Lahat ng Kabanata ng รักอำพรางคู่พิเศษ: Kabanata 31 - Kabanata 40

"อ๊ายย จะถอดทำไม! หนูบอกให้ออกไปไง! "น้ำค้างหวีดร้องเสียงหลง ยกมือขึ้นตะปบปิดสองตาของตัวเองไว้แน่นแล้วหมุนตัวหันหน้าเข้ากำแพง กระทืบเท้าเร่า ๆ ปากก็ร้องก่นด่าคนหน้าระรื่นที่ยืนเปลือยกายล่อนจ้อนต่อหน้าคนอื่นได้อย่างไม่อายฟ้าดิน"จะได้เสร็จพร้อม ๆ กันไง""คนบ้า! ไอ้คนหน้าไม่อาย! เอาอีกแล้วนะ! ทำอะไรตามใจตัวเองอีกแล้วนะ! ""ฮ่า ๆ เอาอีกแล้วตอนไหนกัน พี่ยังไม่ได้ 'เอา' อะไรเลย"เกมส์หัวเราะร่า เย้าแหย่พร้อมเน้นเสียงที่บางคำ ก่อนจะแกล้งเข้าไปบดเบียดกับร่างนุ่ม กักขังเธอไว้ในมุมในสุดของห้องแล้วหยิบฝักบัวมาเปิดน้ำจ่อตามเนื้อตัว ล้างคราบฟองสบู่ออกให้พร้อมถือโอกาสหลอกเล้าโลมเธอไปในตัวน้ำค้างดิ้นขลุกขลัก หน้าแดงก่ำเมื่อสัมผัสถึงความแข็งกร้าวที่ดุนดันถูไถอยู่ตรงสะโพกอวบ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามถอยหนีไปทางไหน เจ้าสิ่งนั้นก็ตามมาสร้างความปั่นป่วนให้ร่างกายของเธออยู่ตลอดฝ่ามืออุ่นจัดผิดกับสายน้ำที่เย็นฉ่ำสร้างความปั่นป่วนให้กายสาวจนสั่นสะท้าน เผลอเปล่งเสียงครางหวานออกมาหลายหน ทำเอาคนหื่นขบกรามแน่นรีบเร่งมือมากขึ้นเพราะเขาไม่นิยมกินอาหารในห้องน้ำสักเท่าไหร่ มันคับแคบ!"เสร็จแล้ว""อ๊ะ"น้ำค้างร้องอุ

กายแกร่งเคลื่อนขึ้นคร่อมบนร่างเด็กสาวอย่างรวดเร็ว ก่อนใช้มือข้างเดียวรวบเอาข้อมือเล็กทั้งสองข้างของเธอขึ้นเหนือหัว ปากร้อนยังคงทำหน้าที่ดูดกลืนและหลอกล่อเธออย่างต่อเนื่อง ในขณะที่มือข้างที่ยังเหลือลงน้ำหนักบดขยี้ยอดถันระรัว"เฮือก พะ...พอก่อน อ๊า อื้อออ"ประท้วงได้ไม่กี่คำเด็กสาวก็ถูกเสือร้ายครอบครองริมฝีปากอีกครั้ง ปลุกเร้าจนเธอตกหลุมพรางแล้วโอนอ่อนผ่อนตาม ยอมให้เขาได้รุกล้ำเข้ามาตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอได้ตามชอบใจเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงขัดขืนที่น้อยลงเกมส์จึงคลายมือที่พันธนาการเธอออก ปากร้อนขบเม้มตามลำคอระหงแล้วลากต่ำลงมาหาความนุ่มหยุ่นเกินตัวของเด็กสาวสองมือบีบเคล้นรุนแรงก่อนโน้มใบหน้าลงไปตวัดเลียและตะโบมดูดดึงยอดถันที่กำลังชูชันท้าทายอย่างหนักหน่วงจนมันเริ่มแดงเถือก"อ๊า"เสียงหวานครางกระเส่า แอ่นเกร็งจนร่างสั่นเทา แม้สมองจะสั่งการให้ถอยหนีทว่าจิตใจลึก ๆ กลับรู้สึกชื่นชอบและปรารถนาจะให้เขาสัมผัสเธอซ้ำ ๆ ยิ่งได้สบเข้ากับสายตาร้อนแรงคู่นั้น ร่างกายก็ร้อนรุ่มราวกับถูกสุมด้วยกองเพลิงขนาดใหญ่ความคุ้นชินทำให้ร่างกายปลดปล่อยน้ำหวานสีใส่ออกมาจนฉ่ำแฉะ ตอบสนองต่อสิ่งเร้าโดยอัตโนมัติ ไม

