All Chapters of Trapped In The Zillionaire’s Sweet Obsession: Chapter 61 - Chapter 70

“WEDDING PICTURES?!”Ilang beses na napakurap si Czarina, pilit na pinoproseso ang kanyang narinig. Ilang sandali lang ay tumikhim ito at nagsalita. “Ano kasi Manong Jojo… Nasa trabaho pa po ako. Marami pong ginagawa. Hindi ko alam kung makakaabot ako sa tamang oras. Maybe we can schedule it next time—”Ngunit agad namang naputol ang sasabihin ng magsalita si Manong Jojo, seryoso ang boses. “Nako, Zari, hindi pwede e! Ang bilin kasi ni Sir Alej e dapat makapagpa-pictures kayo para sa wedding pictures niyo. Alam mo naman kung gaano ka niya kamahal at kung gaano niya gustong maigng maayos ang lahat sa inyo ni Damion. Kapag nalaman niyang hindi ka sumipot, paniguradong malulungkot siya… At baka hindi rin ako makapagpaliwanag sa kanya.”Napahinga nang malalim si Czarina, pinipigilan ang sariling mapangiwi. She pursed her lips, feeling torn and helpless.Alam niyang mabait si Alejandro sa kanya. Sa tuwing kailangan niya ng tulong, he would definitely help her without hesitation. Lalo na n

KINABUKASAN.Agad ring pinalitan ni Czarina ang kulay ng kanyang buhok. Kahit na temporary hair dye lang iyon, napansin kaagad ang pagkasira ng kanyang magandang buhok.“Never again!” inis na sambit niya habang nagsusuklay. “Kung hindi lang kailangan! Nakakainis!” Ang nangyari kahapon ay kaagad ring nalaman ni Alejandro. Gusto pa sana nitong bulyawan ang anak pero hindi ito sumasagot sa kanyang tawag. Kasalukuyang nasa London ito, para ipagdiwang ang kaarawan ng kanyang kaibigan. Isang linggong magbabakasyon. Kaya naman isang linggo ring magkasama sina Czarina at Damion—bagay na pinagplanuhan na ni Alejandro bago ito umalis—kasama na do’n ang wedding pictures.PAGDATING ni Czarina sa kumpanya, agad niyang naramdaman ang mga matang nakasunod sa kanya. Napag-alaman din ni Czarina mula kay Wendy na magkakaroon ng company dinner as their celebration for Czarina’s promotion.Dapat masaya si Czarina, pero hindi niya matanggap ang biglaang promotion na natanggap. Biglaan. Masyadong mabilis.

“DO YOU WANT TO COME AND HAVE FUN?”Napaisip si Czarina. Gusto niyang mawala sa isip niya ang ginawa sa kanya ng mga lalaki kanina. Kaya kahit na pagod ay tumango ito.Pagkasakay nila ni Damion sa kotse, napatingin siya sa suot niya—puting blouse at itim na wide-leg pants. Napahawak siya sa bag niya, medyo nag-aalangan.“Uh… parang hindi yata ako bagay pumunta sa party nang ganito ang suot,” sabi niya nang may halong hiya.Sinulyapan siya ni Damion, at bahagyang kumislot ang gilid ng labi niya, parang pigil ang ngiti. “It’s okay. Kahit pa naka-pajama ka, hindi ko naman ikakahiya.”Napakunot ang noo ni Czarina. “Hindi naman ako kasing kapal ng mukha mo,” sagot niya, sabay irap.Napatawa si Damion nang mahina, ’yung tipong may halong pang-aasar. “So, do you think I would embarrass you?” tanong nito, mababa at kalmado ang boses.Napatitig si Czarina sa kanya, medyo nablangko. “Ha? Hindi naman sa ganon…” bulong niya.Bigla namang huminto ang sasakyan. Bago pa siya makapagtanong, bumaba na

“...KUNG MAAARI HUWAG KA NG MAGPAKITA PA SA’KIN.”Napatigalgal si Czarina. Hindi na niya alam kung paano paniniwalain si Damion sa kanya.Ayaw niyang umalis. Hindi siya aalis hangga’t hindi naniniwala si Damion sa kanya. Ayaw niyang magalit ang lalaki sa kanya. Kasi kapag nakikita niya ang mga mata nitong diring-diri sa kanya, parang tinataga ang puso niya.“Bakit hindi ka pa umaalis?” tanong ni Damion, puno ng galit at lamig ang boses at ekspresyon sa mukha. “Do you want to stay here shamelessly?”Seeing the disgust in Damion’s eyes, hindi mapigilan ni Czarina na napaiyak. “Maniniwala ka man o hindi…” nanginginig ang boses ni Czarina habang pilit niyang pinupunasan ang mga luha sa kanyang pisngi. “...pero sinasabi ko, hindi ko plano at sadyang lokohin ka.”Tumawa si Damion, mapait at puno ng panunuya. “You’re a complete liar, Czarina. Bakit mo pa sinasabi lahat ‘to ngayon? What do you want me to do? Gusto mong maawa ako? Gusto mong paniwalaan pa kita?” Itinaas niya ang kilay, ang t

SA ISANG ABANDONADONG WAREHOUSE.Isang babae ang pumasok sa loob ng warehouse, naka-high heels, ang tunog ng bawat hakbang ay malamig at matalim. Tumigil ito sa harap ni Czarina na nakahandusay sa sahig.“Kailan siya magigising?” tanong ng babae, malamig ang boses at puno ng inis.Tumingin ang kalbo at matabang lalaki sa kanya, saglit na nag-alinlangan bago sumagot. “Malapit na siguro. Medyo malakas lang kasi ‘yong gamot na itinurok ko sa kanya.”“Malapit na siguro?” mariing ulit ng babae, tumaas ang kilay at lumalim ang tono ng boses. “Gaano karami ang binigay mo sa kanya?”Napangiwi ang lalaki sa tono ng babae, halatang nainis, pero nang maalala niyang hindi pa niya natatanggap ang kabuuang bayad, pinigilan niya ang sarili niyang sumagot nang bastos.“Hindi naman sobra,” mariin niyang sagot. “Pero kung gusto mo, pwede kong gisingin ‘yan ngayon.”“Wake her up for me—bilis!” malamig na utos ng babae, punô ng awtoridad at walang pasensya.Halos kumulo ang dugo ng lalaki sa tono nito. N