเขานั้นไม่ชอบที่พราวมุกนั้

พราวมุกเริ่มต้นวันใหม่ของเธอด้วยการตื่นแต่เช้าเพื่อรีบทำงานในฟาร์มโคนมให้เสร็จภายในช่วงครึ่งวันเช้าแล้วพองานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเป็นอย่างดีแล้ว เธอก็รีบขับรถออกจากบ้านในทันทีเพื่อเดินทางไปที่โรงเรียนที่ตั้งอยู่ห่างจากบ้านของเธอถึงสามสิบโลวันนี้เธอเดินทางไปคนเดียวเพราะมีแผนการขั้นที่สองในหัวเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้ให้เพื่อนรักคนใดคนหนึ่งเดินทางไปด้วย เพราะเกรงว่าช่วงที่แผนการกำลังดำเนินไปนั้นเธออาจจะต้องทิ้งเพื่อนให้อยู่ตามลำพังเธอไม่อยากให้เพื่อนดูเหงาในระหว่างที่เธอไม่อยู่ เธอก็เลยเลือกที่จะไปคนเดียวเสียดีกว่า เพราะที่โรงเรียนนั้นก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวไปกว่าเธออีกแล้วพราวมุกเดินทางมาถึงที่โรงเรียนมัธยมก่อนที่โรงเรียนนั้นจะเลิกเรียนเสียอีก เธอเลยมีเวลาขับรถไปเก็บยังที่ที่ห่างไกลบริเวณหน้าโรงเรียนแล้วตัวเธอถึงเดินเท้าเปล่ากลับมายังบริเวณหน้าโรงเรียน หาที่นั่งรอที่เหมาะสมที่จะไม่มีใครเห็นเธอ แล้วเฝ้ารอเวลาเลิกเรียน“แล้วเจอกันที่สนาม”เสียงของนักเรียนชายคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มนักเรียนชายกลุ่มใหญ่ที่กำลังเดินออกมาจากภายในโรงเรียนการพูดคุยของนักเรียนชายกลุ่มนั้นเป็นการนัดแนะกันจะไป