All Chapters of รักอำพราง: Chapter 71 - Chapter 80

@ณ วันเกิดเหตุอาร์มชำเลืองมองใบหน้าเบื่อหน่ายของเพื่อนสนิทแล้วนึกขำ มือใหญ่หยิบเครื่องดื่มต่าง ๆ มาผสมกันอย่างคล่องแคล่วชำนาญแล้วยัดมันใส่มือของเพื่อนสนิทก่อนจะตวัดท่อนแขนกอดคอแล้วรั้งอีกฝ่ายเข้ามาใกล้แล้วกระซิบปรามข้างหู“อย่าทำหน้าเครียดนักสิวะ เดี๋ยวน้องเขาก็กลัวมึงหรอก ไอ้ห่า!”“ไม่ใช่เรื่องของกู”“เออ! ไอ้หล่อหน้าตาย มึงไม่สนน้องเขาเลยเหรอวะ”“ก็...สวยดี”“สนใจอยากสานต่อไหม กูติดต่อให้ได้นะเว้ย”“ไร้สาระ”อาร์มส่ายหน้าน้อย ๆ นึกหมั่นไส้กับความ 'รักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียน' ที่แสนเสมอต้นเสมอปลายของเพื่อนเสียจริง ๆเขาดันก้นแก้วในมือของเพื่อนสนิทให้ยกสูงขึ้นจรดปากพลางพยักพเยิดให้เพื่อนลองจิบ ก่อนจะหลุดหัวเราะพรืดหลังเห็นอาการเบ้หน้าของคนที่เพิ่งลิ้มลองแอลกอฮอล์เป็นครั้งแรก“ไอ้อ่อน!”“เออ ไอ้เลว!”อาร์มหัวเราะร่วนที่เพื่อนสนิทส่งคำด่าสวนกลับมาทันควัน ก่อนจะหันไปขยิบตาส่งซิกให้น้องเนย ดาวนิเทศที่เขาเชิญมาเป็นพิเศษ แล้วขยับออกไปนั่งอีกฝั่งของเพื่อนชายเพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งสองได้ท

“เนยวางยาเพื่อนพี่เหรอ”“อะ..อะไร เปล่า เนยเปล่านะ”สีหน้าเลิ่กลั่กอย่างปิดไม่มิดของหญิงสาว มันยิ่งตอกย้ำว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นเป็นจริง ความอดทนที่มีอยู่อย่างจำกัดจึงลดต่ำลงจนแทบไม่เหลือในทันทีอาร์มยื่นมือไปบีบคางมนอย่างแรงแล้วกระชากตัวเธอขึ้นมายืนประจันหน้า เลื่อนใบหน้าถมึงทึงเข้าไปใกล้ก่อนจะกดเสียงต่ำแล้วถามซ้ำอีกครั้ง“กูถามว่ามึงวางยาเพื่อนกูเหรอ!”“อื้อ พี่อาร์มปล่อยเนยนะ เนยเจ็บ!”“กูให้มึงมาเอ็นเตอร์เทนเพื่อนกู ไม่ใช่ให้มาทำอะไรต่ำ ๆ แบบนี้”“ถ้ากูต่ำ มึงก็ต่ำ!”“....!”“เพราะมึงก็กินของต่ำ ๆ แบบกูไง แล้วอีกอย่างนะแหกตาดู ยานี่ก็ของมึงไง มึงจำไม่ได้เหรอว่ามึงได้กูมาด้วยวิธีไหน”“...”“เหอะ ทำไม รับไม่ได้หรือไงถ้าจะมีเมียคนเดียวกันกับเพื่อน!”มือใหญ่ง้างขึ้นสูงตามแรงอารมณ์ ก่อนจะชะงักค้างอยู่ท่านั้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายหวีดร้องแล้วรีบหดคอ หลับตาปี๋ เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

 ทันทีที่รถยนต์จอดนิ่งสนิท หญิงสาวก็พุ่งตัวไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปดาดฟ้าของโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วเสียงโครมครามดังลอยมาให้ได้ยินทันทีหลังผลักประตูดาดฟ้า กระตุ้นให้ฟ้าใสรีบเร่งฝีเท้า วิ่งกระหืดกระหอบตรงเข้าไปหาสองชายหนุ่มที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยง แลกหมัดกันอย่างดุเดือดแต่เอ๊ะ! ดูจากความเสียหายด้วยตาเปล่าแล้ว เหมือนว่าแฟนของเธอจะเป็นฝ่ายออกหมัดเสียมากกว่าเพราะใบหน้าของเขามีเพียงรอยช้ำแดง ๆ นิดหน่อย ในขณะที่อีกฝั่งนั้นใบหน้ายับเยิน คิ้วแตกจนใบหน้าโชกเลือดไปกว่าครึ่งซีกพลั่ก!พลั่ก!“พี่เกมส์ทำไมไม่ห้าม นี่! สองคนนี้ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ฟ้าใสถลาเข้าไปเกาะแขนรุ่นพี่แล้วเขย่าเร่า ๆ ปากก็ร้องตะโกนห้ามคนเลือดร้อนไปด้วยเสียงดังลั่น“แล้วเราจะห้ามยังไงล่ะ เห็นไหมว่าไอ้นัทมันโหมดไหน”“เห็น! แต่แล้วยังไง พี่จะปล่อยให้พี่อาร์มตายคามือพี่นัทหรือยังไงเล่า!”“แผลแค่นี้ มันไม่ตายหรอกน่า”“ไม่ตายแต่พิการงี้เหรอ โอ๊ย”ฟ้าใสสะดุ้งโหยงทุกรอบที่ได้ยินเสียงเนื้อปะทะกันรุนแรง ใจดวงน้อยร้อนรนจนแทบร้องไห้ที่เห็นใบหน

