Ang sikat ng umaga ay dumadaan sa matataas na bintana ng bahay ng pamilya Castillo, bumubuo ng mainit at gintong liwanag sa makintab na sahig. Halos hindi nakatulog si Sebastian Castillo kagabi—napakaraming iniisip, mga alaala mula Maldives, at ilang munting realizations tungkol sa sarili niya. Pero pag nakita niyang muli ang pamilya… ang kanilang mga ngiti, biro, at mausisang mga mata… nakakapag-ground sa kanya. Dahan-dahan niyang ininom ang kape, naamoy ang mapait at mainit na init, habang pinagmamasdan si Cecilia na tahimik na nag-aalaga kay Sophia, na gaya ng dati, gusto pa rin kumain ng breakfast sa pajamas kahit tanghali na. Nakaupo si Clarisse sa kabilang dulo ng mesa, braso nakatupi, mata matalim, malinaw na alerto sa anumang indikasyon ng kalokohan. Nakaupo si Dad Fernando, may diyaryo sa mukha, pero ang mga mata—tulad ng dati—ay nakatutok kay Bash nang mas maingat kaysa sa ipinapakita niya. “You look… rested,” wika ni Cecilia, iniabot ang tasa kay Bash. “Not something I’d e
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-30
เข้าสู่ระบบ
