บททั้งหมดของ พลาดรักซ้อนแผนลวง: บทที่ 41 - บทที่ 46

“ฉัน.....ท้องค่ะ” ราวแก้วบาดทิ่มลงกลางอก คีรินยืนแน่นิ่งน้ำตาคลอ ในหัวเขาเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่ได้พูดออกมา คำถามที่กำลังผลักอกเขาแรงๆ ว่า ‘มันเป็นลูกของใคร’ แต่พอเห็นเธอกอดเขาแน่นเหมือนจะหลุดลอยไป เขากลับกลืนมันลงคอไม่ใช่เพราะเขาไม่สงสัย แต่เพราะเขารักเธอมากพอที่จะไม่ถาม หรือว่าไอ้หมอนั่น ภาพของโซเฟียที่อยู่กับซาเวียร์ผุดขึ้นมาในหัว น้ำตาของเขาคลอเบ้า “ฉันจะทำยังไงดีคะ พี่คีริน” เมื่อเห็นเขาเงียบไปนาน เธอจึงเงยหน้าขึ้นมามองเขา คีรินยังนิ่งเขาดันตัวเธอออกจนหญิงสาวชะงักรู้สึกใจหวิว “พี่ขอถามอะไรหน่อย!มันคือเรื่องจริงใช่ไหม” ประโยคหลังเขาพูดมันเสียงแผ่ว “คะ?” คนฟังใจหวั่นไหวราวหวาดกลัวในคำถาม ของคนที่ก้มหน้าหลบตาอยู่ “เธอรักพี่จริงใช่ไหมโซเฟีย” เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตาแววตาของเธอสายชัดว่าคำที่จะเอ่ยต่อไปนี้เป็นความจริงแท้ “รัก มันไม่ใช่แค่รักแต่ฉันชอบที่ได้อยู่กับพี่ ฉันอยากจะอยู่กับพี่ แบบที่เราอยู่กันทุกวันแบบนี้ได้ตลอด อึก” เธอเอ่ยพลางสะอึกราวกำลังก่ำกลืนอะไรบางอย่างลงคอไป คนฟังก็เหมือนจะเป็นเช่นเดียวกัน คีรินยิ้มรับสิ่งที่เขาตัดสินใจภายในเสี้ยววิและกลืนค

ที่บ้านอีกหลัง วันนี้อนาคินอารมณ์ดีเขาลงจากรถเตรียมเดินเข้าบ้าน เพราะแม่ส่งข้อความตามให้มาทานข้าวพร้อมหน้า แต่ก่อนที่เขาจะก้าวเดินขึ้นบันไดหน้าบ้าน ก็ดันเหลือบไปเห็นน้องสาวคนเดียวที่เดินลงรถอีกคันซึ่งขับตามกันเข้ามาเมื่อครู่ เขาชะงักเล็กน้อยพลางเปลี่ยนทิศทางเดิน “ลลิซ!!” อนาลิน หรือ ลลิซ หันมาจ้องหน้าพี่ชายก่อนรีบหลบหน้ายกกระเป๋าขึ้นปิดเธอพยายามจะเดินหนีไปทางหลังบ้านแต่ก็โดนพี่ชายคว้าแขนเอาไว้ “นี่ไปตีกับใครมาเนี่ย” “พี่คินปล่อยนะ หนูจะขึ้นห้องก่อน” “ไม่ได้มากับพี่เดี๋ยวนี้” อนาคินจับแขนน้องสาวแน่นพลางลากเดินเข้ามาในบ้านด้วยกัน ซึ่งรู้ว่าตอนนี้ทุกคนน่าจะรวมตัวอยู่ที่โถงห้องนั่งเล่น “อ้าว~ พี่ไฟก็มาด้วยเหรอ?นึกว่าต้องเฝ้าเมียที่รีสอร์ท” อนาคินทักเมื่อเจอพี่ชายสุดรักนั่งอยู่ในบ้าน “เห็นหน้าก็กวนตีนเลยนะคิน จะเอาเหรอ” “อ่าๆ พี่น้องคู่นี้” แม่รีบเข้ามาปราม “พี่เขาแค่มาประชุมด่วน เห็นข้อความแม่ว่ามีเรื่องคุยก็เลยแวะมาหา พรุ่งนี้พี่เขาก็ต้องกลับแล้ว” ครีมหอมว่าพลางจ้องหญิงสาวที่มากับอนาคิน “ใคร ลลิซเหรอลูก” หญิงสาวเอาแต่ปิดหน้าจนแม่จำแทบไม่ได้ “ก็ลูกสาวคุณแม่น่ะแหละครับ” อนาคินด

บริษัท ศิลาทรัพย์ ช่วงเวลาที่พนักงานเริ่มทยอยกลับเพราะเป็นเวลาเลิกงานของบริษัทแล้ว ในขณะเดียวกันห้องทำงานของรองประธานบริษัทกลับปิดสนิทพร้อมติดป้ายด้วยตัวหนังสือตัวโตๆ ว่า ห้ามรบกวน เนื่องจากด้านในเจ้าของห้องกำลังให้คุณเลขาคนสวยนั่งตัก เพื่อสกินชีพกันอยู่ “พี่คิน พี่คีรินจะแต่งงานจริงๆเหรอคะ” เจย่าเอ่ยถามพร้อมกับใช้ส้อมป้อนแอปเปิ้ลให้กับเขา อนาคินรับแอบเปิ้ลของเธอเข้าปากไป พร้อมสองแขนกอดร่างเล็กเอาไว้แน่น “เห็นคุณพ่อบอกว่าอย่างนั้นนะ ทำไมเหรอ เจอยากแต่งบ้างเหรอครับ” เขาเอาหน้าแนบแก้มของเธอ “ไม่เอาหรอก” “อ้าว~ ทำไมไม่ล่ะ” ชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่ง เจย่ากัดแอปเปิ้ล ไม่ได้หันไปสนใจเขา “เจ เจไม่อยากแต่งงานกับพี่บ้างเหรอ” เขาอ้อน เธอจึงหลุดยิ้มพลางวางจานแอปเปิ้ลในมือลง แล้วหันหน้าไปจ้องเขา “พี่อยากแต่งงานกับเจเหรอคะ” เขายักคิ้ว หอมเบาๆ ที่ซอกคอ “อยากแต่งสิ อยากแต่งมากๆ ไม่อยากทำเป็นหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้แล้วน่ะ” เสียงเขาดูงอแงพร้อมกับสูดดมซอกคอของคนตรงหน้าแรงขึ้น ก่อนจะขยับลงมาเรื่อยๆ ตามเสื้อคอเหลี่ยมของเธอ พลันจูบเข้าที่เนินอก จนเจ้าของร่างดันเขาออก “อยากแต่งหรืออยากมีอะไรด้วยกันแน่ เห็นมา