Semua Bab รักอำพราง: Bab 81 - Bab 90

  ฟ้าใสในชุดเดรสสีขาวสะอาดตาตามที่แฟนหนุ่มวางเตรียมไว้ให้ ก้าวเข้ามายังระเบียงส่วนกลางที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของป่าเขาแล้วทำตาโตด้วยความตื่นเต้นหลังมองเห็นโต๊ะอาหารจัดอยู่ในลานกลางแจ้งอาหารท้องถิ่นมากมายถูกจัดใส่จานอย่างสวยงามพร้อมเชิงเทียนที่ให้แสงสว่างแทนหลอดไฟ แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติและเสียงแมลงขับขานแทนดนตรีโดยมีฉากหลังเป็นดวงจันทร์และดวงดาวมากมายนับพันกำลังส่องแสงระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้าสีนิล“เชิญครับบ”เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นดึงให้ฟ้าใสเบนสายตาจากธรรมชาติมามอง ก่อนที่เธอจะเดินมาหย่อนสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ที่อีกฝ่ายจัดแจงไว้ให้ตามมือใหญ่ที่ผายเรียกเชิญชวน“ขอบคุณค่ะ”นัทมองใบหน้าหงิกงอของหมอสาวที่เพิ่งกระแทกตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามแล้วหลุดหัวเราะในลำคอด้วยความขบขัน เอ็นดูคนค้างเติ่งที่ยังงอนเขายาวนานมาตั้งแต่เกิดเรื่องจนกระทั่งถึงตอนนี้ ก่อนจะรีบตักอาหารใส่จานแล้วผลักมาให้เธอตรงหน้าอย่างเอาใจ“ทานเยอะ ๆ นะครับ”ฟ้าใสส่งเสียงในลำคอ ชำเลืองมองแฟนหนุ่มแล้วเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไ

ฟ้าใสนั่งพับเพียบอยู่กับพื้นไม้อย่างสงบเสงี่ยมอยู่ข้างกายแฟนหนุ่ม โดยมีเสียงผู้หลักผู้ใหญ่ที่กำลังปรึกษาหารือเรื่องฤกษ์งามยามดีดังลอยเข้าหูมาเป็นระยะ ๆ ทว่าเธอไม่สามารถรับรู้และจับใจความใด ๆ ได้เลยด้วยความง่วงงุนจากการท่องป่ากันมาทั้งคืน มันจึงเปรียบเสมือนเพลงขับกล่อมชั้นดีที่ทำให้เธอง่วงจนเผลอสัปหงกครั้งแล้วครั้งเล่า จนหัวแทบจะโขกเข้ากับหัวไหล่ของแฟนหนุ่มอยู่หลายหนนัทมองคนขี้เซาแล้วยกยิ้มนึกสงสารอยู่ในใจ สงสัยเมื่อคืนเขาคงเอาแต่ใจกับเธอมากเกินไปหน่อย แต่ทำยังไงได้ ก็เด็กมันท้าทายนัทเอื้อมมือไปสะกิดแขนของมารดาที่นั่งคุยจ้อเพื่อขออนุญาต ก่อนจะพาหมอสาวออกไปสูดอากาศด้านนอกหลังแจ้งวันเดือนปีเกิดและเวลาตกฟากของทั้งคู่เรียบร้อยแล้วคนที่ไม่สันทัดกับการเข้าวัดวายกมือขึ้นป้องปากหาวหวอด ๆ ปล่อยให้แฟนหนุ่มจับจูงเดินมานั่งสะลึมสะลืออยู่ในศาลา ซึ่งตั้งอยู่ห่างออกมาจากกุฏิของหลวงพ่อไม่มากนัก ท่าทางงัวเงียของเธอทำเอานัทอดที่จะพูดเอ็ดไม่ได้“ยัยเด็กขี้เซา มาวัดทั้งทียังจะนั่งหลับได้ลงคอนะ”“ก็เพราะใครละคะ”“นั่นสิ เด

​ นัทชะลอฝีเท้าลงเล็กน้อยเพื่อให้คนอื่น ๆ เดินนำไปก่อน รอจนคนข้างหลังก้าวขึ้นมาเดินขนาบข้างแล้วจึงตวัดท่อนแขนล็อกคอเพื่อนรักทั้งสอง พลางรั้งให้อีกฝ่ายหยุดเดินเพื่อขอเคลียร์อะไรบางอย่างกันก่อน“มึงมีอะไรจะบอกกูไหมครับ ไอ้คุณเกมส์ ไอ้คุณอาร์ม”“กูก็อยากบอกนะ แต่กูต้องรับสายนี้ ครับน้องแอม”อาร์มยกยิ้มมุมปาก ปัดท่อนแขนแกร่งออกจากบ่าพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายสำคัญ ก่อนจะหันมาโบกไม้โบกมืออำลาเพื่อนแล้วปลีกตัวออกไปอย่างรีบร้อน“หึ ไอ้ปลาไหล”นัทก่นด่าออกมาอย่างสุดกลั้น ขณะมองตามหลังเพื่อนสนิทที่หนีเอาตัวรอดด้วยสายตาเอือมระอา ก่อนจะเบนสายตามาหรี่มองคนข้างกายที่เหลืออยู่อย่างจับผิดเกมส์ถอนหายใจเฮือก เหล่ตามองเพื่อนรักที่ทำหน้าดุดันถมึงทึงใส่แล้วยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน ปั้นหน้างุนงงทำเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนเอ่ยถาม“อะไรของมึ้งงงงง”“ไม่ต้องมาสตอ ไม่ต้องมาขึ้นเสียงสูง มึงกับน้ำค้างนี่ยังไง”“ก็ไม่มีอะไรนี่ ทำไม นี่อย่าบอกนะว่ามึงหึงกูอะ”“ปัญญาอ่อน”“ไม่ได้นะเว้ย ถึงกูจะหล่อมาก แต่กูก็คิดกับมึงแค่เพื่อนนะไอ้นัท”“นี่มึงใช้สมองหรือนิ้วเท้าคิด”“ถ้าไม่ใช่แล้วมึงจะหึงกูทำไม!”เกมส์ย้อน

