Semua Bab ฉันเป็นลูกสาวของนางร้าย : Bab 31 - Bab 40

“คุณพีชอย่าไปเชื่อนางนะคะ” นุชน้อยเห็นท่าทางภรรยาของบอสแล้วรู้สึกเห็นใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แค่ฟังคร่าว ๆ เลขาสาวก็เข้าใจความสัมพันธ์ของทั้งสามคน สิ่งที่เธอแปลกใจที่สุดคือนางเอกสาวเคยคบหาดูใจกับเจ้านายเธอด้วย เท่าที่ฟังน่าจะเป็นก่อนที่บอสจะหมั้นกับคุณลูกพีช “ถ้าพี่ภูมิออกมา บอกว่าพีชไปก่อนนะคะ” วันนี้เธอกับภูมิมีนัดเลี้ยงต้อนรับญาติสนิทของเขา ทั้งยังเป็นรุ่นพี่ที่เธอสนิทด้วยเช่นกัน “ไม่รอไปพร้อมบอสเหรอคะ เดี๋ยวก็เลิกประชุมแล้ว” นุชน้อยดูเวลาการประชุมน่าจะจบภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ซึ่งเป็นเวลาไม่นาน อีกอย่างนุชน้อยอยากให้ภรรยากับเจ้านายได้มีเวลาคุยกัน ไม่ใช่ต่างฝ่ายต่างคิดไปเองอย่างนี้ เท่าที่ดู ฝ่ายนางเอกตั้งใจมาปั่นประสาทของทั้งคู่ คอยดูนะ กลับไปถึงห้อง นุชน้อยจะเผาทุกผลงานของนาง คนรึอุตส่าห์ชอบ ตัวจริงยิ่งกว่านางร้ายคอยแย่งผัวชาวบ้าน ทีอยู่หน้ากล้องกลับทำตัวน่ารัก เรียบร้อย ตอแหลได้โล่ของจริงเลยอีนางเอก “ไม่เป็นไรค่ะพี่นุช เดี๋ยวพีชไปกับเจ้บุญก็ได้” ลูกพีชรีบตัดบท ตอนนี้เธอยังไม่มีอารมณ์จะเจอหน้าภูมิ ความน้อยเนื้อต่ำใจมีมากจนห้ามน้ำตาจะไม่อ

“อย่างอนน่า แค่ล้อเล่น” ไธม์ชนแก้วกับน้องชายที่ยังนั่งหน้าบูดโอบเมียไว้แน่น “เล่นแรงนะมึงอะ” ภูมิยังเคืองไม่หาย “แค่หยอก อีกอย่างพวกกูก็กอดน้อง ๆ มาตั้งแต่เด็ก” น้อง ๆ ที่ไธม์พูดถึงคือสาว ๆ ลูกพี่ลูกน้องตั้งหลายคน ซึ่งพวกเขาไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว ในตอนนี้เหลือแค่สามหนุ่มเท่านั้น เพราะเหล่าสาว ๆ และผู้ใหญ่พากันแยกย้ายไปบ้านแต่ละหลังของครอบครัว หมู่บ้านนี้คือหมู่บ้านของครอบครัว ‘โชติภิวรรธ’ พื้นที่ยี่สิบไร่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา ถูกจัดสรรและแบ่งสร้างบ้านให้กับคนในตระกูลโชติภิวรรธกันทุกคน ซึ่งมีส่วนกลาง มีเรือนแม่บ้าน เรือนคนขับรถ ห้องอาหารรวม และโซนของสนามเด็กเล่น ทั้งหมดถูกแบ่งและจัดสรรให้ทุกครอบครัวในตระกูลได้มีเวลาทำกิจกรรมร่วมกัน ซึ่งตอนนี้เหล่าสาว ๆ ก็กำลังไปซาวน่า เหลือเขาสามคนที่อยากนั่งดื่มและคุยกันตามประสาไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ “มองหน้ากูแบบนี้มีอะไรจะจับผิด” ภูมิถามอย่างร้อนตัว “น้ำขิงเลิกกับผัวแล้ว?” “ก็ตามที่มึงเห็นในข่าว กูก็รู้ตามนั้น” ภูมิตอบตามที่ตัวเองรู้ แต่เขาไม่มีทางบอกไอ้สองคนนี้แน่ว่าน้ำขิงมาหาเขา

