All Chapters of สัมผัสร้อนซ่อนพิศวาส: Chapter 41 - Chapter 50

มันทำอะไรไม่ได้เลย เธอกรีดร้อง ร่างกายสะท้านเพราะเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์ ยกมือข้างหนึ่งกอบกุมหน้าอกไว้แน่นหนา“ซี๊ด! อ๊าห์!!! จะ... เสร็จแล้ว อ๊า อ๊า อ๊า อ๊างงงง! คุณธีภพ!” เธอแตะสวรรค์ ร่างกายเบาโปร่งธีภพขยับสะโพกเข้าหาหนักขึ้น แน่น แน่น แน่นขนาดนี้“อ้า อ้า ซี๊ด... อา..” ร่างใหญ่กระตุก ปล่อยน้ำรักออกไปจนหมด ก่อนพลิกกายแล้วรั้งร่างบางมาโอบกอดไว้คนตัวเล็กพลิกกายหนุนแขน ซึมซาบความคิดถึงไว้ภายใน“ยังไม่หายคิดถึงเลย ต่อกันอีกนะ” เขาหันมาบอกแล้วยิ้ม“ไม่เอาแล้วค่ะ”“แต่ผมจะเอาอะ” คนเอาแต่ใจไม่พูดเปล่า มือใหญ่เริ่มซุกซนอีกครั้งร่างบางถูกรั้งให้ลงมาอยู่ในน้ำด้วยกัน น้ำรักจากตอนแรกยังคั่งค้างอยู่ เขานั่งลงแล้วจับเธอกดทับลงบนตัวตน“อ๊า!!” ญรินดาสะท้าน ใช้มือวางบนท่อนขาแล้วโยกกายจนทรวงงามไหวตามแรงขับเคลื่อนใบหน้ากำลังแดงก่ำ พิษรักเล่นงานจนแทบคลั่ง แอ่นกายขยับเข้าออกมากขึ้น คนตัวใหญ่แหงนใบหน้าส่งเสียงครางในลำคอด้วยความพอใจ“ซี๊ด!” ริมฝีปากบางเม้มแน่น ความเสียวซ่านกำลังพุ่งทะยานยิ่งมองยิ่งหลง ยิ่งนานยิ่งรัก ธีภพแทบคลั่ง ไม่ให้รักไม่ให้หลงได้ยังไง ในเมื่อญรินดาสอนง่ายถึงเพียงนี้ เรื่องบนเตีย

“นี่อะไรคะ”เจ้าของร่างเปลือยเปล่าซึ่งนอนอยู่บนเตียงถาม หลังจากโหมศึกหนักกับสามีมา กล่องผูกโบว์กำลังถูกยื่นให้ เธอมองสีหน้าแปลกใจ“เปิดดูสิถ้าอยากรู้ว่าอะไร”เธอทำตาม เปิดออก ข้างในบรรจุกล่องกำมะหยี่สีแดง ญรินดาใจเต้นตึกตัก หยิบมันออกมาแล้วเปิดอ้าออก ภายในบรรจุแหวนทองคำขาวฝังเพชร เธอช้อนสายตามองเขาน้ำตาเอ่อ“หมายความว่ายังไงคะ” ในหัวประมวลเรื่องไว้หลายอย่างมากมาย“กำลังขอเธอแต่งงานไงล่ะ”คนฟังนิ่งเงียบ น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง ในอกมันตื้นตันจนบอกไม่ถูก โถมกายกอดเข้าไว้แน่น มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังแผ่วเบา“แต่งงานกันนะริน” เขากระซิบ“ค่ะ” เธอรับคำในทันทีปัง ปัง ปังเสียงปืนดังสนั่น ร่างสันทัดวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนด้วยความหวาดกลัว เหงื่อกาฬแตกผลั่กราวกับคนเพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ คนยิงกระจายกำลังกันเพื่อตามหา ก่อนตะโกนลั่น“ไอ้ญรันต์ แกหนีได้หนีไปแต่อย่าคิดว่าฉันจะล้มเลิกการตามหาตัวแก เอาเงินมาคืนฉันแล้วแกจะรอด แต่ถ้าไม่เตรียมตัวตายไร้ที่ฝังได้เลย!”เสียงรถเคลื่อนออกจากบริเวณนั้น ญรันต์ทรุดกายกองกับพื้น มือลูบเหงื่อออกจากใบหน้า เขาจะทำอย่างไรดี กับเรื่องนี้ ตัดสินใจออกมาจากตรงนั้น บางที... เขาคงต้องทำ

สี่ทุ่มห้าสิบนาที ราตรีกาลมาเยือน ถนนเส้นใหญ่รถวิ่งมากมาย มันทอดยาวจนสุดลูกหูลูกตา ร่างสันทัดก้าวเดินราวกันไร้เรี่ยวแรง หยุดยืนตรงสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา น้ำตาเริ่มเอ่อนอง เขา... มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร ทุกวันนี้เขากำลังทำอะไรกันแน่ ทรุดกายลงนั่งพิงขอบรั้วสะพาน ครุ่นคิดหนัก ยกมือกุมศีรษะแล้วสะอื้นจนไหล่ไหวคนอย่างเขาไม่สมควรมีชีวิตอยู่ ลุกยืนจับราวสะพานทอดสายตามองผืนน้ำกระเพื่อมไหว แหงนมองท้องฟ้ามันกำลังมืดมิด ผู้คนเดินขวักไขว่แต่ไร้ซึ่งคนสนใจ ตัดสินใจปีนขึ้นบนนั้น ตายตรงนี้ยังดีกว่าให้ตนเองต้องถูกทรมานจนตาย ตัดสินใจเช่นนี้คงถูกแล้วเอี๊ยด!เสียงรถฟอร์จูนเนอร์สีดำเบรกสนั่น ชายฉกรรจ์สองคนลงมา ญรันต์หันมองผลั่กทว่าไม่ทันได้พูด เมื่อหมัดเสยเข้าอย่างจัง ร่างถูกลากเข้าในรถ พยายามดิ้นรนพวกมันจึงลงไม้ลงมือ หมัดถูกระดมรัวใส่ใบหน้าและร่างกาย รถเคลื่อนออกจากบริเวณนั้น ญรันต์สั่นสะท้าน พวกมันคงไม่มีทางปล่อยเขาให้มีชีวิตแน่ เวลาล่วงเลยไปทุกขณะ ร่างกายบอบช้ำทำได้แค่นอนเงียบ หากเขาส่งเสียง หรือดิ้นรนขัดขืนเมื่อใด พวกมันจะลงมือซ้อมทันที คิดถึงภาพใบหน้าน้อง และหลานตัวน้อยซึ่งยังไม่กำเนิด หากมีโอกาสได

