All Chapters of เมื่อคุณลำเอียงไปหารักแรก แม่เลี้ยงคนนี้ก็ขอลาออก: Chapter 11 - Chapter 20

ฝนตกหนักมากจริง ๆ สวีสวี่ไม่ได้เอาร่มมา เธอใช้เสื้อสูทของเธอคลุมร่างเล็ก ๆ ของเจียงรั่วไว้“หวยหวย หลบอยู่ข้างหลังแม่นะ”เธอทำได้เพียงใช้ร่างกายของตัวเองบังฝนให้ลูกชายทันทีที่เธอคิดจะเข้าไปในรถก่อน ก็มีชายสองคนปรากฏตัวขึ้น พวกเขากางร่ม แล้วรีบเดินมาอยู่ตรงหน้าสวีสวี่“คุณสวี่ครับ ให้ผมเถอะครับ” ชายคนหนึ่งรับเจียงรั่วไปสวีสวี่รู้ว่าคนของเว่ยเย่เฉิงมาถึงแล้ว มาถึงเร็วมากจริง ๆ หลังจากส่งเจียงรั่วให้อีกฝ่าย เธอก็ก้มลงไปอุ้มเจียงหวยขึ้นมาเจียงหวยกลัวว่าเธอจะอุ้มแล้วเหนื่อย “คุณแม่ครับ ผมเดินเองได้”สวีสวี่เดินตามบอดี้การ์ดที่กางร่มไปท่ามกลางสายฝน เธอกล่าว “ลูกกับพี่สาวเป็นแก้วตาดวงใจของแม่ทั้งคู่ ต้องให้แม่อุ้มเหมือนกัน”เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงหวยก็โอบคอของสวีสวี่ไว้ทันที “ขอบคุณครับ คุณแม่”เขากับพี่สาวไม่ได้พูดออกมา แต่สองพี่น้องก็แอบคุยเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวพวกเขารู้ว่าเถาหลินคือแม่แท้ ๆ ของพวกเขา แต่สำหรับสวีสวี่แล้ว พวกเขารักและชอบเธอมากกว่าความรับผิดชอบในการดูแลพวกเขาเดิมทีเป็นของผู้หญิงที่ชื่อเถาหลิน แต่เป็นคุณแม่ที่ทำแทนเถาหลิน ดังนั้นคุณแม่เก่งมาก พวกเขารักคุ

สายตาของเจียงเส้าชิงฉายแววโกรธขึ้นมา “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”ในตอนนี้ เถาหลินก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย “ฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ทำไมพวกคุณถึงต้องมาทะเลาะกันต่อหน้าลูก ๆ ของฉันครั้งแล้วครั้งเล่าด้วย เรื่องของผู้ใหญ่ อย่ามาทำให้ลูกของฉันต้องได้รับผลกระทบไปด้วยได้ไหม?”โทษใครกันล่ะ?เธอลุกขึ้น “ลูกรัก ไปกันเถอะ แม่จะพาพวกลูกไปเล่น”แต่น่าเสียดาย เด็กทั้งสองคนไม่มีใครไว้หน้าเธอเลย พวกเขานั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ขยับในตอนนี้เจียงรั่วมองไปที่เถาหลิน “จริง ๆ แล้วเมื่อก่อนคุณพ่อคุณแม่ไม่เคยทะเลาะกันเลย แม้แต่ครั้งเดียวก็ไม่เคย พวกเรามีความสุขกันมาก เพื่อน ๆ ของพวกเราอิจฉาพวกเรามากเลยค่ะที่มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ แล้วก็มีคุณแม่ที่ทั้งสวยและใจดี”คำพูดนี้ ไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าเถาหลิน!เจียงรั่วหันไปพูดกับเจียงเส้าชิงอีกครั้ง “คุณพ่อคะ พรุ่งนี้วันเกิดหนูกับน้องชาย ไม่ต้องมีคนเยอะแยะหรอกค่ะ ขอแค่มีครอบครัวสี่คนของเราก็พอแล้ว”“อื้ม ๆ !” เจียงหวยเห็นด้วยนี่คือการกีดกันเถาหลินออกไปอย่างชัดเจนเถาหลินรู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่ง ดวงตาของเธอคลอไปด้วยน้ำตา “ลูกรัก ทำไมพวกลูกถึงเกลียดแม่ขนาดนี้ล่ะ? เป