"อืมม อ๊า"ปากเล็กเผยอขึ้นเล็กน้อยแล้วเปล่งเสียงครางออกมาแผ่วเบา คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ ขาเรียวพยายามจะหุบเข้าหากันทว่ากลับรู้สึกเหมือนถูกบางอย่างตรึงเอาไว้มั่น จึงทำได้เพียงขยับสะโพกหนีสิ่งที่กำลังรบกวนการนอนนี่ฉัน...กำลังฝันเหรอ?คนที่ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังเผชิญหน้าอยู่กับอะไรคิดในใจพลางพยายามดึงสติและบอกตัวเองว่าให้ตื่นได้แล้วเปลือกตาเผยอเปิดขึ้นมาอย่างช้า ๆ ก่อนเบนสายตาลงไปมองต้นเหตุที่ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นก่อนนาฬิกาปลุก พลันดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตกตะลึง"ปะ...ปล่อย อื้ออ พี่เกมส์ ไม่เอาแล้ววว อ๊า พอแล้ว"น้ำค้างลนลานใช้มือผลักไสศีรษะของคนหื่นที่เอาแต่ตะโบมดูดเลียกลีบกายสาวของเธออย่างมูมมามไม่หยุด แต่มีหรือที่เขาจะเชื่อฟัง เพราะนอกจากจะไม่ยอมผละออกห่างแล้วยังดูดเม้มยอดเกสรแรง ๆ จนสะโพกอวบยกร่อนตามปากเมื่อเห็นว่าเด็กสาวตื่นขึ้นมาเต็มตาแล้ว มือหนาจึงสอดเข้าใต้สะโพกอวบแล้วยกให้ลอยขึ้นเหนือเตียงนุ่ม ก่อนจะเกร็งปลายลิ้นแล้วสอดจ้วงเข้าไปด้านในระรัว ทำเอาเธอดิ้นพล่านกรีดร้องครวญครางไม่เป็นภาษา"อื้ออ ไม่ไหวแล้ว พี่เกมส์ อ๊า ยะ...หยุด หยุด! อื้อออออ"น้ำค้างหลับตาปี

นานนับนาทีแล้วที่น้ำค้างยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ไหวติง แววตาวูบไหวทอดมองเงาสะท้อนของตัวเองผ่านกระจกเงาภายในห้องน้ำ แล้วถอนหายใจเบา ๆ ส่ายหน้าไปมา รับไม่ได้กับสภาพที่ตัวเองเป็นอยู่ยัยนี่คือใครกัน?ผมเผ้ายุ่งเหยิงเป็นรังนก ปากบวมเจ่อแถมมีรอยแตกเป็นริ้วจางๆ ตรงมุมปากอีก ใต้ตาก็ดำคล้ำจนนึกว่าเป็นญาติกับช่วงช่วงหลินฮุ่ยโดยรวมก็คือยับเยิน!"แล้วยังกล้ามาบอกว่าตัวเองเป็นแมว น่ารักกกกกก ลักไปทิ้งในป่าน่ะสิ ฮึ! "น้ำค้างดัดเสียงแล้วพูดเลียนแบบอีกฝ่ายตอนที่พูดจาหยอกเย้า ก่อนจะย่นจมูกใส่เงาสะท้อนด้วยความหมั่นไส้เมื่อใบหน้าทะเล้นขี้เล่นของเขาลอยแวบเข้ามาไม่รู้ว่าไปเก็บกดมาจากไหน ถึงได้กัดเธอซะพรุนจนแทบไม่เหลือที่ว่างให้มดเดินขนาดนี้ พี่นี่มัน! ตัวล้างผลาญคอนซีลเลอร์ดี ๆ นี่เองน้ำค้างมองไล่สำรวจพลางใช้ปลายนิ้วเรียวไล้ตามไปตามรอยจ้ำสีกุหลาบที่ปรากฏตามลำคอระหง แล้วค่อย ๆ เลื่อนลงไปยังรอยอื่น ๆ ที่สลักอยู่ประปรายตามเนินอกอวบอิ่มริมฝีปากเม้มเข้าหากันเล็กน้อยด้วยความขัดเขินเมื่อเผลอนึกถึงความร้อนแรงที่เขาสาดมันเข้าใส่เธอเมื่อหลายชั่วโมงก่อนอีกแล้ว"หมกมุ่น ชักจะหมกมุ่นเกินไปแล้วนังน้ำค้าง โอ้ยยยย"น้ำ

"หนูไม่กัดให้ขาดสองท่อนก็บุญแค่ไหนแล้ว! "เกมส์หน้าถอดสี รีบตะครุบลูกรักด้วยสองมือในท่าทีปกป้องทันที เพราะจากที่รู้จักกับเธอมานานนม เขารู้ว่าเธอกล้าทำจริง ๆ"ไม่เอาน่าาาา ถ้าเธอทำแล้วอนาคตเราจะสร้างครอบครัวกันยังไงล่ะ"เกมส์หยอกเย้า ก่อนจะขยับเข้าไปบดเบียดแล้วใช้ศีรษะกระแซะหัวไหล่เด็กสาวอย่างออดอ้อน"อะ..อะไร ใครจะสร้างกับพี่"น้ำค้างทักท้วงเสียงแผ่ว สีหน้าโกรธขึ้งลดลงไปหลายส่วน ใจเต้นแรงระรัวกับประโยคหลังขึ้นมาอย่างน่าประหลาดครอบคงครอบครัวอะไรกัน ถ้าจะถึงขั้นนั้นคือเธอกับเขาต้องแต่งงานกันแล้ว"อะไรกัน ได้กินพี่ขนาดนี้แล้ว ไม่คิดจะรับผิดชอบกันเลยเหรอ""เดี๋ยว ๆ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ประโยคพวกนั้นหนูต้องเป็นคนพูดหรือเปล่าคะ""ไม่รู้แหละ พี่สามสิบกว่าแล้ว เธอจะมาฟันแล้วทิ้งไม่ได้ พี่ไม่ยอม"อาการกระเง้ากระงอดราวกับเด็กหนุ่มแรกรุ่นทำเอาน้ำค้างหลุดหัวเราะพรืดออกมา อยู่ดี ๆ ก็ถูกแย่งบทพูดเฉยเลยแถมอีกฝ่ายยังรั้งเธอไปโอบกอดและยกท่อนขาขึ้นมาก่ายบนตัวเสียจนเธอกระดุกกระดิกไม่ได้ ทำราวกับจะไม่ยอมให้เธอปัดความรับผิดชอบจริง ๆ"อะไรกันคะ พี่นั่นแหละที่จะฟันแล้วทิ้ง""ไม่ทิ้งครับ เพราะพี่จะฟันไปเ