All Chapters of Thorns Of Seduction: Chapter 121 - Chapter 130

Tumigil ito sa harap ni Conah.“Uy, ikaw!” sabay turo ni Charlie, napapangiti. “Truth or dare?”“Truth,” sagot ni Conah, may pagkamahinhin pero may ngiting palaban.“Okay,” sabi ni Charlie habang nag-iisip. “If may chance ka ulit to go back to someone you loved but hurt you deeply, would you take it?”Tahimik ang lahat sandali. Lumingon sila sa isa’t isa, at hindi naiwasan ni Cressida na mapaisip rin.Ngumiti lang si Conah. “No,” sagot niya, diretso pero kalmado. “Because if they hurt me that much before, maybe it’s because I was meant to learn something — not to repeat it.”May saglit na katahimikan, bago biglang sumigaw si Ibyang, “Aba! Ang lalim! Kala ko pang-comedy lang ang round na ‘to!”Nagtawanan silang lahat. Napailing si Cressida, tinakpan ang bibig habang humahagalpak.“Okay, okay, ako na next!” sabi niya, halos nangingiti pa rin.Umiikot muli ang bote — at sa pagkakataong ito, tumapat kay Cressida.“Yun na! The star!” sigaw ni Ibyang. “Truth or dare?”Napaisip si Cress sand

“Baka pagod ka lang,” sagot ni Charlie, pilit na nagbibiro. “Kahapon ka pa kasi puyat. Baka paranoid ka na naman.”Ngumiti si Cress, pero pilit. “Maybe.”“Hay naku, wag mo nang masyadong isipin. Magpahinga ka muna, ha?” sabi ni Conah. “Kami ni Charlie na bahala sa kusina.”Tumango lang siya, at nang maiwan sa sala, napa-hinga ng malalim si Cressida. Nakatitig siya sa mga kurtinang bahagyang hinahawi ng hangin, at sa bawat ihip nito, parang may bumabalik na alaala — mga sigawan, luha, at lahat ng pinagdaanan niya nitong mga buwan.Matagal siyang nanatiling ganoon—tahimik, tila nakikinig sa pintig ng sarili niyang puso. Hanggang sa nagdesisyon siyang umakyat. Gusto niyang kumatok sa kwarto ni Ibyang, gusto niyang alamin kung ayos lang ito. Pero paglapit niya sa pinto, narinig niya ang mahinang tugtog sa loob, kasabay ng ilang hikbi.Napahawak siya sa doorknob, pero hindi itinuloy.Hindi pa ito ang tamang oras.Kaya bumalik siya sa sariling kwarto, marahang isinara ang pinto at naupo sa

Tahimik ang paligid.Tanging hampas ng hangin at kaluskos ng mga dahon sa labas ang maririnig. Sa veranda ng villa, nakaupo si Cressida, nakasuot ng puting silk robe, may tasa ng tsaa sa kamay, at ang buhok ay malayang humahampas sa hangin.Mula rito, tanaw niya ang malawak na hardin—punô ng mga rosas na itinanim ni Anikha.Ngunit kahit gaano kaganda ang tanawin, ramdam pa rin niya ang bigat ng pag-iisa.Dalawang linggo na simula nang aksidenteng iyon.Dalawang linggo rin siyang halos hindi nakakatulog nang mahimbing.Minsan, sa mga gabi, parang naririnig pa rin niya ang preno ng kotse, ang sigaw, ang tunog ng salamin na nagpuputukan.At sa gitna ng gulong iyon, isang boses lang ang malinaw na bumabalik sa isip niya—> “Cressida! Stay with me!”Boses ni Arcturus.Ang taong pinilit niyang iwasan… pero siya rin ang unang tumakbo sa ospital.Pinikit niya ang mga mata, pilit hinahabol ang hininga. “Hindi mo dapat iniisip ‘to, Cress,” bulong niya sa sarili. “You have to move on.”Pero paan

Muling bumalik si Cressida Devereux sa set matapos ang ilang linggong pahinga. Ang liwanag ng mga ilaw sa studio ay tila muling nagbigay-buhay sa kanya. Sa bawat hakbang niya, ramdam niya ang pinaghalong kaba at saya. Matagal din siyang hindi nakabalik sa ganitong eksena—ang amoy ng makeup, ang tunog ng camera, at ang mga tawanan ng crew. Pagpasok pa lang niya sa loob, sabay-sabay na nagsigawan ang mga staff. “Surprise!” sigaw ng lahat. Napatigil si Cressida, gulat at bahagyang napangiti. Sa gitna ng set ay may maliit na mesa na puno ng balloons, cupcakes, at isang banner na may nakasulat na ‘Welcome Back, Cress!’ Lumapit sa kanya si Mira, ang makeup artist na palagi niyang kasama. “We missed you so much, Cress! The set felt empty without you.” Napatawa si Cressida habang nilingon ang iba. “You guys are too much,” sagot niya, nangingiti. “I just missed working with everyone.” Sumingit naman si Leo, ang stylist, habang hawak ang hairbrush. “Don’t scare us like that again, okay? Y

Maaga pa lang ay gising na si Cressida, nakaupo sa harap ng vanity mirror, tahimik na nakatitig sa sariling repleksyon. Sa tabi niya ay nakalatag ang invitation card mula sa Thorne Group — ang liham na ilang araw nang nagpapagulo sa isip niya. Sa bawat paglingon niya rito, may halong kaba, galit, at isang bagay na hindi niya maipaliwanag — pag-asang hindi niya gustong aminin.“Are you really going?” tanong ni Anikha mula sa pinto, may hawak na mug ng kape.Huminga nang malalim si Cressida. “I think I have to. Not for him… but for me.”“Hmm,” sagot ni Anikha, naglakad papalapit. “You’re not doing a very good job convincing me of that.”Ngumiti si Cressida, pilit pero totoo. “Maybe because I’m not sure if I’m convincing myself either.”---Sa buong umaga, abala silang dalawa sa paghahanda. Naka-braid si Cressida habang inaayos ni Anikha ang ilang sketches at fabric samples na isasama niya sa event.“This could be your big return,” ani Anikha. “Everyone’s been waiting for your comeback.