Semua Bab หม้ายสาวสุดแซ่บ กับนาย ม.ปลาย: Bab 31 - Bab 40

จากก่อนหน้านี้ที่เธอเป็นฝ่ายดูแลเขา พาเขานั้นเดินเข้ามาในร้านหมูกระทะที่เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาเดินจากโต๊ะที่นั่งอยู่ไปยังโต๊ะที่วางพวกบรรดาเนื้อสัตว์และของกินเล่นวนไปวนมาหลายรอบเพื่อหาของมาให้เขากิน จนเขานั้นเห็นแล้วก็อดสงสารคนขาสั้นๆ อย่างเธอไม่ได้ที่ต้องเดินไปเดินมาหลายรอบเขาเลยขันอาสาคอยดูแลเธอเรื่องไปหาของมาให้เธอได้กินเอง และคอยช่วยเธอย่างพวกบรรดาเนื้อสัตว์ด้วย เพื่อให้เธอนั้นกินให้อิ่มท้องมากที่สุดเธอจะได้ไม่บ่นเสียดายเงินให้เขาได้ยินอีกส่วนเขานั้นก็กินมากตามเธอไปด้วย จนเริ่มอิ่มจุกมาถึงด้านบน เพราะเห็นว่าเธอกินได้อร่อยเขาก็นึกอร่อยตามไปด้วย“กินอะไรอีกไหม”กินกันมาได้สักระยะแล้ว เขานั้นอิ่มจนกินอะไรต่อไม่ไหวแล้วเลยทำหน้าที่ย่างเนื้อใส่จานให้กับเธอ และพอเนื้อในเตาเริ่มหมดเขาก็เตรียมจะไปตักมาให้กับเธออีกดูเหมือนเธอจะกินได้อีก ดูจากการที่ยังใช้ตะเกียบคีบเนื้อคำโตๆ เข้าปากได้อยู่“ไม่ไหวแล้ว ท้องจะแตกแล้ว จ่ายเงินแล้วกลับบ้านกันเถอะ”เธอใช้มือข้างที่ไม่ถนัดลูบท้องที่ป่องจนเห็นได้ชัดให้เขาได้ดูผ่านชุดเดรสที่ออกจะพอดีตัวของเธอนั้น ส่วนมืออีกข้างนั้นยังคงคืบหมูสามชั้นย่างกรอ

พราวมุกเป็นฝ่ายเดินเข้ามาภายในบ้านพักก่อนเด็กหนุ่มเมื่อเธอรู้บ้านพักหลังไหนเป็นของเธอกับเขาในค่ำคืนนี้เธอเข้าเดินสำรวจความสวยงามของที่พักอย่างรวดเร็ว ไม่ปล่อยเวลาให้เดินหน้าไปอย่างเสียเปล่า ด้วยตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วแต่ถ้าจะให้ไปเข้านอนเลยก็คงยังนอนไม่หลับ ด้วยหมูกระทะที่กินเข้าไปยังย่อยไม่หมดดีเลย ยังรู้สึกแน่นมากกว่ารู้สึกง่วงนอน“พราวลงไปแช่น้ำตรงนั้นได้ไหม ทางบ้านพักเขาห่วงหรือเปล่า”เดินสำรวจไปจนรอบบ้านพักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ได้พบว่าตรงบริเวณด้านข้างของบ้านพักมีสระน้ำขนาดเล็กภายในสระน้ำนั้นถูกเปิดน้ำเอาไว้จนเต็ม และน้ำในสระนั้นใสสะอาดมากน่าลงไปนอนแช่เป็นที่สุดเธอถึงกับอดใจไม่ไหวหันไปถามเขาที่เดินตามหลังเธอมาติดๆ เพื่อขออนุญาต ด้วยเธอไม่เคยมาสถานที่แบบนี้มาก่อน เธอไม่รู้เลยว่าสระน้ำขนาดเล็กนั้นเขาเอาไว้เล่นหรือเอาไว้โชว์แขกที่เข้าพัก“ไม่งอนผมแล้วเหรอ”สกายยิ้มบางๆ ให้กับเธอที่ก่อนหน้านี้เหมือนจะมีอาการงอนเขาอยู่บ้างเล็กน้อยกับคำพูดที่เธอนั้นไม่ยอมรับฟังอาการของเธอนั้นมันดูเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้เป็นอย่างมากจนเขาอดไม่ได้ที่จะถามออกไป“ไม่งอนสิ เพราะพราวตั้งใจเอาไว้แล

