ณ บ้านหลังใหญ่ของเจ้าของบริษัทเครื่องเพชร ฤทธา จิวเวลรี่ “คุณแม่ขา~~~” เจริยาหรือเจย่า สาวน้อยตัวเล็กผิวขาวดวงตาสดใส ลูกสาวคนสุดท้องของบ้านนายจิรกิตติ์ วิ่งพรวดเข้ามาในตัวบ้าน เธอเข้ามาและสวมกอดผู้เป็นแม่ที่ยืนรอรับอยู่ “คิดถึงสุดๆ เลยค่ะคุณแม่คุณพ่อ!” เจย่าหันไปหาพ่อที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งเขากำลังมองมาอย่างอิจฉา เจย่ายิ้มเล็กน้อยแล้วเธอก็รีบผละออกจากแม่ไปกอดพ่อบ้างเพื่อให้ท่านไม่รู้สึกน้อยใจ แต่คนเป็นพ่อกลับแกล้งเบือนหน้าหนีแล้วพูดเสียงดุแต่แฝงไปด้วยความรัก “ดูสิ! กลับมาจากเมืองนอกที ไม่เหลือความเรียบร้อยไว้เลยนะ ยัยลูกสาวของพ่อ” เขาพูดแซวเบาๆ ถึงความเปลี่ยนแปลงไปของลูกสาวผู้ขี้อาย “โอ๊ยย คุณพ่อก็ปล่อยลูกสาวโตตามยุคสมัยบ้างสิครับ ไม่งั้นลูกสาวพ่อคนนี้จะไม่มีผัวเอานะ!” จอนนี่ หิ้วกระเป๋าของน้องสาวเดินตามเข้ามาพอดี ได้ยินประโยคนั้นของบิดาก็ถึงกับโพล่งขึ้นมาอย่างนึกแกล้ง “ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไรเลย อยู่กับพ่อกับแม่แบบนี้แหละ จริงไหมคนดีของพ่อ!” คุณพ่อจิรกิตติ์เอ่ยเสียงจริงจัง แต่สายตานั้นเต็มไปด้วยคำว่าหวงลูกสาวสุดหัวใจ เพราะว่าเจย่าในสายตาพ่อนั้นเป็นคนเรียบร้อย อ่อนหวาน น่าทะนุถนอม เ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-05
Masuk
