All Chapters of ฉันเป็นลูกสาวของนางร้าย : Chapter 61 - Chapter 67

เสียงครางกระเส่าของเขาทำฉันฉ่ำชื้นเพราะความกระสันอยาก เขาใช้มือเกี่ยวผมให้ทัดข้างใบหู เสียงครางกับเสียงสบถของเขาดังไม่หยุด หลายต่อหลายครั้งเขากระเด้าเอวเข้าหาริมฝีปากบางของฉัน “อา...โคตรดี” เสียงชมไม่ขาดปาก ฉันเองก็เป็นพวกบ้ายอ เมื่อเขาชม ฉันยิ่งอยากทำเต็มที่ให้เขาได้มีความสุข อยากให้เขาปลดปล่อยในโพรงปากของฉัน ให้ฉันได้ดูดกลืนตัวตนของเขาอย่างที่เขาชอบทำกับฉัน ขนขาเขาลุกชันด้วยความเสียวซ่าน ฉันเองก็เสียวไม่ต่างจากเขา ความเร็วจากริมฝีปากนิ่ม รูดขึ้นลง ๆ ตามจังหวะที่เขาชอบและเป็นจังหวะที่ฉันทำได้ดี ยิ่งเขาครางต่ำทุรนทุราย ฉันยิ่งอยากทรมานเขายิ่งกว่าเดิม แรงดูดและจังหวะขึ้นลงที่เพิ่มความถี่มากขึ้นทำให้หัวใจเขาทนไม่ไหว มือหนาล็อกศีรษะฉันไว้แน่น จากนั้นเขาก็เป็นคนเร่งจังหวะและกำลังจะปลดปล่อย “พีช อา...ปล่อย” เขาร้องเรียกให้ฉันปล่อยปากตัวเองออกจากความแข็งขืน บอกแล้วไงว่าฉันมันดื้อ มีเหรอที่ฉันจะยอมปล่อย สุดท้ายจังหวะกระตุกเกร็ง เขาก็อยู่ในโพรงปากนุ่มที่เขาชื่นชอบ ฉันกลืนทุกหยาดหยดที่เขาปลดปล่อย รสชาติไม่ได้แย่ กลิ่นอาจจะคาวบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้

“รู้ แต่เพราะพี่ภูมิตามใจไง เลยดื้อได้” “รู้ดีตลอด” “อืม ก็รู้นั่นแหละ เพราะพี่ภูมิอะตามใจ” ฉันบึนปากให้คนขี้สปอยล์ พี่ภูมิขยับมานั่งซ้อนหลังและหอมซอกคอของฉัน “คนมันรัก ไม่ให้สปอยล์เมียแล้วจะสปอยล์ใคร” พอเจอคำออดอ้อนนี้เข้า ฉันที่ตั้งท่าจะบ่นเขากลับไปไม่เป็นเพราะความเขิน ใครใช้ให้ขี้อ้อนขนาดนี้กันเนี่ย “ปากหวานตลอด” “รู้ดี เพราะชิมบ่อยใช่ไหม” คำพูดเขาทำฉันหน้าร้อนผ่าว ถึงพวกเราจะจูบกันบ่อย แต่พอได้ยินคำพูดเขาแบบนี้ก็ทำฉันเขินจนไปไม่เป็น ให้มันได้อย่างนี้สิ แก้ผ้าต่อหน้าเขามาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่กลับไม่เขินเท่านี้เลย “พี่ภูมิ อย่ากวน” เขารั้งฉันมาแนบชิด หลังฉันพิงกับอกกว้าง เครื่องปั๊มนมยังทำงานของมันอย่างต่อเนื่อง “เมื่อไหร่จะครบเดือน” “ก็อีกยี่สิบแปดวันไงคะ” ฉันตอบกวน ๆ เพราะรู้ว่าที่เขาถามคือหมายถึงอะไร “ตอนแรกพี่ว่าจะมีลูกเยอะ ๆ แต่พอเห็นพีชท้อง พี่เหนื่อยแทนเลย ตอนนี้ไม่อยากมีลูกเพิ่มแล้ว เป็นห่วงพีช” “ท้องหน้าปรึกษาหมอไหม ให้หมอทำแฝดเลยดีกว่า” พอบอกว่าปรึกษาหมอเท่านั้นแหละ คนฟังทำหน้

“คนสวยของแม่อร่อยไหมคะ” ทันทีที่มาถึง ลูกพีชก็ทักทายลูกสาวด้วยคำพูดที่ลูกสาวผมยิ้มแก้มปริ “หย่อยค่ะ สวย” นอกจากจะบอกว่าอร่อยแล้ว ลูกสาวของผมเธอยังชมแม่กลับด้วยการวางมือน้อยบนข้างแก้มของแม่ ทั้งยังชมว่าสวย คนเป็นแม่ก็ยิ้มอย่างดีใจ เพราะคำชมของลูกนี่แหละ “แม่สวยเนอะ พีพี” ผมเองก็อยากชมเหมือนกัน นอกจากถามลูกแล้ว ผมยังยิ้มไม่หยุด เพราะเธอสวยจริง ๆ ในความรู้สึกของผม “ปากหวานตลอดคุณพ่อ” ลูกพีชเอื้อมมือมาลูบแก้มผมอย่างเอาใจ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้ม ยิ้มอย่างมีความสุข ได้เห็นสองสาวยิ้ม ผมก็ต้องยิ้มตามแล้ว เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าความสุขของคนเราหาง่ายยิ่งกว่าอะไร “วันนี้ เราไปค้างที่บ้านคุณปู่คุณย่านะคะลูก” “เย้ ๆ ย่าย่า ปู่ปู่” ลูกผมเรียกปู่ย่าชัดกว่าเรียกพ่อเสียอีก ทำให้ทั้งปู่ทั้งย่าหลงหลานหนักกว่าใครเพียงไม่นานจากห้างสรรพสินค้า พวกเราก็เดินทางมาถึงบ้านของพ่อกับแม่ คนเห่อหลานทั้งคู่ยืนยิ้มอยู่อย่างนั้น หลงหลานแหละ ใคร ๆ ดูก็รู้ “มาแล้วพีพีของปู่” พ่อภาสรีบเปิดประตูรับหลานอุ้มลงจากคาร์ซีตอย่างอารมณ์ดี โดยที่แม่เบลหรือเมียรักของพ่