All Chapters of ฉันเป็นลูกสาวของนางร้าย : Chapter 11 - Chapter 20

ใบบุญญาเองก็มองออกว่าพี่ชายของตัวเองรักลูกพีชมากแค่ไหน แต่เพราะภูมิไม่เคยยอมรับ แถมยังไปคบกับนางเอกที่คิดจะปอกลอกภูมิทั้งตัวนั่นแหละ สาวน้อยทั้งสองจึงทำลายแผนร้ายของนางเอกคนนั้น เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อสามปีที่แล้วพวกเธอทั้งสองคนยังทำให้ภูมิยอมหมั้นหมายกับลูกพีชอีกด้วย จังหวะนรกขนาดนั้น ในตอนที่ภาสกับเบญญาเข้ามาเซอร์ไพรส์วันเกิดภูมิ คิดว่าคนเราจะต้องมีความบังเอิญได้ขนาดไหนกัน ความบังเอิญอาจจะเกิดจากสวรรค์บัญชา แต่สำหรับเรื่องของภูมิกับลูกพีช หมอใบจะบัญชาเอง ร้าย...คำนี้คงน้อยไปสำหรับคำนิยามของลูกสาวนางร้ายทั้งสองคน ลูกพีช หรือพีรดา ผลผลิตจากนางร้ายสายฝออย่างพิชาญากับเชฟไนท์ ส่วนใบบุญญา ผลผลิตจากลูกนางร้ายกลางแถวอย่างเบญญากับหมอภาส ทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน ก็คงไม่ผิดที่ความสนิทสนมของทั้งคู่จะไม่ต่างจากพี่น้อง อีกอย่างทั้งคู่ยังอายุเท่ากัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษา มหาวิทยาลัยก็ยังเรียนที่เดียวกัน เพียงแต่คนละคณะเท่านั้น ความสนิทเหนียวแน่นเรียกได้ว่ายิ่งกว่ายางมะตอยที่ใช้ทำถนนเสียอีก

“สักพัก” สักพักที่หมายถึงมากกว่าสามสิบนาที “ขึ้นได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบาย” “ไม่เอา พีชยังอยากว่ายน้ำอยู่เลย” ลูกพีชที่ยังไม่อยากขึ้น อากาศกำลังดี เธอชอบว่ายน้ำ โดยเฉพาะยามเย็นแบบนี้ อากาศเมืองไทยร้อนตับแลบ สระว่ายน้ำกลางแจ้งแบบนี้คงเหมาะแก่การใช้งานช่วงค่ำ ๆ เท่านั้น เธอเพิ่งเล่นได้ไม่นาน จะให้เธอขึ้นแล้วเหรอ ไม่เอาหรอก ขออีกสักยี่สิบนาทีก่อน “พอได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบาย” ภูมิเท้าสะเอวพร้อมเสยผมอย่างอารมณ์เสีย ไม่รักตัวเอง เขาก็โมโหอยู่แล้ว นี่ยังจะไม่รักลูก ไม่กลัวว่าลูกจะไม่สบายบ้างหรืออย่างไร เป็นแม่ประสาอะไร “ก็บอกว่าอีกนิดเดียวไงคะ” เธอเพิ่งลงมาเล่นน้ำได้ไม่นานก่อนเขามาเอง แค่สามสิบนาที สามสิบนาทีเอง อีกอย่างเธอแข็งแรงกว่าที่เขาคิด ตอนที่เธออยู่อังกฤษ ว่ายน้ำในช่วงฤดูหนาวยังเคยมาแล้ว และตอนนี้อากาศไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าหนาวเลยสักนิด “พีช พี่บอกว่าไง ทำไมดื้อนักวะ” ภูมิเริ่มโมโห เมื่อเธอไม่ยอมขึ้นจากน้ำ ทั้งยังว่ายไปไกลจากเขา “พี่นั่นแหละเป็นอะไร ทำไมเรื่องมากนักวะ” “นี่ขึ้นวะกับพี่เหรอ” “ก็พี่ภ

ตอนนี้เขาไม่ได้กระหายน้ำเลยสักนิด แต่กำลังกระหายเธอต่างหาก ชุดนอนที่สั้นเสมอแก้มก้นร่นขึ้นไปอีกเมื่อเธอกำลังควานหาอะไรสักอย่าง ตู้เย็นแคบ ๆ ตรงนั้นมีอะไรให้หานักหนากัน โชคดีที่เธอใส่แพนตี้สีดำไว้ข้างใน ภูมิหายใจติดขัด แต่...คิดว่าไม่น่าจะโชคดีแล้ว เมื่อเธอยิ่งก้มลงไปอีกจนเผยให้เห็นว่า แพนตี้ตัวน้อยปิดกลีบเนื้อสาวภายใต้ผ้าลูกไม้นั้นแทบไม่มิด ลูกไม้ซีทรูสีดำยิ่งสร้างความตื่นเต้นน่าค้นหาให้เขามากกว่าการเปิดเผยทุกอย่าง เขาแทบละสายตาจากภาพนั้นไม่ได้เลยจริง ๆ จากที่ไม่คอแห้งเลยสักนิด ตอนนี้เขากลับคอแห้งผาก อยากได้น้ำหวาน ๆ ใต้แพนตี้ตัวน้อย เขายังคงมองคนขยันยั่วเมื่อเธอกลับมายืนตัวตรงแล้วปิดตู้เย็น หันหน้ามาเผชิญสายตาหวานฉ่ำกับเขา “น้ำเย็นมากเลยค่ะ” ลูกพีชเดินมายื่นน้ำเย็นให้คนตรงหน้ามือหนายื่นจับขวดน้ำเย็น แต่ตาเจ้ากรรมกลับมองเลยไปยังชุดนอนผ้าพลิ้วบางโดยไม่ละสายตา ไม่รู้ว่าเพราะน้ำเย็นที่เธอถือหรือเพราะชุดนอนที่บางจนเกินเหตุ ทำให้ยอดถันดุนดันผ้าเนื้อบางอย่างเห็นได้ชัด “ทำไมไม่ใส่บรา ไปใส่ให้เรียบร้อย” ภูมิหันหน้าไปอีกทาง ถึงจะมองว่าเป็น

