One-Night Stand with the CEO のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

First and foremost, I want to extend my deepest gratitude to all of you, my readers. Thank you for taking the time to immerse yourselves in this story, for following these characters through every twist and turn, and for allowing yourselves to feel every joy, heartbreak, and moment of suspense alongside them. Writing this story has been an incredible journey for me, but it is your unwavering support and enthusiasm that truly brings it to life. Every comment, every thought shared, every moment you spend reading is deeply appreciated, and I hope that the story has given you moments of excitement, reflection, and perhaps even a sense of connection to the characters and the world they inhabit.I also want to take a moment to address a thought that may have crossed some of your minds as you reached this chapter: no, this is not the end. I understand the feeling of both satisfaction and longing that comes with finishing a chapter that is full of emotion, tension, or revelation. Stories have

Labinlimang taong gulang si Clara nang magsimulang magbago ang lahat. Hindi na lamang si Clarisse ang liwanag na laging ibinabalandra ng pamilya; pati sa eskwela, pakiramdam ni Clara ay wala siyang sariling puwang.‎‎Nasa hayskul na siya noon, nakaupo sa likod ng silid-aralan, nakikinig sa ingay ng mga kaklase. Sa unahan, isang bagong estudyante ang ipinakilala ng guro.‎‎“Class, this is Ava Villareal. Please welcome her.”‎‎Isang payat ngunit may kumpiyansang ngiti ang ipinakita ni Ava. Mahaba ang buhok, malambing ang boses, at sa unang araw pa lang, agad siyang naging sentro ng atensyon.‎‎Nasa isip ni Clara: Isa na namang liwanag.‎‎‎Noong una, naging magkaibigan sila. Si Ava, magiliw at approachable, palaging lumalapit kay Clara. “Pwede ba kitang makasabay sa canteen?” tanong nito minsan, dala ang tray ng pagkain.‎‎Nagulat si Clara. Kadalasan kasi, walang kumakausap sa kanya nang ganoon ka-warm. “Sure,” mahina niyang sagot.‎‎Sa bawat araw, mas dumidikit si Ava sa kanya.

‎Pagkatapos ng quiz bee at sportsfest, hindi na mapakali si Clara. Sa halip na bumalik sa dati ang lahat, mas lalo siyang binalot ng mga tanong at inggit. Bakit kahit anong gawin niya para sirain si Ava, mas lalo pa itong pinupuri ng mga tao? Sa isip nito ay mas lalong nabubuo ang mga pagdududa at pagkamuhi sa kaniyang kaibigan.‎‎Isang hapon, habang nasa canteen sila. Magkasamang kumakain, tulad ng dati. Dumating si Miguel, ang varsity player na tahimik niyang crush mula pa noong first year. Hindi alam ni Ava na may pagtingin si Clara sa kaniya, dahil nais lamang sana niya itong maging silent crush saka alam naman na ni Miguel ang totoo. Nagconfess na ito noon pa man, ngunit hindi niya binigyan ng pagkakataon ang babae sa kaniyang puso.‎‎“Hi, Ava,” nakangiting bati nito, sabay abot ng juice box. “Para sa’yo, alam kong favorite mo ‘to.”‎‎Natawa si Ava, halatang nagulat. “Uy, salamat! Pero paano mo nalaman na ito ang paborito ko?”‎‎Nagkibit-balikat si Miguel. “Napapansin ko lang

‎Pagkatapos ng Science exhibit, hindi mapakali si Clara. Oo, nakagawa siya ng paraan para masira ang proyekto ni Ava, pero tila ba mas lalo lang itong nagbigay ng spotlight sa kaibigan. Sa bawat papuri, sa bawat tingin ng mga guro at kaklase, pakiramdam ni Clara ay unti-unting kinakain ang sarili niyang halaga.‎‎Kung hindi ko siya kayang pabagsakin sa gawa, baka sa pangalan niya mismo. Kung hindi pwede kay Clara, pwedeng gamitin ang mga taong malapit sa kaniya .‎‎‎Kinabukasan, pumasok si Clara nang may bagong plano. Hindi cutter, hindi sabotahe ng proyekto, kundi salita o chismis. Mas tahimik, mas nakakalason at mas hindi mahahalata ni Ava.‎‎Lumapit siya sa dalawang kaklase habang nag-aayos ng mga upuan.‎‎“Uy,” mahina niyang bulong, kunwari ay nag-aalangan. “Narinig n’yo ba kagabi? Si Ava daw, siya raw hindi talaga gumawa ng project nila. Si Miguel at ‘yung ibang boys ang tumulong. Kaya naman palagi siyang pinupuri.”‎‎Nanlaki ang mata ng isa. “Ha? Totoo ba?”‎‎Umirap si Cl

‎Kung ang tsismis ay lason, si Clara ang lasonera. Ngunit ngayong hindi nagtagumpay ang mga bulung-bulungan sa paghihiwalay kay Ava at sa mga kaklase niya, nagdesisyon siyang ibang paraan ang gagamitin, isang mas personal, mas mapanirang taktika.‎‎At iyon ay ang relasyon ni Ava kay Miguel.‎‎‎“Uy, Miguel.”‎Isang hapon habang abala si Miguel sa pag-aayos ng notes sa library, lumapit si Clara. Maamo ang ngiti, at kunwari’y nahihiya. “Pwede ba kitang makausap sandali? Tungkol lang kay Ava…”‎‎Napatingin si Miguel, nagdududa. “Tungkol saan?”‎‎“Wala naman, huwag kang magalit.” Pinilit ni Clara na magpakababa ng tono. “Napapansin ko lang… parang palagi kang nandiyan para kay Ava. Eh, narinig ko kasi kanina sa mga kaklase na baka ginagamit ka lang niya.”‎‎Napakunot ang noo ni Miguel. “Ginagamit? Si Ava? Ano namang kalokohan ‘yan?”‎‎Bahagyang yumuko si Clara, kunwari ay nahihirapan magsalita. “Ewan ko… pero baka hindi mo lang napapansin. Kasi ikaw ang palaging gumagawa ng paraan,