ร่างสูงก้าวขายาว ๆ อย่างเร่งรีบเพื่อตามหมอสาวให้ทัน มือใหญ่ยื่นออกมาขวางตัวจับเซ็นเซอร์แล้วพาตัวเองเบียดเข้ามาในลิฟท์ตัวเดียวกันกับเธอได้ทันท่วงทีก่อนที่มันจะปิดลงฟ้าใสที่กำลังกดปุ่มปิดรัว ๆ ถึงกับพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกอาการไม่พอใจที่เธอมักจะทำอะไรได้ชักช้ากว่าคนตรงหน้าเสมอ“ที่รักครับบบ พี่ขอโทษ”เสียงทุ้มกล่าวอย่างออดอ้อนพร้อมกับรีบเขยิบเข้ามาบดเบียด ใบหน้าแสดงความรู้สึกผิดออกมาเต็มที่พร้อมส่งสายตาเว้าวอนงอนง้ออย่างน่าสงสารฟ้าใสยกสองมือขึ้นกอดอก ส่งเสียงในลำคอแล้วเบือนหน้าหนีเข้าหาผนังลิฟท์ ด้วยกลัวว่าจะยอมใจอ่อนให้เขาก่อนเวลาอันควรเธอพอเข้าใจที่เขาจะโกรธเคืองกับเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านมา และยินดีที่ทั้งสามกลับมาคุยกันอีกครั้งในรอบสิบปี แต่ว่าเธอก็ไม่ชอบเลยที่พวกเขาเลือกวิธีเคลียร์กันแบบนี้วิถีลูกผู้ชาย?ต่อยตีกันเนี้ยนะ เขาจะสำนึกบ้างไหมว่าตัวเองมีค่าขนาดไหน ถ้าบาดเจ็บขึ้นมาจะทำยังไง ฮึ้ย!ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวคอดแล้วรั้งหมอสาวเข้ามาใกล้ ๆ ทอดมองเสี้ยวหน้าที่หงิกงอของคนในอ้อมแขนด้วยสายตาเป็นประกาย ดีใจที่เธองอนเพรา

@ท่าอากาศยานเชียงใหม่หญิงสาวเดินคล้องแขนออกมาจากเกทพร้อมแฟนหนุ่มด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แม้จะมียกมือขึ้นป้องปากหาวบ้างในบางเวลา ทว่าพอนึกถึงเมฆหมอกและอากาศเย็นสบายของภาคเหนือที่กำลังรออยู่ ใจดวงน้อยก็รู้สึกสดชื่นชุ่มฉ่ำรอแล้วเธอไม่ได้มีเวลาไปเที่ยวชมธรรมชาติแบบนี้ตั้งหลายปีแล้ว ตื่นเต้นจัง“พี่สะใภ้!”เสียงใสร้องทักทายก่อนที่เจ้าตัวจะกระโจนเข้ามากอดฟ้าใสแน่นหลังคนทั้งคู่เดินออกมายังโซนด้านนอก ทำเอานัทถึงกับหน้าตึงแล้วรีบดันตัวน้องสาวออกห่างอย่างรวดเร็วตามประสาคนขี้หวง“อย่ามาใกล้มาก อาบน้ำหรือยังหะ”“อาบแล้วสิ พี่ชายเห็นน้องเป็นคนยังไงเนี้ย”“คนสกปรก!”“หึ! พี่สิสกปรก ปากอะสกปรก”ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน เสียงทะเลาะเบาะแว้งของสองพี่น้องจึงดังต่อเนื่องไปทั่วบริเวณดึงดูดสายตาจากเหล่าผู้คนพอสมควรนิธิและสาวิตรีได้แต่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะดึงตัวว่าที่ลูกสะใภ้ออกห่างจากสงครามสายเลือด แล้วปล่อยสองคนนั้นสาดน้ำลายทะเลาะกันต่อ“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ มารอนานแล้วเหรอคะ”ฟ้าใสเอ่ยทักทายเสียงใส ยกมือขึ้