“พราวกินน้อยไปนะ อิ่มหรือเปล่า หรือว่าไม่อร่อย”เสียงหนาเอ่ยถามเธอในขณะที่สองมือกำลังเก็บจานอาหารที่เพิ่งจะกินเสร็จไปล้างเขากำลังนึกห่วงเธอเมื่อเห็นว่าเธอนั้นกินน้อยจนแทบจะไม่ได้เตะต้องอาหารที่เขาลงมือทำด้วยตัวเองเลยผิดกับเมื่อคืนตอนที่ไปกินหมูกระทะด้วยกันนั้น เธอยังกินอาหารได้มากกว่าเขาเสียอีก“เหมือนจะไม่ค่อยสบาย เลยไม่นึกอยากอาหาร แต่ว่าอาหารฝีมือฟ้าอร่อยมากเลยนะ ห่อกลับบ้านไปให้พราวด้วยล่ะ”เธอเดินกลับจากโต๊ะอาหารด้วยอาการคล้ายๆ จะเป็นลม มาหย่อนก้นนั่งพักตรงโซฟาหน้าทีวีจอใหญ่หาที่นั่งเพื่อนั่งพักให้ใกล้ที่สุด ด้วยสองขาอยู่ๆ ก็หมดแรงเอาเสียดื้อๆ ทำให้ก้าวเดินต่อไปไม่ไหวมันแปลกมากสำหรับเธอที่เคยแข็งแรงและกินได้เยอะ อยู่ๆ ก็เหมือนจะป่วยเหมือนจะเป็นลมทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็แข็งแรงดีเหมือนกับโดนสวรรค์กลั่นแกล้ง ได้มีโอกาสมาเที่ยวกับเขาทั้งที ก็ต้องมามีอาการอะไรก็ไม่รู้ขัดจังหวะไปเสียทุกอย่างเสียดายชะมัดที่กินอาหารฝีมือเขาที่มันอร่อยมากๆ ไปได้แค่ไม่กี่คำเอง นี่ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายเสียก่อนเธอคงกินจนพุงแตกแน่ๆ“งั้นนอนพักอีกสักหน่อยแล้วค่อยกลับ อืม กินยาไหมฟ้ามีติดกระเป๋ามาพอดีเลย”เขาเ

พราวมุกตื่นขึ้นแต่เช้าตรู่เหมือนกับทุกวันเพื่อเข้าไปทำงานในฟาร์ม อาการป่วยของเธอก็ยังคงแวะเวียนมาบ้างเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพียงแค่เวียนหัวตอนตื่นนอนเท่านั้นและก็ยังคงทำงานหนักไหวเหมือนปกติ โดยมีลูกน้องสองคนคอยช่วยงานอย่างแข็งขัน ไม่ได้มีอาการปิดปกติอะไรเพิ่มเติมขึ้นมา เธอก็เลยไม่คิดจะไปหาหมอที่ไม่ปกติคงเป็นหัวใจของเธอที่มันมักล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่เรื่อยเลย มันอยากแต่จะไปเจอเด็กหนุ่มเพื่อพูดคุยกันให้มันรู้เรื่องแต่เธอนั้นก็ไม่อาจไปหาเขาได้ ด้วยเขานั้นไม่ได้ส่งข้อความมานัดเจอเธอ เหมือนกำลังมีเรื่องให้ต้องยุ่งอยู่หลังเรียนจบ เธอก็เลยพยายามทำใจเย็นแสร้งว่ารอได้ รอให้เขานั้นเป็นคนนัดเจอเธอเองไม่เข้าไปวุ่นวายเขาให้เขาต้องเกิดความรำคาญทั้งที่เธอนั้นอยากจะลงไปนอนชักดิ้นชักง้อเพราะการต้องรอเขา มันเกือบจะทนไม่ได้อยู่แล้วพราวมุกกำลังยุ่งกับการต้องคิดถึงว่าทำไมเด็กหนุ่มถึงไม่ติดต่อเธอมาและการยกเครื่องรีดนมวัวช่วยกร เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นและนั้นทำให้เธอรีบปล่อยมือออกจาเครื่องรีดนมไปรับสายโทรศัพท์มือถือในทันที ปล่อยให้กรทำงานต่อไปเพียงลำพัง“พราวนี่แกทำอะไรอย

หลังจากวันที่เพื่อนๆ พากันมาปลอบใจสองวันก่อนนู้น พราวมุกก็ยังคงเก็บตัวเงียบๆ อยู่ภายในบ้านไม่ออกไปพบใคร และไม่ไปสนใจวัวที่เธอนั้นเลี้ยงเอาไว้ด้วย เธอปล่อยให้กรกับไกรเป็นคนดูแลทุกอย่างในฟาร์มไปเลยเธอยังคงจมอยู่กับความเสียใจที่ไม่มีน้ำตาออกมาเพราะน้ำตามันไหลซึมอยู่ในหัวใจของเธอไปหมดแล้วยังคงเฝ้าแต่โทษตัวเองที่ดันเผลอไปยกหัวใจให้กับเด็กหนุ่มที่ไม่ได้รู้จักเขาดีพอ ยังคงไม่ให้อภัยตัวเองแต่ทุกอย่างสำหรับเธอมันต้องเดินหน้าต่อไป เธอคงจะเจอรักแท้ที่พร้อมสร้างครอบครัวได้ในอย่างแน่นอน และสักวันหนึ่งเธอจะต้องมีลูกให้ได้ก่อนที่มดลูกมันจะโรยราไปตามวัยมากกว่านี้เธอเลยลุกขึ้นจากเตียงนอนขึ้นมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติ เริ่มจากการใช้ชีวิตภายในบ้านหลังเล็กๆ ก่อนเลยเพื่อให้หัวใจมันแข็งแรงขึ้นก่อนที่จะออกไปพบปะใครและเธอไม่ลืมที่จะลองตรวจครรภ์ดู เพื่อให้ตัวเธอเองสบายใจ เพราะอาการของเธอก็เหมือนคนแพ้ท้องมาตลอดตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นเข้าห้องน้ำเสร็จ พราวมุกก็วางที่ตรวจครรภ์ทิ้งเอาไว้ภายในห้องน้ำ และก็ไม่ได้สนใจจะดูมันสักเท่าไหร่ เพราะมั่นใจว่าตัวเองไม่มีวันท้องกับคนแบบนั้นอย่างแน่นอน“ไม่จริงหรอก ฉันไม่มีวันท้อ