ริมฝีปากบางยกยิ้มตลอดเวลาขณะนั่งมองภาพถ่ายของหน้าเอกสารสำคัญ ไม่ว่าจะหยิบมันขึ้นมาดูอีกสักกี่ครั้งเธอก็ไม่รู้สึกเบื่อ พลันรอยยิ้มก็จางลงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงใครบางคนที่เธอแทบไม่ได้ข่าวคราวเลยคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อมองเห็นความกังวลใจบนใบหน้าหวาน มือใหญ่เลื่อนไปวางทาบบนมือเล็กแล้วกุมไว้อย่างหลวม ๆ ไม่มีคำใดหลุดออกจากมาจากปากของชายหนุ่ม มีเพียงความห่วงใยที่ส่งผ่านไปทางสายตาเท่านั้นความอบอุ่นบนหลังมือดึงให้ฟ้าใสหันไปมองเจ้าของสัมผัส รับรู้ได้ถึงกระแสความรู้สึกที่อีกฝ่ายส่งมาให้ ใจดวงน้อยก็ค่อย ๆ สงบลงอย่างช้า ๆเธอจะไปร้องขอความรักความเมตตาจากคนอื่นทำไมกัน ในเมื่อเธอมีคนที่รักและห่วงใยเธอจากใจจริงนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนฟ้าใสคลี่ยิ้มบาง ๆ พลางกระชับมือที่เกาะกุม ก่อนจะทำเป็นพูดคุยด้วยน้ำเสียงปกติ“นี่ถ้านมรู้ว่าหนูจดทะเบียนแล้ว นมต้องเป็นลมแน่ ๆ เลยค่ะ”“หนูไม่โกรธพี่ใช่ไหมครับ ที่ทำอะไรโดยพลการแบบนี้”“หนูจะไปโกรธทำไมละคะ รู้ไหมคะว่าของขวัญชิ้นนี้ หนูเฝ้ารอมันมานานแค่ไหน”“แล้วเมื่อไหร่หนูจะให้ของขวัญพี่บ้างละครับ” นัทร้องขอเสียงอ่อนพร้อมส่งสายตาเว้าวอน“คนอะไร๊มีทวงของขวัญด้วย”

สาวิตรีมองสีหน้าย่ำแย่ของลูกสะใภ้แล้วรีบตรงเข้ามาเอ่ยอวยพรพร้อมรอยยิ้มกว้าง เพื่อดึงให้สถานการณ์กลับมาเป็นปกติดังเดิม“ขอให้ลูกสะใภ้ของแม่มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง เงินทองไหลมาเทมา มีหลานให้แม่สักสามสี่คนนะลูก ยินดีต้อนรับเข้าสู่ตระกูลตั้งเจริญกุลกาลจ๊ะ”“พ่อขอให้ฟ้าใสมีความสุขมาก ๆ รักกับลูกชายพ่อไปนาน ๆ นะลูก”คำอวยพรมาพร้อมอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ทำเอาน้ำตาที่พยายามกลั้นมาตั้งแต่เป่าเค้ก ไหลรินออกมาไม่ขาดสายจนอาบเต็มสองแก้มฟ้าใสผละออกจากอ้อมกอดของสาวิตรีแล้วพนมมือไหว้ขอบคุณ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มกว้างจนแก้มแทบปริ ได้สามีแสนดีอย่างพี่หมอนัทก็ว่ามีบุญมากแล้ว เธอยังได้ครอบครัวสามีที่น่ารักอีก โชคดียิ่งกว่าถูกหวย!“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แล้วก็ยินดีด้วยนะคะพี่สะใภ้ของหนู ดีใจที่สุดเลย”น้ำค้างกระโจนเข้ามากอดฟ้าใสอย่างแรงจนเธอเกือบหงายหลังเพราะตั้งตัวไม่ทัน ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบผละออก ดวงตาคู่สวยแดงก่ำเมื่อพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเพราะความรู้สึกที่อ่อนไหว“แย่งซีนเจ้าของวันเกิดอีกต่างหาก!”เสียงแซวของเกมส์เรียกเสียงหัวเราะขบขันจากคนอื่น ๆ ได้เป็นอย่างดี เกมส์ส่ายหน้ายิ้ม ๆ พลางยื่นมือไปข้างหน้าหมาย