หลังจากได้กวนประสาทเพื่อนรักอย่างคุณหมอใบแล้ว ลูกพีชก็นั่งดูคลิปของสะใภ้เกาหลีคนดัง พอเห็นแม่ย่าของสะใภ้เกาหลีทำไก่ต้มโสมเท่านั้นแหละ เธอก็อยากกินขึ้นมาทันที จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วเธอไปเที่ยวเกาหลีกับใบบุญญา ทั้งสองพากันไปถึงร้านสะใภ้เกาหลีคนดังเพื่อชิมไก่ต้มโสม อร่อยอย่างที่คิดไว้เลย “ลองทำดูสักครั้งดีไหม” ลูกพีชหยิบโทรศัพท์และกระเป๋า ชวนแม่บ้านคนสนิทออกจากห้องเพื่อไปยังซูเปอร์มาร์เก็ตชื่อดังที่อยู่ไม่ไกล น่าจะทำทันก่อนที่ภูมิจะกลับมากินมื้อเย็น คิดแล้วก็ตื่นเต้น อารมณ์เหมือนเมียทำกับข้าวรอผัวกลับมาจากที่ทำงานเลย ดีจัง แค่คิดว่าจะได้เห็นหน้าพี่ภูมิของเธอทำหน้าตาปลาบปลื้มเพราะเมนูที่เธอตั้งใจทำเพื่อเขา ลูกพีชก็ยิ้มแล้วยิ้มอีกในตอนที่จับจ่ายซื้อเครื่องปรุง ที่ขาดไม่ได้ ไก่ต้มโสมต้องมีโสมเป็นส่วนประกอบ เธอเลือกเข้าร้านขายยาจีน เลือกโสมราคาแพงสุดของทางร้านเพื่อทำไก่ต้มโสมให้สามีสุดที่รัก คืนนี้รับรองภูมิจะนอนกอดเธอทั้งคืนเพราะความภาคภูมิใจในตัวศรีภรรยา สวย เก่ง ทำกับข้าวอร่อยไม่เกินจริงเลยสักนิด สำหรับเมียพี่ภูมิ ยิ่งคิดยิ่งอ

“พี่มองพีชเป็นคนอย่างนั้นเหรอ พีชเป็นแบบนั้นใช่ไหมในสายตาพี่” เธอจ้องตาเขาเขม็ง น้ำตาทั้งสองข้างยังไหลอาบใบหน้างาม “...” ภูมิไม่อาจเปล่งคำพูดใดออกมาได้เลยสักคำ น้ำตาของเธอมีอิทธิพลกับหัวใจเขาทุกครั้ง “ตอบสิ บอกมาสิ ว่าพีชเลวมากใช่ไหมในสายตาพี่ ตอบสิ พีชบอกให้ตอบไง ฮือ ๆ” เสียงร้องไห้ของเธอดังพอ ๆ กับกำปั้นน้อย ๆ ที่ทุบลงบนอกเขาด้วยความโมโห “พีชหยุด พี่บอกให้หยุด!” “พี่ภูมิคิดว่าพีชจะนอกใจพี่ไปนอนกับคนอื่นทั้ง ๆ ที่เราหมั้นกันอย่างนั้นเหรอ พี่คิดแบบนั้นใช่ไหม พี่คิดแบบนั้นใช่ไหม พี่มองพีชเป็นคนแบบนั้นใช่ไหม เป็นผู้หญิงแรดร่านนอนกับผู้ชายไปทั่วใช่ไหม ตอบสิ ตอบมา เงียบทำไม บอกให้ตอบไง” “พีชใจเย็น ๆ พี่ไม่เคยว่าเธอแบบนั้นนะ” “พี่ไม่ได้ว่า แต่ความหมายมันเป็นแบบนั้น พี่มันก็เลวไม่ต่างจากผู้ชายพวกนั้นหรอก” ผู้ชายพวกนั้นที่เธอหมายถึงคือผู้ชายที่ดูถูกผู้หญิง เห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องระบายทางเพศ แต่ความหมายของภูมิกลับตีไปอีกแบบ ผู้ชายพวกนั้นที่เธอหมายถึงคือผู้ชายที่ทำร้ายเธอ หรือจริง ๆ แล้วลูกพีชอาจไม่เต็มใจ เธออาจถูกบังคับ ทำไมเขาไ