Todos los capítulos de Thorns Of Seduction: Capítulo 41 - Capítulo 50

Mahigpit ang hawak ni Cressida sa manibela habang binabaybay ang kalsadang pamilyar ngunit ngayon ay parang napakalayo. Mabigat ang dibdib, parang sasabog anumang oras, pero pinilit niyang panatilihing diretso ang tingin, hindi alintana ang mga luha na unti-unting pumupuno sa kanyang mga mata.Tahimik sa loob ng sasakyan—walang musika, walang ingay, tanging ugong ng makina at ang mabilis na tibok ng kanyang puso ang kasama niya. Paminsan-minsan, napapapikit siya ng mariin, pilit pinipigilan ang pagsabog ng damdaming kanina pa niya ikinukubli.Makalipas ang ilang kilometro, iniwan niya ang highway at pumasok sa isang makitid na daan, paakyat, patungo sa isang lugar na siya lamang ang nakakaalam. Doon, kung saan ang bundok ay nakatanaw sa dagat, at ang hangin ay malinis, walang ibang tao kundi siya at ang katahimikan.Pagdating sa tuktok, inihinto niya ang sasakyan sa gilid. Bumaba siya, mahigpit na hawak ang kanyang dibdib, parang sinusubukang pigilan ang sugat na lalong bumubukas. Sa

Arcturus. Maaga siyang nagising. Wala pang araw, pero mulat na ang mga mata ni Arcturus habang nakatitig sa kisame ng silid. Hindi siya mapakali—ilang gabi na rin na halos hindi siya makatulog nang maayos. Kahit pa sa tabi niya nakahiga si Nathalie, mahimbing at walang iniintindi, nananatiling magulo ang isip niya.Tahimik siyang bumangon, kinuha ang kanyang robe at bumaba papunta sa hapagkainan. Naamoy niya ang bagong timplang kape, may mainit pang usok na umaakyat mula sa tasa. Doon, nadatnan niya ang kanyang mga magulang, nakaupo at abala sa kanilang sariling pag-uusap, habang si Nathalie naman ay nakaayos na, tila sinadya talagang bumaba ng maaga.“Good morning, Arcturus,” bati ni Nathalie, magiliw ang tinig, may kasamang matamis na ngiti. Halatang umaasang sasalubungin siya ng parehong init.Ngunit hindi siya tumingin dito. Hindi siya nagsalita. Bagkus, dumiretso siya sa mesa, kinuha ang tasa ng kape at tinungga iyon. Parang walang ibang tao sa paligid.Naramdaman niya ang tensy

Paglabas nila ng villa, sinalubong sila ng black luxury car at ng driver na inihanda ng kuya ni Cressida. Pinagbuksan sila ng pinto, at ramdam nila ang VIP treatment.Pagdating nila sa café, halos sabay-sabay silang napanganga.Isang maliit pero elegante itong café sa gilid ng cobblestone street. May terrace na puno ng puting mesa’t upuan, nakabalot sa mga halamang gumagapang at bulaklak na bougainvillea. Ang façade ng café ay pastel pink, may mga arko sa bintana at nakasabit na fairy lights kahit umaga pa lang.“Okay, this is it,” sabi ni Ibyang, excited. “Instagram heaven.”“Girl, parang ang sarap magpakasal dito,” bulalas ni Charlie habang tumitingin sa paligid.“Pwede ka na magpakasal sa sarili mo,” sagot ni Conah, sabay tawa.Umupo sila sa isang mesa sa terrace, kita ang view ng kalye kung saan dumadaan ang mga tao na parang runway models din ang porma. Inilapag ng waiter ang mga leather-bound menus at ngumiti nang magiliw.“Bonjour, mesdames et monsieur. Welcome to Café L’Amour.

Pagkatapos ng event, pagbalik nila sa mansyon, tahimik si Arcturus. Hindi niya nilingon si Nathalie, hindi man lang nagbigay ng kahit anong salita. Dumiretso siya sa sala, tinanggal ang coat na kanina pa nakakasakal sa kanya, at ibinagsak iyon sa sofa.“Arcturus,” tawag ni Nathalie mula sa pintuan, suot pa rin ang gown na pilit nitong ipinagmalaki sa buong gabi. “Ano ba ang problema mo? Kanina pa ako nahihirapan magpanggap na maayos ka. Ni hindi ka man lang ngumiti nang totoo.”Umikot si Arcturus, malamig ang tingin. “Hindi ko alam kung bakit kailangan pa natin ng ganung palabas. Hindi ba sapat na mayroon na tayong anak? Bakit kailangan mong ipilit na mayroong… tayo?”Napakunot ang noo ni Nathalie. “Dahil may ‘tayo’! Dahil pamilya tayo, Arcturus. Ikaw, ako, at ang anak natin.”Umiling siya, mapait ang tawa. “Familiar ang linya, Nathalie. Pero huwag mong subukang lokohin ako. Alam mong ikaw ang dahilan kung bakit nasira ang lahat. Kung bakit nawala si Cressida sa’kin.”Nanigas ang mukh

Sa malamlam na liwanag ng sala, nakaupo si Arcturus sa isang malaking upuan, hawak ang basong may brandy. Tahimik ang paligid, tanging mumunting tunog ng TV ang pumupuno sa silid. Nasa kabilang sofa si Nathalie, abala sa pagtingin sa kanyang telepono, habang ang mga magulang niya ay nag-uusap nang mahina.Biglang nagbago ang tono ng balita. “Kaninang hapon ay nakabalik na sa bansa ang tatlong kaibigan ni Cressida Devereux—sina Conah, Charlie, at Ibyang—mula sa kanilang bakasyon. Napansin ng marami ang kawalan ni Cressida na hindi kasama sa pagbabalik…”Mabilis na naangat ang tingin ni Arcturus sa TV. At nang makita ang footage—ang tatlo, nakangiti, bitbit ang kanilang mga luxury shopping bags sa airport—habang si Cressida ay wala, parang may nagliyab sa loob niya.“Where is she?” bulong niya sa sarili, mabigat ang boses.“Arc…” mahinang tawag ni Nathalie, pero bago pa siya makalapit, biglang ibinato ni Arcturus ang hawak na baso sa dingding. Pumutok ang tunog ng salamin, kumalat ang a