Semua Bab รักอำพรางคู่พิเศษ: Bab 41 - Bab 50

จ้องอะไรอ่ะ?เธอจึงมองไล่ตามสายตาของเพื่อนสนิทไปยังเจ้ากล่องสีดำที่วางโชว์หราอยู่ที่หน้าแคชเชียร์ ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้น เปล่งประกายระยิบระยับเจ้าเล่ห์"หื้มมม ไซส์นี้เลยเหรอ"เสียงล้อเลียนกระซิบถามใกล้ ๆ หู ทำเอาคนที่จมกับความคิดสิบแปดบวก เผลอตอบกลับอย่างไม่รู้ตัว"อืมม""ใหญ่สุดเลยน้าาาา""นั่นสิ เฮ้ย! "ก่อนจะสะดุ้งโหยงหลังได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจจากเจ้าของคำถาม"ไม่! ไม่ใช่! ฉัน...ฉันหมายถึง ฉันไม่รู้! "ใบหน้าหวานออกอาการเลิ่กลั่กอย่างปิดไม่มิด เมื่อถูกจับได้ว่าแอบยืนมองกล่องถุงยางอนามัย แม้จะพยายามส่ายหน้าปฏิเสธแค่ไหน แต่เพื่อนตัวดีก็ยังไม่หยุดล้อเลียน"อิจฉาเพื่อนจังเล้ยยยยยย ได้กินของดีที่ใหญ่โตสุด ๆ หุยยยย เต็มปากเต็มคำ""นะ.. นี่ กินเกินอะไร จะ.. จ่ายตังให้ด้วยนะ ไปรอข้างนอก "น้ำค้างผลักขนมทั้งหมดไปรวมเป็นกองเดียวกันกับเพื่อน ก่อนจะผลุนผลันหนีความอับอายออกไปยืนรอที่หน้าร้าน ถ้าล้อตอนอยู่กันแค่สองคนเธอคงไม่รู้สึกเท่าไหร่ แต่นี่คนอยู่เต็มร้านโอ๊ย หมดกัน ภาพลักษณ์ฉันนนนนนนนไม่กี่นาทีใบบัวก็เดินตามมายืนข้าง ๆ เธอชำเลืองมองเพื่อนสาวที่ทำแง่งอนสะบัดหน้าใส่แล้วยิ้มขำ ล้วงมือ

@คอนโด PVรถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดนิ่งสนิทอยู่ในลานจอดรถตรงช่องประจำที่ทางตึกจัดสรรไว้ให้แต่ละห้องพักเกมส์ปลดเข็มขัดออกจากตัวก่อนโน้มตัวเข้าไปหาคนข้างกาย ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปตามพวงแก้มใสพลางทอดมองเด็กสาวที่ขดตัวหลับพริ้มอยู่ใต้เสื้อคลุมของตนด้วยสายตาอ่อนโยน"ตัวเล็กแค่นี้ จับยัดใส่กระเป๋าเอากลับบ้านด้วยซะเลยดีไหมนะ"เกมส์พึมพำความคิดของตัวเองออกมาเบา ๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียแล้วสูดเอากลิ่นหอมละมุนเข้าปอดฟอดใหญ่ ความอ่อนนุ่มและกลิ่นกายสาวปลุกเร้าให้ไฟปรารถนาในใจถูกจุดและโหมกระพือขึ้นมาอีกครั้ง"อ๊าส์ ขอสักนิดแล้วกันวะ ขอนะครับเมีย"เกมส์ครางถามเสียงกระเส่าแล้วทึกทักเอาว่าการที่เธอนิ่งเงียบคือการอนุญาต ประกบริมฝีปากลงไปแนบชิดก่อนไล้เลียไปตามกลีบปากอย่างนุ่มนวลอ่อนหวานมือซุกซนเลื้อยสะเปะสะปะเข้าไปใต้กระโปรงทรงสอบตัวสั้น ลูบไล้บีบขยำไปตามเนื้อนุ่มของเรียวขาขาว ขยับสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งปลายนิ้วแตะเข้ากับขอบแพนตี้ตัวจิ๋ว"อื้ออ"เสียงหวานครางในลำคออย่างขัดใจที่ถูกรบกวนการนอน แพขนตาหนางอนขยับยุกยิกก่อนที่เจ้าของจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเมื่อตระหนักได้ว่าสัมผัสวาบหวามตามร่างกายเป็นของจร

