Lahat ng Kabanata ng Running Away From My Billionaire Baby Daddy: Kabanata 21 - Kabanata 30

Kinabukasan, sa conference room. Nakaharap sa mesa ang ilang manager, ipinapakita ang mga report at proposal. Ngunit sa halip na makinig ay pinunit ni Magnus ang folder na inilapag. “What is this?!” umalingawngaw ang boses niya sa buong silid. “Esquivel Group hired you with a high salary just to show me trash like this? Take it back and redo it! If you can’t deliver properly, get out of this company!” Nagkatitigan ang mga managers at nanginginig ang kamay at isa-isa silang yumuko. Walang isa man ang naglakas loob na magsalita. Ngunit sa ilalim ng galit na pinapakita ni Magnus ay may natatago sa kaniyang dibdib na isang bagay na mas malakas pa ang sakit na hindi niya kayang aminin. Tahimik ang buong palapag. Ang tanging maririnig lang ay ang mahinang pag-click ng mga keyboard at ang ingay ng aircon. Pero kahit malamig ang paligid, pawisan ang bawat isa. Hindi dahil sa init, kung hindi dahil sa takot.Simula pa kaninang umaga ay mainit na ang ulo ng kanilang prisendente. K

”Tell me, Magnus Esquivel, ano ba talaga ang gusto mo?” Her shift was toxic. Pagod siya sa trabaho, hindi na niya gustong dagdagan pa iyon ni Magnus. Kaya kung may kailangan ito sa kaniya, bakit hindi agad sabihin? Bakit kailangan na umaligid-aligid ang lalaki? Tapos na sila, hindi ba? Ngunit sa tanong niyang iyon, walang sagot na lumabas kay Magnus. Tinitigan lang siya nito, pinipilit basahin ang lamig sa mga mata niya. Ngunit wala itong mababasa sa kaniya. Pagod siya, at tanging pagod lamang ang magrereplekta sa kaniyang mga mata. Mabagal na bumuntong-hininga si Yamila, at sa malamig ngunit matatag na tinig ay sinabi, “Alam natin pareho na hindi mo ginusto ang kasal no’n. Napilitan ka lang dahil kay Lola.” Tumingin siya nang diretso sa mga mata nito, walang bahid ng panginginig ang boses. Katotohanan ang sinasabi niya kaya hindi siya mapipigilan. “Kaya pirmahan mo na ang divorce agreement. Let’s end this clean before it becomes uglier than it already is.” Parang kutsil

Sandaling nagpahinga si Yamila sa kaniyang opisina. Meron siyang maliit na kuwarto sa loob, kapag sa gabi ang duty niya, doon siya natutulog. Ngayon na masakit ang kaniyang puson, nahiga siya sa katre para ipagpahinga ang katawan. Idiniin niya ang hot compress sa kaniyang puson habang nakatihaya siya sa higaan. Ilang minuto na siyang nagpapahinga, pero wala pa rin tumatawag sa kaniya. Wala pa rin announcement galing sa emergency department. Marahil ay wala pang pasyente. Kung meron man, siguro'y kaya na ng mga nurse na asikasuhin iyon nang wala siya. Pumikit siya, at sa sandaling iyon, rumagasa sa kaniyang alaala ang ilang pagkakataon na hirap na hirap siya sa kaniyang shift. Isang gabi, isang linggo simula nang pumasok siyang doktor sa ospital na ito, anim na kritikal na pasyente ang isinugod sa emergency room. Isang bus at isang truck ang nagbanggaan sa madilim na crossing. Apat ang nasawi sa banggaan, siyam ang kritikal, ngunit anim lamang ang dinala sa kanilang ospital dah

Bumigat ang hangin sa pagitan nila. Sa loob ng maraming taon, kahit kailan ay hindi niya pinakilala si Yamila bilang asawa niya. Kahit ang mga taong pinakamalapit sa kanila, walang alam. Ngunit isang pagkakamali iyon na nais niyang baguhin. “Mr. Esquivel,” patuloy ni Yamila, ang boses nito punong-puno ng sarkasmo. “Don’t drag me into your power games. Hindi ako prop na pwede mong gamitin para sa event mo.” Ramdam ni Magnus ang pag-init ng tenga niya. Kung ibang tao lang si Yamila, kanina pa niya ito iniwan. Pero ito ang nag-iisang taong hindi niya kayang talikuran, kahit pa sinasaktan siya ng mga salita nito. Napansin ni Yamila na hindi sumasagot si Magnus. Tila ba hindi nito kayang kontrahin ang mga sinabi niya. Napangisi siya nang mapait at umiling. “Forget it,” mahina niyang sabi, sabay talikod. Hinayaan na lang siya ni Magnus na lumakad palayo. Wala siyang nasabi, wala ring nagawa. Nakatayo lang siya sa gitna ng hallway, pinagmamasdan ang papalayong likod ng babaen

"You seem… busy,” mariin na sabi ni Magnus. Kumunot naman ang noo ni Yamila, pakiwari niya'y may ibang pinupunto si Magnus maliban sa kaniyang trabaho. Nagtataka siya sa biglang pagdilim ng ekspresyon nito.Why he looks upset? “Obviously.” Pinagkrus ni Yamila ang mga braso at bahagyang itinaas ang isang kilay. Ilang araw na niyang hindi nakikita si Magnus. Akala niya'y naglaho na ito nang tuluyan pagkatapos ng kanilang pagtatalo sa parking lot. Akala niya'y lulubayan na siya nito nang tuluyan, ngunit mukhang nagkakamali siya dahil sumulpot na naman ito na parang kabuti. “What brings you here this time? Another interrogation?” Ramdam ni Magnus ang pag-igting ng panga niya. Ang walang ingat na mga salita ni Yamila ang siyang pumuputol sa kaniyang pasensya. “We need to talk.” Puno ng awtoridad niyang saad. Nanatili ang blangkong ekspresyon ni Yamila. “Then talk. You have ten seconds.” Parang nilamon ng apoy ang dibdib ni Magnus. Nagliyab lalo ang kaniyang galit. Hindi siya s