All Chapters of รักอำพราง: Chapter 21 - Chapter 30

ฟ้าใสสบสายตาท้าทายของรุ่นพี่แล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง ฮึ! งานนี้พี่นัทหลุดเข้ามาถึงห้องฟ้าใสแล้ว อย่าคิดว่าจะได้กลับออกไปง่าย ๆ เลย!“พี่นัทจะคืนดี ๆ หรือคืนด้วยน้ำตาคะ?”นัทถึงกับหลุดหัวเราะออกมาพรืดใหญ่หลังได้ยินคำถามแกมข่มขู่นั่น ทอดมองสีหน้าดื้อรั้นของหมอสาวแล้วยกยิ้มมุมปากกลับไปแทนคำตอบถ้าเขายังไม่ทำตามซะอย่าง เด็กกะโปโลอย่างฟ้าใสจะทำอะไรเขาได้“ฟ้าใสถือว่าฟ้าใสให้โอกาสพี่นัทแล้วนะคะ”“อืม งั้นก็ขอบคุณมาก”ฟ้าใสทำหน้ามุ่ยใส่อย่างขัดใจ ไม่คิดเลยว่ารุ่นพี่ที่มักจะเคร่งขรึมในเวลาทำงาน จะมีนิสัยยียวนและกวนประสาทเธอได้ถึงเพียงนี้ เห็นทีต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียแล้ว!“ฟ้าใสถือว่าฟ้าใสเตือนพี่แล้วนะ!”“ครับ ๆ รับทราบครับ คุณนภาสินี”“ฮึ งั้นก็เตรียมตัวดี ๆ นะคะ คุณณัฐพล!”จบคำหญิงสาวก็กระโจนเข้าหารุ่นพี่อย่างรวดเร็ว ทำเอาคนที่ไม่ทันได้ระวัง เสียหลักหงายหลังลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง โดยมีหมอสาวคร่อมร่างอยู่ด้านบนดวงตาคมกริบเบิกกว้างขึ้น ตกตะลึงกับพฤติกรรมที่หมอสาวจู่โจมเข้ามาอย่างกะทันหัน ได้แต่นอนตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูกจนกระทั่งสัมผัสได้ถึงมือเล็กที่พยายามมุดเข้ามาในกระเป๋ากางเกงจนเฉียดเข

“มะ...มัน เอ่ออ.... มัน ... มันทิ่มฟ้าใส -///-”จบคำฟ้าใสก็ยกสองมือขึ้นปิดหน้า แก้มนวลแดงก่ำลามไปจนถึงใบหูเล็ก ทั้งขัดเขินและอับอายในเวลาเดียวกันที่ต้องพูดอะไรตรง ๆ แบบนี้ แต่ถ้าให้อยู่ในท่านี้ต่อไปเธอก็กลัวใจตัวเองเหลือเกิน“เอ่ออ พี่...พี่ขอโทษ”คำขอโทษทำให้ฟ้าใสค่อย ๆ ลดมือลงอย่างเชื่องช้า เธอรู้ว่าสิ่งที่รุ่นพี่แสดงออกมานั้น มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ทว่าเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าในใจแอบคิดเพ้อฝันไปไกลแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้นึกรังเกียจเธอ หากเธอไม่พูดขัดและโอนอ่อนผ่อนตาม เธอมั่นใจว่ามันจะต้องถลำลึกไปมากกว่านี้แน่นอนแต่ทำไม .... เขาถึงพูดคำคำนี้ออกมา?สายตาผิดหวังของหมอสาวทำให้นัทลนลานรีบถอยออกห่างอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกไม่ดีผุดขึ้นมาแทนที่ความต้องการในส่วนลึกทันทีนึกหวั่นใจว่าอีกฝ่ายจะโกรธเคืองจนอาจมองหน้ากันไม่ติด เพราะถึงแม้จะไม่ได้ทำงานที่เดียวกันแล้ว แต่ก็ใช่ว่าเขาทั้งคู่จะไม่มีโอกาสพบเจอกันอีกหมับ!ฟ้าใสหยัดตัวลุกขึ้นมานั่งแล้วตะครุบมือใหญ่เอาไว้แน่นก่อนที่เขาจะถอยหนี ใจดวงน้อยเจ็บแปลบขึ้นมาเมื่อมองเห็นความรู้สึกผิดสะท้อนออกมาจากแววตาคู่นั้นของอีกฝ่ายเธอเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง สายตา

หญิงสาวยังคงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนุ่มไม่ลุกไปไหน แม้รุ่นพี่จะโดนโทรตามตัวให้กลับไปยังโรงพยาบาลเพื่อรับเคสผ่าตัดตั้งแต่ชั่วโมงก่อนแล้วก็ตามใบหน้าหวานแดงก่ำ อมยิ้มเอียงตลอดเวลาเมื่อภายในหัวยังคงฉายภาพเหตุการณ์วาบหวิวที่ทั้งสองร่วมกันกระทำอย่างเด่นชัด“อยากน้อยก็ได้กินแขนของพี่นัทไปแล้วข้างหนึ่ง อาย”ฟ้าใสแดดิ้น กรีดร้องด้วยความดีใจ ที่ในที่สุดความสัมพันธ์ของเธอก็คืบหน้า จนสามารถเข้าใกล้รุ่นพี่และคลุกวงในกับเขาได้สำเร็จ ถึงแผนการแต่ละอย่างนั้นจะค่อนข้างไม่โปร่งใสไปสักหน่อยก็เถอะมือเล็กดึงหมอนใบโตมาปิดใบหน้า ใจดวงน้อยพองโตอิ่มเอมไปด้วยความสุข จนต้องกรีดร้องระบายความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ภายในใจออกมาเสียงดัง“กรี๊ด~ ฉันอยากได้เขา ฉันอยากกินเขา~”ก้อกก้อกก้อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสามครั้ง ทำเอาคนที่กำลังจะสำลักความสุขจนใกล้ขาดใจ สะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันไปมองตามเสียง ก่อนจะตะโกนขานรับโดยไม่ถามว่าใคร เพราะคนที่วนเวียนขึ้นมาดูแลเธอถึงบนห้องได้นั้นมีอยู่เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น“ค่ะนม เปิดเข้ามาเลยค่ะ”เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้านายตัวน้อย แสงดาวก็ค่อย ๆ ผลักประตูออกกว้างพร้อมส่งรอยยิ้มอ่อน

นัทสแกนคีย์การ์ดปลดล็อกก่อนจะผลักบานประตูให้เปิดออกกว้าง เท้าใหญ่ชะงักค้างอยู่กับที่ทันทีที่เห็นใครบางคนกำลังวิ่งวน ง่วนกับการเตรียมอาหารอยู่ในโซนครัวของเขา“ยัยน้ำค้าง!”นัทคำรามคาดโทษน้องสาวเสียงต่ำ ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหมายจะต่อสายหาตัวต้นเหตุ มุมปากก็ยกยิ้มเล็กน้อยขณะใช้สายตาไล่อ่านไปตามข้อความล่าสุดที่เจ้าหล่อนส่งทิ้งไว้ให้( น้ำค้าง : มื้อเย็นวันนี้มันก็จะรสจัดจ้านหน่อยนะคะพี่ชาย ขอให้กินให้อร่อยนะค้าาาาา )รู้ดีนักนะ! ไอ้เขาก็พยายามเลี่ยงแทบตาย สุดท้ายยัยน้องตัวแสบดันจับยัยเด็กนี่จัดใส่จานมาเสิร์ฟให้ถึงห้อง!นัทกระแอมไอเบา ๆ พลางสาวเท้าเข้าไปหาหมอสาวอย่างเงียบ ๆ ยิ่งได้เห็นใบหน้าหวาน ๆ แสนดื้อรั้นนั้น ใจแกร่งก็พาลเต้นแรงระรัวมากขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุฟ้าใสวางมือจากสิ่งที่กำลังทำตรงหน้า ก่อนหันไปมองชายผู้เป็นเจ้าของห้องเมื่อเห็นเงาวูบไหวของเขาจากทางหางตา ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำเมื่อยามสบเข้ากับสายตานิ่ง ๆ ที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้ของเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะปาถ้อยคำแบบไหนมาใส่ โทษฐานที่เธอถือวิสาสะขึ้นมาถึงบนห้องส่วนตัวแถมยังใช้งานโซนครัวของเขาอีกแล้ว ทว่าเธอก็ยังทำใจดีสู้

คำเตือน : เนื้อหาด้านล่างอาจมีเนื้อหาที่รุนแรงและไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านผลงาน......“คืนนี้.... อย่าหวังว่าเธอ จะได้ลงจากเตียง!”“พะ...พี่นัท”ฟ้าใสเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเสียงเบาหวิวเมื่อสัมผัสได้ว่ารุ่นพี่เปลี่ยนไป แรงบีบที่ลำคอเพิ่มมากขึ้นจนเริ่มหายใจติดขัด แววตาสั่นระริกยามทอดมองใบหน้าดุดัน ก่อนจะกลั้นใจยกสองมือขึ้นประกบแก้มสากแล้วลูบไล้อย่างอ่อนโยน“พี่นัท อึก! พี่นัทคะ”เสียงหวานใสดังลอยเข้ามาในโสตประสาท ดึงเอาตัวตนเดิมของชายหนุ่มให้หวนกลับมาอีกครั้งฟ้าใสสบสายตาอ่อนลงของรุ่นพี่แล้วยกยิ้มบาง ๆ ด้วยความดีใจ รีบอ้าปากหอบหายใจทันทีที่แรงกดรอบลำคอลดลง ทว่าเพียงไม่กี่วินาทีแววตาคู่นั้นก็ถูกแทนที่ด้วยแววตาร้ายกาจตามเดิม“อื้ออ!”ฟ้าใสอุทานเบา ๆ เมื่ออีกฝ่ายประกบริมฝีปากลงมาแนบชิด แล้วขบกัดกลีบปากของเธออย่างรุนแรงจนเธอนิ่วหน้า ไม่ช้ารสชาติเค็มแปล่มของเลือดก็คละคลุ้งไปทั่วโพรงปากแควก!มือใหญ่คลายออกจากลำคอระหง ก่อนที่เสื้อเชิ้ตถูกกระชากอย่างแรงจนขาดวิ่น เผยให้เห็นเนื้อขาวนวลด้านในที่มีเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วปิดบังส่วนสำคัญของร่างกาย“พี่นัท! พี่นัทมองฟ้าใสก่อน อื้อ”หญิงสาว