“ค่ะ”( เอ่อ แม่ได้ยินข่าวว่าลูกเพิ่งแต่งงาน แม่ก็เลยอยากจะอวยพรและแสดงความยินดี )“ขอบคุณค่ะ”( ถ้าว่าง ๆ เราพอจะนัดทานข้าวกันบ้างได้ไหมลูก แม่อยากให้หนูได้เจอกับ... )“มีธุระอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ เถอะค่ะ พอดีฟ้าใสยุ่ง ๆ อยู่”ฟ้าใสเอ่ยตัดบทเสียงเรียบ ไม่อยากฟังบทเกริ่นใด ๆ ให้เสียเวลา ถึงอีกคนจะยังไม่เปิดประเด็นแต่เธอก็พอจะเดาได้ไม่ยาก ว่าเพราะอะไรคนที่ไม่เคยติดต่อหาเธอมานานกว่าสิบแปดปี ถึงมีใจอยากจะเจอกันขึ้นมา( อ่า คือว่าแม่... )ฟ้าใสถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ อีกฝ่ายเอาแต่อ้ำอึ้งอึกอักจนเธอนึกรำคาญแล้วโพล่งเปิดหัวเรื่องให้อย่างหมดความอดทน“จะโทรมาคุยเรื่องข่าวสินะคะ”( ก็ส่วนหนึ่ง คือ...แม่อยากให้หนูคุยกับพ่อเขาให้หน่อยได้ไหมลูก )“แล้วทำไมไม่โทรหาพ่อเองละคะ”ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะมีเสียงสะอื้นไห้ดังแทรกขึ้นมาจากไกล ๆ( แม่ติดต่อเขาไม่ได้ เขาไม่ยอมคุย แม่ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว มีแค่หนูคนเดียวที่ช่วยแม่ได้ แม่... แม่จนปัญญาแล้วจริง ๆ )ฟ้าใสแหงนหน้าขึ้นมองเพดานแล้วเหยียดยิ้มให้กับตัวเอง ถึงจะเดาไว้แล้วว่าเพราะอะไร แต่พอได้ฟังจุดประสงค์ที่แท้จริงจากปากของอีกฝ่ายด้วยตัวเอง เ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-27
