Semua Bab รักอำพราง: Bab 61 - Bab 70

 @โรงแรม ICหญิงสาวก้าวฉับ ๆ เข้ามาด้านในโซนล็อบบี้ของโรงแรมหรูย่านกลางเมือง เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อหามุมสงบ ๆ ที่สามารถมองเห็นลิฟท์ขึ้นลงของตัวโรมแรมได้ถนัดตา ก่อนจะเดินไปหย่อนสะโพกลงนั่งประทำที่พร้อมหนังสือด้านธุรกิจเล่มหนึ่งในมือ โอเค! มุมได้แล้ว เครื่องแต่งกายได้แล้ว ภาพลักษณ์ภายนอกได้แล้ว ที่เหลือก็แค่ ... รอให้ปลาตัวใหญ่ว่ายลงมาจากลิฟท์!ดวงตากลมโตชำเลืองมองลิฟท์ครั้งแล้วครั้งเล่าจนแทบตาเหล่ แต่ตลอด 2 ชั่วโมงที่เธอนั่งประจำการอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ก็ยังไร้วี่แววของปลาตัวใหญ่ที่เธออยากเจอ“นี่กะจะคุยงานกันจนถึงสองทุ่มเลยไหม ฮึ้ย!”ฟ้าใสบ่นอุบ ใบหน้าหงิกงอด้วยความหงุดหงิด รู้สึกเหมือนตัวเองจะมาเสียเที่ยวซะแล้ว ทว่าในจังหวะที่เธอตัดสินใจลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมจะล่าถอยไปก่อน พลันเป้าหมายที่กำลังรอคอยก็ก้าวเท้าออกมาจากลิฟท์พอดีรอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าแวบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว มือเล็กดันกรอบแว่นกันแดดให้เข้าที่เข้าทาง แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแสร้งทำเป็นสั่งงานกับผู้ช่วยที่คลีนิค พร้

 เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอึกอักอยากจะถามแต่ก็ไม่กล้า ซ้ำยังคอยชำเลืองมองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอเป็นระยะ ๆ ฟ้าใสจึงลองเกริ่นเปิดทางให้ก่อน“พี่อาร์มมีอะไรอยากจะถามฟ้าใสหรือเปล่าคะ เห็นจ้องหน้าจอโทรศัพท์ฟ้าใสมาพักใหญ่แล้ว”“อ่า ในรูปนั่น เอ่อ แฟนแล้วเหรอครับ”“อ้อ! ค่ะ ฮี่ฮี่ หล่อใช่ไหมคะ พี่นัทเป็นหมอศัลย์ที่โรงพยาบาลค่ะ กว่าฟ้าใสจะจีบติดนี่แทบแย่แน่ะ”ฟ้าใสยิ้มกริ่ม รีบปลดล็อกหน้าจอแล้วหันหน้าจอเพื่ออวดความหล่อของแฟนหนุ่มอีกครั้ง ดวงตาแวววับฉายแววเกเรก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูเศร้าหมองลงในวินาทีถัดมา ทำเอาอีกฝ่ายอดที่จะเอ่ยถามด้วยความสงสัยไม่ได้“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละครับ นัท... เอ่อ .... พี่หมายถึง คนนั้นเขาทำตัวไม่ดีเหรอครับ”“ก็....ไม่เชิงค่ะ แต่ดูเหมือนเขาจะมีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อย”ฟ้าใสชำเลืองมองสีหน้าหนักอกหนักใจของคนตรงหน้าแล้วนิ่งเงียบ ทว่าผ่านไปเกือบนาทีอีกฝ่ายก็ไม่ยอมอ้าปากถามอะไรต่อเสียที เธอจึงแสร้งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ถ้าเขาไม่ถาม เธอพูดเองก็ได้วะ!“เ

ความรู้สึกผิดเอ่อขึ้นมาจุกอกจนแทบหายใจไม่ออกหลังได้ฟังเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านปากของแฟนหนุ่ม คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะผ่านเรื่องราวสะเทือนใจมามากมายขนาดนี้แทนที่เธอจะคอยดูแลรักษา กลับกลายเป็นว่าเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนไปสะกิดแผลเป็นของเขา และทำให้มันหวนกลับมาอักเสบอีกครั้ง เพราะคำว่า ‘ความหวังดี’ คำเดียว ความหวังดีที่เธอตั้งใจจะยัดเยียดให้ ทั้ง ๆ ที่เธอยังไม่เคยถามความสมัครใจของเขาเลยสักครั้ง โอ๊ย ทำไมถึงเป็นแฟนที่แย่แบบนี้นะ!ฟ้าใสยกมือของแฟนหนุ่มขึ้นมาวางแนบแก้มแล้วคลี่ยิ้ม ดวงตากลมโตแวววับไปด้วยหยาดน้ำตา ฉายแววรักใคร่ลึกซึ้งอย่างชัดเจนขณะสบประสานสายตากับเขา ก่อนจะเอ่ยความในใจออกมา“หนูจะไม่สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง  แต่หนูจะทำให้พี่เห็นว่า ไม่ว่าพี่จะเดินไปทางไหน จะทำอะไร จะเจออุปสรรคแค่ไหน ขอแค่พี่หันกลับมา พี่ก็จะเจอหนู  คอยยืนให้กำลังใจอยู่ใกล้ ๆ เสมอนะ”“แต่พี่ไม่ได้อยากได้แบบนั้น”อีกฝ่ายทักท้วงแล้วก็นิ่งไป ทำเอาหมอสาวหน้าเสีย ใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่มด้วยความหวาดหวั่น ว่าอีกฝ่ายกำลังจะตีจากอย่างที่เธอระแวงหรือเปล่า“พี่นัท ไม่เ