แต่รอจนถึงแปดโมงยี่สิบ เจียงเส้าชิงก็ยังไม่ปรากฏตัวจนกระทั่งเธอต้องเป็นฝ่ายโทรไปหา“ฉันต้องไปทำงานที่ต่างเมืองด่วน ประมาณสามสี่วัน” น้ำเสียงของเจียงเส้าชิงเย็นชาสวีสวี่สูดหายใจเข้าลึก รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง แล้ววางสายไปทันทีคงทำได้แค่รอให้เขากลับมาถึงจะจัดการได้...เก้าโมงเช้าสวีสวี่รีบมาถึงเหอกรุ๊ปเหอเจียอี้นั่งรอเธออยู่ในห้องทำงานของเธอตั้งแต่เช้าแล้ว“ประธานเหอ”เหอเจียอี้ส่งสัญญาณให้เธอนั่ง “ผมมีเรื่องที่ต้องถามคุณหน่อย”“เชิญเลยค่ะ”เหอเจียอี้เตือนเธอ “คุณมาที่เหอกรุ๊ป เจียงเส้าชิงรู้ไหม? ถ้าคุณทำงานที่นี่ ในอนาคตบางสถานการณ์ คุณอาจจะต้องเจอเขาบ่อย ๆ ถึงตอนนั้น พวกคุณก็คือคู่แข่งกัน”ก็เพราะรู้ข้อนี้ดี สวีสวี่ถึงได้ยื่นเรซูเม่มาที่เหอกรุ๊ปโดยไม่ลังเลเจียงเส้าชิงไม่เคยมองเธอในฐานะภรรยาอยู่แล้ว แล้วทำไมเธอถึงต้องคิดถึงผลประโยชน์และความรู้สึกของเขาในฐานะภรรยาด้วย?สวีสวี่ยกยิ้มมุมปาก “ในเวลาทำงาน ฉันเป็นเพียงที่ปรึกษาด้านความเสี่ยงของโครงการของเหอกรุ๊ปเท่านั้น นอกจากนั้น ไม่มีสถานะอื่นใด การทำกำไรให้บริษัท การป้องกันความเสี่ยง และการแข่งขันทางธุรกิจ คือหน้าที่ของ

จากนั้นก็เป็นการแข่งขันสวีสวี่กระซิบพูดกับเหอเจียอี้สองสามประโยค เหอเจียอี้ก็พยักหน้าช้า ๆ ทำท่าทางเชื่อฟังเธอภาพนี้ทำให้เจียงเส้าชิงที่นั่งอยู่ด้านหลังทางซ้ายรู้สึกขัดตาอย่างยิ่งในงานยื่นซองประมูลจะไม่ประกาศผลทันที การประชุมครั้งนี้เป็นเพียงพิธีการ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสามารถที่แท้จริงของแต่ละบริษัท ซึ่งพวกเขาจะนำไปพิจารณาหลังจากนั่งนิ่งอยู่กว่าหนึ่งชั่วโมง จนกระทั่งการประชุมจบลง หลังจากยื่นเอกสารเสนอราคาแล้ว เจียงเส้าชิงก็เดินออกไปข้างนอกแต่สายตาของเขาก็ยังคงมองหาเงาของสวีสวี่อยู่ตลอดท่ามกลางฝูงชน ผู้รับผิดชอบโครงการประธานเวินกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างกับสวีสวี่ รอยยิ้มของทั้งสองฝ่ายดูเป็นมิตรอย่างยิ่งสิ่งนี้ทำให้เจียงเส้าชิงรู้สึกถึงวิกฤตเพราะเหอเจียอี้ก็อยู่ข้าง ๆ ด้วยแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเมื่อเทียบกับเจียงกรุ๊ปแล้ว เหอกรุ๊ปยังไม่มีคุณสมบัติพออย่างแน่นอนอีกไม่นาน โครงการนี้จะตกไปอยู่ในมือใคร ก็จะได้ข้อสรุปตอนนี้เจียงเส้าชิงมั่นใจว่าจะชนะอย่างแน่นอนเพียงเพราะเขาสังเกตเห็นว่าเว่ยกรุ๊ปไม่ได้เข้าร่วมในโครงการนี้นอกจากเว่ยกรุ๊ปแล้ว ก็มีเพียงเจียงกรุ๊ป

เหอเจียอี้ส่ายหน้า “เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ที่ปรึกษาสวี่เป็นพนักงานของเหอกรุ๊ป มีคนพยายามจะเอาเปรียบพนักงานของผม แน่นอนว่าผมทนเห็นเธอถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมไม่ได้”เขาคิดเรื่องนี้มานานแล้วถ้าวันหนึ่งสวีสวี่เกิดแตกหักกับเจียงเส้าชิงขึ้นมา เขาจะต้องช่วยสวีสวี่อย่างแน่นอนไม่ใช่แค่ต้องการจะต่อกรกับเจียงเส้าชิง แต่ยังต้องการจะดึงตัวคุณหนูใหญ่แห่งเมืองฉางจิงอย่างสวีสวี่มาเป็นพวกด้วย!และเขาจะไม่มีทางปากพล่อย ไปบอกตัวตนที่แท้จริงของภรรยาเจียงเส้าชิงให้เจียงเส้าชิงรู้ก่อนเด็ดขาดเขาตั้งตารอที่จะได้เห็นวันที่เจียงเส้าชิงต้องเสียใจอย่างยิ่ง!สีหน้าของเจียงเส้าชิงยิ่งดูย่ำแย่ลง เขาจ้องไปที่สวีสวี่ “นี่ก็ดึกแล้ว เธอควรจะกลับไปวิดีโอคอลกับลูก ๆ ได้แล้ว”เขาคิดว่าเรื่องพวกนี้ควรจะเป็นหน้าที่ของสวีสวี่ ถึงอย่างไรคนที่ลูก ๆ ติดที่สุดก็คือเธอลูก ๆ ชอบเธอขนาดนั้น การที่เธอจะอยู่เป็นเพื่อนและใส่ใจพวกเขา ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเหรอ?ในสถานการณ์แบบนี้ เจียงเส้าชิงกลับใช้น้ำเสียงแบบนี้มาสั่งเธอ ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นพี่เลี้ยงเด็กคนหนึ่ง ไม่ไว้หน้ากันเลยแม้แต่น้อยในเมื่อเป็นแบบนี้ สวีสวี่ก็ไม่จ