Todos los capítulos de Thorns Of Seduction: Capítulo 31 - Capítulo 40

Matapos ang simpleng agahan, nagpatuloy ang umaga nila na parang ordinaryong araw lang, ngunit may kakaibang ginhawa sa hangin. Nang matapos si Arcturus sa pagkain, agad siyang tumayo para iligpit ang kanyang plato.“Leave it, ako na,” pigil ni Cressida, agad na inabot ang plato mula sa kamay niya.“Hindi, ako na. Kumain ka na lang ng maayos,” sagot ni Arc, pero mabilis na sinamaan siya ng tingin ni Cressida kaya napangiti na lang ito at sumuko. “Fine. Ikaw na reyna ng kusina.”Habang nagsasalin siya ng tubig sa baso, dinig niya ang marahang kaluskos ng mga hakbang ni Arcturus sa sala. Sumilip siya at nakita itong nakaupo sa sofa, nakayuko, at inaayos ang suot na relo. Tahimik, malalim ang iniisip.“Arc,” tawag niya mula sa kusina, bahagyang nakataas ang boses. “Huwag mong kalimutan ‘yung baon mo.”Narinig niya ang mahina nitong tawa, saka tumingin pabalik. “Hindi mo talaga ako tatantanan tungkol do’n, ano?”“Hindi,” mabilis na sagot niya. “Kaya kung gusto mong walang marinig, kainin

Pagpasok ni Arcturus sa bahay, sinalubong agad siya ng katahimikan na may halong bigat. Hindi ito ang karaniwang tahimik na nagbibigay-ginhawa; ngayon, parang mabigat ang hangin, parang may naiwang bagyong dumaan.Nang pumasok siya sa sala, agad niyang nakita ang mga basag na salamin sa sahig, ang mga sirang frame, at ang malaking portrait nila ni Cressida na nakatumba, durog ang salamin, nakalawit pa ang bahagi ng canvas sa gilid ng dingding.Napatigil siya, bahagyang kumunot ang noo, saka mabilis na lumapit. Ang sahig ay punô ng piraso ng larawan—ang ilan, apak na lang at durog-durog pa lalo.“Anong… nangyari dito?” mahina ngunit madiin ang boses niya.Lumapit ang isa sa mga kasambahay, halatang kinakabahan, nakatungo ang ulo. “Sir…” nagsimula ito, nanginginig ang tinig. “Si… si Ma’am Cressida po. Bigla na lang po siyang nagwawala kanina.”Nanlaki ang mata ni Arcturus. “Nagwawala?” Nilapit niya pa ang sarili, kita ang tensyon sa panga niya. “Ano ang ibig mong sabihin?!”“Sir, bigla

Tahimik na nakahiga pa rin si Cressida nang marinig niya ang mahihinang yabag at usapan mula sa ibaba. Hindi iyon ang mga ordinaryong tunog ng mga katulong—mas mabigat, mas pormal, at mas nakakakaba. Napahigpit siya ng yakap sa unan, ngunit sa huli ay bumangon din. Kahit ayaw niyang humarap, may parte sa kanya na nagsasabing hindi siya pwedeng manatili sa kwarto habang may ganitong klaseng usapan sa kanilang bahay. Dahan-dahan siyang bumaba, nakayapak, at nang marating ang huling baitang ay natigilan siya. Nandoon, nakaupo sa sala, sina Nathalie at ang kanyang mga magulang. Nakataas ang kilay ng ina nito, may hawak pang panyo at parang handang maglabas ng drama. Ang ama nama’y seryosong nakaupo, nakahalukipkip. Si Nathalie, nakayuko, tila mahinhin pero bakas ang kumpiyansa sa kanyang postura. Pagkakita kay Cressida, agad tumayo ang ina ni Nathalie. “Finally, she comes down,” malamig na simula nito, tapos ay lumingon kay Arcturus na nakatayo sa gilid, nakakunot ang noo. “We came

Pagdating na pagdating nila sa bahay ng mga Devereux, halos hindi na naghintay si Cressida na bumaba nang tuluyan ang sasakyan. Mabilis siyang naglakad papasok, hindi nag-angat ng tingin, hindi sumagot sa tawag ng kanyang ina.“Anak, sandali lang…” habol ng ina, pero para bang hindi naririnig ni Cressida ang kahit anong tinig.Diretso siya sa hagdan, mabibigat at mabilis ang mga hakbang, halos marinig ang kalabog ng bawat yapak. Pagpasok sa kanyang silid, agad niyang isinara ang pinto nang mariin, parang iyon lang ang pader na makakapaghiwalay sa kanya at sa bigat ng mundo.Doon, siya’y muling bumagsak sa kama. Hindi na ininda ang sakit ng katawan, hindi na nag-alis ng sapatos o damit. Mahigpit niyang niyakap ang unan, parang doon niya ibinubuhos lahat ng sakit na ayaw na niyang ipakita. Ang mga luha’y walang tigil, parang hindi na mauubos.Sa ibaba, tahimik na nagkatinginan ang kanyang mga magulang. Mabigat ang kanilang mga puso, ramdam ang pasakit ng anak na tila ba hindi nila kayan

Pagkatapos nilang kumain ng kaunti, unti-unting lumuwag ang tensyon sa sala. Nakaupo silang apat sa paligid ng mesa, bawat isa may hawak na burger o fries, pero halata pa rin na hindi mawala ang kuryosidad nina Conah at Ibyang kay Charlie.Si Conah ang unang bumasag ng katahimikan. “Okay, spill. Alam naming hindi lang fried chicken ang pinuntahan mo. Kanina ka pa biglang umalis na parang may sunog.”Tumango agad si Ibyang, sabay kagat ng onion ring. “Yeah, bitch. Don’t play dumb. Alam naming may binanatan ka. Question is: who the fuck did you slap?”Nagkatinginan sina Conah at Ibyang, sabay halos sabay na napatawa, pero halata ang excitement sa mga mata nila.Si Charlie naman, kumalma lang, nakasandal sa sofa, at nilalaro ang straw ng kanyang softdrinks. Sa huli, ngumisi siya ng pilyo. “Let’s just say… I paid a little visit sa mansion ng mga Thorne.”Nanlaki ang mata ni Conah. “Don’t tell me—”“Yes, bitch,” sabat agad ni Charlie, parang proud pa. “I slapped your precious Arcturus. Har