All Chapters of รักอำพรางคู่พิเศษ: Chapter 1 - Chapter 10

ร่างอ้อนแอ้นก้าวฉับ ๆ ออกมาจากใต้ตึกของมหาวิทยาลัยด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากบางยกยิ้มน้อย ๆ เมื่อได้รับเสียงแซวหยอกเย้าและสายตาสนอกสนใจจากเหล่ารุ่นน้องเฉกเช่นทุกครั้งพลันรอยยิ้มหวานก็ฉีกกว้างขึ้น หลังมองเห็นร่างสูงของใครบางคนกำลังยืนพิงตัวรถสปอร์ตสีแดงเพลิงซึ่งจอดรออยู่ด้านหน้าของตึกแสงแดดยามบ่ายแก่ ๆ ที่สาดผ่านรอยแยกของใบไม้ตกลงมากระทบเสี้ยวหน้าที่ดูเรียบเฉยไร้ความรู้สึก อีกทั้งเสื้อเชิ้ตยังถูกปลดกระดุมลงมากกว่าสองเม็ด เพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวจนเผยให้เห็นแผงอกขาว ๆ นั่น ส่งผลให้เขาดูหล่อเหลาคมคายและแสนเร้าใจไปพร้อม ๆ กัน“อ่อยอีกละ!”น้ำค้างเอ่ยค่อนขอดก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปหาชายหนุ่มมากขึ้น เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัวแล้วชักสีหน้าไม่พอใจ เมื่อสัมผัสได้ว่าเขากลายเป็นจุดเด่นและดึงดูดความสนใจจากสาว ๆ ที่นี่จนเกินจำเป็นฮึ! คนนี้ของฉันย่ะน้ำค้างคิดในใจ รีบปรับสีหน้าให้กลับมาร่าเริงแล้วร้องทักทายเสียงใส ก่อนจะกระโจนเข้ากอดร่างสูง โดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าของสายตาอยากรู้อยากเห็นกี่สิบคู่“คิดถึงจังงงงง”การแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างเปิดเผยของเธอทำเอาใครหลาย ๆ คนที่กำลังเ

@ไนต์คลับ Yร่างอ้อนแอ้นในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำตัวสั้นก้าวเท้าเข้ามาด้านในโซน VIP ที่มีลักษณะเป็นชั้นลอยของคลับ เธอนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะเสียงเพลงในจังหวะบีทหนัก ๆ ดังกระหึ่มจนทำให้หัวใจพลอยเต้นแรงตามไปด้วย“อะไรของแกยะ! เรียกรวมกะทันหันขนาดนี้ ปล้ำพี่เขาได้แล้วเหรอยะ”เสียงแหลมแว้ดขึ้นทันทีที่มองเห็นเพื่อนสาวเดินตรงเข้ามาหา ก่อนจะหันไปส่งสายตาเรียกพนักงานให้ชงเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เอาใจเจ้ามือผู้ใจป้ำที่เอาคำว่า ‘คืนนี้ฉันเลี้ยง’ มาล่อทุกคนสักหน่อยน้ำค้างเหยียดยิ้ม ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับคำทักทายแกมกระแนะกระแหนของใบบัวเพื่อนสาวคนสนิทสักเท่าไหร่ เธอหย่อนสะโพกลงนั่งข้าง ๆ พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัวเพื่อมองหาอีกคนไปด้วย“ไอ้ต้นไม้บอกเดี๋ยวตามมา”ใบบัวเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะโพล่งคำตอบให้อย่างรู้ใจ น้ำค้างหลุดยิ้มขำเมื่อเห็นสายตามองแรงที่เพื่อนส่งมาอย่างคนรู้ทัน เธอจึงทำเพียงพยักหน้ารับส่ง ๆ แล้วยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ จะหึงจะหวงอะไรก็ดูด้วย นี่เพื่อนเองโว้ย เพื่อน!"ตกลงเรียกมาทำไมยะ""เออน่าาาา คิดถึงไง""สตอ! พูดความจริงมา""คิกคิก แค่อยากล่อเสือออกจากถ้ำ""หาเรื่อง! นี่แกยังไม่ละคว

