All Chapters of หม้ายสาวสุดแซ่บ กับนาย ม.ปลาย: Chapter 61 - Chapter 70

“ทำอะไรอยู่ครับ อืม”เสียงหนาของชายหนุ่มเอ่ยทักเบาๆ ที่ตรงข้างแก้มของหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าดูโทรศัพท์มือถืออยู่ เขาเอ่ยอย่างอารมณ์ดีเพราะการประชุมผ่านไปได้ด้วยดี และเขาเป็นที่ยอมรับของเหล่าผู้บริหารอาวุโสของบริษัทแห่งนี้เป็นอย่างดี หลังจากเพิ่งขึ้นรับตำแหน่งประธานบริษัทเขาไม่ได้สนใจจะรับฟังคำตอบอะไรจากเธอมากนัก เพราะไม่ว่าเธอจะทำอะไรมันก็ดูน่ารักสำหรับเขาไปหมดทุกสิ่งอย่างนั้นแหละ แต่ถ้าเป็นพนักงานของเขาหรือว่าคนอื่นมานั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือตรงหน้าเขา เขาคงหงุดหงิดใส่แล้วไล่ตะเพิดไปนานแล้วสิ่งที่เขานั้นสนใจก็มีเพียงแก้มขาวๆ ที่ถูกทาด้วยแป้งเด็กบางๆ ของเธอเพียงเท่านั้น ด้วยตรงจุดนั้นมันเหมือนกำลังร้องเรียกให้เขาไปหาไม่หยุดหย่อนเลยและด้วยความอดใจเอาไว้ไม่ไหว เขาก็ส่งปลายจมูกเข้าไปสูดหอมกลิ่นของเธอที่อยู่ตรงแก้มขาวๆ เข้าให้เต็มปอดต่อหน้าลูกน้องที่เดินเอาเอกสารการประชุมเข้ามาวางบนโต๊ะทำงานของเขาสกายไม่ได้รู้สึกอายสายตาของใครเลยแม้แต่นิด แต่เขากลับทำย้ำลงไปอีกเพราะยังติดใจในความหอมของแก้มเธอจนไปไหนไม่รอด“ชุดนี้สวยไหมคะ”ส่วนพราวมุกนั้นก็ค่อนข้างตามใจเขา เขาอยากจะหอมแก้มของเธ

“จูเลียซื้อบ้านหลังนี้เก็บไว้ ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร แต่เมื่อคุณเจอกับจูเลียแล้วต้องระวังตัวให้ดี อยู่ใกล้ผมเข้าไว้ เข้าใจไหม”เขาตอบเธอออกไปตามที่พอจะรู้ข่าวมา แต่ก็เป็นการรู้ที่ไม่ได้รู้มากนัก เพราะจูเลียมักปกปิดการดำเนินชีวิตของเธอแทบจะทุกอย่างอีกอย่างในตอนแรกเขาไม่เคยคิดสนใจบ้านหลังนี้เลยแม้แต่นิดเพราะตลอดที่เขานั้นใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มันไม่มีอะไรน่าจดจำเลยสักอย่าง จะมีก็เพียงแต่เรื่องราวของพราวมุกเท่านั้นที่เป็นที่น่าจดจำและข่าวที่เขาพอจะมีมาก็เป็นการให้ลูกน้องไปหาข้อมูลมาในระยะเวลาอันสั้นก่อนที่จะเดินทางมาที่นี่เพียงสองชั่วโมงเท่านั้นเพื่อเตรียมตัวรับมือกับจูเลีย“คุณบอกเรื่องนี้กับพราวมาห้ารอบแล้วนะคะ พราวจำได้แล้วค่ะ พราวจะจับมือคุณไว้ไม่มีวันปล่อยเลย”พราวมุกอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับเขาที่เป็นห่วงเธอมากเสียจนพูดย้ำเธอเรื่องการระวังตัวอีกรอบหนึ่งขึ้นมาอีกแล้ว หลังจากที่เขาเพิ่งพูดไปห้ารอบเห็นจะได้ตั้งแต่ออกจากบ้านจนขับรถมาถึงยังบ้านหลังนี้แล้วเธอก็ละทิ้งความสงสัยในเรื่องของเจ้าของบ้านหลังนี้ไปเลย ไม่ได้หันมาสนใจหรืออยากรู้อะไรอีกด้วยข้างกายเธอก็มีเขาคอยดูแลเป็นอย่างดีอยู่แล้ว เธ

