All Chapters of หม้ายสาวสุดแซ่บ กับนาย ม.ปลาย: Chapter 41 - Chapter 50

“ก็ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันทิ้งพราวไปแล้ว แล้วจะให้พราวทำยังไง”ร่างบางถึงกับปล่อยเสียงร้องไห้โฮดังออกมาเมื่อต้องพูดถึงความเจ็บปวดที่กำลังเผชิญอยู่ให้พฤกษ์ได้ฟังหัวใจของเธอสะเทือนไปหมดเหมือนมันจะรับเรื่องนี้ไม่ไหวอยู่แล้ว“แกก็มีฉันไง พี่พฤกษ์ที่ไม่เอาไหน เดี๋ยวพี่จะเร่งทำบ้านของเราใหม่ จะเอาให้เสร็จให้ทันไอ้ตัวเล็กนี่เกิดเลย แล้วก็ลงแม่วัวเพิ่มด้วย เดี๋ยวไอ้ตัวเล็กมันโตขึ้นมาจะได้มาช่วยลุง พี่จะเลี้ยงเด็กคนนี้เอง เป็นพ่อให้ด้วย”พฤกษ์โอบกอดน้องสาวของเขาเพื่อปลอบประโลม รับรู้ได้ถึงทุกความเสียใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องเจอเรื่องราวอะไรมาเยอะแยะมากมายและเขาก็พร้อมที่จะดูแลพราวมุกนับจากนี้ให้ดีที่สุดเพื่อเด็กอีกคนที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาในโลกใบนี้เหมือนเขากำลังลบล้างอดีตของตัวเองที่ได้ก่อความผิดพลาดเอาไว้ เพราะในตอนที่เมียของเขาตั้งครรภ์นั้นเขาไม่เคยสนใจเธอเลยมันอาจไม่ได้ดูดีสักเท่าไหร่ที่เขาคิดจะมาแก้ตัวในตอนนี้ แต่มันก็ดีกว่าเพราะเขาก็ยังคิดได้และมีโอกาสได้ทำ“ขอบใจ”พราวมุกยังคงสะอื้นไห้เสียใจอยู่แต่ทว่าก็ตอบรับน้ำใจของพี่ชายเอาไว้นับว่าโชคดีเหลือเกินที่พฤกษ์กลับมาในวันนี้ ไม่อย่างนั้นแล้ว

“เพชรอย่าแกล้งพ่อสิ พูดตามที่แม่สอนไว้นะ พ่อพฤกษ์”พราวมุกเดินเข้ามาร่วมวงสนทนาระหว่างสองพ่อลูกนั้นด้วย เมื่อเห็นมาสักระยะตรงไกลๆ ตรงนู้นแล้วว่าผู้เป็นพี่ชายพยายามมานานมาแล้วที่จะฟังคำว่าพ่อแต่ที่เธอไม่ได้เดินมาเลยก็เพราะยังคุมคนงานในฟาร์มโคนมที่มันขยายใหญ่ขึ้นนี้ยังไม่เสร็จเรียบร้อยดี และเห็นว่าลูกยังไม่มีอาการงอแงใดๆ ก็เลยยังไม่ได้ทิ้งงานเพื่อเดินเข้ามาหา รอให้เสร็จงานก่อนถึงได้เดินเข้ามา“พ่อ”เมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยที่พูดคุยกันแทบจะตลอดทั้งวันของคนเป็นแม่ เพชรกล้าก็อ้าปากพูดตามได้แต่ก็เป็นเพียงคำสั้นๆ เท่านั้น พร้อมกับยิ้มดีใจหันหน้าไปหาผู้เป็นลุง“เออ มันชื่นใจจริงๆ เลย แบบนี้พ่อคงต้องพาไปขี่พี่วัวสินะ”พฤกษ์รีบอุ้มหลานชายตัวน้อยของเขาขึ้นมาเพื่อที่จะพาไปเล่นกับแม่วัวตรงลานกว้างๆ ตรงนู้นตามที่สัญญากันเอาไว้เขาทำตามสัญญาอย่างไม่ลังเล เพราะเพชรกล้าคือสิ่งมีค่าที่เขาต้องคอยดูแล ด้วยการที่เขาดูแลเพชรกล้าเป็นอย่างดีทำให้ในตอนนี้เขาพอจะสามารถโทรไปหาลูกชายของตัวเองได้บางแล้วเป็นครั้งคราว“ไปๆ”พอได้ยินคำพูดอันแสนคุ้นเคย เพชรกล้าก็ชี้นิ้วไปข้างหน้าเหตุที่เขารู้ประสาแบบนี้ก็เพราะเขานั้