พนักงานกุลีกุจอวิ่งมาเปิดประตูรถให้ด้วยท่าทีนอบน้อม ก่อนที่เกมส์จะโยนร่างอ้อนแอ้นเข้าไปในรถอย่างไร้ความปรานี โดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะลงไปนั่งท่าไหน เพราะความตั้งใจเดียวที่มีอยู่ตอนนี้คือพาตัวเธอไปส่งบ้านให้เร็วที่สุดเกมส์ยัดแบงค์สีม่วงใส่ในมือพนักงานรับรถเป็นค่าตอบแทน ก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นประจำที่คนขับแล้วขับรถออกจากคลับไปอย่างรวดเร็วรถยนต์คันหรูแล่นไปตามท้องถนนที่เปิดโล่งด้วยความเร็วสูงตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของพลขับ บรรยากาศบนรถเงียบกริบ ไร้เสียงพูดคุยและเต็มไปด้วยความอึดอัดกระอักกระอ่วนใจน้ำค้างลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก นั่งตัวลีบเกร็งแล้วเอนพิงกับประตูรถจนร่างกายแทบจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียว ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำด้วยความหวาดหวั่นขณะแอบชำเลืองมองเสี้ยวหน้าถมึงทึงครืดครืดดดด ครืดครืดดดด'ต้นไม้'เสียงเตือนของสายเรียกเข้าดังลั่นทำลายความเงียบ ดึงให้สายตาสองคู่หลุบมามองหน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างวาบอยู่บนหน้าตักของน้ำค้างพร้อม ๆ กันน้ำค้างถอนหายใจโล่งอก รีบกดรับสายทันทีหลังมองเห็นรายชื่อ ก่อนจะกรอกเสียงใส ๆ ลงไปในเวลาต่อมา นึกขอบคุณเพื่อนชายอยู่ในใจที่โทรมาได้จังหวะพอดีแต่เด็กสาวคงไม่

@มหาวิทยาลัยน้ำค้างก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า การเรียนภาษาที่สามในวันนี้หนักหนาจนสูบเอาพลังชีวิตของเธอไปเกือบหมดเธอกวาดสายตามองหาเพื่อนก่อนจะเดินเตาะแตะตรงไปยังโต๊ะประจำ ซึ่งตอนนี้มีเพียงใบบัวนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียวเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นดึงให้ใบบัวเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียง ริมฝีปากเบ้คว่ำด้วยความหมั่นไส้ทันทีเมื่อสังเกตเห็นความอิดโรยบนใบหน้าของเพื่อนสาว“เป็นยังไงบ้างยะ ได้นอนไหม”ใบบัวหัวเราะคิกคักพร้อมส่งสายตาล้อเลียนไปให้ ทว่าเพื่อนสาวกลับกลอกตามองบนแล้วทิ้งสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ข้าง ๆ อย่างหัวเสียแทน“ปังหรือพังเนี้ย"“ปัง!”“อ๊ายยยยย”“ปังพินาศ โดนด่ากระจายน่ะสิ”“เอ้า ไหงงั้นอ่ะ”“ฮึ้ย เท่านั้นไม่พอนะแก พี่เกมส์หาว่าฉันทำตัวเป็นดาวยั่ว แถมยัง...”น้ำค้างหน้างอ รีบฟ้องเพื่อนด้วยท่าทีน้อยอกน้อยใจ ทว่าพอนึกถึงเรื่องที่ชายหนุ่มกระทำก่อนจากไปเมื่อคืน พวงแก้มนวลก็เห่อร้อนและเสียงหลุบหายไปในลำคอเสียดื้อ ๆภาพเหตุการณ์เก่า ๆ ผุดขึ้นมาในหัวเป็นดอกเห็ด เธอกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ อย่างขัดเขิน ใจดวงน้อยสั่นไหวรุนแรงและรู้สึกร้อนวูบวาบตามจุดต่าง ๆ ที่อีกฝ่ายสัมผัสขึ้นม

เกมส์เหล่ตามองพฤติกรรมของคนข้าง ๆ แล้วจิ๊ปากขัดใจ เมื่อเด็กสาวเอาแต่ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับหน้าจอลูกเดียว“หิวไหม”“.....”“วันนี้จะกลับบ้านหรือกลับคอนโด”“....”ไร้เสียงตอบรับจากคนที่กำลังถามไถ่ หันไปมองก็พบเพียงสีหน้าเรียบเฉยของเด็กสาวที่ผินหน้าออกไปทางหน้าต่างรถ ทำราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นเกมส์ถอนหายใจพรืดด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ เมื่อเด็กสาวผู้แสนแง่งอนเลือกจะใช้วิธีเงียบเป็นการประท้วงเยี่ยงเด็กไม่รู้จักโต นี่อย่าบอกนะว่างอนที่เขาไม่ยอมให้ไปกับไอ้เด็กหนุ่มนั่นน่ะ“ยัยเด็กเอาแต่ใจ”เกมส์พึมพำบ่นแผ่วเบา ก่อนจะเปลี่ยนจุดหมายปลายทางไปยังอีกที่เพื่อจัดการกับคนข้าง ๆ ก่อนนำไปส่งบ้าน เพราะหากไม่ทำอะไรเลย ความงอนคงได้ทะลุปรอทไปอีกไกล@ห้างสรรพสินค้าน้ำค้างขมวดคิ้วทำหน้างงเมื่อจู่ ๆ รถยนต์ที่ควรจะมุ่งตรงไปตามเส้นทางเดิม เปลี่ยนเลนอย่างกะทันหัน ก่อนจะเลี้ยวเข้ามายังลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าชื่อดังซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนักในเวลาต่อมาพลั่วะ!ประตูฝั่งของน้ำค้างถูกเปิดออกกว้างด้วยฝีมือของเจ้าของรถ ก่อนที่เกมส์จะเอื้อมมือมาดึงมือเล็กไปเกาะกุมแล้วฉุดให้เธอเดิน