ญรันต์ขบกราม มองมันทั้งน้ำตา“เป็นเกย์แล้วยังไง ไม่มีใครอยากเป็นหรอก ถ้าเลือกได้ แต่มันเป็นไปแล้ว!”คนฟังยักไหล่ “ฉันไม่สนหรอกเว้ย ก็แค่อยากทำให้แกต้องตายทั้งเป็นไอ้ญรันต์ คนชั่วๆ แบบนี้ ต้องสั่งสอนให้จำไปจนตาย!”“แกจะทำอะไร อย่ามายุ่งกับกู ฆ่ากูซะ ปล่อยให้กูตายไปซะ!” เขากรีดร้องดิ้นรน อย่างบ้าคลั่งวิรุตม์หันไปทางลูกน้อง “โทรตามน้องส้มมาหน่อยสิวะ”“ได้ครับนาย” ลูกน้องทำตามญรันต์หน้าซีดเผือด พวกมันคิดทำอะไรกันแน่ ไม่นานนักเสียงรถจอด สาวร่างอวบก้าวเข้ามาภายใน เธอสวมเสื้อเกาะอกโชว์ร่องอก กับกางเกงยีนส์ขาสั้นจนเห็นแก้มก้น รองเท้าส้นสูงสีแดงสด เดินกรีดกรายมาหาเจ้านาย“เฮีย ตามส้มมาทำไมคะ” เธอถาม แววตายั่วยวน พวกลูกน้องพากันเป่าปากแซว“เฮียมีเรื่องอยากให้หนูจัดการให้หน่อย”“เรื่องอะไรคะ”วิรุตม์ชี้ไปยังลูกหนี้ ญรันต์หน้าตาตื่น ส่ายหน้าด้วยความกลัว“เห็นนั้นไหม”ส้มหันตาม แล้วพยักหน้าช้าๆ“เห็นค่ะ ว่าแต่จะให้ส้มอะไรเหรอ...” แววตาเธอเริ่มทอประกาย“สำเร็จความใคร่ให้ลูกหนี้เฮียหน่อยสิ”ญรันต์ตระหนักแล้วว่า คราวนี้พวกมันกำลังล้ำเส้น หัวใจเต้นหนักราวกับกลองศึก ให้เขาตายไปเสียยังดีกว่า“กูไม่เอา

ลูกน้องสีหน้าสับสน รีบขึ้นรถตามคำสั่งเจ้านาย ธีภพยื่นโทรศัพท์ เห็นจุดสีแดงกำลังเคลื่อนไปตามถนน“ตามไปเลย!”“ได้ครับเจ้านาย” คนขับรถบอก แล้วทะยานรถออกจากรั้วบ้านไปอย่างรวดเร็วอยุทธ์เห็นสีหน้าเจ้านายไม่สู้ดี เกิดอะไรขึ้นกันแน่“เกิดอะไรขึ้นครับ” เขาถามด้วยความเป็นห่วง“ริน...กำลังไปหาพี่ชาย”“คุณญรันต์เป็นอะไรไปครับ?” สีหน้าเขากำลังสับสนต่อเหตุการณ์“ฉันไม่รู้ต้นสายปลายเหตุแน่ชัดหรอก แต่เงินหายไปสิบล้าน ข้างบนมีภาพญรันต์ถูกทำร้าย พวกมันคงส่งมาให้รินดูเพื่อให้รินนำเงินไปให้”บอดี้การ์ดสีหน้าเครียด “แบบนี้อันตรายนะครับ คุณรินเธอสวย หากพวกมันคิดเล่นตุกติก คุณรินคงต้องลำบากแน่”ธีภพเครียดขึ้น “อยุทธ์ เรียกคนมาเสริมเลย โทรหาผู้กำกับเด่นชัยด้วย บอกให้เขาตามไปสมทบ”“ได้ครับ” อยุทธ์ทำตามคำสั่งเจ้านายทันทีญรินดามองโกดังเก็บของ ไร้วี่แววผู้คน หากเข้าไปในนั้นเธอจะรอดหรือไม่กัน ทว่าไม่ทันได้คาดคิด เมื่อถูกล้อมกรอบด้วยชายฉกรรจ์จำนวนนับสิบ ชายกลางคนหน้าตาเหมือนคนจีนเดินเข้ามา แล้วยิ้ม“มาแล้วหรือครับคุณญรินดา ผมชื่อวิรุตม์ เป็นเจ้าหนี้ของพี่ชายคุณ” เขาแนะนำตัว“พี่ชายฉันอยู่ไหน!”“เชิญด้านในเลยครับ