“อื้อๆ”ร่างเล็กของพราวมุกดิ่งลงสู่ด้านล่างของสระน้ำที่ลึกราวสิบเมตร เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ในตัวพยายามดิ้นรนเพื่อจะขึ้นสู่ผืนน้ำด้านบนอีกครั้งแต่ทว่าร่างกายของเธอนั้นกลับพูดถ่วงเอาไว้ด้วยก้อนหินขนาดใหญ่พอสมควร ทำให้เธอนั้นมีแต่จมกับจมลงไปไม่มีโอกาสจะโผล่ขึ้นมามีชีวิตรอดได้อีกในหัวของเธอในช่วงที่หมดหนทางที่จะเอาชีวิตรอดไปได้มีแต่ภาพของลูกน้อยและชายคนรักลอยวนอยู่เต็มไปหมดพร้อมกับภายในใจภาวะให้สกายมาช่วยเธอให้ได้ เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เธอนั้นระลึกนึกถึงในช่วงของลมหายใจสุดท้ายนี้น้ำจำนวนมากมายมหาศาลเริ่มไหลเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวเมื่อเธอไม่อาจกลั้นหายใจสู้กับแรงดันของน้ำต่อไปได้อีกความตายกำลังเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ จนแทบมองไม่เห็นทางมีชีวิตรอดไปได้อีก ร่างกายก็เริ่มดิ่งลงจนเกือบจะถึงก้นสระน้ำแล้ว“พราว”ร่างหนาแสนกำยำและแข็งแรงวิ่งตรงมายังบริเวณสระน้ำด้วยความรวดเร็ว แล้วกระโดดลงสระน้ำอย่างไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้นรีบดำดิ่งลงสู่ก้นสระเพื่อควานหาเธอที่ถูกโยนลงน้ำมาก่อนหน้านี้ไม่ถึงนาที เพื่อช่วยเอาเธอที่เป็นยิ่งกว่าหัวใจของเขาขึ้นมาเขาไม่สนว่าน้ำจะลึกแค่ไหน หรือว่าจะไปเจออันตรายอะ

พราวมุกอยู่โรงพยาบาลไม่นานก็ได้กลับบ้านด้วยร่างกายของเธอนั้นกลับมาแข็งแรงอย่างรวดเร็วเพราะมีคนคอยเฝ้าไข้ที่ดีและเด็กวันที่ออกจากโรงพยาบาลนั้น พราวมุกขอให้สกายพาเธอไปที่วัดที่ซึ่งกระดูกของพ่อกับแม่ของเธอนั้นถูกนำมาไว้ที่นั่นเธออยากจะพาสกายมาแนะนำให้ท่านได้รู้จักอย่างเป็นทางการ หลังจากที่เคยแนะนำไปแล้วในฐานะที่เขาเป็นพ่อของลูก แต่ในช่วงเวลานั้นก็ไม่ได้แนะนำไปในทางที่ดีสักเท่าไหร่เพราะเขานั้นหนีหายไป ตอนนี้ก็เลยอยากจะแวะมาแก้ตัวนั้นเองมันอาจฟังดูเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคนอื่น แต่สำหรับพราวมุกมันคือเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญเพราะเธอนั้นอยากให้พ่อกับแม่ตายตาหลับสักทีด้วยท่านทั้งสองนั้นจากไปเพราะการต้องตรอมใจที่เธอนั้นถูกผู้ชายหลอกเงินไปจนหมดตัว พอในวันที่เธอมีสามีจริงๆ ที่รักเธอจากหัวใจของเขาไม่ได้คิดจะมาหลอกลวงคนอย่างเธอ เธอก็อยากให้ท่านทั้งสองได้รับรู้จะได้หมดห่วงในตัวเธอสกายพาเธอมาที่วัดตามคำขอของเธอด้วยความเต็มใจโดยไม่คิดจะถามหาเหตุผลว่าทำไมเธอถึงอยากมาวัดพอพากันมาถึงเขาถึงได้รู้ว่าเธอนั้นต้องการมาหากระดูกพ่อกับแม่ของเธอที่อยู่ภายในวัดเล็กๆ ก่อนจะถึงบ้านของเธอไม่กี่กิโลและเขาก็ปล่อยใ

“อาบน้ำรอก็ได้วะ”พราวมุกเริ่มพูดคนเดียวอีกครั้งเมื่อเขานั้นเดินออกจากห้องนอนของเธอไปแล้ว ก็เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับใครด้วยคนที่เธออยากพูดด้วยก็ไปดูแลลูกชายตัวน้อยเสียแล้วแล้วเธอก็เดินไปอาบน้ำจัดการตัวเองให้ตัวกลับมามีกลิ่นตัวที่หอมฟุ้งเหมือนเดิมอีกครั้งหลังจากที่กลิ่นตัวกับกลิ่นเหงื่อปะปนกันไปหมด เพื่อรอเขาและเป็นฆ่าเวลาไปในตัวไม่ให้ตัวเองนั้นต้องฟุ้งซ่านนั่งรอเขาไปเรื่อยโดยไมไ่ด้ทำอะไรเลยแบบนั้นเพราะเธออาจจะอาละวาดขึ้นมาก็ได้ถ้าต้องนั่งรอเขาเฉยๆ แล้วอาจต้องขายหน้าคนทั้งบ้านเพราะเรื่องที่อาละวาดออกไปนั้นมันก็น่าอายเสียด้วย“ฟ้า กลับมาแล้วเหรอคะ”พราวมุกพออาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัวด้วยชุดนอนสายเดี่ยวตัวสั้นสีชมพูอ่อน เสริมความน่ารักด้วยการใส่ไม้คาดผมที่ศีรษะเป็นหูกระต่ายพอแต่งตัวเสร็จสกายก็กลับมาพอดี เธอก็รีบไปเปิดประตูต้อนรับเขาพร้อมกันนั้นก็เข้าไปต้อนรับเขาอย่างใกล้ชิดด้วยเธอรีบลากเขานั้นเข้ามาภายในห้องนอนของเธอ แล้วกอดเกี่ยวแขนเอาไว้แน่นไม่ให้เขาหนีไปไหนได้อีกโดยใช้สองเต้าอวบที่ไม่ได้มีชั้นในใส่ติดอยู่ถูกไปมากับแขนของเขาแถมไปด้วยเรียกได้ว่ากลับมาเป็นแม่เสือสาวจอมยั่วอีกครั้งเพื่