“ลูกค้าพี่พฤกษ์ดูแปลกๆ นะคะ”พราวมุกเดินตรวจฟาร์มพร้อมกับลูกชายของเธอแต่เช้าเหมือนกับทุกๆ วัน เพื่อควบคุมคนงานให้ทำงานให้เรียบร้อย และก็เพื่อพาลูกชายตัวน้อยให้ซึมซับการเป็นผู้สืบทอดเจ้าของกิจการฟาร์มโคนมไปในตัวด้วยสายตาของเธอเหลือบเห็นพฤกษ์กำลังตั้งกล้องเตรียมถ่ายทำเรื่องชีวิตของโคนมอยู่พอดีเลยเข้าไปพูดคุยด้วย และก็เพื่อพาเด็กชายเพชรกล้าที่ร้องเรียกหาพ่อพฤกษ์ตลอดเวลาที่เห็นเข้าไปหาด้วยเธอพูดคุยกับพฤกษ์ไปตามปกติ เป็นเรื่องราวที่ต่อจากตอนที่คุยกันตอนกินมื้อเช้าก่อนออกจากบ้าน มันเป็นเรื่องราวของลูกค้าคนใหม่ของพี่ชายเธอเป็นการจ้างงานที่เหมือนจะจ้างให้ทำงานปกติที่พี่ชายของเธอนั้นเปิดรับทำอยู่ตลอดเวลา แต่มันไม่ปกติตรงที่เขาอยากมีแค่วิดีโอสัตว์ทั่วๆ ไปที่หาดูจากที่ไหนก็ได้ทำให้เธออดคิดไม่ได้เลยว่าเขานั้นแปลกและอาจจะประหลาดด้วย ที่มาเสียเงินเผื่อมีวิดีโอนกกับวัวไว้ดูเป็นของตัวเอง“คงเป็นพวกนักอนุรักษ์อะไรแบบนี้มั้ง ในคราบนักธุรกิจอายุน้อย”พฤกษ์ตอบคำถามของน้องสาวไปแล้วก็เตรียมงานของเขาไปด้วยงานในฟาร์มวัวเกี่ยวกับการดูแลวัวทุกตัวได้เริ่มขึ้นแล้ว เขาไม่อยากพลาดช็อตเด็ดพวกนี้ไปและจะต้องรอไปอ

“หนีอะไรมาหรือเปล่าพราว ทำไมหน้าตาตื่นแบบนั้น”พฤกษ์ที่กำลังเดินตามหาน้องสาวของเขาเจอกันเข้าพอดีตรงโถงทางเดินที่ใกล้กับบันไดเลื่อนที่ใช้ลงไปยังชั้นล่างใบหน้าของพราวมุกนั้นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกเหมือนหนีอะไรบางอย่างมาจนเขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยทักขึ้นมาโดยที่เขานั้นก็เข้าไปช่วยเข็นรถเข็นของเด็กที่มีหลานชายนั่งอยู่ภายในนั้น“เปล่าคะ”พราวมุกส่ายหน้าเป็นการตอบปฏิเสธทุกอย่าง พร้อมกันนั้นก็ก้มหน้าหลบสายตาของพี่ชายที่กำลังมองมายังเธออีกด้วยเธอไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องราวที่ไปเจอมาให้พี่ชายได้รู้ในตอนนี้ อยากให้จิตใจของเธอมันรู้สึกดีกว่านี้อีกนิดก่อนที่จะเล่าให้เขาฟังสองปีที่ไม่เจอหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทำอะไรจิตใจของเธอดีขึ้นมาเลยสักนิด วินาทีที่ได้เจอหน้าเขาเมื่อตะกี้นี้ทำเอาเธออยากจะร้องไห้ออกมาหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอยังคงเต็มไปด้วยความรักและคิดถึงเขาอย่างไม่มีวันจะลืมมันได้“ถ้าไม่มีอะไรงั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”พฤกษ์ไม่เข้าไปเซ้าซี้ผู้เป็นน้องสาวทั้งที่เขาเองก็ยังมีความสงสัยคาอยู่ภายในใจ แต่กลับเปลี่ยนเรื่องแทนเพื่อให้เวลาน้องสาวของเขาเขาเป็นพี่ชายของเธอถึงแม้จะคนละพ่อ แต่เขาก็ผูกพันกับเธอมา

“เพี๊ยะ”มือบางฟาดไปบนแก้มสากของชายหนุ่มเต็มแรงของเธอจนเกิดเสียงเนื้อเข้ากระทบเนื้อดังลั่นบริเวณนั้น แต่ก็ดังแพ้เสียงเพลงที่กำลังเปิดอยู่ภายในบาร์ไปเล็กน้อยใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มนั้นสั่นไหวไปตามแรงมือที่ฟาดเข้ามาที่ใบหน้าของเขา เรียกได้ว่าหน้าหันกันเลยทีเดียวชายหนุ่มนั้นขยับตัวเข้าหาเจ้าของมือบางนั้นอย่างอัตโนมัติราวกับต้องการจะเข้าไปโต้ตอบอะไรบางอย่างเมื่อถูกตบหน้าเข้าให้อย่างจังแบบนั้นเขาไม่ได้รู้สึกอายอะไรหรอกที่เธอนั้นตบหน้า เพราะบางทีมันก็สมควรแล้วที่คนอย่างเขาจะถูกเธอนั้นลงโทษให้ต้องเจ็บตัวกันบ้างแต่ที่จะเข้าไปเพราะร่างกายมันสั่งให้ตอบสนองเธอด้วยการเข้าไปจูบอีก และจะจูบเธออีกถ้าเธอตบเขาอีกพราวมุกเห็นว่าเขาจะเข้ามาใกล้เธออีก เธอก็รีบลุกขึ้นวิ่งไปหาเพื่อนของเธอที่ก็กำลังลุกขึ้นเดินมาหาเธอกำลังหาคนช่วยเพื่อไม่ให้เธอนั้นเผลอใจอ่อนให้กับคนอย่างเขาที่เคยใจร้ายใจดำทิ้งเธอและลูกในท้องไปโดยไม่ได้ร่ำลา“ยัยพราวเป็นอะไรไหม”ญาณีเอาตัวเข้ามาขวางหน้าเอาไว้ ไม่ให้ชายหนุ่มที่เธอจำได้ดีว่าเขานั้นเป็นใครเข้าไปใกล้เพื่อนของเธอถึงแม้เขาจะหล่อและโตขึ้นมาจนเปลี่ยนไปแทบจะคนละคนเลยก็ว่าได้ แต่