ใจดวงน้อยพาลเต้นแรงขึ้นจนเป็นจังหวะเดียวกันกับหัวใจอีกดวงที่เธอกำลังใช้ใบหูแนบฟังอยู่ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มพลางแหงนหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมคายตาปรอยเกมส์ประทับจูบหนัก ๆ ลงบนปากนุ่มแล้วขบกัดเบา ๆ ดื่มด่ำกับความเย้ายวนตรงหน้าอยู่ชั่วครู่จึงผละออกดวงตาคมกริบทอดมองดวงหน้าแดงซ่านแล้วตัดสินใจพูดเปิดใจกับเธอตรง ๆ เพราะไม่อยากให้คนตรงหน้าคิดเองเออเองจนออกอ่าวไทยไปไกลกว่านี้"จริงอยู่ว่าเซ็กซ์เป็นส่วนประกอบหนึ่งในชีวิตคู่ พี่ไม่ปฏิเสธหรอกว่าพี่ให้ความสำคัญกับมันมากพอสมควร แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึกของเธอ... พี่แคร์อย่างหลังมากกว่านะ"".....""ที่ทำไปทั้งหมด มันไม่ใช่เพราะแค่ความหวั่นไหวชั่วครั้งชั่วคราว พี่ไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ฉาบฉวยแบบเด็กวัยรุ่นแล้วนะ"".....""พี่สามสิบกว่าแล้ว พี่จริงจังแล้วก็อยากจะคบกับเธอไปนาน ๆ พี่คิดไปจนถึงขั้นสร้างครอบครัวแล้วด้วย ไม่งั้นพี่ไม่เอาตัวไปล่อตีนไอ้นัทแบบนี้หรอก""พี่เกมส์ ฮึก ๆ "น้ำค้างร้องเรียกเสียงสั่นเครือ สัมผัสได้ถึงความจริงใจที่เจืออยู่ในน้ำเสียงอย่างชัดเจน ตื้นตันกับสิ่งที่เขาบอกกล่าวจนน้ำตารื้นขึ้นมาเต็มสองเบ้าตาที่ร้อนผ่าวเกมส์คลี่ยิ้ม โน้มใบห

มือเล็กจัดแต่งปกเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดให้เรียบร้อย ใช้ปลายนิ้วปัดเศษผมที่หล่นลงมาปรกหน้าผากกว้างให้เข้าทรงแล้วฉีกยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ"เรียบร้อยค่ะ"เกมส์ถอนหายใจเบา ๆ สองแขนยังคงตวัดโอบรอบเอวคอดไว้อย่างหลวม ๆ อย่างเดิม ยิ่งได้มองใบหน้าสดใสของคนที่เขาพยายามหลอกล่อจนพาตัวมาห้องได้สำเร็จ เขาก็ยิ่งไม่อยากห่างเธอไปไหนไอ้อาการแบบนี้ มันเรียกว่าหลงจนไปไหนไม่รอดหรือเปล่าวะน้ำค้างยิ้มขำ นึกเอ็นดูคนตรงหน้าจนต้องเขย่งปลายเท้าขึ้นประทับจูบเบา ๆ บนริมฝีปากคว่ำ ๆ นั่น"อย่าไปทำหน้าเศร้าแบบนี้ใส่คนไข้นะคะ เดี๋ยวจะพาลถอยหนี ไม่อยากรักษาด้วยกันพอดี""ก็ดีดิ พี่จะได้มีเวลากลับมาอยู่กับเมีย"พวงแก้มแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีด้วยความเก้อเขิน มองค้อนคนหน้าด้านที่โพล่งสรรพนามเรียกขานใหม่ได้อย่างหน้าตาเฉย ถึงจะได้ยินหลายครั้งหลายหน แต่ก็ยังไม่ชินหูอยู่ดี"แล้วแบบนี้จะเสร็จเคสกี่โมงคะ""น่าจะสามสี่ชั่วโมง เพราะคงมีประชุมต่อ ยังไงเดี๋ยวพี่ไลน์บอกอีกที นี่ก็จะหกโมงเย็นแล้ว ถ้าหิวก็สั่งข้าวขึ้นมาทานเอานะ""ค่ะ""หวังว่าตอนที่กลับห้องมา พี่จะยังเจอเธอนอนรอที่นี่ใช่ไหม"น้ำเสียงเว้าวอนร้องขอทำเอาใจดวงน้อยอ่อนยวบ

ดวงตาวาวโรจน์จับจ้องใบหน้าคมคายของชายคนที่ริอาจโกหกพกลมตาเขม็ง ในขณะที่ขาเรียวก้าวฉับ ๆ ตรงเข้าไปหาคนทั้งคู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจคิดว่าคนอย่างเธอจะตกใจแล้ววิ่งหนีออกจากร้าน กลับไปนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งจนหมอนขึ้นราเพราะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาน่ะเหรอฮึ! ฝันไปเถอะ ใครทำเธอเจ็บ มันต้องเจ็บกว่า!น้ำค้างกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อของอุ้งมือ พยายามข่มอารมณ์โกรธเคืองที่สุมอยู่เต็มอกไม่ให้กระโจนเข้าไปกระชากตัวคนของเธอมาเค้นถามเมื่อทั้งสองเอาแต่พูดคุยกระซิบกระซาบกัน จนไม่มีกะจิตกะใจจะเงยขึ้นมาสนใจโลกภายนอกเลยด้วยซ้ำทว่าทันทีที่ฝ่ายหญิงมุดใบหน้าเข้าซบกับแผงอกกว้าง ความอดทนอดกลั้นที่พยายามทำมาทั้งหมดก็พังครืดลงมา เผลอทำตามที่ใจนึกคิดอย่างยั้งตัวเองไม่ทันเพล้ง!!ส้นสูงสีดำลอยละลิ่วไปกระแทกเข้ากับแก้วเครื่องดื่มที่วางอยู่บนโต๊ะจนแตกกระจายราบเป็นหน้ากลอง แรงปะทะทำให้ของเหลวสาดกระเซ็นใส่ร่างของคนทั้งคู่เข้าอย่างจัง"เชี้ย! ใครวะ แม่งงง"เกมส์ผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สบถคำหยาบคายออกมาดังลั่นพร้อมกับกวาดสายตามองหาเจ้าของการกระทำ พลันดวงตาก็เบิกโพลง หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อสบเข้ากับสายตาเกรี้ยวกราดคู่หนึ่