เป็นที่รู้กันว่าคดีความที่เกี่ยวกับเรื่องฟอกเงิน ทางโชติภิวรรธไม่เคยรับทำคดีเลยสักครั้ง ทำไมครั้งนี้ถึงได้รับทำ แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่ใช่มีแค่คนนอกเท่านั้นที่สงสัย คนในอย่างภาสเองก็ถึงกับต่อสายไปถามวิศรุต ลูกพี่ลูกน้องคนสนิท แต่สิ่งที่ภาสได้ยินยิ่งทำให้เขาแปลกใจ “ภูมิขอร้องให้ช่วยหน่อย” ทำไมภูมิต้องขอร้องให้ช่วยน้ำขิง วรัญญา นี่เขาพลาดอะไรไปหรือเปล่า “ใบไม่รู้ ใบไม่เห็นอะไรจริง ๆ นะคะพ่อ” เสียงหวานของคุณหมอสาวพูดอย่างร้อนรน ที่ร้อนรนไม่ใช่เพราะเรื่องของนางเอกสาวกับพี่ชายของตัวเอง แต่ที่ร้อนรนเพราะเพื่อนสาวเมียรักของภูมินั่นแหละ ที่เพิ่งโทรมาหาหมอใบและร้องห่มร้องไห้ “ไม่รู้จริง ๆ นะคะน้องใบ ไม่ได้โกหกพ่อนะ?” ไม่ได้โกหกเลยจริง ๆ ค่ะพ่อ แต่ใบแค่บอกไม่หมด แน่นอนว่าคำพูดนี้ใบบุญญาพูดกับตัวเองเท่านั้น ไม่ได้บอกกับผู้เป็นพ่ออย่างภาส “เดี๋ยวพ่อคงต้องคุยกับภูมิหน่อย ว่าทำไมต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้ เสียชื่อเสียง ไม่คุ้ม” “ใช่ค่ะพ่อ ต้องจัดการเฮียภูมิเลยนะคะ” คุณหมอใบรีบยุให้พ่อจัดการพี่ชายตัวร้ายของเธอ โทษฐานที่โง่เกินบรรยาย

‘พีช อย่าบอกนะว่าแกยอมแพ้’ ใบบุญญาถามขึ้นอย่างเคลือบแคลงสงสัยในตัวของเพื่อนรัก ลูกพีชหลงรักพี่ชายเธอมาเกือบเท่าอายุของพวกเธอ หลงรักตั้งแต่นมยังไม่ตั้งเต้า คำนี้ไม่เกินจริงเลยสักนิด ‘ไม่ยอมแพ้หรอก แต่ถ้าเขาไม่มีใจ เราก็ควรหยุดไหมใบ’ ‘พี่ภูมิมีใจ แกเชื่อฉันสิ แกไม่ต้องทำอะไรมาก ทุกอย่างฉันจัดการเอง’ นั่นคือคำพูดของใบบุญญา หลังจากใช้แผนซ้อนแผน คนที่นอนไร้สติคือภูมิก็กอดเธอ จูบเธอ ทั้งยังทำให้เธอหายใจติดขัดด้วยการดูดคอเธอจนเป็นรอย สิ่งที่ใบบุญญาบอกเธอไว้ก่อนจะออกจากห้องคือ ‘พรุ่งนี้ตอนที่พ่อกับแม่มา แกก็แค่ร้องไห้ และห้ามพูดอะไรทั้งนั้นเข้าใจไหม’ แต่วันนั้นเธอพูดมากกว่าที่คุณหมอสาวสั่ง เพราะเธอพูดคำว่า ‘หมั้นค่ะ’ นั่นแหละเรื่องราวถึงได้วุ่นวายมาจนกระทั่งทุกวันนี้ จะว่าเป็นความผิดของภูมิก็ไม่ได้หรอก ทั้งหมดเพราะเธอนั่นแหละที่หลงรักเขา อยากได้เขามาเป็นของตัวเอง ไม่ผิดหรอกที่ภูมิจะว่าเธอเป็นคนร้ายกาจ!บริเวณโต๊ะอาหารในตอนเช้าไร้เงาของเมียรัก ภูมินั่งรอจนเลยเวลาอาหาร เธอก็ยังไม่ลงมา ใจหนึ่งเขาอยากขึ้นไปตามถึงบนห้องนอน แต่อีกใจก็อยากให้เธอห

ภูมิเดินผ่านห้องของลูกพีชช้า ๆ จากนั้นก็เดินกลับมายืนอยู่หน้าห้องของเธอหลายนาที เขาอยากกดกริ่งเรียกคนข้างในห้อง แต่ก็ไม่กล้า อีกอย่างก็อยากดัดนิสัยเอาแต่ใจของเธอ แต่คนที่กำลังเจ็บกลับเป็นเขาเอง ไม่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มหอม ๆ มาหลายวัน เสียงเธอก็ไม่ได้ยิน หน้าเธอเขาก็ไม่ได้เห็น ใจจะขาดของจริงเป็นอย่างนี้เองสินะ เสียงโทรศัพท์ของภูมิดังขึ้น ปลายสายที่โทรมาคือไอ้พี่ชายแฝดนรกอีกแล้ว “โทรมาทำไม พวกมึงไม่นอนกันหรือไง” ภูมิกรอกเสียงไปตามสายอย่างเอือมระอา คิดว่าฝั่งนั้นคงเปิดลำโพงเพราะเขาได้ยินที่สองคนแย่งกันพูด “ลงมารับหน่อย กูจะมากินเหล้าห้องมึง” “กูไม่ได้อยู่ห้อง” ภูมิพูดอย่างเหนื่อยใจ พวกหมอทั้งหลายนี่มีความพยายามเป็นที่หนึ่งจริง ๆ เขาไม่ยอมออกไปแดกเหล้ากับพวกมัน พวกมันยังอุตส่าห์มาชวนเขาถึงห้อง ให้มันได้อย่างนี้สิ เจริญ! “งั้นให้ลูกพีชมารับพวกกูก็ได้” “เมียกูไม่อยู่” “ไปไหน / ไปไหน” ทั้งสองประสานเสียงถามขึ้นพร้อมกัน คนฟังถึงกับบึนปากให้ไอ้แฝด ถึงจะไม่เห็นก็เถอะ แต่ภูมิก็หมั่นไส้มันจริง ๆ จะอะไรนักหนากับเมียเขา