ขาเรียวหุบเข้าหากันอัตโนมัติพร้อมกับกระถดกายถอยหนีไปข้างหลังจนชนเข้ากับหัวเตียง แววตาหวาดหวั่นจ้องมองสิ่งของหลากสีที่อยู่ในอุ้งมือใหญ่แล้วส่ายหน้าระรัวนี่มันยิ่งกว่าที่ช็อตไฟฟ้าเสียอีก!เธอเพิ่งเปลี่ยนผ้าปูที่นอนไปเองนะ ถ้าต้องโดนทรมานด้วยเจ้าพวกนี้ทั้งหมด เธอไม่ต้องนอนพะงาบ ๆ เป็นผักต้มเลยเหรอ“วันนี้พี่มีหลายบทเรียนมานำเสนอเลยนะครับ”นัทยกยิ้มร้ายกาจ ค่อย ๆ วางเครื่องจับเท็จลงบนปลายเตียงทีละชิ้น มองมันอย่างพินิจพิจารณาครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามความคิดเห็นจากคนที่ต้องใช้ด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม“หนูชอบสีไหนครับ”“เอ่อ ....”สายตาวูบไหวมองไล่ไปตามของเล่นแต่ละชิ้นที่อยู่ปลายเตียงแล้วลอบกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ถึงจะไม่เคยลิ้มลองแต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่รู้จักว่ามันคืออะไร และมีฤทธิ์เดชอย่างไร!ชิ้นแรกมีรูปร่างเป็นทรงรีสีชมพูสดใสมา พร้อมสายไฟที่โยงยาวเชื่อมต่อกับรีโมทควบคุม อันนี้เธอเห็นผ่านตาบ่อย ๆ ตามโฆษณาบนหน้าเว็บไซต์ชิ้นที่สองมีรูปร่างจำลองมาจากสิ่งที่ทรมานเธอทุกค่ำคืน เลียนแบบทุกอย่างทั้งขนาด สีสันและรูปลักษณ์ภายนอก

กายแกร่งค่อย ๆ ดันหญิงสาวที่นอนซบอยู่บนแผงอกให้ลงนอนหนุนหมอนเป็นปกติ ก่อนจัดท่าทางให้หมอสาวนอนได้สบายตัวขึ้นริมฝีปากหนาหยักประทับลงบนหน้าผากนูนแผ่วเบาแล้วผละออกห่าง ก่อนค่อย ๆ ตวัดขาถอยลงจากเตียงอย่างไร้สุ้มเสียง ด้วยเกรงว่าจะรบกวนจนเธอตื่นก่อนเวลา เพราะกว่าที่ไฟรักจะมอดลงได้ก็ปาไปเกือบตีสี่แล้วมือใหญ่หยิบเจ้าของเล่นทั้งหลายมากอดไว้แนบอก ก่อนจะเดินฮัมเพลงแล้วพาพวกมันเข้าไปอาบน้ำชำระล้างคราบน้ำรักที่แห้งกรังด้วยกันอย่างอารมณ์ดี“เก็บไว้ไหนดีวะ”นัทพึมพำถามตัวเองเบา ๆ ขณะมองหาที่จัดเก็บเจ้าพวกนี้ให้พ้นสายตาหมอสาว เพราะปกติเขาเก็บมันไว้ในกล่องพัสดุที่ปิดผนึกเอาไว้ทว่าเมื่อคืนดันรีบร้อนแกะมันรุนแรงไปหน่อย เพราะต้องทำเวลาก่อนที่เด็กดื้อจะแก้มัดได้ กล่องพัสดุจึงพังยับเยินจนไม่สามารถใช้งานได้ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังวุ่นวายกับการหาที่ซ่อนตัวให้เหล่าลูกรัก หญิงสาวบนเตียงที่เพิ่งผล็อยหลับไปเมื่อชั่วโมงก่อน ก็ขยับไหวเบา ๆ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นมามองหาความอบอุ่นที่หายไป“พี่นัทท ไปทำงานแล้วเหรอ”ฟ้าใสเรียกหาแฟนหนุ่มเสียงดัง ก่อนจะมุ่นหั