All Chapters of The CEO Has Fallen For Me: Chapter 41 - Chapter 50

SHANE“Sir, may nakita pong substance sa baso na ininom ninyo na nahalo sa alak, and according sa laboratory test is parang drug siya na may halong Viagra,” sabi ng police habang binabasa ang resulta sa harapan namin.Napapailing naman si Kevin habang ang asawa nitong si Andrea ay umiiyak. Malakas naman ang kutob ko na sa akin dapat ang basong ‘yun.“Chief, imbestigahan ninyo si Marian, dalhin ninyo sa presinto, kalkalin yung gamit o icheck kung may finger marks niya, siya ang nagbigay ng alak sa amin. Malaki ang hinala ko na sa akin dapat ibibigay yung may gamot na baso,” seryosong sabi ko.Agad naman tumango ang pulis, “Yes, Mr. Lincoln.”Umalis na ito habang ang ibang pulis ay patuloy sa pagcheck ng venue. Yung iba na nasabihan ng chief ay kinuha si Marian na iika-ika maglakad. Nakabihis na ito pero nagtakip ng shawl sa ulo dahil siguro sa kahihiyan.“Andrea, patawarin mo ako, hindi ko talaga alam kung bakit ganoon ang nangyari. Narinig mo naman na may drugs yung nainom ko,” ani Ke

MIRANDADalawang araw na siguro ang nakalipas mula nang makulong ako sa madilim, mabaho, at masikip na bodegang ito. Sobrang gutom at uhaw na rin ako. Parang natuyuan na ako ng luha sa sobrang dehydration. Nakaupo lang ako at tulala sa pinto, umaasang may maglilinis dito para makalabas na rin sa lecheng impyernong kinakulungan ko."Putang ina mo, Marian! Palagay ko, plano mo 'to. Dahil kung hindi, bakit hindi ka na bumalik? Hindi mo ba naisip na wala pa rin ako sa party at hindi na bumalik pa?" sabi ko na parang nababaliw.Rinig ko ang pagtunog ng tiyan ko dahil sa gutom. Kaya nang may gumapang sa akin na ipis, parang nawala ako sa isip. Imbes na apakan iyon, isinubo ko at mabilis na nilunok. Kadiri, pero mas matindi ang gutom ko.Habang nasa ganung posisyon, may biglang tumawa sa isang gilid. Nakita ko ang isang babae na nakaputi at mahaba ang gulo-gulong buhok. Para siyang baliw."Hindi ka na makakalabas pa dito," sabi niya. "Tulad ko, habang buhay ka na ring mababaon na lang sa lim

SHANE “Mga manonood, magandang araw po sa inyong lahat. Ako si Giselle Marin, at ito ang Balita Ngayon mula sa Istasyon Dos. Ngayong araw, hatid namin sa inyo ang isang napakalaking balita na gumulantang sa buong bansa, isang balita na tiyak na magpapaisip sa atin tungkol sa kalagayan ng ating mga mahal sa buhay at ang bigat ng responsibilidad na nakaatang sa mga pamilyang may malaking pangalan.Ilang araw na ang nakalipas mula nang huling makita si Miranda Chase, ang fiancé ng isa sa pinakamayamang negosyante sa Pilipinas, si Shane Lincoln. Ang magkasintahan, na parehong kilala sa kanilang impluwensya at yaman, ay dapat sanang naghahanda para sa kanilang nalalapit na kasal. Matapos ang ilang araw na paghahanap, na kinabibilangan ng mga awtoridad at maging ang pamilya Lincoln, natagpuan si Ms. Chase sa isang basement ng hotel kung saan ginanap ang kanyang surprise birthday party.Ngunit, ang mas nakakagulat pa rito ay ang kalagayan ni Ms. Chase nang siya'y matagpuan. Ayon sa mga awto

SHANESeryoso akong umupo sa harap ni Manager Xavier Cruz. Kailangan ko nang malaman ang totoo. Hindi pwede na basta ko na lang palampasin ang ginawa ni Miranda at ng pamilya niya."Xavier," sabi ko, "sabihin mo sa akin ang lahat. Anong mga nalalaman mo? Ano-ano ang mga ninakaw ni Miranda, pati na rin ng mga magulang niya, sa kompanya ko?"Nakita ko ang takot sa mga mata ni Xavier. Alam kong may tinatago siya."Sir Shane," sabi niya, "wag po kayong magalit. Pero... pero totoo po ang mga naririnig niyo.""Anong totoo?" tanong ko. "Sabihin mo na!""Si Ma'am Miranda po, at ang mga magulang niya, matagal na pong nagnanakaw sa kompanya," sabi niya. "Gumagamit po sila ng iba't ibang paraan para makakuha ng pera.""Anong mga paraan?" tanong ko."Nagpapalsipika po sila ng mga dokumento," sabi niya. "Naglalagay ng mga ghost employees. Nag-o-overprice ng mga gamit na binibili ng kompanya. At marami pang iba."Hindi ako makapaniwala. Ang tagal na pala nilang ginagawa 'to. At hindi ko man lang na

MirandaNasa hospital pa rin ako. Araw-araw, ganito na lang ang routine ko. Gising, kain pero hindi ko kinakain yung hospital food, tapos therapy. Pero kahit anong gawin nila, hindi pa rin ako bumabalik sa dati. Hindi ko pa rin mapigilan yung cravings ko. Gusto ko pa rin ng daga."Gusto ko ng daga," sabi ko ulit."Miranda, anak, please," sabi ni Mama, halatang pagod na pagod na. "Hindi ka ba nagsasawa? Araw-araw na lang yan ang sinasabi mo. Nakakadiri na.""Pero Mama, hindi ko mapigilan," sabi ko. "Gusto ko talaga. Promise, yun na lang kakainin ko. Kahit isang malaking daga lang. Bigyan mo ako ng isa.""Hindi pwede, Miranda," sabi ni Papa, mas seryoso ang tono. "Hindi ka pwedeng kumain ng daga. Hindi yan pagkain. Kailangan mong magpagaling. Kailangan mong bumalik sa dati. Gusto mo bang tuluyan ipasok sa mental? Gusto mo bang pagtawan nila tayo?""Pero Papa, hindi ko kaya," sabi ko. "Hindi ko kayang pigilan. Parang may bumubulong sa akin na daga lang ang makakapagpasaya sa akin.""Bali